คลังเก็บพล็อต

ลำดับตอนที่ #64 : บทนำของหอป่วน

「 Ïหอป่วน..ก๊วนชายแสบÏ 」

        "  เข้าใจแล้วค่ะแม่ " ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเชิงรำคาญสุดๆ ก่อนจะเลี่ยงไปที่ห้องคุณปู่ด้วยสีหน้าเศร้าเสียใจ ก่อนจะใช้น้ำยาหยอดตาขวดใหญ่ หยดลงไปในเบ้าตาด้วยความเบามือ



        

        แอ๊ดดด..ด

เสียงเปิดประตูที่เบาแสนเบาของฉันดังขึ้น ก่อนเท้าซ้ายจะก้าวเข้าประตูในท่วงท่าอันสวยงามเปรียบดั่งนางฟ้าก็มิปาน..  ว่าแล้วก็เดินบีบน้ำตาเข้าไปที่เตียงคุณปู่ที่กำลังไอแค่กๆ ด้วยอาการหนาวสั่น


             ...แล้วใครใช้ให้เปิดแอร์เย็นขนาดนี้ล่ะฟร่ะ - -*



            " มาแล้วเหรอ ซาอิ หลานรัก.." เสียงแหบพร่าเรียกฉันด้วยความโหยหาและคิดถึง คุณปู่ในชุดนอนลายคิตตี้ มองฉันด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย ก่อนจะเรียกฉันให้เข้าไปหาที่เตียง


                       แล้วเห็นปะละฟร่ะ!!


           " ค่ะ..คุณปู่.." เสียงหวานๆ ที่แฝงไปด้วยมารยาเกือบร้อยเปอร์เซ็น เอ่ยด้วยใบหน้าใสซื่อหรือแอ๊บแบ๊วก็มิปาน ก่อนจะคลานเข่าเข้าไปหาชายชราที่เตียงนอนอันหรูหราดุจเจ้าชาย


           " ซาอิ... แค่กๆ..." คุณปู่เรียกชื่อฉัน ก่อนจะยันตัวให้นั่งพร้อมทั้งหยิบซองเอกสารบางอย่างขึ้นมาจากหัวเตียง


         " ค่ะ.." ฉันรับคำอย่างใจเย็น ในขณะที่ความจริงแล้วฉันโครตจะเกลียดการพูดเพราะๆเป็นที่สุด (แต่เพราะฉันรักคุณปู่ ^^ ก็เลยพูดเพราะๆ)


        " ปู่มีเรื่องอยากจะ..แค่กๆ ให้หลาน..ทำ แค่กๆ " คุณปู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ เหมือนกับว่า ถ้าฉันไม่ทำงานนี้ให้ แกอาจจะเสียใจจนอยากผูกคอตายยังไงยังงั้น


         "ว่ามาเถอะค่ะคุณปู่...เพื่อคุณปู่หนูจะทำทุกอย่าง.." ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงกุลสตรีเต็มร้อย ก่อนจะทำตัวเป็นนางฟ้าผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารี -.,- .... ทั้งๆที่แม้แต่กวาดบ้านฉันก็โครตจะขี้เกียจ


        " แค่ก..ๆ ปู่..ย..อยากให้หลาน อ่านพินัยกรรมนี้..และ..แล้วก็ทำตามพินัยกรรมนั้นซะ...คร่อก.." ว่าแล้วคุณปู่ก็สิ้นลมหายใจไปในทันที =[]=