ฝืนลิขิตฟ้า ท้าสวรรค์

ลำดับตอนที่ #138 : ++ประกาศ++

ก่อนอื่นต้องกราบขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามนิยายเรื่องนี้อย่างยิ่ง ผ่านมาเกือบสามเดือนตั้งเเต่เริ่มเเต่งสุดท้ายก็ฝ่าฟันจนจบภาคหนึ่งไปจนได้ ปริศนาหรือปมต่างๆก็คลายไปหลายส่วน เเละยังมีประเด็นใหม่ผุดขึ้นมาอีกหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พระเอกเป็นเผ่าพฤกษาหรือเรื่องของการตายของถานอวี้จี้ นางตายจริงรึไม่? เเล้วตกลงใครเป็นนางเอก ฉินหลิงอายุห้าสิบกว่าเเล้วจะไปฝึกเซียนไหวหรา 555+ ไว้ติดตามต่อในภาค2น่ะขอรับ

..........................................

เมื่อพูดถึงนิยายเรื่องนี้ พล็อตเรื่องหลักๆของไรต์ในภาคเเรกคือต้องการเเสดงนิสัยของมนุษย์ปุถุชนให้มากที่สุด ซึ่งไรต์นำแนวคิดเรื่อง รัก โลภ โกรธ หลง มาเป็นตัวอธิบาย หากสังเกตดีๆนิยายเรื่องนี้จะดำเนินโดยมีกิเลสเหล่านี้แฝงอยู่อย่างเห็นได้ชัด

ความรัก : ตั้งเเต่เริ่มเรื่องเลยไรต์ได้นำความรักมาเป็นตัวดำเนินเรื่อง ฉินหลิงนั้นตามหาเเม่นางถานจนทำให้ทั้งสองได้รู้จักกันนั้นคือความรักครั้งเเรกของเขา เเละนอกจากนั้นฉินหลิงยังยอมทะเลาะกับท่านปู่เพื่อผู้หญิงของตัวเอง นี้คือการคลั่งในความรักของฉินหลิงที่มีต่อถานอวี้จี้

ความโลภ : เมื่อฉินหลิงโดนขับไล่ออกจากจวนเจ้าเมือง เขาก็เริ่มคิดได้ว่าสิ่งสำคัญก็คือเงิน ดังนั้นในช่วงเวลานั้นเขาจึงบ้าคลั่งที่จะหาเงินเพื่อตอบสนองความโลภของตัวเอง

ความโกรธ : ส่วนความโกรธจะสังเกตได้มาก เพราะมีหลายตอนมากที่ฉินหลิงเเสดงบทบาทนี้ออกมา ไม่ว่าจะเป็นตอนต่อสู้กับตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง หรือตอนที่ท่านปู่ถูกทำร้าย ซึ่งมีหลายฉากที่ฉินหลิงต่อสู้โดยอาศัยความโกรธเป็นนำ

ความหลง : ส่วนนี้จะเห็นได้ชัดตอนที่ฉินหลิงเป็นผู้สำเร็จราชการ ความเผด็จการของเขาเเสดงให้เห็นถึงความหลงในอำนาจ หรือเเม้กระทั้งตำแหน่งเเม่ทัพใหญ่ที่เขาเเย่งชิงกับเเม่ทัพชื่อดังทั้งสอง เพียงเเค่ตำแหน่งผู้สำเร็จราชการก็ควรทำให้เขาพึงพอใจได้เเล้ว เเต่ความโลถที่ไม่รู้จักพอทำให้เขาหลงไหลในอำนาจจนใช้วิธีสร้างเรือไปยึดเมืองหลวงต้าชิง

รัก โลภ โกรธ หลง เหล่านี้คือส่วนหนึ่งของเเนวคิดในนิยายเรื่องนี้ ไรต์อยากจะบอกว่าสิ่งที่ฉินหลิงทำลงไปนั้น บางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องที่ถูกที่ควร บางเรื่องก็เกินกว่าเหตุ บางครั้งเขาก็ดูฉลาดเเต่ทำไมบางทีถึงโง่เขลา ซึ่งสิ่งเหล่านี้เเหละที่รวมกันเป็นเอกลักษณ์ของมนุษย์ ดังคำที่ว่าไม่มีใครสมบูรณ์เเบบทุกอย่าง

นอกจากนี้มีหลายคนอยากให้ไรต์เอาพวกอาวุธสงครามมาใช้ในเรื่อง ซึ่งหากเขียนจริงๆมันจะทำให้นิยายดูเว่อร์เกินไป ต้องอย่าลืมว่าฉินหลิงนั้นเป็นเพียงพนักงานขายมาก่อน เเล้วเขาจะเอาความรู้สร้างอาวุธอย่างระเบิดหรือปืนใหญ่มาจากไหน เเต่ก็ขอขอบคุณสำหรับเเนวคิดต่างๆที่มีมา

สำหรับเรื่องที่ว่าทำไมไรต์ไม่อธิบายเกี่ยวกับเวลาฝึกพลังของฉินหลิงเลยนั้นเป็นเพราะไรต์ต้องการเขียนข้ามจริงๆ(ขี้เกียจมากกว่า 55+) การฝึกพลังนั้นไรต์จะไปเน้นตอนที่ฉินหลิงเริ่มฝึกเซียนเเล้ว เพราะอย่างไรในบทมนุษย์ปุถุชนนั้นก็มีพลังยุทธสองระดับเท่านั้นไรต์จึงไม่อยากเน้นอะไรมาก เพราะอย่างไรจอมยุทธก็ไม่ได้มีอภินิหารใดๆมาก

นิยายเรื่องนี้สอดเเทรกความรู้ต่างๆอยู่หลายบทหลายตอน ซึ่งนี้เป็นจุดที่ไรต์ต้องการ อ่านนิยายเพื่อความสนุกเเละได้ความรู้ Very Good.