ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : โดนกักบริเวณ!?!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“กลับมาแล้ว”ข้าเดินกระแทกเท้าปังๆเข้าไปในโรงแรม แน่ล่ะว่าไม่มีใครกล้าขวางทางข้าซักคน แม้กระทั่งเอกอนหรือไทรอน
คงเป็นเพราะใบหน้าของข้ามันไม่มีรอยยิ้ม
หรือไม่ก็เพราะตาข้าที่กำลังวาววับเหมือนคนโกรธจัด
หรืออาจจะเป็นเพราะ…ดาบเทพอัศวินครีอุสที่ข้ายังไม่ได้เก็บเข้าฝัก
เอาเถอะ! จะยังไงก็ช่างแล้ว! ข้าไม่สนเจ้าบ้าสองคนนั่นแล้วแน่ๆ!!! ทั้งเทอร์มิสทั้งลอเรนจะไปตายที่ไหนก็เรื่องของพวกนั้น! คอยดูนะ ถ้าตายขึ้นมาข้าจะไม่ชุบชีวิตให้พวกเขาเด็ดขาดเลยคอยดูสิ!!!
“ครีอุส กลับมา…”โจซัวกับเคเรสโผล่หน้าออกมาจากห้องรับรองของโรงแรม แต่แค่เห็นหน้าข้าเท่านั้นเคเรสก็รีบดึงตัวครีอุสเข้าห้องปิดประตูทันที
“ไม่ต้องเรียกข้าจนกว่าจะถึงมื้อเย็น”ข้าหันไปสั่งเฮฟเตตัส
“ด…ได้เลย”เฮฟเตตัสถอยหลังไปสองสามก้าว เอ…หรือข้าจะทำหน้าตาน่ากลัวเกินไปนะ
ปัง!
* บรรยายโดยคนแต่ง *
“ค…ใครทำครีอุสโมโหเนี่ย”เคเรสค่อยๆแง้มประตูออกมาอีกครั้ง
“พวกเราเพิ่งมาวันแรกก็เกิดเรื่องแล้วเหรอเนี่ย”อาร์เมลถอนหายใจ
“เมื่อกี้…ครีอุสแน่เหรอ”เอกอนคราง
“เคเรส ตอนที่เขาไปกับเจ้าไม่ได้เกิดอะไรขึ้นจริงๆเหรอ”เฮฟเตตัสทำหน้าตาอยากจะร้องไห้
“…เอ่อ…ก็…”เคเรสครางอ่อยๆ
“เกิดอะไรขึ้นจริงๆ แต่เค้าบอกไม่ได้”
“ไอซอท!”เคเรสร้องอย่างตกใจ
“ทำไมบอกไม่ได้กันล่ะไอซอท”อาเทมิสถาม
“คำสั่ง”สองคำสั้นๆ ทำทุกคนถอนใจเฮือก
“เคเรส งั้นเจ้าอย่าพูดดีกว่านะ เพื่อความปลอดภัยของเจ้าและพวกเราด้วย”เฮฟเตตัสทรุดตัวลงนั่งแปะกับโซฟา
“นั่นสินะ”อาร์เมลพยักหน้าหงึกหงัก
“เอ่อ…คุณครีอุส…น่ากลัวขนาดนั้นเชียวเหรอครับ”โจซัวที่ได้แต่ฟังทุกคนพูดอย่างไม่เข้าใจอยู่นานถามขึ้น
“คำว่าน่ากลัวยังน้อยไปน่ะสิ!!!”เทพอัศวินฝ่ายเฮมิซและโคลด์บลัดด์ต่างเห็นพ้องต้องกันอย่างที่สุด
“นายไม่เห็นเขาเมื่อครู่รึไงโจซัว”อาเทมิสถอนหายใจ ซึ่งโจซัวก็อดคิดอย่างแปลกใจไม่ได้ว่าคนอย่างอาเทมิสที่น่าจะหยิ่งจัดขนาดนี้ถอนหายใจเป็นด้วยเหรอ
“เอ่อ…ผมก็ขอยอมรับล่ะครับว่าเขาดูน่ากลัว แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนี่ครับ ยังไงพวกคุณทุกคนต่างก็เก่งกว่าเขาทั้งนั้น”
“ถ้านับแค่วิชาดาบล่ะก็…เราเก่งกว่าครีอุสกันทุกคน”เฮฟเตตัสคราง “แต่…ถ้าเราต้องต่อกรกับครีอุสจริงๆล่ะก็…”
“มีแต่เทอร์มิสเท่านั้นแหละที่กล้าพอ”ไอซอทตอบ
“จริงสิ ว่าแต่เมื่อเช้าเจ้าออกไปกับเทอร์มิส แล้วทำไมกลับมาคนเดียวล่ะ”เคเรสถาม
“เขาขอแยกไปหาฮาเดส”ไอซอสบอก
“อ้อ”ทั้งหมดพยักหน้ารับ
“ทำไมถึงมีแต่เทอร์มิสเท่านั้นล่ะที่กล้า”เมโลดี้ถาม “หรือเพราะเขาเป็นหัวหน้ากลุ่มเหมือนกัน?”
“นั่นเป็นแค่การคาดเดาเท่านั้นแหละ แต่เหตุผลหลักน่ะพวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน”
……อาจจะเป็นเพราะ…เทอร์มิสเป็นคนเดียวที่ปราบครีอุสได้ล่ะมั๊ง……ไอซอทคิดในใจ
โครม!!!!!
“เสียงมาจากห้องครีอุสนี่”เมโลดี้ขมวดคิ้ว
“อย่าไปยุ่ง อย่าไปทำอะไรทั้งนั้น ปล่อยเขาอาละวาดไปเถอะ!!!”ไทรอนสบถ
“เกิดอะไรขึ้น”
“ตามที่เจ้าคาดนั่นแหละ”ไอซอทหันไปมองบันได
“จำที่ข้าพูดได้ใช่มั๊ย”เทอร์มิสถาม
“ใครจะไปลืม”
“งั้นบอกคนอื่นด้วยแล้วกัน”จบคำ เทอร์มิสก็เดินขึ้นไปชั้นสองอีกคน
“เทอร์มิสบอกอะไรเจ้า ไอซอท”อาร์เมลถาม
“เขาบอกข้าไว้ว่า…”
- บทย้อนความ -
“เจ้าไม่คิดจะออกไปช่วยรึไงเทอร์มิส”ไอซอทถาม
“จำเป็นด้วยรึไง”เทอร์มิสย้อนถาม
“ไหนเจ้าบอกว่าจะออกมาดักรอ ไม่ให้ครีอุสก่อเรื่องไง”ไอซอททำหน้างง
“ข้ามาดักรอไม่ให้เขาก่อเรื่องเท่านั้น ไม่ได้รวมถึงการจัดการคนร้ายพวกนั้น”
“……”
“วันนี้ไม่ต้องถึงมือข้าหรอก”เทอร์มิสส่ายหน้า
“งั้นข้าไปได้รึยัง”ไอซอทถาม
“ได้”เทอร์มิสพยักหน้า “อ้อ แล้วข้าขอบอกเจ้าอีกอย่าง”
“ว่ามาสิ”
“ถ้าวันนี้ครีอุสกลับไปแบบอารมณ์ไม่ดีเท่าที่ควร ไม่ต้องแปลกใจมากนักนะ”
“…หา…”
“แล้วพอเจ้ากลับไป ฝากบอกทุกคนด้วยว่า นับจากนี้ห้ามครีอุสออกไปไหนมาไหนคนเดียวเด็ดขาด ต้องมีคนตามไปด้วยตลอด อย่าปล่อยให้เขาไปอาละวาดได้”
“……”ไอซอทขมวดคิ้วอย่างผิดนิสัย
“…ได้…แต่เป็นคำสั่งที่ไม่อยากทำตามเลยให้ตายสิ…”
“ไอ้บ้าเทอร์มิส!!!!!”ข้าโวยวายลั่นห้อง คำพูดสุดท้ายของเขายังก้องอยู่ในหูข้าอยู่เลย
ตอนที่ข้ากระฟัดกระเฟียดไปลงกับพวกเขาจนพอใจแล้ว ข้าก็เตรียมจะกลับ เพราะอยู่ไปคงไม่มีประโยชน์ แต่เขากลับพูดมาดื้อๆว่าห้ามกลับคนเดียว เพราะเขาสั่งทุกคนแล้วว่าห้ามข้าไปไหนมาไหนคนเดียวเด็ดขาด!!!
นี่มันอะไรกัน!!! ทำไมต้องให้คนอื่นมาตามข้าตลอดเวลาเหมือนข้าเป็นนักโทษหรือตัวอันตรายร้ายแรงต้องถูกจับตามองเป็นพิเศษด้วยล่ะ!!! ไอ้บ้าแลนซ์ เทอร์มิส!!!!!!!!!!!!!!
ก๊อก ก๊อก
“ข้าไม่รับแขก!”ข้าปาหนังสือใส่ประตูอย่างหงุดหงิด
“หรือจะให้ข้าพังประตู”
“…เชอะ…”ข้าได้แต่ก่นด่าเขางึมงำๆ แต่ก็จำยอมถอดเวทย์สลักกลอนออก
แน่นอนว่าพวกเจ้าคงไม่คิดว่าข้าจะทนหลับนอนในห้องไร้ประตูได้หรอกนะ! องค์มหาเทพ! แบบนั้นมันจะทำร้ายข้าเกินไปหน่อยแล้ว!!! ไม่เช่นนั้นหากมีคนโผล่พรวดพราดเข้ามาตอนข้ากำลังพอกตัวอยู่ พวกเขาจะไม่ช็อคตายหรอกเหรอ!
เทพอัศวินครีอุสพอกตัว…แค่คิดว่าคำพูดนี้จะกระจายไปทั่วข้าก็จินตนาการถึงอนาคตของข้าที่จะโดนท่านอาจารย์เชือดคอได้แล้ว!!!
“เจ้าดูหงุดหงิดนะ ครีอุส”เทอร์มิสเข้ามาในห้องพร้อมรอยิ้มที่ดูก็รู้ว่าเขากำลังหัวเราะข้า!
“ก็เพราะใครกันล่ะ แบบนี้มันเท่ากับปิดทางเที่ยวเล่นของข้าหมด อุตส่าห์ว่าจะมาเพื่อพักผ่อนกลับถูกตามก้นตลอดเวลาแบบนี้เป็นใครก็ต้องกลายเป็นแบบข้ากันทั้งนั้นแหละ”ข้าสะบัดหน้าหนี
“ฮึๆ มันก็ช่วยไม่ได้นี่ ข้าไม่บอกใครๆว่าเจ้าตาบอดก็ดีแค่ไหนแล้ว”
“เรื่องนั้นกับเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกันนะ”ข้าถอนหายใจ “ที่ข้าตาบอดมันไม่ได้ยากลำบากอะไรกับการดำรงชีวิตของข้าซักหน่อย พลังสัมผัสของข้ายังดีเยี่ยมจนไม่มีใครจับได้จนป่านนี้ไม่ใช่เหรอ”
“แต่ข้าว่าบางคนอาจผิดสังเกตแล้ว”เทอร์มิสบอก
“ใคร?”
“เทมเพสไง”เทอร์มิสนั่งลงข้างๆเตียงเป็นเพื่อนข้า
“ข้าคิดว่าข้าไม่ได้ทำอะไรให้เขาผิดสังเกต”ข้ายืนยัน
“แต่เจ้าทำ ทำไปแล้วด้วย”เทอร์มิสส่ายหัว “เจ้าไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เขียนในกระดาษได้ ใช่หรือไม่”
“ถ้ารอยกดของปลายปากกาไม่มากพอข้าจะมองไม่เห็น พลังสัมผัสของข้าทำให้ข้าสามารถสัมผัสสิ่งต่างๆที่มีลักษณะนูนออกมาหรือเว้าเข้าไปได้ สัมผัสรูปร่างได้ แต่ถ้ากับกระดาษที่ถูกเขียนมันก็เหมือนกับกระดาษเปล่า เพราะข้าไม่สามารถ “มองเห็น” สิ่งที่เขียนอยู่ได้ถ้ามันมีแรงกดไม่มากพอที่ข้าจะสัมผัสได้ล่ะก็”
“นั่นแหละ แล้วคิดว่าใครเป็นคนคอยดูแลเรื่องเอกสารต่างๆกันล่ะ”
“ก็เทมเพส…”
“ข้าคิดว่าเขาคงเริ่มผิดสังเกตตั้งแต่เจ้านำกระดาษแผ่นนี้ไปให้เขาแล้ว”เทอร์มิสเอาจดหมายฉบับหนึ่งออกมา
“นั่นอะไร?”ข้าถาม ข้าคิดว่าข้าไม่รู้จักเจ้ากระดาษนั่นมาก่อนแน่นอน
“มันปะปนอยู่กับกองเอกสารที่เจ้าเอาไปสุมไว้บนโต๊ะของเทมเพสนั่นแหละ”เทอร์มิสว่า “ข้าจะบอกให้ฟังเอามั๊ยว่ามันเขียนว่าอะไร”
“อืม”
“นี่เป็นกระดาษที่อาจารย์เจ้าเขียนถึงเจ้า”
เท่านั้นแหละ ข้าก็รีบคว้ามันกลับมาทันที พร้อมกับเปรียบเทียบขนาดของมันกับความทรงจำ
ใช่แล้ว! มันคือกระดาษที่อาจารย์เขียนแล้ววางแปะไว้บนตัวข้าตอนที่ฝากหินอีเทอร์นอล พีช!!!!!
“เจ้าไม่เห็นบอกข้าเรื่องที่เจ้ามีหินนี่”
“ก็มันไม่จำเป็น”ข้าเถียง
“ไม่จำเป็น? ถ้าเช่นนั้นเวลาเจ้าโดนนักเวทย์ไล่ล่า ข้าจะไม่ช่วยเหลือเจ้าแล้วนะ”
“ไม่ได้นะ!!!”ข้าหน้าซีดทันที เดิมที ที่ข้าเอาหินอีเทอร์นอล พีชเก็บไว้กับตัว เพราะข้ารู้ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับข้า เทพอัศวินต่างๆย่อมต้องช่วยเหลือข้าก่อนแน่นอนแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงถูกเล่นงานก็ตาม เพราะฉะนั้นข้าก็จะได้พวกเขาเป็นโล่ป้องกันนักเวทย์พวกนั้นในระดับหนึ่ง แต่ถ้าเทอร์มิสไม่ช่วยข้า…ก็หมายความว่ากลุ่มโคลด์บลัดด์ทั้งกลุ่มจะไม่ช่วยข้า ซึ่งพวกเจาก็รู้ๆกันอยู่แล้วว่ากลุ่มโคล์บลัดด์น่ะมีแต่คนเก่งๆกันทั้งนั้น!!!
“ข้าขอดูมันหน่อย”เทอร์มิสแบมือขอ
“แลนซ์…อย่าให้ข้าหาจุดอ่อนของเจ้าเจอบ้างแล้วกัน”ข้าบ่นงึมงำ แต่ก็ล้วงหินอีเทอร์นอล พีช ออกมาให้เขา
“จริงอย่างที่อาจารย์เจ้าว่า หินนี่มีพลังธาตุน้ำรุนแรงจริงๆ”เทอร์มิสส่ายหัวน้อยๆ
“อาจารย์ข้าโยนเผือกร้อนมาให้ข้าถือน่ะสิ คนอย่างเขา แค่ปกปิดการมีอยู่ของหินนี่ทำไมจะทำไม่ได้ ในเมื่อข้างๆเขาก็มีไอเควสอยู่ด้วยทั้งคน แถมไอพลังแห่งเทพของเขายังมากกว่าข้าซะอีก แต่เขาก็ไม่ทำ กลับโยนมาให้ข้ารักษามันแทน!”ข้าระบายอย่างหงุดหงิด
ข้าไม่กล้าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าอาจารย์หรอก ไม่เช่นนั้นข้าคงโดนท่านอาจารย์ลงโทษแน่ๆ…อย่างที่ข้าเคยบอกไปว่าอาจารย์ข้าน่ะ น่ากลัวยิ่งกว่ามังกรซะอีก!!!
“ไอเควส?”
“เพื่อนของท่านอาจารย์ เขาเป็นนักเวทย์ที่เก่งกว่าข้าเสียอีกในบางเรื่อง”ข้าบอก
“อ้อ…เจ้าก็เลยได้ทีร่ำเรียนเวทย์ใหม่อีกแล้วสินะ”เทอร์มิสยักคิ้ว
“ก็ได้มานิดๆหน่อย”ข้ายักไหล่
ข้าไม่บอกเขาหรอกว่าข้าได้เวทย์อะไรมา เพราะเวทย์ที่ข้าเรียนจากเอล์ฟแห่งความมืดจะเป็นเวทย์อะไรถ้าไม่ใช่เวทย์ดำ! และถ้าเทอร์มิสรู้เรื่องนี้เขาคงชักดาบมาฟันข้าขาดเป็นสองท่อนเพื่อรักษาความสงบสุขของวิหารเทพแห่งแสงสว่างแน่ๆ
“เจ้าพูดแบบนี้แสดงว่าเวทย์ที่เรียนมาต้องมีปัญหาแน่ งั้นเจ้าอย่ามาบอกข้าเลยจะดีกว่าก่อนที่ข้าจะเสียใจที่ไม่ได้จัดการเจ้าซะ”
แลนซ์…เจ้าพยาธิในกระเพาะ! จะมีซักเรื่องมั๊ยที่เจ้าไม่รู้ใจข้า!!!
- ห้องสมุด -
“เนเฟล”
“ฮื่อ”เนเฟลตอบรับด้วยเสียงที่เบามากจนแทบไม่ได้ยิน
“เจ้าว่า…หนังสือเรื่องการรักษาจะอยู่ที่ไหน”เทมเพสถาม
“การรักษา…ข้าไม่แน่ใจว่าสำหรับที่นี่จะใช้เวทย์รักษารึเปล่า”เนเฟลตอบ
“ไม่หรอก คนที่นี่ไม่ได้มีเวทย์มนต์แบบเรา เขาคงใช้สิ่งอื่นในการรักษา”
“อาจเป็นสมุนไพรหรือไม่ก็ยา”เนเฟลหายไปซักสองสามนาทีก็ออกมาพร้อมกับหนังสือหลายเล่มในมือ
นี่คงเป็นความสามารถพิเศษของเนเฟล เพราะแม้จะมาห้องสมุดของเซ็ตติ้งซันเป็นครั้งแรก แต่เขาก็สามารถมองหาหนังสือจากชั้นหนังสือหลายร้อยชั้นได้ในเสี้ยววินาที
“ที่นี่เขาเรียกวิธีการรักษาว่าการแพทย์”เนเฟลอ่านหน้าปกหนังสือให้ฟัง “ทั้งหมดนี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตาโดยเฉพาะ”
“ขอบใจ”เทมเพสพยักหน้ารับอย่างรู้กันดี
“ข้าช่วยเจ้าค้นดีกว่า…ก่อนที่เจ้าจะตาแฉะเพราะหนังสือพวกนี้”เนเฟลยกกองหนังสือออกไปครึ่งหนึ่ง
“ถ้าฮาเดสอยู่ช่วยข้าอ่านคงดี”เทมเพสถอนหายใจ “แต่เขาเป็นคนที่ไม่ควรรู้ที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“เคเรสก็เหมือนกัน”เนเฟลพูดเบาๆ
“เอาเป็นว่า ให้ใครรู้ไม่ได้ทั้งนั้น”
…เพราะเทพอัศวินครีอุสต้องไม่มีรอยด่างพร้อย…
…หรือเพราะพวกเราเป็นเพื่อนของเขากันแน่?…
นี่เป็นคำที่ทั้งสองคนสงสัยมาก แต่ก็ไม่สามารถหาความหมายได้เลยซักนิด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“กลับมาแล้ว”ข้าเดินกระแทกเท้าปังๆเข้าไปในโรงแรม แน่ล่ะว่าไม่มีใครกล้าขวางทางข้าซักคน แม้กระทั่งเอกอนหรือไทรอน
คงเป็นเพราะใบหน้าของข้ามันไม่มีรอยยิ้ม
หรือไม่ก็เพราะตาข้าที่กำลังวาววับเหมือนคนโกรธจัด
หรืออาจจะเป็นเพราะ…ดาบเทพอัศวินครีอุสที่ข้ายังไม่ได้เก็บเข้าฝัก
เอาเถอะ! จะยังไงก็ช่างแล้ว! ข้าไม่สนเจ้าบ้าสองคนนั่นแล้วแน่ๆ!!! ทั้งเทอร์มิสทั้งลอเรนจะไปตายที่ไหนก็เรื่องของพวกนั้น! คอยดูนะ ถ้าตายขึ้นมาข้าจะไม่ชุบชีวิตให้พวกเขาเด็ดขาดเลยคอยดูสิ!!!
“ครีอุส กลับมา…”โจซัวกับเคเรสโผล่หน้าออกมาจากห้องรับรองของโรงแรม แต่แค่เห็นหน้าข้าเท่านั้นเคเรสก็รีบดึงตัวครีอุสเข้าห้องปิดประตูทันที
“ไม่ต้องเรียกข้าจนกว่าจะถึงมื้อเย็น”ข้าหันไปสั่งเฮฟเตตัส
“ด…ได้เลย”เฮฟเตตัสถอยหลังไปสองสามก้าว เอ…หรือข้าจะทำหน้าตาน่ากลัวเกินไปนะ
ปัง!
* บรรยายโดยคนแต่ง *
“ค…ใครทำครีอุสโมโหเนี่ย”เคเรสค่อยๆแง้มประตูออกมาอีกครั้ง
“พวกเราเพิ่งมาวันแรกก็เกิดเรื่องแล้วเหรอเนี่ย”อาร์เมลถอนหายใจ
“เมื่อกี้…ครีอุสแน่เหรอ”เอกอนคราง
“เคเรส ตอนที่เขาไปกับเจ้าไม่ได้เกิดอะไรขึ้นจริงๆเหรอ”เฮฟเตตัสทำหน้าตาอยากจะร้องไห้
“…เอ่อ…ก็…”เคเรสครางอ่อยๆ
“เกิดอะไรขึ้นจริงๆ แต่เค้าบอกไม่ได้”
“ไอซอท!”เคเรสร้องอย่างตกใจ
“ทำไมบอกไม่ได้กันล่ะไอซอท”อาเทมิสถาม
“คำสั่ง”สองคำสั้นๆ ทำทุกคนถอนใจเฮือก
“เคเรส งั้นเจ้าอย่าพูดดีกว่านะ เพื่อความปลอดภัยของเจ้าและพวกเราด้วย”เฮฟเตตัสทรุดตัวลงนั่งแปะกับโซฟา
“นั่นสินะ”อาร์เมลพยักหน้าหงึกหงัก
“เอ่อ…คุณครีอุส…น่ากลัวขนาดนั้นเชียวเหรอครับ”โจซัวที่ได้แต่ฟังทุกคนพูดอย่างไม่เข้าใจอยู่นานถามขึ้น
“คำว่าน่ากลัวยังน้อยไปน่ะสิ!!!”เทพอัศวินฝ่ายเฮมิซและโคลด์บลัดด์ต่างเห็นพ้องต้องกันอย่างที่สุด
“นายไม่เห็นเขาเมื่อครู่รึไงโจซัว”อาเทมิสถอนหายใจ ซึ่งโจซัวก็อดคิดอย่างแปลกใจไม่ได้ว่าคนอย่างอาเทมิสที่น่าจะหยิ่งจัดขนาดนี้ถอนหายใจเป็นด้วยเหรอ
“เอ่อ…ผมก็ขอยอมรับล่ะครับว่าเขาดูน่ากลัว แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนี่ครับ ยังไงพวกคุณทุกคนต่างก็เก่งกว่าเขาทั้งนั้น”
“ถ้านับแค่วิชาดาบล่ะก็…เราเก่งกว่าครีอุสกันทุกคน”เฮฟเตตัสคราง “แต่…ถ้าเราต้องต่อกรกับครีอุสจริงๆล่ะก็…”
“มีแต่เทอร์มิสเท่านั้นแหละที่กล้าพอ”ไอซอทตอบ
“จริงสิ ว่าแต่เมื่อเช้าเจ้าออกไปกับเทอร์มิส แล้วทำไมกลับมาคนเดียวล่ะ”เคเรสถาม
“เขาขอแยกไปหาฮาเดส”ไอซอสบอก
“อ้อ”ทั้งหมดพยักหน้ารับ
“ทำไมถึงมีแต่เทอร์มิสเท่านั้นล่ะที่กล้า”เมโลดี้ถาม “หรือเพราะเขาเป็นหัวหน้ากลุ่มเหมือนกัน?”
“นั่นเป็นแค่การคาดเดาเท่านั้นแหละ แต่เหตุผลหลักน่ะพวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน”
……อาจจะเป็นเพราะ…เทอร์มิสเป็นคนเดียวที่ปราบครีอุสได้ล่ะมั๊ง……ไอซอทคิดในใจ
โครม!!!!!
“เสียงมาจากห้องครีอุสนี่”เมโลดี้ขมวดคิ้ว
“อย่าไปยุ่ง อย่าไปทำอะไรทั้งนั้น ปล่อยเขาอาละวาดไปเถอะ!!!”ไทรอนสบถ
“เกิดอะไรขึ้น”
“ตามที่เจ้าคาดนั่นแหละ”ไอซอทหันไปมองบันได
“จำที่ข้าพูดได้ใช่มั๊ย”เทอร์มิสถาม
“ใครจะไปลืม”
“งั้นบอกคนอื่นด้วยแล้วกัน”จบคำ เทอร์มิสก็เดินขึ้นไปชั้นสองอีกคน
“เทอร์มิสบอกอะไรเจ้า ไอซอท”อาร์เมลถาม
“เขาบอกข้าไว้ว่า…”
- บทย้อนความ -
“เจ้าไม่คิดจะออกไปช่วยรึไงเทอร์มิส”ไอซอทถาม
“จำเป็นด้วยรึไง”เทอร์มิสย้อนถาม
“ไหนเจ้าบอกว่าจะออกมาดักรอ ไม่ให้ครีอุสก่อเรื่องไง”ไอซอททำหน้างง
“ข้ามาดักรอไม่ให้เขาก่อเรื่องเท่านั้น ไม่ได้รวมถึงการจัดการคนร้ายพวกนั้น”
“……”
“วันนี้ไม่ต้องถึงมือข้าหรอก”เทอร์มิสส่ายหน้า
“งั้นข้าไปได้รึยัง”ไอซอทถาม
“ได้”เทอร์มิสพยักหน้า “อ้อ แล้วข้าขอบอกเจ้าอีกอย่าง”
“ว่ามาสิ”
“ถ้าวันนี้ครีอุสกลับไปแบบอารมณ์ไม่ดีเท่าที่ควร ไม่ต้องแปลกใจมากนักนะ”
“…หา…”
“แล้วพอเจ้ากลับไป ฝากบอกทุกคนด้วยว่า นับจากนี้ห้ามครีอุสออกไปไหนมาไหนคนเดียวเด็ดขาด ต้องมีคนตามไปด้วยตลอด อย่าปล่อยให้เขาไปอาละวาดได้”
“……”ไอซอทขมวดคิ้วอย่างผิดนิสัย
“…ได้…แต่เป็นคำสั่งที่ไม่อยากทำตามเลยให้ตายสิ…”
“ไอ้บ้าเทอร์มิส!!!!!”ข้าโวยวายลั่นห้อง คำพูดสุดท้ายของเขายังก้องอยู่ในหูข้าอยู่เลย
ตอนที่ข้ากระฟัดกระเฟียดไปลงกับพวกเขาจนพอใจแล้ว ข้าก็เตรียมจะกลับ เพราะอยู่ไปคงไม่มีประโยชน์ แต่เขากลับพูดมาดื้อๆว่าห้ามกลับคนเดียว เพราะเขาสั่งทุกคนแล้วว่าห้ามข้าไปไหนมาไหนคนเดียวเด็ดขาด!!!
นี่มันอะไรกัน!!! ทำไมต้องให้คนอื่นมาตามข้าตลอดเวลาเหมือนข้าเป็นนักโทษหรือตัวอันตรายร้ายแรงต้องถูกจับตามองเป็นพิเศษด้วยล่ะ!!! ไอ้บ้าแลนซ์ เทอร์มิส!!!!!!!!!!!!!!
ก๊อก ก๊อก
“ข้าไม่รับแขก!”ข้าปาหนังสือใส่ประตูอย่างหงุดหงิด
“หรือจะให้ข้าพังประตู”
“…เชอะ…”ข้าได้แต่ก่นด่าเขางึมงำๆ แต่ก็จำยอมถอดเวทย์สลักกลอนออก
แน่นอนว่าพวกเจ้าคงไม่คิดว่าข้าจะทนหลับนอนในห้องไร้ประตูได้หรอกนะ! องค์มหาเทพ! แบบนั้นมันจะทำร้ายข้าเกินไปหน่อยแล้ว!!! ไม่เช่นนั้นหากมีคนโผล่พรวดพราดเข้ามาตอนข้ากำลังพอกตัวอยู่ พวกเขาจะไม่ช็อคตายหรอกเหรอ!
เทพอัศวินครีอุสพอกตัว…แค่คิดว่าคำพูดนี้จะกระจายไปทั่วข้าก็จินตนาการถึงอนาคตของข้าที่จะโดนท่านอาจารย์เชือดคอได้แล้ว!!!
“เจ้าดูหงุดหงิดนะ ครีอุส”เทอร์มิสเข้ามาในห้องพร้อมรอยิ้มที่ดูก็รู้ว่าเขากำลังหัวเราะข้า!
“ก็เพราะใครกันล่ะ แบบนี้มันเท่ากับปิดทางเที่ยวเล่นของข้าหมด อุตส่าห์ว่าจะมาเพื่อพักผ่อนกลับถูกตามก้นตลอดเวลาแบบนี้เป็นใครก็ต้องกลายเป็นแบบข้ากันทั้งนั้นแหละ”ข้าสะบัดหน้าหนี
“ฮึๆ มันก็ช่วยไม่ได้นี่ ข้าไม่บอกใครๆว่าเจ้าตาบอดก็ดีแค่ไหนแล้ว”
“เรื่องนั้นกับเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกันนะ”ข้าถอนหายใจ “ที่ข้าตาบอดมันไม่ได้ยากลำบากอะไรกับการดำรงชีวิตของข้าซักหน่อย พลังสัมผัสของข้ายังดีเยี่ยมจนไม่มีใครจับได้จนป่านนี้ไม่ใช่เหรอ”
“แต่ข้าว่าบางคนอาจผิดสังเกตแล้ว”เทอร์มิสบอก
“ใคร?”
“เทมเพสไง”เทอร์มิสนั่งลงข้างๆเตียงเป็นเพื่อนข้า
“ข้าคิดว่าข้าไม่ได้ทำอะไรให้เขาผิดสังเกต”ข้ายืนยัน
“แต่เจ้าทำ ทำไปแล้วด้วย”เทอร์มิสส่ายหัว “เจ้าไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เขียนในกระดาษได้ ใช่หรือไม่”
“ถ้ารอยกดของปลายปากกาไม่มากพอข้าจะมองไม่เห็น พลังสัมผัสของข้าทำให้ข้าสามารถสัมผัสสิ่งต่างๆที่มีลักษณะนูนออกมาหรือเว้าเข้าไปได้ สัมผัสรูปร่างได้ แต่ถ้ากับกระดาษที่ถูกเขียนมันก็เหมือนกับกระดาษเปล่า เพราะข้าไม่สามารถ “มองเห็น” สิ่งที่เขียนอยู่ได้ถ้ามันมีแรงกดไม่มากพอที่ข้าจะสัมผัสได้ล่ะก็”
“นั่นแหละ แล้วคิดว่าใครเป็นคนคอยดูแลเรื่องเอกสารต่างๆกันล่ะ”
“ก็เทมเพส…”
“ข้าคิดว่าเขาคงเริ่มผิดสังเกตตั้งแต่เจ้านำกระดาษแผ่นนี้ไปให้เขาแล้ว”เทอร์มิสเอาจดหมายฉบับหนึ่งออกมา
“นั่นอะไร?”ข้าถาม ข้าคิดว่าข้าไม่รู้จักเจ้ากระดาษนั่นมาก่อนแน่นอน
“มันปะปนอยู่กับกองเอกสารที่เจ้าเอาไปสุมไว้บนโต๊ะของเทมเพสนั่นแหละ”เทอร์มิสว่า “ข้าจะบอกให้ฟังเอามั๊ยว่ามันเขียนว่าอะไร”
“อืม”
“นี่เป็นกระดาษที่อาจารย์เจ้าเขียนถึงเจ้า”
เท่านั้นแหละ ข้าก็รีบคว้ามันกลับมาทันที พร้อมกับเปรียบเทียบขนาดของมันกับความทรงจำ
ใช่แล้ว! มันคือกระดาษที่อาจารย์เขียนแล้ววางแปะไว้บนตัวข้าตอนที่ฝากหินอีเทอร์นอล พีช!!!!!
“เจ้าไม่เห็นบอกข้าเรื่องที่เจ้ามีหินนี่”
“ก็มันไม่จำเป็น”ข้าเถียง
“ไม่จำเป็น? ถ้าเช่นนั้นเวลาเจ้าโดนนักเวทย์ไล่ล่า ข้าจะไม่ช่วยเหลือเจ้าแล้วนะ”
“ไม่ได้นะ!!!”ข้าหน้าซีดทันที เดิมที ที่ข้าเอาหินอีเทอร์นอล พีชเก็บไว้กับตัว เพราะข้ารู้ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับข้า เทพอัศวินต่างๆย่อมต้องช่วยเหลือข้าก่อนแน่นอนแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงถูกเล่นงานก็ตาม เพราะฉะนั้นข้าก็จะได้พวกเขาเป็นโล่ป้องกันนักเวทย์พวกนั้นในระดับหนึ่ง แต่ถ้าเทอร์มิสไม่ช่วยข้า…ก็หมายความว่ากลุ่มโคลด์บลัดด์ทั้งกลุ่มจะไม่ช่วยข้า ซึ่งพวกเจาก็รู้ๆกันอยู่แล้วว่ากลุ่มโคล์บลัดด์น่ะมีแต่คนเก่งๆกันทั้งนั้น!!!
“ข้าขอดูมันหน่อย”เทอร์มิสแบมือขอ
“แลนซ์…อย่าให้ข้าหาจุดอ่อนของเจ้าเจอบ้างแล้วกัน”ข้าบ่นงึมงำ แต่ก็ล้วงหินอีเทอร์นอล พีช ออกมาให้เขา
“จริงอย่างที่อาจารย์เจ้าว่า หินนี่มีพลังธาตุน้ำรุนแรงจริงๆ”เทอร์มิสส่ายหัวน้อยๆ
“อาจารย์ข้าโยนเผือกร้อนมาให้ข้าถือน่ะสิ คนอย่างเขา แค่ปกปิดการมีอยู่ของหินนี่ทำไมจะทำไม่ได้ ในเมื่อข้างๆเขาก็มีไอเควสอยู่ด้วยทั้งคน แถมไอพลังแห่งเทพของเขายังมากกว่าข้าซะอีก แต่เขาก็ไม่ทำ กลับโยนมาให้ข้ารักษามันแทน!”ข้าระบายอย่างหงุดหงิด
ข้าไม่กล้าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าอาจารย์หรอก ไม่เช่นนั้นข้าคงโดนท่านอาจารย์ลงโทษแน่ๆ…อย่างที่ข้าเคยบอกไปว่าอาจารย์ข้าน่ะ น่ากลัวยิ่งกว่ามังกรซะอีก!!!
“ไอเควส?”
“เพื่อนของท่านอาจารย์ เขาเป็นนักเวทย์ที่เก่งกว่าข้าเสียอีกในบางเรื่อง”ข้าบอก
“อ้อ…เจ้าก็เลยได้ทีร่ำเรียนเวทย์ใหม่อีกแล้วสินะ”เทอร์มิสยักคิ้ว
“ก็ได้มานิดๆหน่อย”ข้ายักไหล่
ข้าไม่บอกเขาหรอกว่าข้าได้เวทย์อะไรมา เพราะเวทย์ที่ข้าเรียนจากเอล์ฟแห่งความมืดจะเป็นเวทย์อะไรถ้าไม่ใช่เวทย์ดำ! และถ้าเทอร์มิสรู้เรื่องนี้เขาคงชักดาบมาฟันข้าขาดเป็นสองท่อนเพื่อรักษาความสงบสุขของวิหารเทพแห่งแสงสว่างแน่ๆ
“เจ้าพูดแบบนี้แสดงว่าเวทย์ที่เรียนมาต้องมีปัญหาแน่ งั้นเจ้าอย่ามาบอกข้าเลยจะดีกว่าก่อนที่ข้าจะเสียใจที่ไม่ได้จัดการเจ้าซะ”
แลนซ์…เจ้าพยาธิในกระเพาะ! จะมีซักเรื่องมั๊ยที่เจ้าไม่รู้ใจข้า!!!
- ห้องสมุด -
“เนเฟล”
“ฮื่อ”เนเฟลตอบรับด้วยเสียงที่เบามากจนแทบไม่ได้ยิน
“เจ้าว่า…หนังสือเรื่องการรักษาจะอยู่ที่ไหน”เทมเพสถาม
“การรักษา…ข้าไม่แน่ใจว่าสำหรับที่นี่จะใช้เวทย์รักษารึเปล่า”เนเฟลตอบ
“ไม่หรอก คนที่นี่ไม่ได้มีเวทย์มนต์แบบเรา เขาคงใช้สิ่งอื่นในการรักษา”
“อาจเป็นสมุนไพรหรือไม่ก็ยา”เนเฟลหายไปซักสองสามนาทีก็ออกมาพร้อมกับหนังสือหลายเล่มในมือ
นี่คงเป็นความสามารถพิเศษของเนเฟล เพราะแม้จะมาห้องสมุดของเซ็ตติ้งซันเป็นครั้งแรก แต่เขาก็สามารถมองหาหนังสือจากชั้นหนังสือหลายร้อยชั้นได้ในเสี้ยววินาที
“ที่นี่เขาเรียกวิธีการรักษาว่าการแพทย์”เนเฟลอ่านหน้าปกหนังสือให้ฟัง “ทั้งหมดนี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตาโดยเฉพาะ”
“ขอบใจ”เทมเพสพยักหน้ารับอย่างรู้กันดี
“ข้าช่วยเจ้าค้นดีกว่า…ก่อนที่เจ้าจะตาแฉะเพราะหนังสือพวกนี้”เนเฟลยกกองหนังสือออกไปครึ่งหนึ่ง
“ถ้าฮาเดสอยู่ช่วยข้าอ่านคงดี”เทมเพสถอนหายใจ “แต่เขาเป็นคนที่ไม่ควรรู้ที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“เคเรสก็เหมือนกัน”เนเฟลพูดเบาๆ
“เอาเป็นว่า ให้ใครรู้ไม่ได้ทั้งนั้น”
…เพราะเทพอัศวินครีอุสต้องไม่มีรอยด่างพร้อย…
…หรือเพราะพวกเราเป็นเพื่อนของเขากันแน่?…
นี่เป็นคำที่ทั้งสองคนสงสัยมาก แต่ก็ไม่สามารถหาความหมายได้เลยซักนิด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น