ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Movement เขียนนิยายอย่างไรให้น่าสนใจ?

    ลำดับตอนที่ #15 : สร้างตัวละครอย่างไรไม่ให้จำเจ : ก็คนเรามันนิสัยซะที่ไหน~ (2)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.34K
      1
      26 มี.ค. 50

             

              กว่าเอ็งจะอัพ คนอ่านก็รอรากงอกกันไปแล้ว... เจริญพรญาติโยม - -"

              ตอนนี้เรายังติดค้างแหง่ก ๆ กันอยู่ที่การสร้างตัวละคร มาดูที่เรื่องคำพูดคำจากันบ้างดีกว่า

              3. การพูดจา คำพูดติดปาก
              เคยเจอไหมล่ะ? อารมณ์แบบว่าอ่านแล้วรู้เลยว่าคำนี้ใครพูดโดยที่ไม่ต้องรออ่านคำบรรยาย นั่นล่ะคือเอกลักษณ์จากการพูดจา

              เช่นอะไรได้บ้าง?
              คนที่ชอบพูดจากระโชกโฮกฮากมากกว่าคนอื่นอยู่ตลอดเวลา
              (อย่าเจ๋อได้ไหมวะพวกแก!)

              คนที่ชอบหัวเราะระหว่างพูด
              (พูดเรื่องอะไรของพวกแกว้า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า)

              หรือมีคำลงท้ายแปลก ๆ
              (เกาหลีโกงฟุตบอลอย่างแรงเลยนะอะฮิ)

              หรือเรียกชื่ออะไรบางอย่างแปลกไปจากคนอื่น
              (คนอื่นในครอบครัวเรียกพ่อว่าพ่อ แต่ตัวละครอายุห้าขวบคนหนึ่งเรียกว่าป๊ะป๋า)

              เปรียบเทียบให้เข้าใจง่ายก็คือ อย่างเวลาเราได้ยินเสียงหัวเราะต่ำ ๆ ว่า โฮะๆๆๆ ก็ต้องนึกถึงซานต้าคลอส โฮะๆๆๆ เสียงสูง ๆ ก็นึกถึงพวกคุณหนูตัวร้าย อะไรทำนองนั้น (เสียงสูงเสียงต่ำเราเพิ่มลงไปในบทบรรยายได้ กรณีนิยายมีทั้งซานต้าคลอสและคุณหนูตัวร้าย และอยากได้ความแตกต่าง ว่าแต่นี่มันนิยายเกี่ยวกับอะไรน่ะหือ?)

              หรือเป็นคำพูดติดปากบางอย่าง เหมือนหมอลักษณ์มีคำว่าฟันธง!!! เหมือนคนใต้มีคำว่าอย่างแรง!! เหมือนนาซีมีคำว่า ไฮ!ฮิตเลอร์! เหมือนน้องทรายมีคุณแม่ขอร้องงง~ อะไรทำนองนี้แหละ


              4. บรรยากาศ
              เคยเห็นไหม ตัวละครไหนโผล่มาแล้วจะมีบรรยากาศหนึ่ง ๆ แผ่ออกมาด้วย ซาดาโกะโผล่ออกมาจากทีวี ผีผู้หญิงผมยาวปิดหน้าคลานแบบไก่ไม่มีกระดูกโผล่มาทีไรได้บรรยากาศสยองทุกที เห็นแล้วอยากลากไปเป็นพนักงานKFCเหลือเกิน

              หรือเห็นเด็กผู้หญิงน่ารักมีหูแมวตาสองสีใสปิ๊ง ใส่ชุดMaid สวมแว่นอันโตพร้อมมาเสิร์ฟน้ำให้ อู้ย~ บรรยากาศน่ารักสดใสระคนหื่น ๆ จะมาทันที (หื่นนี่ท่าทางจะมาจากหนุ่มๆที่มองมามากกว่านะ)

              ผู้ชายผมดำตาแดงยืนอยู่เหนือยอดปราสาททะมึน ได้อารมณ์แบบแวมไพร์มากๆ ดูแล้วน่าจะเป็นแวมไพร์99% อีก1% ที่เหลือคือเดาผิด...

              นั่นล่ะคือบรรยากาศ ซึ่งมันจะมีมากน้อยแล้วแต่ตัวละคร ถ้าเป็นนิยายรัก พระเอกหล่อเท่นางเอกง้องแง้งตามสูตรสำเร็จ เวลาพระเอกโผล่มาก็จะมีบรรยากาศ อืม...หล่อ เท่...มีกุหลาบแดงโปรยอยู่ข้างหลังพร้อมแสงอาทิตย์วิบวับดูอบอุ่นใจดีแต่ชอบทะเลาะกับนางเอก เขียน ๆ ไปแล้วพระเอกนี่มีบรรยากาศคล้ายตอนไปเช้งเม้งยังไงก็ไม่รู้สินะ...

              นางเอกโผล่มา  บรรยากาศง้องแง้งใสซื่อสดใสจะมาทันที ถ้าเป็นดาวพระศุกร์อาจจะมีบรรยากาศแบบยามค่ำคืนเงียบสงบอ่อนหวานแสงดาวระยิบ ถ้าเป็นมายะนางเอกการ์ตูนเรื่องหน้ากากแก้วต้องมีสปร์ตไลท์ฉายลงมาทันที

              ยกตัวอย่างอะไรอีกดี เช่นไลท์กับแอลจากเดธโน้ตละกัน เมื่อไลท์โผล่มา ความกหล่อแบบเงียบขรึมจะมาด้วย ดูดีมีชาติตระกูล บรรยากาศของไลท์เหมาะกับโน้ตบุ๊คห้องนอนเรียบๆแบบผู้ชายเรียบร้อย แต่ถ้าพูดถึงแอล จะเกิดบรรยากาศวิ้ง ๆ แบบหวาน ๆ จากขนมนมเนย ระคนความถุยของการแต่งตัวทรงผมและบรรยากาศของความฉลาดแบบแปลก ๆ

              เพราะบรรยากาศรอบตัวแอลไม่ค่อยเหมือนใคร บุคลิกรูปร่างหน้าตาก็แปลก นิสัยก็แปลก มีคำพูดติดปากที่พูดเรื่องความเป็นไปได้ของคดีเป็นเปอร์เซ็น รวมทั้งหมดแล้วทำให้แอลเป็นที่รู้จักอย่างมาก เพราะอะไร เพราะมันแปลกแบบดูดีไงล่ะ!

              ดังนั้นอย่ามัวแต่กลัวที่จะคิดตัวละครที่แปลกใหม่ คุณเองก็น่าจะเคยเจอตัวละครที่หน้าตาไม่ได้ดูดีเลยแต่คนดันชอบกับเยอะ ลองยกตัวอย่างแล้วจับประเด็นดูว่าตัวละครเหล่านั้นมีจุดเด่นของตัวละครอย่างไรถึงได้มีคนนิยมและคนดูจดจำได้

              ถ้าคุณนึกไม่ออกเราจะยกรายชื่อขึ้นมาให้คุณลองนึกถึงจุดเด่นของคนเหล่านี้ ทั้งรูปร่างหน้าตา นิสัย คำพูดติดปาก และบรรยากาศ

              1. โดเรมอน
              2. อาราเล่
              3. ชูวิทย์
              4. ทักษิณ
              5. ชวน หลีกภัย
              6. สรยุทธ์
              7. โน้ต อุดม
              8. สุทธิชัย หยุ่น
              9. ปราบดา หยุ่น
              10. อั้ม พัชราภา

              สิบคนนี้ใครหน้าเหลี่ยมที่สุดเอ่ย? อะฮิ ๆ (ล้อเล่นก๊าบ TT อย่าตื้บหนู)

              เอ่อ จับจุดเด่นของคนเหล่านั้นให้ได้แล้วเอามาประยุกต์ใช้ ย้อนดูตัวละครของคุณว่ามีจุดเด่นหรือบรรยากาศอย่างไร คนอ่านจะจำได้ไหม มันเกร่อหรือเปล่า ถ้าเขียนนิยายแล้วคนอ่านมานั่งถามว่า ไอ้ตัวละครหลักของคุณตัวนี้มันชื่ออะไรนะ มันมีหน้าที่อะไรในเรื่องนะ จบกันพอดี... แบบนี้เขียนใหม่รีไรท์กันใหม่เลยดีกว่า ยะฮู้!!

     

     


            

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×