คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : ดอกที่ 59 : ป่าแห่งบรรพชีวิน – V E และ D
ไทศัราที่5 วันที่ 25 มาส์ 22.30 นาฬิา
"เอ่ย นาม ้า"
วาสีำสนิทอเ็หนุ่มลอยละล่อราวับนเสียสิ วามเ็บปวที่ประัเ้ามาทำให้ิใอเ็หนุ่มถูีาสะบั้น 'นามอท่าน' เวโร่าิอย่าเหม่อลอย พลามอไปยัร่าอเทพ และ...
ปีศารหน้าอเา
"นามอท่าน ือ..."
น้ำเสียนั่นแห้ผาราวับนที่วนเวียนอยู่ลาทะเลทรายนานนับเือน ริมฝีปาสั่นเทาล้ายับเ็น้อยที่ถูมาราทอทิ้ยามถือำเนิ หัวสมออเ็หนุ่มว่าเปล่า ราวับว่า เาหลลืมอะไรไปบาอย่า ราวับว่า.. เาทำิ้นส่วนสำัหล่นหายไปในวามมืมิ
ห้วมิิที่ทับ้อนและารลทั์อเทพผู้ร่วหล่นรหน้าบีบั้นและทำลายวามิอเ็หนุ่มรหน้ามาเินไป
"วะ เวโร่า"
เสียอันุ้นเยับึ้นเรียสิอเวโร่าที่หายไปให้หวนลับืนมาอีรั้
"เวโร่า ฟื้นึ้นมาสิ"
เสียนุ่มทีุ่้นหูระนโศเศร้าอบามิส้าหนุ่ม เสียอโิ เสียอเพื่อนที่แทรเ้ามาในโลอันำมืไร้ราวับประภาารส่อทายามรารี
"วะ เว โร่า"
เสียที่สั่นรือยามเอ่ยื่ออเาพร้อมับสายฝนที่สาัใส่ร่าที่แสลายุั่เศษแ้วอันไร้่า หาแ่สายฝนนั่นมันไม่ไ้เย็นยะเยือไป้วยวามหนาวเหน็บอย่าเ่นทุที มันอบอุ่น และ หนัแน่น มันเ็มไป้วยวามรู้สึอันมามายมหาศาลอลูผู้ายนหนึ่
"เวโร่า ผม.. อ.. โทษ"
"เอ่ย นาม อ ้า"
เสียอเทพมารที่ผสมผสานันราวับุบรรบอวามไพเราะและวามหยาบระ้าวา้อ้วยวามรุนแร พัพาสภาพอาาศอันแฝไป้วยวามโศเศร้าอาูรในโลสีำทมิฬให้แระายออไป
เวโร่า้บ้อไปยัปีศา้านหลัอ์เทพ้วยวามโรธเือ เาสัมผัสไ้ว่าพลัอมันเป็นัวทำลายสายฝนแห่มิรภาพอเาและโออไป โยไม่รู้ัวเลยว่า แววาอันเลื่อนลอยเลื่อนเปื้อนอนนั้นลับมามีีวิอีรั้
ใบหน้าอปีศาร้ายเ็มไป้วยเปลวเพลิแห่วามโรธาเย้ยหยันอย่าประหลา ในะที่ใบหน้าอเทพประำัวสีเินยวเผยรอยยิ้มอันน่าหลใหลที่นไ้ลืมเลือนมันไปนานแล้ว
"ื่อ อ ท่าน" เสียอเวโร่านั่นใสัวานราวับแ้ว น้ำเสียที่แ่าไปาเิมแสถึวามเื่อมั่นที่มาึ้นอย่าเห็นไ้ั
ภาพอัมภีร์มืปราึ้นรหน้า หนัสือเล่มหนาสีำสนิทที่ถููลืนเปล่แสสีแสแปลประหลา เศษเสี้ยวแห่วามทรำายัไปทั่วโลแห่วามมืมิ แสสีแสเปลี่ยนโลอันำมืให้ลายเป็นผลึแห่วามทรำ ภาพวามายอเบเลอร์อันแสนเ็บปว ภาพอวามสบสุยามทิวามาเยือนในร้านอสามสหาย ภาพอมิน เวอร์มิน ระ่ายสาวที่ลูบหัวเาเล่นปอยๆอนานเปิัว หรือแม้ระทั่...
ภาพอนเอยามเยาว์วัย ในอ้อมออแม่ที่เาลืมเลือนไปนานมาแล้ว
ัมภีร์สีำสนิทผลิหน้าระาษอัวเอัพรึบ หน้าผาอเวโร่าปรารอยแยอผิวหนัน่าสยสยอ ล้ามเนื้อสีแสที่เ้นุบๆเรียร้อสิ่ที่มันเยมีให้หวนลับมา เส้นเอ็นสีาววัว้าไปลาอาาศราวับหนวอปลาหมึึระาวเนรสีำสนิทที่มีนัยน์าสีฟ้าใสราวับย่อโลทั้ใบเอาไว้ให้ลอยลับมาหาเ็หนุ่มอีรั้
เทพผู้ไว้ึ่วามามเหนือสิ่ใ้อมอลูลมๆที่นเยนั่ทับมันไว้ลับสู้เบ้าาที่สามอเวโร่า รอยยิ้มอันเปี่ยมไป้วยวามยินีประับอยู่บนใบหน้าทรส่าสมบูร์แบบราวับรูปสลั
ปีศาร้ายเบื้อหลัแสยะรอยยิ้มสีเหลือุ่นน่ารัเียเมื่อเห็นเนรฟ้า เาอมันปราวันไฟสีาวประหลาที่เ็หนุ่มมั่นใว่าเห็นไ้เพาะโลใบนี้ ปีโรระูล้าย้าาวอมันระพือเลื่อนร่ารึ่มนุษย์รึ่ทาร์*ราวับาไทร์เ้ามาใล้
ลิ่นอเนื้อเหม็นเน่าโยมารหน้านเวโร่าทำไ้แ่ทำหน้าเบ้ ปลายนิ้วที่เ็มไป้วยเล็บแหลมราวับสัว์ร้ายแะไปที่ศีรษะ้านหลัอเวโร่า เ็หนุ่มมอเทพสีเินที่เวลานี้ไม่ไ้โปรใสราวับริสัลหาแ่สภาพไว้ราวับร่าายอมนุษย์ผ่านรเล็บยาวโสโรมริบที่พาผ่านนัยน์าทั้สอ้าอย่าสยสยอ
เวโร่าสัมผัสไ้ถึมืออันหยาบระ้าอปีศาร้ายบนหลัหัว ภาพที่ประหลามาหามีนอื่นไ้พบเห็นมัน ปีศาร้ายที่ราวับเป็นัวแทนอวามอัปลัษ์เหนือแนิน ับเทพที่ทรามที่สุเหนือทุสรรพสิ่ำลั่วยันับประอหัวำๆอเ็หนุ่มนหนึ่เอาไว้ราวับอุ้มเ็ทาร
"เอ่ยนามอ้า/พูื่ออ้ามาะ"
เสียัานละทิศัึ้นพร้อมันระุ้นสิอเวโร่าให้ลับมาสมบูร์พร้อมอีรั้ ลื่นพลัสีำไหลวนออมารอบวาที่สามบนหน้าผาอย่าน่าสะอิสะเอียนราวับทะเลลั่ ในะที่ลื่นพลัสีเินบริสุทธ์ที่ไหลรินออานัยน์าทั้สอ้าอเวโร่าุระแสน้ำอันอ่อนโยนำลัหลอมรวมเ้า้วยันท่ามลาวามมืมิที่เริ่มแสลาย
"ื่ออท่าน"
"ื่ออเทพผู้เป็นเ้าอร่าายแห่้า"
"พระนามแห่ V ื่ออันเปี่ยมไป้วยพลัอำนาอันเหลือล้น"
"พระนามแห่ E ื่ออปีศาที่ำรนเหนือสรรพสิ่"
"พระนามแห่ D ื่ออผู้หว่านเพาะวามั่ว้า"
ำพูอเาูเลื่อนลอยราวับไร้สิ หาแ่วานั่นายัไป้วยวามมั่นใ เ็หนุ่มเอ่ยมันออมาราวับว่ามันมอยู่ในสายเลือ ราวับท่อำพูอ้อนวอนเหล่านี้เป็นพันๆรั้
ัมภีร์มืทนรับพลัที่ไหลเวียนออมาอเวโร่าไม่ไ้ หนัสือเล่มหนาีระายเป็นริ้วๆบินว่อนไปทั่ว เปลวเพลิสีำสนิทอปีศาเบื้อหลัแผเผาระาษอันเ่าแ่และทรุ่านมอไหม้เป็นเถ้าถ่าน
รอยยิ้มปราึ้นบนใบหน้า วาสีำสนิทไร้แววนั่นลับมาสใสอีรั้ราวับพระันทร์ในืนันทร์เพ็ เสียประหลาล้ายับหยน้ำัึ้นอีราพร้อมับวามมืรอบ้านที่หายไปอย่า้าๆราวับเมหมอที่ถูพัออไป
"ส่ร่าอมันมาให้้า ส่VEDORAมาให้้า เ้าสวะ"
เสียและำพูที่ไมุ่้นหูแทรเ้ามาพร้อมับำพูประหลาที่แฝวามเป็นศัรูุาม เ็หนุ่มสัมผัสไ้ถึวามั่วร้ายและวามั่แ้นที่สุมอยู่ในร่าายอเทพและปีศา่าั้วทั้สอราวับเปลวเพลิที่โหมระหน่ำ
นัยน์าสีำสนิทหลับาลอย่า้าๆ พลาปล่อยให้วามทรำทั้หมทั้มวลไหลวนรอบพวเาทั้สามราวับอยู่ในาพายุ
เ็หนุ่มเม้นปาแน่นพลาสับฟัเสียอเพื่อนสนิทที่ยัเรียื่ออนเอ้ำๆไปมา เสียอเวอร์มินที่ยัเื่อมั่นในเวโร่านเสียท่าให้แ่เา เสียอร้ออีวิอันเปี่ยมไป้วยวามื่นระหนอราฟา และ ำพูอันแสนหยิ่ทะน ำพู... รั้สุท้ายอเบเลอร์
"เ้าเ็อวี!"
ู้ม!!
ร่าายอโระเ็นามแรแะเ็มแรอทหารเรือผมยาวสยาย ริเอร์เ้นรอยยิ้มมอร่าใล้ายรหน้า้วยแววาสั่นระริ ใบหน้าเรียบเยอเทพสาวสีอำพันลอยอยู่ไม่หายาย
"เร็วเ้าริเอร์ เอาร่าอมันมาให้้า เอาร่าอมันมา เร็ว!"
เสียระิบนั่นัวราวับะอ เทพีเบื้อหลัายหนุ่มเปล่แสสว่า้าเปี่ยมไป้วยพลัเวทบริสุทธิ์อันเ้ม้นราวับเทพเ้า ริเอร์ย่าสามุมไป้วยวามโรธาอันเย็นยะเยือราวับเพราที่ำลัะสั่หารนัโทษ
หาแ่รหน้าอเานั่นไม่ใ่อาาร หาแ่เป็นเศษสวะที่บัอามาวาทาอรา เทพสาวที่นรัและเทิทูนเยี่ยีวิ
โมอร่ารหน้า้วยแววาสิ้นหวั หัวอเวโร่าลิ้ไปามทาอย่าไรุ้หมาย มืออเ็หนุ่มสั่นเทา แผ่นหลัีา เ็หนุ่มนอนแผ่อยู่บนพื้นเฝ้ารอวามายที่ำลัืบลานเ้ามาอย่า้าๆราวับหนอนแมลที่รอวันบยี้
น้ำาโลหิไหลริน วามหวัเียวที่ะรอลับไปไม่อา่วยเหลือนไ้แม้แ่น้อย เ็หนุ่มผิวีมอศีรษะอเพื่อนสนิทรหน้า มันปรารอยร้าวหลุร่วเป็นิ้นๆอย่าน่าสยสยอ
"ในที่สุ ฮะ ฮะ ฮะ" เสียหัวเราะนั่นแหลมสูน่าสะอิสะเอียน
"VEDORA ไม่ว่าแะใ้ใร แ็ไม่มีวันะหนีพว้าไปไ้หรอ ไอ้เ็รึ่พันธุ์นี่้อาย"
"้าะส่แลับไปเิใหม่ อีรั้ อีรั้ และ อีรั้ นว่าแะรู้ว่าสิ่แาหวั ไม่มีวันเป็นริ ลอาล..."
"ายะ"
ิสัหารที่รุนแรุั่อุาบาสาระายเปลี่ยนีวิรอบ้านให้ลายเป็นวามายในั่วพริบา พลัประหลาบิผันม้วนพุ่ลมาที่ร่าอโราวับผืนทะเลที่ำลัุ้มลั่ พลัเวทสีสันบาาุทอำสาส่อไปทั่วผืนป่า ปีสีาวบริสุทธิ์อริเอร์ีาราวับถึีสุวามอทนอมัน
เลือสีแสสาระายพร้อมับนนสีาวราวับฝนโลหิ ายรหน้าแสยะยิ้มโว์ฟันาวที่ย้อมไป้วยเลืออย่าวิปลาส นัยน์าสีทอเปล่ประายพร้อมับาเนสอั้วรูปาั่ที่ปรารหน้า
โมั่นใว่านไม่ไ้าฝาแน่นอน ภาพอสรีที่ปรา้อนทับร่าอทหารเรือผู้แ็แร่ายัเ้าสู่รรลอสายาอเ็หนุ่ม
เรือนราเล็ราวับเ็สาวอสรีผมทอสะบัมือออไปยั้าน้า้วยใบหน้าเรียบเยราวับ้อนน้ำแ็ หาแ่วานั้นลับเ็มไป้วยวามอิ่มเอม เส้นผมยาวระับพื้นปลิวไสวามอำนาเวทมนร์ ละออมนราเปล่ประายรอบัวราวับหิ่ห้อย
"AKRASIEAL"
เสียอทหารเรือรหน้าล่าวำพูแปลประหลาล้ายับบทสวอีรั้ ำพูที่เ็หนุ่มไม่อาเ้าใวามหมาย แ่มันเป็นื่ออผู้หิในุาวนี้อย่าแน่นอน หิสาวเอื้อมมือมาสัมผัสาั่รหน้า้วยวามุ้นเยและเปี่ยมไป้วยศรัทธา
ระแสพลัมหาศาลสาระายไปทั่วยิ่ว่าที่โเยสัมผัส ร่าบาสั่นระริเมื่อิว่าฝ่ายร้ามำลัะสัหารนอย่าไร้ึ่วามปรานี
"แ่ท่าน" เสียหวานแหลมราวับระัแ้วัึ้น้าๆ มันออมาาริมฝีปาสีน้ำาลทอราวับน้ำผึ้อสรีร่ารหน้า
"แ่ MIAEL"
าั่สีทอเปล่แสสีาวบริสุทธิ์ราวับไม้าเนอันศัิ์สิทธิ์ มันไม่เหมือนไม้าเนที่เ็หนุ่มนัยน์าแเยเห็น าเนแสรหน้า มันสมบูร์แบบ เปี่ยมไป้วยวามสมุลที่เที่ยร
แนทั้สี่อมันยาวเท่าันหมราวับถูวั มันูล้ายับเรื่อหมายทาิศาสร์ หาแ่เปี่ยมล้นไป้วยวามทรอำนามาว่าเรื่อหมายที่มนุษย์สร้าึ้นมานั
มันูล้ายับ เรื่อหมาย อ ารลทั์ปวเทพ
"้วยศรัทธาอ้า สหายแห่พระบิาอันยิ่ให่ ้วยนามแห่้า AKRASIEL อำนาแห่เทพุลาาร ้าอัสินนบาป ท่ามลาเสียวิวอนอเหล่าเทวูแห่วามถู้อบนสวนสวรร์"
"วามยุิธรรมือสิ่บูา วามเท่าเทียมือสิ่ล้ำ่า วามถู้อืออำนัลแ่้า"
"สับฟั โทษทั์ อเ้า โิาล แสสูรย์"
เสียอสรีร่าทอรหน้าแหลมสูนปวแผลไปทั่วร่า ทั้ยัเปี่ยมไป้วยระแสเวทมหาศาลที่ันร่าายอันบาเ็บอโนไม่อาเลื่อนไหว ถึแม้ว่าอาารบาเ็บะทำให้นไม่สามารถเลื่อนไหวไ้อยู่แล้ว็าม
แสสว่ารอบัวเลื่อนไหวสร้าัวอัษรที่เป็นื่ออเาบนศีรษะอย่าเรียบ่าย เ็หนุ่มหลับาลอย่า้าๆ เาไม่สนใอะไรอี่อแล้วว่ามันะเิอะไรึ้น หิสาวร่าเล็รหน้านั่นรู้ื่ออนไ้อย่าไรไม่สำัอี่อไปแล้ว เมื่อเพื่อนนหนึ่ เาไม่อารัษาีวิเอาไว้ไ้ ะให้มาาหวัในารรอีวิไ้อย่าไรัน
"ประหาร"
ำพูบาลึลไปในิใอเ็หนุ่มผมาว เาลืมาึ้นมอภาพหัวอเพื่อนสนิทที่แร้าว่อนะล่าวอำลาในใเป็นรั้สุท้าย
"หึหึหึ ไม่้อห่วเ้าพวสายเลือโสมม ้าัส่สหายอเ้าไปไม่้า"
เสียหวานประหลาัึ้นราวับรับรู้ถึวามิอโ ร่าเล็อบาทิส้าหนุ่มถูึ้วยโ่สีาวสะอาเือทอราวับโ่ล่ามวัวสวรร์เอนิู มมีสีทอนาให่ปราึ้นบนอาาศราวับิโยิน
"อั๊"
เสียอลูรึ่เวาลัึ้น้วยวามเ็บปว โ่สวรร์ลาร่าไร้ทาสู้ไปบนพื้นอย่า้าๆราวับแห่ประาน ใบหน้าอสรีผมทออันแสนเย็นาปรารอยยิ้มเหยียเล็น้อยแ่เปี่ยมไป้วยวามรู้สึปิิยินีในัยนะอันโสโรอัวเอ นัยน์าสีทอับ้อวลมเลืออเ็หนุ่มผมาว้วยวามสะใ
ริเอร์สะบัมือึ้นฟ้าราวับสัาประหาร เ็หนุ่มหลับาลเมื่อหยน้ำยาวสุท้าย้าัวรรินลพื้น น้ำยารัษา ยาที่เ็บไว้ให้เวโร่ายามลืมาึ้นมาอีรั้หนึ่
"อโทษนะรับ เวโร่า"
"หึหึหึ VEDORA เ้าัพ่ายอีรา"
ฟ้าวว หมับ!
ฝ่ามือสีแทนที่ห่อหุ่มไป้วยเราะโลหะประหลาสีำสนิทาอีาลแหวม่านพลัเวทสีทอออเป็นทา ราวับวามมืที่ัผ่าแสสุริยัน
ร่าอริเอร์และสรีผมทออาละวาอยู่ในมืออันแ็แร่ วาถลึว้า้วยวามใ ลำออพวเ้าถูบีบ้วยปลายนิ้วแ็ราวับีมโลหะพร้อมที่ะบยี้ล่อเสียในมือให้เป็นุล!
"้าเยบอเ้าแล้วใ่รึไม่ อราิเอล" น้ำเสียนั่นเย็นาราวับ้อนน้ำแ็แ่แอบแฝไป้วยวามรู้สึที่ร้อนระอุุระแสลาวา
"อย่าเรียื่ออ้า่ายๆเยี่ยนั่น"
"เียวลำออเ้า ะถูบยี้เอา"
เสียที่ผสมผสานระหว่าเสียอันุ้นเยและเสียที่ไพเราะอย่าน่าประหลาราวับเสียอธรรมาที่้อัวานยามย่ำรุ่ัึ้นในโสประสาทอโ เ็หนุ่มเยหน้าที่าบไป้วยวามสิ้นหวั เาเผยรอยยิ้มที่เปี่ยมไป้วยวามีใออมานเ็มใบหน้าที่เปรอะเปื้อนอเา เมื่อภาพรหน้าายั
"เวโร่า!!"
เิอรรถ
ทาร์ สัว์ที่อาศัยอยู่บนยอเาทาแทบทะเลไรัสออาาัรยูเรเีย มีหน้าาล้ายับแพะภูเา มีเอลัษ์ที่ีบเท้าให่เหมือนวัว เาโ้ยาวเหมือนวายป่าไปทา้านหลัไม่ม้วนอหรือั้ร และนหนาหยาบ าวรีนินิยมเพาะเลี้ยไว้รับประทานอาหาร อาหารที่นท้อถิ่นแนะนำือ ทาร์พันเบอนอบน้ำผึ้สอไส้ผั
สวัสีรับ วันนี้มาอัพ้าไปหน่อยอโทษ้วยร้าบผม อะไรนะ เี๋ยวนี้อัพ้าล? อโทษรับ ไรท์ิอบรมริๆ หลัเสร็านะลับมาอัพวามเร็วปิอีรั้ อโทษ้วยนะรับ
อให้สนุับโลอเวโร่าอไรท์นะรับ สวัสีรับ
อนหน้า บู๊ยันเา!!
ความคิดเห็น