ตอนที่ 2 คนธรรมดาๆก็สอบติดได้ ถ้ามีความพยายาม
เขียนโดย
vioc
ผมเกิดมาในครอบครัวที่เรียกว่าลำบากเลยทีเดียว ครอบครัวผมพ่อแม่เขาแยกทางกัน พ่อก็ไปแต่งงานใหม่ แม่ก็แต่งงานใหม่ ผมกลายเป็นลูกที่ถูกลืมต้องอาศัยอยู่กับป้า คุณป้ามีอาชีพรับจ้างนะครับ สามีของป้าคือลุง แกดุมาก มีลูกด้วยกัน 2 คน แน่นอนว่าเขาย่อมรักลูกของเขามากกว่าอยู่แล้ว
ตอนประถมผมได้ตังไปโรงเรียนวันละ 5 บาทเท่านั้น เสื้อผ้าหนังสือไม่เคยได้ซื้อใหม่หรอกครับ ต้องรอรับจากลูกของป้าที่เขาไม่ใช้แล้ว พี่ต้องทำงานบ้านทุกอย่างตั้งแต่ประถมแล้วครับ ทั้งล้างจาน กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า รีดผ้า เคยโดนตบคว่ำมาแล้วเพราะทำเสื้อของคุณลุงไหม้เป็นรอย
ตอน ม.ต้น บ้านป้าเปลี่ยนอาชีพมาทำรับจ้างซักรีด ผมก็ต้องช่วยเขาครับ ทั้งซัก ทั้งรีด ทั้งขี่รถไปส่ง ถามว่ามันเหนื่อยไหม มันก็เหนื่อยนะครับ แต่เราอาศัยเขาอยู่จริงไหมครับ เราก็ต้อง ช่วยเขาทำงาน เสาร์-อาทิตย์ผมก็ต้องไปทำงาน เก็บพริก รู้จักไหมครับ คือไปเก็บพริกในสวนให้เจ้าของไร่นะครับ ได้วันละ 100 เยอะมากแล้วครับสำหรับเด็ก
มาถึงตรงนี้ทุกคนอาจจะสงสัยว่า พ่อกับแม่ละ คือพ่อกับแม่ก็แต่งงานใหม่นะครับ มีลูกใหม่กันทั้งคู่ เขาก็ยังให้เงินผมมาใช้บ้างครับ พอขึ้น ม.ปลาย ผมก็พยายามตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด ผลการเรียนก็ออกมาไม่น่าเกลียดครับ แต่ก็ไม่ดีเลิศเท่าไหร่ ตอนม.ปลายก็ต้องทำงานเหมือนเดิมครับ ไปเก็บพริกวันเสาร์-อาทิตย์ แต่อาชีพประจำคือเด็กส่งกาแฟ 55555 งานนี้ทำได้ทุกวันครับ ตื่นตี 5 ออกไปตลาดไปร้านกาแฟ คือแม่ค้าพ่อค้าตามแผงต่างๆเขาจะโทรมาสั่งกาแฟ หน้าที่เราก็เดินไปส่ง และต้องช่วยชงกาแฟ ทอดปาท่องโก๋ ด้วย สนุกมากครับได้แผลพุพองเป็นแห่งๆ ทำถึง 7:30 ก็กลับบ้านอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน ได้ค่าจ้างวันละ 30 บาท เดือนนึงทำ 30 วันได้เดือนละ 900 รวมกับค่าจ้างเก็บพริกอีก เดือนนึงทำ 7 วันบ้าง 8 วันบ้างก็ได้ รวมแล้วก็ 1500
ใช่จ่ายเดือนนึงสบายมากๆ ค่ารถไปกลับ วันละ 4 บาทข้าวโรงเรียนจานละ 15 น้ำ 5 บาท ไม่ต้องพึ่งใครครับ
พูดตรงๆนะครับ ตอนนั้นยังไม่รู้อนาคตตัวเอง จบ ม.6 แล้วจะไปไหนดี ทำงาน หรือเรียนต่อ สอบเข้ามหาลัยดีไหม แล้วจะเอาเงินที่ไหน? โชคดีที่พ่อกับแม่บอกว่าจะส่งถ้าสอบติด แถมตอนนี้มีกู้กยศ ด้วย ผมก็เลยคิดจะเรียนต่อ แต่ก็ยังไม่รู้จะเรียนอะไร
มาคิดๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็อยากเรียนหมอ อยากช่วยเหลือคนอะ แต่คิดได้ก็สายไปแล้วเข้าสอบกันไปเรียบร้อยแล้ว ผมเลยบอกกับพ่อแม่ว่า ขอเวลา 1 ปี อ่านหนังสือสอบนะ บอกกับลุงกับป้า ว่าขออยู่เฉยๆอ่านหนังสือนะ ซึ้งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ เพราะผมโตแล้วและที่ผ่านมาผมก็แสดงให้เขาเห็นแล้วว่าผมไม่ใช่คนเหลวไหลที่ไหน
พอช่วงปิดเทอมผมเลย ทำงานทุกอย่างที่ขวางหน้า ทั้งเก็บพริก ส่งกาแฟ เด็กเสริฟ 1 เดือนเก็บเงินมาได้ 7,500 บาท แล้วก็เลิกทำแบ่ง 5,000 ไปซื้อหนังสือดังที่เคยเขียนใน blog อันแรก แล้วก็เริ่มต้นอ่านหนังสือ ส่วนค่าใช้จ่ายรายเดือนผมขอ พ่อกับแม่คนละ 500 ต่อเดือนเท่านั้นเองครับ
ผ่านไป 9 เดือน ผมก็สอบติดดังที่ผมตั้งใจไว้
เป็นงัยละครับ ชีวิตที่ผ่านมา ผมว่าผมก็ไม่ได้ลำบากอะไรนะ สนุกกับการทำงานหาเงินด้วยตัวเองมากกว่า เพียงแต่มันไม่ได้สบายมากนัก ไม่ได้มีครอบครัวที่อบอุ่น ไม่ได้ร่ำรวย ไม่ได้มีโอกาสเหมือนคนอื่นๆเขา
แต่ผมก็พยายามสร้างโอกาสให้ตัวเอง เรื่องของผมฟังแล้วมันเหมือนนิยายใช่ไหมครับ แต่นิยายมันก็มาจากเรื่องจริงทั้งนั้น วันไหนที่คุณอ่านหนังสือแล้วคุณท้อ คุณเหนื่อย คุณมองไปรอบๆสิครับ ยังมีคนมีเยอะ ที่เขาลำบากกว่า เขาไม่ได้มีโอกาสเหมือนคุณ
เพราะฉะนั้น มองโลกในแง่ดีเข้าไปนะครับ คิดบวก และคุณจะสบายใจ มีกำลังใจที่จะสู้กับอุปสรรคทุกอย่างครับ
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
14 มี.ค. 54
5,848
47
ความคิดเห็น
เราก็อยากเป็นหมอเหมือนกัน อ่านหนังสือเอง เเต่เราก็ยังสอบไม่ติด ^^ ถึงยังไงเราก็จะสอบใหม่ ก็มันเป็นสิ่งที่เราอยากทำนี่เนอะ
ปล.ขอให้โชคดีนะคะ ^^
ผมเชื่อว่าพี่ต้องเป็นหมอที่ดีที่สังคมต้องการ
ขอบคุณนะครับสำหรับกำลังใจ+-+
แต่ถ้าแยมอ่านคนเีดียวก็ไม่ไหว ต้องมีคนคอยบังคับขู่เข็นอ่ะสิ: )
แต่ยังไม่ลำบากเท่าพี่^^
อ่านข้อความของพี่เเล้วมีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลยคะ
แล้วก็คิดเหมือนกันเลยค่าเรียนพิเศษเเพงมาก
เป็นคนดีมากๆเลย
สุดยอดเลยครับ ขอให้น้องโชคดี และประสบความสำเร็จในชีวิตนะครับ ^___^
บล๊อกคราวหน้าพี่มาแนะนำหนังสือนะคะ
หนูเองก็อยากเป็นหมอนะ แต่ไม่มีความพยายามเลย
พี่เป็นไอดอลของหนูเลยนะ จิตใจดีมากๆ
พี่เป็นหมอที่ดีได้แน่นอนค่ะ หนูเชื่ออย่างงั้น
หนูจะเอาเรื่องของพี่ไปเป็นแรงบันดาลในการอ่านหนังสือต่อไปนะคะ ^^
ครอบครัวหนูอยู๋กันพร้อมหน้า ทั้ง พ่อ แม่ น้อง แต่ครอบครัวหนูไม่ค่อยมีตังมากพอเหมือนคนอื่นๆๆ พ่อทำงานรับจ้าง เดือนนึง ก้อได้ พอสมควร แต่รายจ่ายเยอะมากก เห็น พ่อ กะ แม่ คำนวณ รายจ่ายแต่ละเดือนแล้ว หนูสงสารอ่ะ แบบบางครั้ง หนูจะซื้อ จะ จ่ายอะไรที ต้องเก็บตังเอง
บางครั้งหนูท้อมากเลย แบบว่าเพื่อนๆเค้าเรียนพิเศษกันเยอะแยะ แต่หนูไม่มีโอกาศเรียนเหมือนเพื่อนๆๆ แบบว่า เคยน้อยจัยจนนอนร้องไห้เลยหล่ะ
พอหนูได้รู้เรื่อง ของพี่ ทำให้หนูมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ
หนูจะพยายาม อ่านหนังสือเยอะๆๆ หนูต้องสอบติดหมอหั้ยได้ ตอนนี้หนูกำลังจะขึ้น ม.6 หวังว่ามันคงไม่สายเกินไป
เพื่อครอบครัว หนูจะเป็นหมอหั้ยได้!!!!!!!~