Tales of Yuyan ตำนานเรื่องเล่าแห่งยูยาน

ลำดับตอนที่ #225 : นางคิดทดสอบเรา

"ท่านจักรพรรดินีอย่าได้คิดมาก ข้าเองก็อยู่ว่างหาได้มีเรื่องราวใดให้กระทำ" กาเล็ทเอ่ยกล่าวขณะที่ดึงรั้งร่างของมิร่าขึ้นมากอดไว้ในวงแขนตามเดิมเพื่อจำกัดการเคลื่อนไหลของนางไว้ หากว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นตนเองจะได้ห้ามปรามนางไว้ได้อย่างทันท่วงที

จักรพรรดินีซานซานเดินเข้ามายังเบื้องหน้าโต๊ะหินอ่อนที่ถูกแกะสลักเป็นลวดลายวิจิตรสวยงาม ขณะที่เดินเข้ามาสายตาของนางก็จับจ้องมองไปยังสัตว์อสูรตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของจักรพรรดิหนุ่มแห่งทวีปตะวันออก

"ท่านจักรพรรดินีเชิญนั่ง" กาเล็ทเอ่ยกล่าวคำเชิญ

"ขอบคุณท่านจักรพรรดิทมิฬที่ให้เกียรติ" นางเอ่ยตอบ

ขณะที่นั่งลงซานซานกลับเกิดความรู้สึกประหลาดขึ้น ความรู้สึกที่ว่านางถูกสายตาสุกใสซึ่งทอแววของภูมิปัญญาจ้องมองประเมินค่า "หรือเราจะคิดมากไปเอง?" ซานซานนึกคิดสงสัยกับตนเอง "ซานซานไม่เคยเห็นสัตว์อสูรเช่นนี้มาก่อน ไม่ทราบว่านี่คือสัตว์อสูรสายพันธ์ใดหรือ" จักรพรรดินีซานซานเอ่ยถาม

กาเล็ทได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ทราบว่าจะเอ่ยตอบถึงทีมาของมิร่าอย่างไรดี "บอกกล่าวต่อท่านจักรพรรดินีตามตรง แม้แต่ข้าเองก็ไม่รู้ที่มาของนาง"

"นาง? เหตุใดท่านจักรพรรดิทมิฬจึงใช้คำเรียกแทนตัวของสัตว์อสูรตนนี้คล้ายกับว่าเป็นบุคคลกัน?" ซานซานเอ่ยถามอย่างต่อเนื่องในสิ่งที่ตนเองเกิดความรู้สึกสงสัย

"อย่างที่บอกกล่าวไปแล้วที่ว่าข้าโชคดีที่ได้มีโอกาสเลี้ยงดูนาง ตั้งแต่แรกเริ่มที่พบนางในหุบเขาอสูรฟ้าข้าก็ตัดสินใจที่จะรับนางเข้าเป็นบุตรสาวบุญธรรมของตนเอง" กาเล็ทเอ่ยอธิบาย

ซานซานที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกแปลกประหลาดใจไม่น้อย ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องแปลกในทวีปใต้ที่จะเลี้ยงสัตว์อสูรหรือสัตว์เลี้ยงปกติธรรมดาและดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษแต่ที่ว่ารับสัตว์เลี้ยงหรือสัตว์อสูรเป็นบุตรบุญธรรมนางยังไม่เคยได้ยินมาก่อน ขณะที่ซานซานกำลังครุ่นคิดกับตนเองนางก็ได้ยินเสียงร้องน่ารักขึ้น เมื่อนางได้สตินางกลับพบเห็นภาพที่สัตว์อสูรตัวน้อยคลอเคลียอยู่กับมือของจักรพรรดิหนุ่มอย่างรักใคร่ "นางคล้ายกับว่าเข้าใจบทสนทนาของเรา" คิ้วคู่สวยของจักรพรรดินีแห่งทวีปใต้ย่นเข้าหากันอย่างใช้ความคิด

"อยู่นิ่งๆอย่าได้ซุกซนขยับไปมาแบบนี้ปะป๋าก็ไม่มีสมาธิคุยธุระกับพี่สาวจักรพรรดินีสิ" กาเล็ทก้มลงไปเอ่ยกล่าวกับมิร่า

"เหตุใดท่านจักรพรรดิทมิฬจึงเอ่ยกล่าวพูดคุยกับนางเสมือนว่านางสามารถเข้าใจสิ่งที่ท่านจักรพรรดิ.." ซานซานอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกมา

กาเล็ทได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมา "เด็กคนนี้นั้นมีความเฉลียวฉลาดเกินกว่าสัตว์อสูรทั่วไปมากนัก นางย่อมสามารถเข้าใจในสิ่งที่ข้าต้องการจะบอก"

ได้ฟังสิ่งที่จักรพรรดิหนุ่มเอ่ยจบซานซานก็เลื่อนสายตาลงไปจับจ้องยังสัตว์อสูรตัวน้อยอีกครั้ง เป็นจริงดังคาด หลังจากที่จักรพรรดิหนุ่มบอกกล่าวให้สัตว์อสูรตัวนี้อยู่นิ่งร่างของนางก็ไม่ขยับเขยื้อนไหวติงอีก หากแต่กลับกลายเป็นหยุดนิ่งและใช้ดวงตากระจ่างสุกใสซึ่งทอแววของภูมิปัญญาจ้องสำรวจมองมาที่ตนเองอย่างใคร่รู้แทน

"ซานซานขอเรียนถามได้หรือไม่ว่านาง นางมีชื่อว่าอะไรหรือ?" ซานซานเอ่ยถาม

"นางมีชื่อว่ามิร่า" กาเล็ทเอ่ยบอกพร้อมกับก้มลงไปพูดกับมิร่า "มิร่าน้อยทักทายพี่สาวจักรพรรดินีหน่อย" หลังจากกาเล็ทเอ่ยกล่าวจบมิร่าก็อ้าป้าส่งเสียงร้องออกมาครั้งหนึ่ง

"ช่างน่าเหลือเชื่อนัก นางเข้าใจสิ่งที่พวกเราพูดคุยกันจริงๆ" ซานซานเอ่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อ "โดยธรรมชาติของสัตว์อสูรแล้วมักจะใช้สันชาตญาณมากกว่าความคิดจึงมักจะทำให้สัตว์อสูรนั้นดุร้ายยากต่อการควบคุม ในห้องประชุมวันนี้ซานซานเห็นว่าในชั่วขณะหนึ่ง...นาง" ซานซานเอ่ยกล่าวอย่างอึกอักไม่ทราบว่าตนเองสมควรที่จะเอ่ยถามออกไปหรือไม่

"อย่างที่ท่านจักรพรรดินีและทั้งหมดคงจะสัมผัสรับรู้ได้แล้ว เช่นนั้นข้าก็จะไม่ปิดบังต่อท่านมิร่าน้อยนั้นเป็นสัตว์อสูรระดับจักรพรรดิ" กาเล็ทเอ่ย

แม้จะรู้อยู่แล้วแต่พอมาได้ยินจากปากของจักรพรรดิหนุ่มเช่นนี้ซานซานเองยังอดที่จะตกใจไม่ได้ "สัตว์อสูรระดับจักรพรรดิ ไม่ทราบว่าเขาทำเช่นไรจึงสามารถดูแลควบคุมสัตว์อสูรระดับนี้ได้" ไวเท่าความคิดซานซานจึงเอ่ยถามออกไป "ซานซานขอเรียนถามท่านจักรพรรดิทมิฬได้หรือไม่ว่าท่านจักรพรรดิทมิฬเลี้ยงดูนางอย่างไรถึงได้...นางถึงได้รู้ความถึงเพียงนี้"

กาเล็ทได้ยินคำถามก็ทำได้แต่ยิ้มออกมา "ก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ ข้าเพียงแต่เลี้ยงดูสั่งสอนนางเสมือนกับเด็กหญิงทั่วไป" กาเล็ทเอ่ย

ได้ยินเช่นนั้นซานซานก็ไม่ใคร่จะเอ่ยถามต่อ ยังจะมีผู้ใดเผยเคล็ดลับพิเศษเช่นนี้ให้กับผู้อื่นโดยง่าย? "จะเป็นไรหรือไม่หากว่าซานซานอยากจะลองอุ้มนางบ้างสักชั่วครู่หนึ่ง"

ได้ยินคำถามนี้ดวงตาของกาเล็ทก็เปล่งประกายออกมาวูบหนึ่ง "มาแล้ว เช่นนี้ก็ดี หากว่านางถือเอาโอกาสนี้สำรวจตรวจสอบมิร่าน้อย นางก็ไม่สมควรที่จะได้รับความไว้ใจจากเรา" คิดได้ดังนั้นกาเล็ทก็ยกร่างของมิร่าขึ้น "เชิญท่านจักรพรรดินี" กาเล็ทเผยรอยยิ้มอ่อนๆออกมาขณะที่ยื่นส่งมิร่าในวงแขนออกไป

มิร่าที่เห็นเช่นนั้นว่าตนเองกำลังจะถูกผู้เป็นบิดาส่งมอบให้แก่ผู้อื่นลูบคลำพลันขยับร่างไปมาพยายามตะเกียกตะกายตะกุยขาพร้อมทั้งส่งสายตาที่ดูน่าเวทนาสงสารร้องขอไปยังผู้เป็นบิดา

"อย่าได้ขยับไปมา หนูไม่อยากช่วยปะป๋าหรอ ถ้าอยากช่วยปะป๋าก็ขอให้อดทน" กาเล็ทส่งเสียงบอกกับมิร่าไปตามพันธสัญญา

รู้ได้ดังนั้นมิร่าก็หยุดดิ้นขัดขืนอีก

ซานซานที่เห็นเช่นนั้นก็ยื่นมือของตนเองออกไปรับเอาสัตว์อสูรตัวน้อยที่ดูน่ารักน่าชังเข้ามากอดไว้ในวงแขน "ตัวของนางนุ่มนิ่มถึงเพียงนี้" ทันทีที่ได้รับร่างของมิร่ามากอดไว้ซานซานก็แทบที่จะลืมเลือนไปว่ามิร่านั้นเป็นสัตว์อสูรระดับจักรพรรดิ ซานซานใช้โอกาสที่มีน้อยโอบกอดลูบคลำมิร่าอย่างเอ็นดู ขณะที่โอบกอดลูบไล้ไปตามเลือนขนของมิร่าซานซานกลับดูเสมือนสตรีปกติธรรมดาผู้หนึ่งหาใช่จักรพรรดินีของทวีปไม่

กาเล็ทที่ลอบสังเกตุอยู่อย่างใกล้ชิดกลับพบว่าจักรพรรดินีผู้นี้หาได้ใช้โอกาสที่ตนเองมอบให้ลอบตรวจสอบความตื้นลึกหนาบางที่แท้จริงของมิร่าหากแต่นางเพียงโอบกอดลูบคลำมิร่าเล่นอย่างมีความสุข สีหน้าท่าทางของนางขณะที่อุ้มชูลูบไล้มิร่าอยู่ดูไปช่างมีเสน่ห์ดึงดูดนัก

จักรพรรดินีแห่งทวีปใต้ที่รู้สึกตัวว่าตนเองปล่อยตัวจนเกินไปก็รีบกลับคืนสู่ความสุขุมดังเดิมพร้อมทั้งรีบยื่นส่งร่างเล็กในวงแขนกลับคืนให้แก่กาเล็ท "ข..ขออภัยท่านจักรพรรดิทมิฬ"

กาเล็ทยื่นมือออกไปรับเอาร่างของมิร่ากลับคืนมาไว้ในอ้อมกอด กลิ่นหอมจากกายของจักรพรรดนีแห่งทวีปใต้ยังคงติดตามมาจนกาเล็ทสัมผัสได้ ร่างเล็กส่งเสียงร้องประท้วงออกมาพอเป็นพิธีคราหนึ่งขณะที่กลับเข้าสู่อ้อมกอดของผู้เป็นบิดา

"ช่างน่าอิจฉาท่านจักรพรรดิทมิฬนัก หากว่าซานซานมีเพื่อนตัวน้อยดังเช่นนางบ้างคงเป็นเรื่องที่วิเศษนัก" จักรพรรดินีซานซานเอ่ย

กาเล็ทได้ยินเช่นนั้นก็ได้แต่ยิ้มออกมา "ท่านจักรพรรดินีมาเยือนข้าในคืนนี้ไม่ทราบว่าที่แท้แล้วมีเรื่องใด" กาเล็ทพลันเปลี่ยนเรื่องถามตรงเข้าประเด็น การที่จักรพรรดินีแห่งทวีปใต้มาเยือนตนในวันนี้คงมิใช่เพราะมาพูดคุยเกี่ยวกับมิร่าน้อยแน่นอน

ได้ยินคำถามจักรพรรดินีซานซานก็ปั้นหน้าเคร่งเครียดจริงจังขึ้น "คิดว่าท่านจักรพรรดิทมิฬคงทราบแล้วว่างานเลี้ยงแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมในคืนนี้นั้นถูกยกเลิกไปแล้วสืบเนื่องจากเหตุการณ์ความขัดแย้งระหว่างท่านจักรพรรดิทมิฬและท่านจักรพรรดิเซอกีย์ เรื่องนี้ทำให้ซานซานรู้สึกไม่สบายใจ"

"ข้าเข้าใจ" กาเล็ทเอ่ยด้วยความรู้สึกเห็นใจ

อยู่ๆจักรพรรดินีซานซานก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองไปที่กาเล็ทอย่างไม่วางตาจากนั้นนางจึงเอ่ยออกมา "เมื่อครั้งก่อนจบการประชุมในช่วงเช้า ที่ท่านจักรพรรดิทมิฬคิดว่าซานซานเกิดความรู้สึกหวาดระแวงต่อตัวท่านในตอนนั้นขอบอกตามตรงว่าซานซานไม่ได้บอกกล่าวความคิดของตนเองออกไปตามตรงต่อท่านจักรพรรดิทมิฬ ความจริงแล้วซานซานเองก็มีความรู้สึกไม่สนิทใจต่อท่านจักรพรรดิทมิฬเกิดขึ้นจริงหวังว่าท่านจักรพรรดิทมิฬโปรดเข้าใจความจำเป็นของซานซานด้วย"

กาเล็ทได้ยินเช่นนั้นก็ลอบแปลกประหลาดใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆจักรพรรดินีแห่งทวีปใต้หยิบยกเอาเรื่องนี้ขึ้นมาตรงๆ "ข้าเข้าใจในความจำเป็นของท่านจักรพรรดินี"

"เช่นนั้นซานซานขอเรียนถามท่านจักรพรรดิทมิฬตามตรงว่าทวีปตะวันออกภายใต้การนำของท่านใช่มีการติดต่อกับทวีปกลางหรือไม่" จักรพรรดินีแห่งทวีปใต้เอ่ยถามขณะที่ใช้ดวงตาหงส์จับจ้องมองไปยังจักรพรรดิหนุ่มอย่างไม่วางตา

กาเล็ทได้ยินคำถามของจักรพรรดินีผู้เลอโฉมก็ลอบคิดกับตนเองในใจ "นางคิดทดสอบเรา" จากนั้นจึงปั้นหน้าเคร่งเครียดจริงจังเอ่ยตอบออกไป "ในเมื่อท่านจักรพรรดินีถามออกมาตรงๆข้าก็จะบอกออกไปตรงๆเช่นกัน ทวีปตะวันออกภายใต้การนำของข้าไม่มีการติดต่อจากทวีปกลาง"

ได้ฟังคำตอบของจักรพรรดิหนุ่มดวงตาคู่สวยยังคงจับจ้องมองอย่างจับผิดหากแต่นางกลับไม่สามารถจับผิดพิรุธใดในคำตอบของจักรพรรดิหนุ่มออก "เช่นนั้นหากว่าทวีปกลางส่งทูตเพื่อมาเจริญสัมพันธไมตรีกับทวีปตะวันออก ท่านจักรพรรดิทมิฬจะตัดสินใจเช่นไร"

ได้ยินคำถามกาเล็ทก็ปั้นรอยยิ้มเอ่ยตอบกลับไป "หากว่าทวีปกลางส่งทูตมาเพื่อเจริญสัมพันธไมตรีข้าจะต้อนรับด้วยดีไม่ขับไส" กาเล็ทเอ่ยตอบ

ได้ฟังคำตอบของจักรพรรดิหนุ่มอีกครั้งครานี้ดวงตาคู่สวยของจักรพรรดินีแห่งทวีปใต้เหมือนว่าจะหรี่ลงชั่วขณะก่อนที่จะเอ่ยถามต่อไป "เช่นนั้นหากว่าทวีปกลางยื่นเงื่อนไขพิเศษให้แก่ท่านจักรพรรดิทมิฬ ยกตัวอย่างเช่นการยื่นข้อเสนอร่วมเป็นพันธมิตรเล่าท่านจักรพรรดิทมิฬจะตัดสินใจเช่นไร"