คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : "IM JAE BEOM" - intro
" IM JAE BEOM "
intro
เสียงหวานฮัมเพลงเบาๆดังไปทั่วบ้านหลังเล็ก ยองแจเดินออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับความสดชื่นยามเช้า มือบางเช็ดผมลวกๆเดินลงบันไดตามกลิ่นอาหารหอมๆไป
หอมจังนะ.. ดีจังสมกับเป็นเช้าที่สดใส
เอ้ะ..
ขาเรียวหยุดกึก.. เมื่อตระหนักได้ว่ากลิ่นอาหารที่โชยไปทั่วทั้งบ้านตอนนี้มันต้องมีคนทำขึ้นมา แล้วมาจากไหน.. วางผ้าขนหนูผืนเล็กไว้กับราวแขวนแล้วค่อยๆย่องไปที่ห้องครัวของตัวเอง กลิ่นโชยมาชัดเจนยิ่งขึ้น ยองแจเม้มปากแน่น พลางเบียดตัวเข้ากับกำแพงและค่อยๆชะโงกหน้าผ่านบานประตูห้องครัวทีละน้อย
ชายหนุ่มร่างสูงเรือนผมสีเทาเป็นคนทำอาหารด้วยท่าทางขมักเขม่น ปากหยักยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่ผ้ากันเปื้อนสีเข้มของเขาก็ไปอยู่บนตัวหมอนั้นด้วย..
"นายเป็นใคร..." ไม่รอช้าโพล่งถามออกไปทันที และไม่ลืมที่จะหยิบไม้กวาดข้างตัวขึ้นมาถือไว้ อาวุธหนึ่งเดียวที่คว้ามาได้ ใบหน้าคมหันมามองยองแจช้าๆ เรียวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน หัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะเอ่ยปากตอบ
“แจบอมไง..”
“แจบอม.. แจบอมไหน?”
“เล่นตลกอะไรเนี่ยยองแจ.. ลืมแฟนตัวเองได้ยังไง”
แฟน!? แฟนอะไรบ้าไปแล้ว! จู่ๆคนเราตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่งแล้วมีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา.. มั้ง.. มาเป็นแฟนได้ยังไงกัน!
แต่เอ้ะ..
ยองแจเบิกตากว้างมองคนตัวโตข้างหน้าอึ้งๆ แจบอมงั้นหรอ.. ไม่น่า.. ความทรงจำค่อยๆไหลย้อนเข้ามา แจบอมควรจะอยู่ในหนังสือ ควรจะเป็นแค่ตัวหนังสือ...
คนตัวเล็กถอยหลังช้าๆ สายตาจดจ้องบุคคลแปลกหน้านิ่งก่อนจะวิ่งไปที่ห้องทำงาน หันไปคว้าสะเปะสะปะบนชั้นหนังสือของตัวเอง อยู่ไหนนะ.. สมุดเล่มนั้น.. นิ้วเรียวลากผ่านสันหนังสือทีละเล่มด้วยความร้อนใจ รื้อค้นไปเรื่อยๆจนชั้นหนังสือเริ่มกระจัดกระจาย
"มีอะไรให้ช่วยไหม"
"ยะ..อย่าเข้ามานะ! เอ่อ..อยู่ตรงนั้นก่อน"
แจบอมพยักหน้ารับช้าๆ พลางกอดอกยืนมองดูเจ้าของเรือนผมสีเข้มตรงหน้า ก่อนที่ปากหยักจะคลี่ยิ้มออกมา รีบร้อนอะไรของเขา..
"อะ.. เจอแล้ว!"
เปิดสมุดของตัวเองไปเรื่อยๆทีละหน้า จนเจอเนื้อความหน้าหนึ่งที่เคยเขียนไว้
‘ แจบอม ชายหนุ่มร่างสูง ดวงตาเรียวเจ้าสเน่ห์ แววตาขี้เล่น จมูกโด่งสวยได้รูป เจ้าของรอยยิ้มตรึงใจ เสียงทุ้มชวนหลงใหล ’
หัวใจดวงเล็กเต้นรัวอยู่ในอก เพราะเมื่อทุกอย่างที่เขาเขียนมากลายเป็นคนจริงๆ และกำลังยืนอยู่ตรงหน้า!
เขาแค่เขียนมันเล่นๆ สร้างคนในจินตนาการขึ้นมาเพราะรู้สึกว่าตัวเองยังเขียนบรรยายได้ไม่ดีเท่าทีควร เขาแค่ลองเขียนเพื่อฝึกมือตัวเองก็เท่านั้น
"มีอะไรรึป่าว?"
"ไม่ๆ ไม่มีๆๆ"
มือบางหยิบดินสอบนโต้ะขึ้นมา ลอบมองแจบอมเล็กน้อยก่อนจะจรดปลายดินสอลงไปช้าๆ แจบอมเองก็จดจ้องอยู่กับการกระทำของยองแจนิ่งๆ
ถ้าทั้งหมดนี่มันคือความจริงแล้วละก็.. ทุกอย่างที่เขียนลงไปมันจะเกิดขึ้นจริงๆใช่ไหม..
' แจบอมล้ม '
ตึงง~!!
เสียงของหนักกระแทกพื้นทำเอาร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ยองแจยกสมุดขึ้นมาชิดอกพลางถอยไปด้านหลัง เสียงร้องโอดโอยดังออกมาทำเอาขมวดคิ้วแน่น..
บ้าไปแน่ๆ.. เรื่องแบบนี้ มันจะเกิดขึ้นได้ยังไง..
"โอ้ยย.. อะไรเนี่ย.."
"เอ่อ.. นายเป็นไรไหม.."
"ไม่ เจ็บนิดหน่อย"
"อ่าา.."
คนตัวโตพยุงตัวเองขึ้นช้าๆ ในขณะที่ร่างบางพยายามตั้งสติ สูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเพิ่มข้อความลงไปในสมุดเล่มเดิม
' แจบอมพูดว่า มนุษย์ต่างดาวบุกบ้านแหนะ '
"มนุษย์ต่างดาวบุกบ้านแหนะ"
เสียงทุ้มดึงขึ้นมา ใบหน้าหวานค่อยๆเงยหน้าออกจากสมุดทั้งๆที่พึ่งเขียนเสร็จ ชัดเลย.. จู่ๆคนเราจะพูดออกมาว่ามนุษย์ต่างดาวบุกบ้านโดยไม่มีสาเหตุไม่ได้แน่ๆ แจบอมควบคุมได้ด้วยการเขียนหนังสือ..
ยองแจกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ลอบมองแจบอมด้วยความระแวง
“นายว่า..เราเป็นอะไรกันนะ..”
“แฟนไง..”
tbc..
——
intro สั้นๆเปิดเรื่องใหม่
ความจริงกะจะแต่อีกพล็อตที่เป็นดราม่าจากเพลง say something แต่นี่มาได้ไงไม่รู้ ฮาาา
ชื่อเรื่องก็ตรงตัวมาก im jae beom เพราะเป็นงานเขียนของยองแจจ~ 55555
และตอนนี้ยังคิดไม่ออกว่าจะมีกี่ตอนเพราะพล็อตมันไม่ได้หวือหวามาก
ฝากติดตตามด้วยนะคะ ^^
ปล.ถ้าใครเคยดูหนังเรื่อง ruby แรงบันดาลใจมากจากเรื่องนี้แหละ^^
แท็ก #ficJB น้าา
ความคิดเห็น