คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : Legend Warfare สงครามจอมราชันย์ (Dragon's War) [ผู้วิจารณ์ : วูฟคุง ]
แบบฟอร์มฝากวิจารณ์นิยาย
ชื่อนิยาย :: Legend Warfare สงครามจอมราชันย์ (Dragon's War)
นามปากกา :: Killing God
แนวนิยาย :: แฟนตาซี
ลิงค์หรือแบนเนอร์ ::
ผู้วิจารณ์ :: วูฟคุง หรือ ใครก็ได้
สิ่งที่อยากจะฝาก :: อยากขอเอาแบบตรงๆไม่อ้อมค้อม ยังไงก็ได้ ถ้าให้คำแนะนำแนวทางการปรับปรุงจะขอบพระคุณอย่างมาก ขอบคุณล่วงหน้านะ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วิจารณ์นิยายเรื่อง Legend Warfare สงครามจอมราชันย์ (Dragon's War)
สวัสดีค่ะคุณ Killing god ขอบคุณที่เลือกวูฟคุง(ถึงจะต่อท้ายด้วย"หรือใครก็ได้")
ขอออกตัวก่อนว่าเป็นนักวิจารณ์หน้าใหม่ ถ้าผิดพลาด ไร้สาระ หรือไม่ดีตรงไหน ก็ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วย
**ตามที่บอกมาว่า"อยากขอเอาแบบตรงๆไม่อ้อมค้อม" ก็คงจะตรงๆแน่เพราะเป็นแนววูฟคุง
แต่อ้อมค้อมหรือเปล่านี่คงต้องวานคุณ Killing god ไปพิจารณาเอาเอง ยังไงก็จะพยายามให้ดีที่สุด
ชื่อเรื่อง : Legend Warfare สงครามจอมราชันย์ (Dragon's War)
Legend คือ ตำนาน Warfare คือ สงคราม รวมกันก็จะได้ "สงครามที่เป็นตำนาน"
เมื่อมารวมกับชื่อไทยแล้วก็ดูเป็นเหตุเป็นผลกันดี เพราะเป็นสงครามของราชาจึงเป็นตำนานไป
ส่วนในวงเล็บก็ทำให้รู้ว่าเป็นสงครามของเหล่ามังกร โดยรวมแล้วก็ดูน่าสนใจ
แสดงถึงอารมณ์ของเรื่องได้เป็นอย่างดี และยังตรงตามเนื้อหาอีกด้วย
โครงเรื่อง : เป็นเรื่องที่น่าสนใจ อ่านแล้วรู้สึกตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา เพราะเนื้อเรื่องเต็มไปด้วยการเคลื่อนไหว อีกทั้งยังมีความลับมากมายให้ค้นหา แต่ยังมีบางส่วนที่ดูไม่ค่อยมีเหตุผลมารองรับการกระทำเท่าที่ควร
- ทำไมแม่ถึงปล่อยลูกอายุ 6-7 ปีอยู่บ้านกันเอง และตอนอพยพแม่ยังนัดไปเจอกันข้างนอกอีก
แม่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันหรือ แม่ไม่ต้องดูแลลูกๆหรือ
- ตอนเจอกันกับแม่ ลูกลากมังกรตัวเล็กมาด้วย แต่พอขึ้นหลังมังกรตัวใหญ่ไป ตัวเล็กก็หายไปเลย
หายไปเฉยๆ แถมยังบอกว่า 3 คน กับมังกรหนึ่งตน แล้วตัวเล็กล่ะ
- น้องสาวอายุแค่ 6 ปี อะไรมันจะน่าฉุดได้ขนาดนั้น แถมถ้าเปลี่ยนเป็นเหตุการณ์อื่นที่ไม่อิโรติก
ก็คิดว่าน่าจะดีกว่านะ ไม่มีเหตุผลที่จะต้องเป็นเหตุแบบนี้ แฟนตาซีไม่ต้องมีอิโรก็แหล่มแล้วแหละ มีแล้วมันเสียอารมณ์
- ราชามังกร อาชอน ตายทั้งที แต่กลับไม่มีการส่งข่าวไปยังประเทศอื่นๆเลย ทั้งๆที่เป็นเรื่องสำคัญมาก
และยิ่งคนที่สนิทกันขนาดมีการติดต่อกันอย่างใกล้ชิดอย่างไวท์เวิร์ด ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้
- "นับตั้งแต่ 400 ปีก่อน ท่านยังไม่เคยเอาชนะข้าได้เลยสักครั้ง" พอเทียบกับที่ไวท์เวิร์ด
ที่บอกว่า 400 ปีก่อนตัวเองเป็นคนไปช่วยอนาคี ก็พอเข้าใจได้ว่า ช่วงเวลา 400 ปีมานี้ อนาคีเก่งขึ้น
แต่ทำไมไวท์เวิร์ดกลับทำเหมือนไม่รู้ว่าอนาคีเก่งกว่า พูดเหมือนอนาคีเพิ่งเก่งขึ้นปุบปับวันนี้ตอนนี้
ตัวละคร : มีตัวละครหลายตัวมาก แถมยังออกกันมาตอนละหลายๆตัว ซึ่งการมีตัวละครเยอะๆ
จะทำให้เขียนได้ยากขึ้นไปด้วย เพราะตัวละครจะตีกันมั่วจนคนอ่านงง คนแต่งบรรยายไม่ถูก บรรยายไม่ทัน
แถมในเรื่องนี้ก็ไม่ค่อยพูดถึงตัวละครด้วย จะเน้นไปที่เหตุการต์เสียมากกว่า ทำให้ลักษณะเด่นของแต่ละตัว
ยังไม่ชัดเจน และในบางครั้งคำพูดท่าทางของตัวละครก็ไม่ค่อยสมกับวัน
การดำเนินเรื่องและการใช้ภาษา : ใช้การบรรยายแบบพระเจ้าบรรยาย บางช่วงก็เขียนออกมาได้ดี
โดยเฉพาะฉากการต่อสู่ดูจะบรรยายได้ดีกว่าส่วนอื่นๆ คงจะถนัดด้านนี้เป็นพิเศษ แต่บางช่วงก็อ่านแล้วยังงงๆอยู่
- เริ่มต้นมาก็เริ่มงงๆแล้ว "ร่างของชายคนหนึ่ง" คุยไปคุยมากลายเป็น "มังกรเพศผู้ผู้เป็นพี่ชาย"
ตกลงเป็นมนุษย์หรือมังกร หรือเป็นทั้งสองอย่างสลับร่างไปมาได้ และ ณ ตอนนั้นคงอยู่ในร่างไหนกันแน่
รูปร่างหน้าตาก็ไม่ระบุ ไม่บ่งบอกถึงรูปพรรณสันฐาน ข้อมูลมีเพียงว่าเป็นพี่ชายน้องสาว
และยิ่งสภาพการเป็นอยู่บวกกับคำพูดคำจาที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่โตแล้ว พอมาบอกตอนหลังว่าอายุแค่ 6-7 ปี
ก็ทำให้เกิดความรู้สึกปรับข้อมูลไม่ทัน เกิดงงๆไปชั่วขณะว่า พี่น้องคู่ไหน คู่เดียวกันรึป่าว
- "ทุกคนต่างสงสัยในท่าทีของชายผคนนี้ มีเพียงที่ปรึกษาอาวุฒโสท่านเดียวในห้องประชุมที่ไม่สงสัย"
ท่านอาวุฒโสไม่สงสัยแล้วถามทำไมว่า "เจ้าทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร" ทำให้งงว่าตกลงทุกคนสงสัยอะไรแน่ สงสัยในท่าที หรือสงสัยว่าเป็นใคร
- นักรบมังกรที่สง่างาม มีรูปร่างหน้าตาเป็นแบบไหน ไม่มีบอก โผล่มาเป็นร่างมนุษย์หรือร่างมังกร
น่าจะบอกให้ชัดไปเลย แล้วจะแปลงร่างกลายร่างตอนไหนยังไงก็บรรยายว่ากันไป
- มังกรนี่มีแบบเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ได้กับแบบเปลี่ยนไม่ได้รึเปล่า พวกที่ใช้เป็นพาหนะ
เป็นแบบเปลี่ยนร่างไม่ได้ใช่มั้ย เป็นแบบสัตว์เลี้ยงรึป่าว เห็นบอกว่ามังกรๆเหมือนๆกันไปหมด
- "แขนที่เกร็ดส่องแสงนั้น ถูกสลับเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ" ฟังดูเหมือนแขนแยกส่วนสลับไปมา
น่าจะใช้ว่า "เกร็ดบนแขนที่ส่องแสงอยู่นั้น" มากกว่า ไม่รู้วูฟคุงเข้าใจผิดรึเปล่า ถ้าผิดก็ต้องขอโทษด้วย
- "รังสีถูกแผ่กระจายออกมาอย่างน่ากลัว แต่ไม่มีใครรู้ตัว" แผ่กระจาย แต่ไม่รู้ตัว แปลกๆนะ
ทำไมไม่เป็นเล็ดลอดออกมา หรือปกคุมอย่างเงียบๆ อะไรประมาณนี้ แล้วรังสีอะไรแบบไหนมืดดำ หดหู
กระหายเลือด ลึกลับ หรืออะไรก็ว่าไป
- พ่อของแม่ ทำไม่แทนตัวเองว่าปู่ ต้อง ตาสิ ตานะถึงจะถูก
- อาชูร่า เป็นน้องแม่ แต่ไม่ใช่ลูกมาสเตอร์ คงต้องเป็นน้องสามีสินะ ทำไมไม่บอกไปให้ชัดเจน
พออ่านมาเจอตรงที่ "หล่งเสน่ห์มันหรือไร" ก็เลยงงขึ้นมา "รักในความซื่อสัตว์ต่อน้องชาย" ฟังแล้วก็งงอีก
พูดอะไรกัน คือจะบอกว่ารักสามีคนเดียวว่างั้น เนื้อหามันค่อนข้างกำกวม และไม่ค่อยเป็นเอกภาพเท่าไรนะช่วงนี้
ดูสับสนแปลกๆ หรืออาจะมีปมปิดไว้เยอะจนเกินไป
- "ภาพบางอย่างปรากฏขึ้นต่อหน้าคนทั้งสอง เหล่านักรบหลายชีวิตต่างปรากฏเรียงกันเป็นกองทัพ
ที่เป็นระเบียบโดยมีผู้นำแต่ละทัพยืนอยู่ข้างหน้า ได้ปรากฏขึ้นมาจากด้านหลังของทั้งสองคน" ตกลงปรากฏด้านหน้าหรือด้านหลังกันแน่
- ตรงที่เรจิสถูกกระชากคอ น่าจะบอกไปเลยว่า "กระชากร่างกายที่เป็นกระแสไฟสีสมของเรจิสชูขึ้น"
ระบุไปเลยว่ากระแสไฟสีส้มเป็นร่างของเรจิส ไม่อย่างนั้น มันจะค่อนข้างสับสนว่ากระแสไฟไหน อะไรกันงง
การใช้ภาษายังไม่ค่อยนิ่งนะคะ บางครั้งก็ดูเข้ากับยุคสมัย เหมาะสมกับตัวคนพูดและสถานการณ์
แต่บางช่วงก็หลุดภาษาที่ไม่เข้ายุคออกมา อย่าง "กรูบอกให้หยุด" ตามเรื่องก็น่าจะเป็น "ข้า..." อะไรก็ว่าไป
คำด่า คำสบถบางคำก็หลงยุคอีกเช่นกัน ยังไงก็ดูๆเอาหน่อย คำราชาศัพท์ก็เช่นเดียวกัน
*ตอนที่ 4 ตรงบททวีปที่ 10 มีคำ "gxHocoj" ถอดออกมาได้ว่า "เป็นแน่" ไปเช็กดูนิดนะ
การตัดฉากค่อนข้างเยอะ และตัดกันไปแบบดื้อๆแทบทุกครั้ง บางทีต้องอ่านไปสักพักจึงจะเริ่มเข้าใจถึงจุดที่ยืนอยู่
ทางที่ดีควรจะมีจุดเชื่อโยงให้ผู้อ่านได้ปรับอารมณ์และจินตนาการในหัว เมื่อเริ่มฉากใหม่ก็น่าจะมีการบรรยายลักษณะของสถานที่และอารมณ์ของฉาก ให้คนอ่านได้รู้ว่า อ้อ...นี่มันตัดมาฉากนี้แล้วนะ แทนที่จะเป็น อ้าว...คนละฉากกันนี่หว่า
สรุปคือ การบรรยายยังไม่ค่อยละเอียด ลักษณะตัวละครและสิ่งต่างๆในเรื่องยังไม่ค่อยชัดเจน
และบรรยายไม่จบในทีเดียว มักมีการแปะนิดแปะหน่อยในช่วงต่างๆของเรื่อง ทำให้คนอ่านต้องจัดเรียง
ข้อมูลใหม่อยู่บ่อยๆ บทสนทนาบางครั้งก็ติดกันเกินไปนิด จนไม่แน่ใจว่าใครพูดอะไร ใครเป็นคนพูดบทไหน
การเรียงประโยคยังมีส่วนที่ขาดๆเกินๆอยู่บ้าง ต้องอาศักการอ่านทวน และความใจเย็นเวลาเขียน
คำผิดมีเล็กน้อย ไม่เป็นปัญหาใหญ่อะไร แก้นิดเดียวก็หมด
**ขอพูดเรื่องการจัดหน้าเล็กน้อย ตัวหนังสือเรียงกันพรึดมากเยอะจนลายตา น่าจะมีการเว้นบรรทัด
จัดย่อหน้าบ้าง อย่างเมื่อจบบทพูดพร้อมบรรยายก็เว้นเสียหนึ่งที จะทำให้ดูเป็นระเบียบและหน้าอ่านขึ้น
ส่วนจุดที่บรรยายเยอะๆก็ แบ่งเป็นใจความหลักแต่ละย่อหน้าไป ในหนึ่งตอนวูฟคุงคิดว่าค่อนข้างจะยาวไปเสียหน่อยนะ ทำให้คนอ่านท้อได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
ถ้าพลาดตรงไหนยังไง หรือทำให้เสียความรู้สึกไปก็ขอโทษด้วย วูฟคุงก็พยายามอย่างที่สุดแล้ว
หวังว่าจะมีประโยชน์บ้าง ขอบคุณและขอโทษอีกครั้ง
ความคิดเห็น