[โน่ริท] สายเสน่หา

ไม่ได้พบกันนาน...พ่อนายน้อยจะยังคงจำเขาได้หรือไม่หนอ?
หรือจะลืมเลือนกันแล้วเสียก็ไม่รู้

ขุนภาคินราชภักดีได้แต่คิดและยิ้มกับตัวเอง

แต่สำหรับเขา
ทุกอย่างยังคงแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำเสมอ
ทั้งรอยยิ้มและคำพูดเจื้อยแจ้วยามที่เจ้าตัวยังเป็นเพียงทารกตัวเล็ก

ความรักและความเอ็นดูที่มอบให้ ขุนภาคินเองก็ไม่เคยจะนึกคิดเลย
ว่าสักวันหนึ่งความเอ็นดูจะแปรเปลี่ยน

เปลี่ยนเป็นความหวั่นไหว
...ก่อเกิดเป็น สายเสน่หา ที่จะผูกพันผูกหัวใจให้ติดตรึง...
...ตราบจนสิ้นลมหายใจ...

-------- ๑๑๑๑๑๑ --------





[[[ พื้นที่สปอยด์ ]]]

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณมากๆสำหรับทุกความเห็นและคำวิจารณ์สำหรับฟิคชั่นเรื่องนี้นะคะ
ดีใจมากๆ ที่มีคนชอบและติดตามผลงาน
ไนล์เองจริงๆแล้วเป็นคนแต่งนิยายช้าเพราะเป็นคนคิดเยอะ 
คือคิดชนิดข้ามภพข้ามชาติ บางทีแต่งแล้วลบเพราะคิดมากเกิน ๕๕๕
แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งสบายๆ พยายามจะไม่คิดเยอะเพราะไม่งั้นจะแต่งไม่ออก
(แต่พอมาค่อนเรื่อง นิสัยเดิมเริ่มออกละค่ะ ๕๕๕)
ถ้ายังไงหวังว่าคงให้อภัยกันบ้างหากเจอจุดบกพร่อง หรือช่องโหว่เล็กๆน้อยๆ
เอาไว้ไนล์จะอุดให้อีกครั้งเมื่อจบเรื่อง (ยาวไปจริงๆ)

นอกเหนือจากนั้น มีสิ่งหนึ่งที่ปลื้มมาก
คือมีผู้อ่านที่น่ารักอ่านแล้วอิน ถึงขั้นสามารถแต่งออกมาเป็นกลอนตามที่ไนล์กำลังจะแปะไว้ด้านล่างนี้
อยากบอกว่าแต่งได้ดีมากๆ แต่งดีกว่าไนล์ที่เขียนเป็นร้อยแก้วอีกค่ะ >.<
ถ้าใครมีไอเดีย แบบนี้ ส่งมาให้ไนล์อ่านบ้างนะคะ
ชอบมากๆ และขอบคุณมากๆ จากใจจริงเลยค่ะ

ไนล์...