NoHero&LSK : ถ้าเทพอัศวินไปเซ็ตติ้งซัน

ลำดับตอนที่ #26 : บุกศาสนจักร!!! [2]

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฟิ้ว...ฟิ้ว...

“หนาวจัง”ลอเรนกระชับเสื้อคลุมสีดำให้แน่นขึ้นอีก

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าไอ้เสื้อคลุมนั่นมันมาได้ยังไง ข้าแค่เห็นใจเจ้าลอเรนที่ต้องมาใส่ชุดนินจาบางๆแบบนั้นเท่านั้น ก็เลย [แอบ] ไปกลับร่างเดิมแล้วถอดชุดคลุมมาให้

ไม่ต้องถามเลยว่าทำไมต้องกลับร่างเดิม เพราะถ้าข้าเอาผ้าคลุมของข้าให้เขาทั้งๆร่างนี้ ผ้าคลุมมันอาจจะคลุมเขาได้แค่นิ้วเท่านั้นเอง!!! และที่ข้าต้องแอบก็เพราะต่อให้เป็นเจ้าลอเรนข้าก็ไม่ชอบให้เห็นนั่นแหละ!!!

ส่วนสาเหตุอีกอย่าง...เพราะข้าจะได้นั่งซุกอยู่กับลอเรนด้วยน่ะสิ ข้าก็หนาวเป็นนะ!

ป่านนี้เจ้าจอมมารนั่นก็ยังสอบปากคำไม่เสร็จซักที พวกข้าน่ะไม่อยากดูฉากสยองขวัญต่อหน้าต่อตาก็เลยขอตัวมาเฝ้ายามข้างนอกนี่ ปล่อยมันเค้นคอไปเถอะ ข้าไม่อยากรู้วิธีการเลยซักนิด แค่เสียงโหยหวนที่ดังมาเป็นระยะๆนี่ก็ทำข้าหนาวพอแล้ว

ฟิ้ว...

ซักพักข้าก็รู้สึกว่าสายลมมันเริ่มผิดปรกติ จากที่หนาวๆก็ดูจะอุ่นขึ้นเล็กน้อย แถมยังเหมือนๆจะลอยอยู่เฉพาะรอบตัวลอเรนซะด้วยสิ

ฮันแน่ ข้ารู้แล้ว!

“ข้าจะเข้าไปดูจอมมารผมทองนะลอเรน เจ้าเฝ้าอยู่ข้างนอกได้นะ”ข้าลอยตัวหวือขึ้นจากตักลอเรน

“ให้ข้าเฝ้าคนเดียวเหรอ?”ลอเรนทำหน้างง

“ก็เพื่อนเจ้ามาแล้วนี่”ข้าเอียงคอตอบ ก่อนจะรีบบินไปหาเจ้าจอมมาร

จริงๆข้าไม่ได้อยากไปหามันเลยซักนิด แต่ใครจะอยากอยู่เป็นก้างขวางลม เอ๊ย ก้างขวางคอกันล่ะ เนาะ



“เพื่อน?”ฮาเดสยังคงทำหน้างงๆอยู่ตรงนั้น เจ้าไม่น่าทำหน้าแบบนั้นบ่อยๆเลยจริงๆ

“ข้าเอง”

วูบ~

ร่างของข้าค่อยๆปรากฎขึ้นข้างหน้าเขา ฮาเดสเบิกตากว้างอย่างตกใจ แถมยังรีบลุกพรวดจนข้าต้องรีบเข้าไปประคองก่อนที่เขาจะสะดุดชายผ้าคลุมล้มลงไปซะก่อน

“เทพอัศวินเนเฟล! ท่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!!”เขาถามข้า

“ข้าเพิ่งมาถึง”ข้าตอบ

“ไม่เห็นรู้ตัวเลยซักนิด”ข้าแอบได้ยินเขาพึมพำเบาๆ

“ตุ๊กตายัดนุ่นนั่น...ตัวอะไร?”ข้าถามคำถามแรกที่คาใจข้าก่อนดีกว่า

ข้าไม่แน่ใจว่า “เจ้านั่น” เป็นตัวอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆคือตัวของมันไม่มีกลิ่นอายอะไรเลย ทั้งพลังสว่าง พลังความมืด แม้แต่พลังชีวิตแบบที่มนุษย์น่าจะมี เจ้าตุ๊กตานั่นยังไม่มีเลยซักนิด แต่มันกลับพูดได้ โต้ตอบได้ ราวกับมีชีวิตจริงๆ

“เอ่อ...คือ...นั่นมัน”ฮาเดสพูดตะกุกตะกัก เคยมีใครบอกเขารึเปล่านะว่าเขาน่ะไม่มีพรสวรค์ในการปิดบังความลับรึโกหกใครเอาซะเลย

“ตอบมาตามความจริงเถอะ”ข้าเน้น

“...เขา...เขาเป็นเพื่อนของข้า...”ฮาเดสก้มหน้าหลบตาข้า

เอาล่ะ แค่นี้ข้าก็รู้แล้วว่าเจ้านั่นคงเป็นพวกปิศาจเหมือนเขานั่นแหละ แต่ถ้าแบบนั้นมันจะเป็นปิศาจแบบไหนกันนะที่กล้าพูดจาต่อปากต่อคำกับประมุขแห่งความตายที่อยู่เหนือปิศาจแห่งความชั่วร้ายทั้งปวงได้แบบนั้น แต่การไม่ถามดูท่าจะดีที่สุดในตอนนี้

“ครีอุสล่ะ”ข้าถามถึงหัวหน้าของพวกเรา ถึงจะไม่จำเป็นต้องถามเลยด้วยซ้ำ เพราะเสียงโหยหวนที่ลอยมากับสายลมนี่มันบอกข้าทุกอย่าง

ถึงข้าจะไม่อยากรู้ว่าครีอุสทรมานคนคนนั้นยังไงบ้างก็เถอะ แต่ข้าก็รู้มาแล้ว

และที่แน่ๆคือมันโหดกว่าการลงฑัณฑ์ของเทอร์มิสเกือบเท่าตัว!!!



“เกร...เกรเซียส”ลูฟครางเสียงอ่อยๆ

“อ๊ะ เข้ามาสิเจ้าตุ๊กตายัดนุ่น”ข้ายิ้มเชิญชวน

เอาเถอะ ตอนนี้ข้าอารมณ์ดีมากๆจนไม่อยากจะอารมณ์เสียกับเจ้าจิ๋วนี่เท่าไหร่หรอก และทำไมข้าจะไม่เห็นว่าผิวที่ซีดอยู่แล้วของมันยิ่งซีดเข้าไปอีก นั่นยิ่งทำให้ข้าอารมณ์ดีเข้าไปใหญ่

“...ขอไปคายของเก่าก่อน...”มันปิดปากพูดอู้อี้ๆก่อนจะรีบบินฉิวกลับออกไป

อ๊า~ ข้าแค่อยากลองเลียนแบบเทอร์มิสดูข้าง ก็เลยเอาแส้ลำแสงวิ้งๆที่เจ้านี่พกติดตัวมาด้วยฟาดเอาเท่านั้นเองนะ กลิ่นเนื้อไหม้ที่ยิ่งกว่ารอยแผลจากแส้ธรรมดา มันทำให้ข้ารู้สึกปลอดโปร่งอย่างประหลาดจริงๆด้วยแหละ

“แฮ่กๆ...โหดไปแล้วนะ...แหวะ”ลูฟครางอ่อยๆ

“เจ้าเป็นประมุขแห่งความตายนะ! มาแหวะกับแผลแค่นี้ได้ไง!!!”ข้าโวยวายใส่มัน

มองยังไงก็ไม่อยากเชื่อจริงๆว่าเจ้าตัวจิ๋วนี่เป็นประมุขแห่งความตาย ข้าทำใจเชื่อไม่ลงจริงๆนะ! ตัวก็นิดเดียว มองยังไงก็ตุ๊กตายัดนุ่นพูดได้ชัดๆ แถมยังเป็นเจ้าตุ๊กตาลอยได้อีกต่างหาก ไม่น่าจะใช่ประมุขแห่งความตายหรอกแบบเนี้ย!!!

“กระซิกๆ เจ้ามาตวาดข้าได้ยังไง ใจร้าย~”เจ้าตัวเล็กทำน้ำตาตก

เฮ้ยๆ ข้าไม่ได้ทำมันร้องไห้นะ! ไหงบ่อน้ำตาตื้นได้ขนาดนี้ล่ะ!!!

“เลิกร้องไห้ไปเลย! ข้าไม่ใจอ่อนกับน้ำตาเจ้าเหมือนลอเรนหรอก!”ข้ารีบพูด

“ฮือๆ ลอเรนยังใจดีกว่าเจ้าเลย แง~~~”ลูฟร้องไห้งอแง “เจ้าสามสิบแปดบ้า ใจร้าย มาตวาดข้า ฮือๆๆๆๆๆๆ”

“เจ้าสามสิบแปด???”นี่ข้ายังมีฉายาอื่นนอกจากจอมมารหัวทองอีกเหรอ เจ้านี่จะขยันตั้งฉายาให้คนอื่นไปถึงไหนกันเนี่ย

“ก็ได้! ข้าจะกลับไปหาลอเรน แล้วให้เจ้าตัวซีดนั่นมาโวยวายกับเจ้าแทนก็ได้ แง~~~”ลูฟงอแง

เจ้าตัวซีด? ข้าว่าข้ารู้จักคนตัวซีดๆไม่กี่คน ซึ่งในทั้งหมดลอเรนเป็นคนที่ตัวซีดที่สุดแล้วนะ แต่ถ้าไม่ใช่เขา...มันก็ต้อง......

เนเฟล!!!

“แง้~ ลอเรน~~~~~”

“เฮ้ย กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”ข้ารีบลากคอเสื้อเจ้าปิศาจนี่ไว้ก่อน

ขืนปล่อยมันกลับไปเป็นก้างของเนเฟลสิ! เขาได้มาจ้องจะเชือดข้าแน่ๆ เขายิ่งลอยไปลอยมาหาตัวแทบไม่เจออยู่ แล้วแบบนั้นข้าจะระวังตัวจากเขาได้ยังไง ไม่เอาด้วยหรอก!!!

“สมน้ำหน้า แบร่”

“ไอ้...ไปตายซะเจ้าตุ๊กตายัดนุ่นนี่!!!!!”

ถึงข้าจะมองไม่เห็น...ถึงข้าจะสัมผัสสีและความงามของคนไม่ได้...

......แต่ข้ารู้นะว่าเจ้าแลบลิ้นใส่ข้า!......

แล้วไอ้น้ำตาที่มันไหลพรากๆเป็นเขื่อนแตกพวกนั้นเช็ดแห้งหมดแล้วรึไงกัน! เจ้าตัวกวนนี่!!!!!



“ครีอุส เจ้าสอบสวนเสร็จแล้วเหรอ?”ฮาเดสถาม

พวกเขาไม่น่ามาเร็วไปเลย...แต่ช่างเถอะ เวลายังมีอีกมาก และท่าทางครีอุสก็ไม่ได้อยากออกมาเท่าไหร่ด้วย เขารีบกระแอมนิดๆ จัดท่าทางให้เรียบร้อยก่อนจะยิ้มแบบที่ข้าเห็นจนชินตาเหมือนเดิม

“ขออภัยที่ปล่อยให้รอ ว่าแต่เจ้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กันเทพอัศวินเนเฟล”เขายิ้มให้ข้า แต่ทำไมข้าจะไม่เห็นว่าเขาแอบกำมือแน่นอยู่ข้างหลัง ส่วนเจ้า...เอ่อ...ตุ๊กตายัดนุ่นก็หันกลับมาซุกฮาเดส

“แง้ๆ ลอเรน ช่วยด้วย~~~”เจ้าตุ๊กตายัดนุ่นร้อง

“เกิดอะไรขึ้นลูฟ”ฮาเดสถามเขา

“เจ้าจอมมารอ่ะดิ มันไล่กวดข้ามาจากข้างในเลย เนี่ย ถ้ามันจับข้าทันสงสัยข้าไม่รอดมาหาเจ้าแน่ๆเลยลอเรน แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“ลูฟ”ฮาเดสกดเสียงต่ำ

“กระซิกๆ ไปก็ได้ลอเรน”เจ้าตุ๊กตาตัวน้อยปาดน้ำตา ก่อนจะแวบหายไป

“เจ้าได้ความว่าอย่างไรบ้างล่ะครีอุส”ฮาเดสรีบถาม

“ก็...นะ ได้รหัสเปิดประตูกับทางเดินนิดหน่อย แต่ยังไงมันก็ยังเป็นทางวงกตที่ชวนให้หลงอยู่ดี”

“แต่ข้าไม่เข้าใจ เจ้ามาที่นี่ทำไมครีอุส”ข้าถามบ้าง

“ข้าอยากจะสั่งสอนมันนิดหน่อยน่ะ”ครีอุสยิ้มบางๆ

“เพราะมันเป็นคนที่บังอาจมาเล่นงานข้ากับฮาเดส มันคือคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ที่พวกเราเข้ามาที่นี่”ครีอุสบอก

“งั้นเข้าไปกันเลย”ข้าตัดสินใจทันที

ถ้าอยู่เบื้องหลังการเล่นงานฮาเดส...งั้นเราต้องมาเจอกันหน่อยล่ะ!!!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++