The Secret ปริศนารักในบ้านขาว
ในความรักมีความลับ...คำสัญญาจะประทับรอยในใจไม่เสื่อมคลาย พร้อมหรือยังกับสุดยอดเรื่องราวโรแมนติกแห่งปี ที่จะตราตรึงหัวใจของคุณตราบนานเท่านาน
ผู้เข้าชมรวม
8,100
ผู้เข้าชมเดือนนี้
42
ผู้เข้าชมรวม
8.1K
อัปเดตล่าสุด : 22 ต.ค. 52 / 13:36 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ปริศนารักในบ้านขาว
อัพเดท
ผลงานใหม่มาแล้วจ้า คลิ๊กเลย!
'ANGEL'
ความรัก เพื่อรัก และร้างลา
ความสุข หยดเลือด และน้ำตา
หนึ่งความทรงจำแลกหนึ่งความปรารถนา
แล้วชีวิตจะคุ้มค่านิรันดร
...
เพลงประกอบนิยายที่ได้ยินอยู่ตอนนี้ชื่อ Somewhere only we know ค่ะ
เมโลดี้ท้ายเพลงอลังการมาก ให้ความรู้สึกของการรอคอยใครสักคนจริงๆ
....
ชี้แจงเรื่องความผิดพลาดในการตีพิมพ์
เนื่องจาก "บทส่งท้าย" ในหนังสือนิยายเล่มนี้ มีความไม่สมบูรณ์ พิมพ์ตกหล่นไปจากต้นฉบับจริงที่สร้างขึ้น
ไรเตอร์เลยนำเวอร์ชั่นเต็ม(สั้นๆ)มาลงให้อ่านในนี้
เพื่ออรรถรสของนิยายที่ครบถ้วนตามที่ไรเตอร์ตั้งใจจะบอกกับผู้อ่านค่ะ
....
....
ขอแนะนำงานชิ้นพิเศษ(มากๆ)
แฟนเมดสุดเท่จากท่านมาร์โวโล่ค่ะ ..รู้สึกหมือนได้ของขวัญกล่องใหญ่เลยล่ะ
....
แนะนำตัวละคร
Eujean (ยูจีน)
Image : Thomas Sangster
พระจันทร์
Image : Ariel Gade
Grim (กริม)
Image : John Hawkes
Windy Rain (วินดี้ เรน)
Image : Rachel Weisz
Daniel Sylva (ดาเนียล ซิลวา)
Image : Brandon Routh
Baccarat (เบคคาราท)
Image : Taylor Kitsch
....
เวลาเป็นเรื่องมหัศจรรย์ดีนะ
ไม่มีใครรู้สึกว่าตัวเองต้องรอนานเกินไปหรอก
ถ้าเขารู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุด กำลังจะมาถึง
....
ผลงานอื่นๆ ของ ปรางกานดา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ปรางกานดา
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"จาก marvolo ถึง ปรางกานดา"
(แจ้งลบ)อาฮะ...นี่คือผลงานอย่างเป็นรูปธรรมที่ออกสู่สาธรณชนเรื่องที่ 2 ของเธอ หลังจาก “The Lost treasures คำสาปรัก ขุมทรัพย์มรณะ” ใต้นามปากกา morogco ได้อวดโฉมร่ายความฝัน โชว์ฝีไม้ลายมือด้านวรรณกรรมให้ยุทธ์จักรนักเขียนรับรู้ถึงความสามารถ ในตอนนี้ เธอเริ่มร่ายมนต์บทใหม่ให้เราๆท่านๆได้ผจญภัยไปกับความฝันและจินตนาการสุดขอบฟ้าของเธออีกครั้งกับ ... อ่านเพิ่มเติม
อาฮะ...นี่คือผลงานอย่างเป็นรูปธรรมที่ออกสู่สาธรณชนเรื่องที่ 2 ของเธอ หลังจาก “The Lost treasures คำสาปรัก ขุมทรัพย์มรณะ” ใต้นามปากกา morogco ได้อวดโฉมร่ายความฝัน โชว์ฝีไม้ลายมือด้านวรรณกรรมให้ยุทธ์จักรนักเขียนรับรู้ถึงความสามารถ ในตอนนี้ เธอเริ่มร่ายมนต์บทใหม่ให้เราๆท่านๆได้ผจญภัยไปกับความฝันและจินตนาการสุดขอบฟ้าของเธออีกครั้งกับ “The Secret เรื่องลับ บ้านขาว กับเจ้าสาวพายุฝน”ภายใต้นามปากกาใหม่ “ปรางกานดา” กล่าวได้ว่าผลงานเรื่องนี้ เธอ “โตขึ้น” และ “ลึกซึ้งขึ้น” อย่างเห็นได้ชัด เป็นความสนุกเจือประเด็นขบคิดแบบที่มีไม่กี่คนเท่านั้นที่ทำได้แนบเนียนและสวยงาม คนหนึ่งที่ข้าพเจ้ารู้จักคือวอล์ท ดิสนีย์ และอีกคนคือท่านปรางกานดานี่แหละ...ลักษณะสำนวนที่ลื่นไหลเหมือนคลื่น เสน่ห์ของทุกตัวละครที่โลดแล่นและเป็นเอกลักษณ์ จังหวะในการดำเนินเรื่องน่าติตาม เป็นลายเซ็นในตัวมันเองที่เด่นชัดและไม่ใครลองเลียนได้ อีกทั้งเนื้อหาที่ดูจะ “หนักขึ้น” แม้จะไม่เข้มข้นจนดราม่า หากก็พอสัมผัสถึงสิ่งที่ต้องการนำเสนอ แน่นอนว่าความ “หนัก” ของเรื่องที่ว่า เธอไม่ได้ใส่ลงมาโต้งๆ แบบเทศนาโวหารที่เป็นเหมือนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกดน้ำกินได้ แต่เธอใส่ลงมาในมุมมองของตัวละคร ในความคิด การกระทำที่สมจริง น่าเชื่อถือ โดยเฉพาะฝีมือที่เด่นชัดที่สุดคือคือการบรรยายความรู้สึกของ “เด็ก” ซึ่งนับว่าเป็นโจทย์ยากยิ่งดั่งหินผาสำหรับนักเขียนหลายๆคน ยิ่งเป็น “เด็กมีปัญหา” ล่ะก็เอาล่ะ...โชคดี ข้าพเจ้าคนหนึ่งล่ะที่เขียนไม่ได้อย่างหัวเด็ดตีนขาด ข้าพเจ้าเขียนได้แต่ผู้ใหญ่มีปัญหา ฮ่าๆๆ ‘ “เพี้ยนรึไง พูดจาไม่รู้เรื่องเลย” เด็กชายขัดอย่างหัวเสีย “ฟังนะ เราไม่ใช่เด็กโง่หลอกง่าย เราไม่ใช่เด็กจนตรอกไม่รู้จะพึ่งใคร เราเจ๋ง เข้าใจมั้ย เรารู้นะว่าเธอไม่ใช่เจ้าของบ้าน ที่นี่มันเขตของเรา เพราะงั้นไปให้พ้นเลย” ‘ ข้างบนนี้คือวรรคหนึ่งของ The secret ในตอนที่ 5 “ในสวนแห่งลม” เป็นตัวอย่างของการ “เข้าถึง” และ “เข้าใจ” ในบุคลิกภาพและตัวตนของตัวละครเด็กมีปัญหาได้อย่างชัดเจน มีทั้งความใสซื่อน่าขันของเด็กและความแก่นกล้าหยาบกระด้างแบบผู้ใหญ่ ที่สำคัญคือไม่ว่าอย่างไรผู้เขียนก็ยังสามารถรักษารับความ “เหลือขอ” ให้ดูน่ารักน่าชัง อย่างหนักสุดก็ยังดูเป็นน่าสงสารมากกว่าน่าโมโห แม้ว่าเมื่อมองตามเนื้อแท้แล้วหากเราเป็นผู้อยู่ในสถานการณ์นั้นเราอาจอยากคว้าคอพระจันทร์และยูจีนขึ้นมาหั่นเป็นพันๆชิ้นโยนให้ฉลามกินไปแล้วก็ได้ ฮ่าๆๆ สิ่งที่ตามมาคือเราๆท่านๆทั้งหลายจะมองเด็กร้ายกาจด้วยสายตาอ่อนโยนขึ้น และข้าพเจ้าเชื่อว่านั่นคือจุดประสงค์แฝงของผู้เขียน อิทธิพลตัวอักษรมันมากกว่าที่เราคิดไว้เสมอ เสน่ห์สำคัญของนิยายของท่านปรางกานดาคือตัวละครที่มีเสน่ห์แบบสุดลิ่มทิ่มประตู เสน่ห์แบบร้ายๆ เสน่ห์แบบสุภาพบุรุษ แบบคุณหนู แบบศิลปิน แบบคนแก่ แบบเด็ก ไม่ว่าแบบไหมเธอสามารถทำให้คนอ่านรู้สึก “ถูกชะตา” ได้อย่างไม่น่าเชื่อ สำหรับเรื่องนี้ ตัวละครที่ข้าพเจ้า “ถูกชะตา” มากที่สุดหาใช่ดาเนียล ซิลวาสุกหล่อ หรือเบคคาราทที่เหมือนเอากัปตันซารจ์ เฟยาส มาครอสโอเวอร์สวมบทโจรบนดินแทนโจรในน้ำ ฮ่าๆๆ...แต่เป็นวินดี้ เรน หญิงสาวสุดสวยแสนแก่นรั้นที่มีชื่อเรียบง่ายแต่ตรงใจข้าพเจ้าเป็นอย่างยิ่ง “สายลมแห่งพิรุณ” นี่คือที่มาของชื่อเรื่องข้างบนสินะ ข้าพเจ้าถูกใจวินดี้ เรน เพราะความฝังใจส่วนตัวบางประการ...เธอเหมือนคนสองคนที่ข้าพเจ้ารู้จักเอามาปั่นรวมๆกัน นั่นคือแม่หญิงสเวย์และแอริส เกนส์เบิร์ค ( นามสกุลสาวคนนี้อ่านยากมาก เวลาเรียกต้องอมน้ำหน่อยๆเหมือนพูดดัชต์ เลยอ่านแบบอเมริกันซะเลย ฮ่า) ความแก่นแก้วที่ปารองเท้าปาชุดเต้นรำใส่หน้าป้านั่นแม่หญิงสเวย์แน่ แต่หญิงสาวที่ยืนเอียงคอมองเกน้อยพร้อมเสียงใส “ต่อเรือให้ฉันหน่อยสิ” ดวงตาเขียวสว่างของแอริสมันเห็นอยู่ในหัวขึ้นมาทันที (นี่คือความบ้าคลั่งส่วนตัว กรุณาอย่าสนใจ มิเกี่ยวกับคำวิจารณ์แต่ประการใด ฮา) มันอาจจะเป็นข้อดีหรือข้อเสียก็ได้ กับการสร้างตัวละครที่ชวนคิดไพล่ไปยังเรื่องก่อนๆ ‘ดวงตะวันขีดเขียนตัวอักษรสีน้ำตาลทองทิ้งไว้ทางทิศตะวันตก แสงสีส้มสุดท้ายถักทอเงาแสนงดงามลงบนท้องทะเล มีสายฟ้าฟาดยาวจากฟ้าจรดน้ำ คลื่นเริ่มเกรี้ยวกราด สายลมหมุนคว้างควงสว่านจนเกิดเสียงคล้ายบทสวดคาถาอันลึกลับ’ บรรยากาศเป็นอีกไม้ตายหนึ่งที่ผู้เขียน “โชว์เทพ” สะกดคนอ่านได้อยู่หมัดตลอดมา...การบรรยายให้อารมณ์คล้ายนิยายแปล ด้วยคำอุปมาแบบธรรมเนียมตะวันตกซึ่งนั่นไม่น่าแปลกใจ แต่ที่ท่านปรางกานดาทำได้ดีเยี่ยมคือการบรรยายแบบบุคลาธิษฐาน การปลุกให้คลื่นลมมีชีวิต พระอาทิตย์แย้มยิ้ม ต้นสนเริงระบำ เป็นวิธีบรรยายที่ในเด็กดีเจอน้อยกว่าน้อยที่จะทำออกมาได้ดี และนี่ถือว่าเป็นไม้เด็ดอีกไม้หนึ่งของเธอ จากยาวๆทั้งหมด นั่นคือการชื่นชมส่วนบุคคลของผู้เขียนทั้งนั้น (ฮา) หากท่านปรางกานดาต้องการข้อคิดเห็น แนะนำให้อ่านแบบสรุปย่อหน้าเดียวนี้พอ “ ภาพรวมดีมาก สิ่งที่ขัดตามากพอให้หยิบมาคุยมีแค่ 2 อย่าง คือการสร้างตัวละคร(ผู้ใหญ่) ที่เหมือนเอาตัวละครเดิมมาตบใหม่เล็กๆน้อยๆเท่านั้น และ...บทบู๊^^” ตอนที่โจรเข้าปล้นบ้านวินดี้ เรน ข้าพเจ้าสงสัยว่าบ้านหลังนี้ไม่มีการ์ด ไม่มีคนดูแล ไม่มีผู้ชายบ้างเลยหรือ ทำไมมันเข้ามาง่ายจัง ฮ่าๆๆ ในนามของ “กองโจร” ข้าพเจ้าเชื่อนิดๆว่าการเข้าปล้นอย่างเด็ดเดี่ยว เฉียบขาด รวดเร็ว เป็นความสามารถหลักที่จำเป็นต้องบอกให้คนอ่านรู้ ทำให้คนอ่านเห็น ไม่อย่างนั้นกองโจรของเราจะไม่น่าเชื่อถือโดยสิ้นเชิง พูดง่ายๆว่าข้าพเจ้าอยากเห็นว่าเวลาคาราวานโจรเข้าปล้นเขาทำกันอย่างไรนั่นล่ะค่ะ^^” เพราะตอนนี้ข้าพเจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคาราวารโจรมีกันเยอะแค่ไหน เหมือนเห็นแค่เบคคาราทคนเดียวจริงๆ แอบอยากรู้จักกองโจรให้มากกว่านี้สักหน่อยค่ะ อยากรู้ว่ายูนิฟอร์มเป็นอย่างไร บุคลิกท่าทางเป็นอย่าง โหดร้ายป่าเถื่อนหรือเคร่งขรึมระเบียบจัดเหมือนคอมมานโด นี่ล่ะค่า ที่เห็นชัดๆมีแค่นี้” จบการรีวิวแบบมั่วๆด้วยประการฉะนี้ เอเมน ด้วยรักและนับถือ marvolo อ่านน้อยลง
marvolo | 8 มิ.ย. 52
-
12
-
0
"คู่ควรกับรางวัลชนะเลิศ !!"
(แจ้งลบ)ผมไม่ใช่นักวิจาณ์และทำไม่เป็นด้วย เพียงแต่เท่าที่อ่านมาจากต้นจนถึงตอนปัจจุบันนี้ มันรู้สึกอิ่มเอมในใจ รู้สึกชอบทุกตัวละครของเรื่องนี้ มหัศจรรย์ว่าเหมือนมีมนต์สะกดแบบที่คนเขียนร่ายไว้จริงๆ ทั้งเห็นภาพ ทั้งนึกตาม แถมติดในห้วงความคิดแม้จะปิดจอคอมไปแล้ว เป็นผมผมก็ต้องหลงรักนะผู้หญิงแบบวินดี้ เรนเนี่ย >อยากอ่านรวดเดียวไม่ขาดตอนในแบบรูปเล่มหนังสือ >อ ... อ่านเพิ่มเติม
ผมไม่ใช่นักวิจาณ์และทำไม่เป็นด้วย เพียงแต่เท่าที่อ่านมาจากต้นจนถึงตอนปัจจุบันนี้ มันรู้สึกอิ่มเอมในใจ รู้สึกชอบทุกตัวละครของเรื่องนี้ มหัศจรรย์ว่าเหมือนมีมนต์สะกดแบบที่คนเขียนร่ายไว้จริงๆ ทั้งเห็นภาพ ทั้งนึกตาม แถมติดในห้วงความคิดแม้จะปิดจอคอมไปแล้ว เป็นผมผมก็ต้องหลงรักนะผู้หญิงแบบวินดี้ เรนเนี่ย >อยากอ่านรวดเดียวไม่ขาดตอนในแบบรูปเล่มหนังสือ >อยากบอกคนเขียนว่า ถึงสมมติไม่ได้รางวัลกับสนพ.นี้ ก็ยังมีสนพ.อื่นอีกเป็นสิบที่อยากคว้างานนี้ดีๆอย่างนี้ไปตีพิมพ์ อย่าเครียดไปเลย ย้ำ >คิดว่าเรื่องนี้ ประทับใจที่สุดเท่าที่ลองไปอ่านๆเรื่องอื่นๆในหมวด >ภาพพจน์หน่อมแน้มในตอนแรกของสนพ.นี้ จะกลายเป็นดูดีมีคุณภาพทันทีถ้าเรื่องนี้ชนะเลิศขึ้นมา เรียกได้ว่าเป็นมาสคอตเชิดหน้าชูตาหากินได้อีกนาน >สุดท้าย ผมคิดว่าดาวจรัสแสงดวงใหม่ของวงการวรรณกรรม ได้กำเนิดขึ้นแล้ว อ่านน้อยลง
คุณชายเหนือฟ้า | 20 มิ.ย. 52
-
7
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"คู่ควรกับรางวัลชนะเลิศ !!"
(แจ้งลบ)ผมไม่ใช่นักวิจาณ์และทำไม่เป็นด้วย เพียงแต่เท่าที่อ่านมาจากต้นจนถึงตอนปัจจุบันนี้ มันรู้สึกอิ่มเอมในใจ รู้สึกชอบทุกตัวละครของเรื่องนี้ มหัศจรรย์ว่าเหมือนมีมนต์สะกดแบบที่คนเขียนร่ายไว้จริงๆ ทั้งเห็นภาพ ทั้งนึกตาม แถมติดในห้วงความคิดแม้จะปิดจอคอมไปแล้ว เป็นผมผมก็ต้องหลงรักนะผู้หญิงแบบวินดี้ เรนเนี่ย >อยากอ่านรวดเดียวไม่ขาดตอนในแบบรูปเล่มหนังสือ >อ ... อ่านเพิ่มเติม
ผมไม่ใช่นักวิจาณ์และทำไม่เป็นด้วย เพียงแต่เท่าที่อ่านมาจากต้นจนถึงตอนปัจจุบันนี้ มันรู้สึกอิ่มเอมในใจ รู้สึกชอบทุกตัวละครของเรื่องนี้ มหัศจรรย์ว่าเหมือนมีมนต์สะกดแบบที่คนเขียนร่ายไว้จริงๆ ทั้งเห็นภาพ ทั้งนึกตาม แถมติดในห้วงความคิดแม้จะปิดจอคอมไปแล้ว เป็นผมผมก็ต้องหลงรักนะผู้หญิงแบบวินดี้ เรนเนี่ย >อยากอ่านรวดเดียวไม่ขาดตอนในแบบรูปเล่มหนังสือ >อยากบอกคนเขียนว่า ถึงสมมติไม่ได้รางวัลกับสนพ.นี้ ก็ยังมีสนพ.อื่นอีกเป็นสิบที่อยากคว้างานนี้ดีๆอย่างนี้ไปตีพิมพ์ อย่าเครียดไปเลย ย้ำ >คิดว่าเรื่องนี้ ประทับใจที่สุดเท่าที่ลองไปอ่านๆเรื่องอื่นๆในหมวด >ภาพพจน์หน่อมแน้มในตอนแรกของสนพ.นี้ จะกลายเป็นดูดีมีคุณภาพทันทีถ้าเรื่องนี้ชนะเลิศขึ้นมา เรียกได้ว่าเป็นมาสคอตเชิดหน้าชูตาหากินได้อีกนาน >สุดท้าย ผมคิดว่าดาวจรัสแสงดวงใหม่ของวงการวรรณกรรม ได้กำเนิดขึ้นแล้ว อ่านน้อยลง
คุณชายเหนือฟ้า | 20 มิ.ย. 52
-
7
-
0
"จาก marvolo ถึง ปรางกานดา"
(แจ้งลบ)อาฮะ...นี่คือผลงานอย่างเป็นรูปธรรมที่ออกสู่สาธรณชนเรื่องที่ 2 ของเธอ หลังจาก “The Lost treasures คำสาปรัก ขุมทรัพย์มรณะ” ใต้นามปากกา morogco ได้อวดโฉมร่ายความฝัน โชว์ฝีไม้ลายมือด้านวรรณกรรมให้ยุทธ์จักรนักเขียนรับรู้ถึงความสามารถ ในตอนนี้ เธอเริ่มร่ายมนต์บทใหม่ให้เราๆท่านๆได้ผจญภัยไปกับความฝันและจินตนาการสุดขอบฟ้าของเธออีกครั้งกับ ... อ่านเพิ่มเติม
อาฮะ...นี่คือผลงานอย่างเป็นรูปธรรมที่ออกสู่สาธรณชนเรื่องที่ 2 ของเธอ หลังจาก “The Lost treasures คำสาปรัก ขุมทรัพย์มรณะ” ใต้นามปากกา morogco ได้อวดโฉมร่ายความฝัน โชว์ฝีไม้ลายมือด้านวรรณกรรมให้ยุทธ์จักรนักเขียนรับรู้ถึงความสามารถ ในตอนนี้ เธอเริ่มร่ายมนต์บทใหม่ให้เราๆท่านๆได้ผจญภัยไปกับความฝันและจินตนาการสุดขอบฟ้าของเธออีกครั้งกับ “The Secret เรื่องลับ บ้านขาว กับเจ้าสาวพายุฝน”ภายใต้นามปากกาใหม่ “ปรางกานดา” กล่าวได้ว่าผลงานเรื่องนี้ เธอ “โตขึ้น” และ “ลึกซึ้งขึ้น” อย่างเห็นได้ชัด เป็นความสนุกเจือประเด็นขบคิดแบบที่มีไม่กี่คนเท่านั้นที่ทำได้แนบเนียนและสวยงาม คนหนึ่งที่ข้าพเจ้ารู้จักคือวอล์ท ดิสนีย์ และอีกคนคือท่านปรางกานดานี่แหละ...ลักษณะสำนวนที่ลื่นไหลเหมือนคลื่น เสน่ห์ของทุกตัวละครที่โลดแล่นและเป็นเอกลักษณ์ จังหวะในการดำเนินเรื่องน่าติตาม เป็นลายเซ็นในตัวมันเองที่เด่นชัดและไม่ใครลองเลียนได้ อีกทั้งเนื้อหาที่ดูจะ “หนักขึ้น” แม้จะไม่เข้มข้นจนดราม่า หากก็พอสัมผัสถึงสิ่งที่ต้องการนำเสนอ แน่นอนว่าความ “หนัก” ของเรื่องที่ว่า เธอไม่ได้ใส่ลงมาโต้งๆ แบบเทศนาโวหารที่เป็นเหมือนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกดน้ำกินได้ แต่เธอใส่ลงมาในมุมมองของตัวละคร ในความคิด การกระทำที่สมจริง น่าเชื่อถือ โดยเฉพาะฝีมือที่เด่นชัดที่สุดคือคือการบรรยายความรู้สึกของ “เด็ก” ซึ่งนับว่าเป็นโจทย์ยากยิ่งดั่งหินผาสำหรับนักเขียนหลายๆคน ยิ่งเป็น “เด็กมีปัญหา” ล่ะก็เอาล่ะ...โชคดี ข้าพเจ้าคนหนึ่งล่ะที่เขียนไม่ได้อย่างหัวเด็ดตีนขาด ข้าพเจ้าเขียนได้แต่ผู้ใหญ่มีปัญหา ฮ่าๆๆ ‘ “เพี้ยนรึไง พูดจาไม่รู้เรื่องเลย” เด็กชายขัดอย่างหัวเสีย “ฟังนะ เราไม่ใช่เด็กโง่หลอกง่าย เราไม่ใช่เด็กจนตรอกไม่รู้จะพึ่งใคร เราเจ๋ง เข้าใจมั้ย เรารู้นะว่าเธอไม่ใช่เจ้าของบ้าน ที่นี่มันเขตของเรา เพราะงั้นไปให้พ้นเลย” ‘ ข้างบนนี้คือวรรคหนึ่งของ The secret ในตอนที่ 5 “ในสวนแห่งลม” เป็นตัวอย่างของการ “เข้าถึง” และ “เข้าใจ” ในบุคลิกภาพและตัวตนของตัวละครเด็กมีปัญหาได้อย่างชัดเจน มีทั้งความใสซื่อน่าขันของเด็กและความแก่นกล้าหยาบกระด้างแบบผู้ใหญ่ ที่สำคัญคือไม่ว่าอย่างไรผู้เขียนก็ยังสามารถรักษารับความ “เหลือขอ” ให้ดูน่ารักน่าชัง อย่างหนักสุดก็ยังดูเป็นน่าสงสารมากกว่าน่าโมโห แม้ว่าเมื่อมองตามเนื้อแท้แล้วหากเราเป็นผู้อยู่ในสถานการณ์นั้นเราอาจอยากคว้าคอพระจันทร์และยูจีนขึ้นมาหั่นเป็นพันๆชิ้นโยนให้ฉลามกินไปแล้วก็ได้ ฮ่าๆๆ สิ่งที่ตามมาคือเราๆท่านๆทั้งหลายจะมองเด็กร้ายกาจด้วยสายตาอ่อนโยนขึ้น และข้าพเจ้าเชื่อว่านั่นคือจุดประสงค์แฝงของผู้เขียน อิทธิพลตัวอักษรมันมากกว่าที่เราคิดไว้เสมอ เสน่ห์สำคัญของนิยายของท่านปรางกานดาคือตัวละครที่มีเสน่ห์แบบสุดลิ่มทิ่มประตู เสน่ห์แบบร้ายๆ เสน่ห์แบบสุภาพบุรุษ แบบคุณหนู แบบศิลปิน แบบคนแก่ แบบเด็ก ไม่ว่าแบบไหมเธอสามารถทำให้คนอ่านรู้สึก “ถูกชะตา” ได้อย่างไม่น่าเชื่อ สำหรับเรื่องนี้ ตัวละครที่ข้าพเจ้า “ถูกชะตา” มากที่สุดหาใช่ดาเนียล ซิลวาสุกหล่อ หรือเบคคาราทที่เหมือนเอากัปตันซารจ์ เฟยาส มาครอสโอเวอร์สวมบทโจรบนดินแทนโจรในน้ำ ฮ่าๆๆ...แต่เป็นวินดี้ เรน หญิงสาวสุดสวยแสนแก่นรั้นที่มีชื่อเรียบง่ายแต่ตรงใจข้าพเจ้าเป็นอย่างยิ่ง “สายลมแห่งพิรุณ” นี่คือที่มาของชื่อเรื่องข้างบนสินะ ข้าพเจ้าถูกใจวินดี้ เรน เพราะความฝังใจส่วนตัวบางประการ...เธอเหมือนคนสองคนที่ข้าพเจ้ารู้จักเอามาปั่นรวมๆกัน นั่นคือแม่หญิงสเวย์และแอริส เกนส์เบิร์ค ( นามสกุลสาวคนนี้อ่านยากมาก เวลาเรียกต้องอมน้ำหน่อยๆเหมือนพูดดัชต์ เลยอ่านแบบอเมริกันซะเลย ฮ่า) ความแก่นแก้วที่ปารองเท้าปาชุดเต้นรำใส่หน้าป้านั่นแม่หญิงสเวย์แน่ แต่หญิงสาวที่ยืนเอียงคอมองเกน้อยพร้อมเสียงใส “ต่อเรือให้ฉันหน่อยสิ” ดวงตาเขียวสว่างของแอริสมันเห็นอยู่ในหัวขึ้นมาทันที (นี่คือความบ้าคลั่งส่วนตัว กรุณาอย่าสนใจ มิเกี่ยวกับคำวิจารณ์แต่ประการใด ฮา) มันอาจจะเป็นข้อดีหรือข้อเสียก็ได้ กับการสร้างตัวละครที่ชวนคิดไพล่ไปยังเรื่องก่อนๆ ‘ดวงตะวันขีดเขียนตัวอักษรสีน้ำตาลทองทิ้งไว้ทางทิศตะวันตก แสงสีส้มสุดท้ายถักทอเงาแสนงดงามลงบนท้องทะเล มีสายฟ้าฟาดยาวจากฟ้าจรดน้ำ คลื่นเริ่มเกรี้ยวกราด สายลมหมุนคว้างควงสว่านจนเกิดเสียงคล้ายบทสวดคาถาอันลึกลับ’ บรรยากาศเป็นอีกไม้ตายหนึ่งที่ผู้เขียน “โชว์เทพ” สะกดคนอ่านได้อยู่หมัดตลอดมา...การบรรยายให้อารมณ์คล้ายนิยายแปล ด้วยคำอุปมาแบบธรรมเนียมตะวันตกซึ่งนั่นไม่น่าแปลกใจ แต่ที่ท่านปรางกานดาทำได้ดีเยี่ยมคือการบรรยายแบบบุคลาธิษฐาน การปลุกให้คลื่นลมมีชีวิต พระอาทิตย์แย้มยิ้ม ต้นสนเริงระบำ เป็นวิธีบรรยายที่ในเด็กดีเจอน้อยกว่าน้อยที่จะทำออกมาได้ดี และนี่ถือว่าเป็นไม้เด็ดอีกไม้หนึ่งของเธอ จากยาวๆทั้งหมด นั่นคือการชื่นชมส่วนบุคคลของผู้เขียนทั้งนั้น (ฮา) หากท่านปรางกานดาต้องการข้อคิดเห็น แนะนำให้อ่านแบบสรุปย่อหน้าเดียวนี้พอ “ ภาพรวมดีมาก สิ่งที่ขัดตามากพอให้หยิบมาคุยมีแค่ 2 อย่าง คือการสร้างตัวละคร(ผู้ใหญ่) ที่เหมือนเอาตัวละครเดิมมาตบใหม่เล็กๆน้อยๆเท่านั้น และ...บทบู๊^^” ตอนที่โจรเข้าปล้นบ้านวินดี้ เรน ข้าพเจ้าสงสัยว่าบ้านหลังนี้ไม่มีการ์ด ไม่มีคนดูแล ไม่มีผู้ชายบ้างเลยหรือ ทำไมมันเข้ามาง่ายจัง ฮ่าๆๆ ในนามของ “กองโจร” ข้าพเจ้าเชื่อนิดๆว่าการเข้าปล้นอย่างเด็ดเดี่ยว เฉียบขาด รวดเร็ว เป็นความสามารถหลักที่จำเป็นต้องบอกให้คนอ่านรู้ ทำให้คนอ่านเห็น ไม่อย่างนั้นกองโจรของเราจะไม่น่าเชื่อถือโดยสิ้นเชิง พูดง่ายๆว่าข้าพเจ้าอยากเห็นว่าเวลาคาราวานโจรเข้าปล้นเขาทำกันอย่างไรนั่นล่ะค่ะ^^” เพราะตอนนี้ข้าพเจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคาราวารโจรมีกันเยอะแค่ไหน เหมือนเห็นแค่เบคคาราทคนเดียวจริงๆ แอบอยากรู้จักกองโจรให้มากกว่านี้สักหน่อยค่ะ อยากรู้ว่ายูนิฟอร์มเป็นอย่างไร บุคลิกท่าทางเป็นอย่าง โหดร้ายป่าเถื่อนหรือเคร่งขรึมระเบียบจัดเหมือนคอมมานโด นี่ล่ะค่า ที่เห็นชัดๆมีแค่นี้” จบการรีวิวแบบมั่วๆด้วยประการฉะนี้ เอเมน ด้วยรักและนับถือ marvolo อ่านน้อยลง
marvolo | 8 มิ.ย. 52
-
12
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น