คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การกระทำที่น่ารังเกียจ : สิ่งที่คุณไม่ควรปฏิบัติในการเขียนนิยายลงเน็ต
สิ่งที่คุณไม่ควรปฏิบัติในการเขียนนิยายลงเน็ต
1. ลอกงานคนอื่นมาแปะ
ไม่ว่าจะถามความเห็นนักเขียนคนใด นี่จะเป็นข้อแรกที่นักเขียนทุกคนมองว่า "สารเลวที่สุด" และสมควรถูกประนามที่สุด ดังนั้นถ้าคุณคิดจะทำ อย่าเด็ดขาด สมองมีมือมี จงเขียนเอง ถ้าคิดว่าเหนื่อย ขี้เกียจ ก็ไม่ต้องมาเป็นนักเขียน...
และอย่าคิดว่า ไปลอกงานที่อื่นมาแปะที่นี่ หรือเอางานที่เด็กดีไปแปะที่อื่น แล้วคนจะไม่รู้ มีนักอ่านจำนวนมากที่อ่านนิยายจากหลาย ๆ เวบ วันหนึ่งคุณจะต้องถูกจับได้ และสูญเสียทุกสิ่ง
ซึ่งมันไม่คุ้มเลย และนิยายที่ลงเน็ต ล้วนเป็นลิขสิทธิ์ของคนเขียนอยู่แล้ว ถ้าคุณไปเจอนักเขียนที่ไม่ค่อยรู้เรื่อง ขอโทษขอโพยอาจให้ได้รับการอภัย แต่ถ้าเจอนักเขียนใจเด็ด เขาสามารถแจ้งตำรวจ เอาคุณไปนอนคุกได้ง่ายๆ ดังเช่นที่เคยมีตัวอย่างมาแล้ว ที่เวบเด็กดีนี่ก็มี
ที่สำคัญ นามปากกาของคุณจะหมดความน่าเชื่อถือทันที และถ้าเกิดเรื่องจนถึงตำรวจ เจ้าทุกข์เอาชื่อคุณจริง ๆ มาเปิดเผย ชีวิตในเส้นทางนี้ของคุณจบแน่ รวมถึงชีวิตจริงก็จะเสียชื่อเสียงด้วย ยิ่งถ้าพ่อแม่คุณรู้ว่าคุณมาทำเรื่องวุ่นวายจนจะโดนจับในเน็ต รับรองพวกท่านต้องโกรธคุณมากแน่
ลอกงานเขียนถือเป็นอาชญากรรม นิยายลงเน็ตก็มีลิขสิทธิ์ ถ้าไม่อยากเสียประวัติเป็นคนคุก จำไว้ว่า "อย่าลอก"
2. ใช้ภาษาวิบัติ
ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นการวิวัฒนาการของภาษา อยากจะใช้ก็ได้... แต่ทำไมต้องเลือกหนทางโง่ๆ แบบนั้นด้วยล่ะ?
สู้ปล่อยให้คนอื่นเขาใช้ภาษาวิบัติไปเรื่อย ๆ จนกว่าสังคมจะยอมรับไม่ดีหรือ หรือถ้าท้ายที่สุดไม่มีใครยอมรับ ก็ไม่ต้องเปลืองตัวด้วย ช่วงนี้เขายังไม่ยอมรับกัน เราก็เขียนให้มันถูก ๆ ไปสิ...ใครเขาจะสู้เพื่อภาษาวิบัติก็ช่างเขา
หรือคุณคิดว่ามันดูตลกดี? ใช่ๆ คนอ่านจะหัวเราะเยาะคุณไง ว่าเขียนอะไรออกมา เหมือนไม่ได้เรียนภาษาไทย เขาจะสมเพชเวทนาเสียมากกว่า แบบนั้นคุณชอบหรือ?
หลายคนไม่รู้ตัว ว่าใช้ภาษาวิบัติอยู่ ภาษาวิบัติ คือแบบนี้ค่ะ "เทอรุมะว่าเราอ่ะโคดรักเทอเลย" ไม่ก็ "เทอร์ๆ เราชื่อเดะเnwนะ เทอร์ชื่อไรอ่ะ"
น่ารักตรงไหน นักเขียนเด็กดีที่เคยคุยด้วยส่วนใหญ่ลงความเห็นว่า
"มันเหมือนคนปัญญาอ่อนพูด"
เกิดมาครบสามสิบสอง เรียนภาษาไทยมา อย่าทำตัวปัญญาอ่อน ในเอ็มอยากใช้ก็ใช้เถอะ ในบอร์ด (อื่นๆ ที่ไม่ใช่บอร์ดนักเขียน) อยากใช้ก็ใช้เถอะ แต่ในนิยาย จะเขียนลงไปทำไม คนอ่านต้องการความน่าเชื่อถือของเนื้อเรื่อง ไม่ได้อยากอ่านงานเขียนที่มีแต่ภาษาปัญญาอ่อน!! (ไม่ได้ดูถูกคนปัญญาอ่อน แต่หยิบลักษณะการพูดมาเปรียบเปรยเท่านั้น)
อยากใช้เหรอ? รอให้มันเป็นที่ยอมรับก่อนสิ ให้คำมันได้บรรจุลงพจนานุกรมก่อน คราวนี้จะใช้ก็เอาเลย แต่ถ้ามันไม่เป็นแบบนั้น จะใช้ทำไม ให้คนอ่านเขาดูถูกเรา ลดคุณค่างานตัวเองเสียเปล่าๆ
ภาษาวิบัติ ไม่เท่ากับ การเขียนผิด
การลากเสียง หรือใช้เสียงแสดงอารมณ์ในบทพูด ไม่ใช่วิบัติ เช่น
"อย่านะ กรี๊ดดดดด" นี่ไม่วิบัติ แต่เป็นการลากเสียง
"จริงนะฮับคุณป้อ" นี่ไม่วิบัติ อาจเป็นลักษณะการพูดเฉพาะตัว เช่นเด็ก คนติดอ่าง หรือลักษณะพิเศษของตัวละครที่จะพูดจาแปลกกว่าชาวบ้านเขา
สุดท้าย แม้แต่พระเทพท่านยังทรงห่วงใยเรื่องการใช้ภาษาวิบัติของคนยุคนี้เลยนะคะ....
อย่ารักในหลวง รักพระเทพแต่ปาก... แสดงออกด้วย อย่ามา รักนะ แต่ไม่แสดงออก ขำตายล่ะ....
3. อีโมชั่น : ดาบสองคม
เอางี้ ถ้าคุณไม่ใช่อีโมชั่นอยู่แล้วคงไม่หนักใจกับข้อสามนี้ แต่ถ้าคุณใช้อยู่ เรารู้ว่าคุณคงไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ เอางี้ๆ (ตบไหล่) ลองอ่านข้อความด้านล่างสองอันนี้ดู....
เฮเคียวสวมกอดฉัน อ้อมกอดของเขาช่างอบอุ่นและแข็งแกร่งเหลือเกิน ทั้งที่สายฝนที่กำลังโปรยปรายลงมาจะเย็นเฉียบ ทว่าฉันกลับได้แต่หลับตาพริ้มลง เพราะความอบอุ่นของเขาที่ป้องกันฉันไว้...
แต่วินาทีต่อมา หัวใจของฉันก็ต้องปวดร้าว ความเยียบเย็นทำร้ายหัวใจของฉันอย่างไม่ปรานี เมื่อเฮเคียวสารภาพความจริงออกมา
เขานั่นเองที่ขับรถชนพี่ชายของฉันในคืนวันนั้น จนทำให้พี่ต้องตาย...
ไหนลองใส่อีโมสิ....
เฮเคียวสวมกอดฉัน อ้อมกอดของเขาช่างอบอุ่นและแข็งแกร่งเหลือเกิน >///< ทั้งที่สายฝนที่กำลังโปรยปรายลงมาจะเย็นเฉียบ >_<" ทว่าฉันกลับได้แต่หลับตาพริ้มลง เพราะความอบอุ่นของเขาที่ป้องกันฉันไว้... ^_^
แต่วินาทีต่อมา หัวใจของฉันก็ต้องปวดร้าว ความเยียบเย็นทำร้ายหัวใจของฉันอย่างไม่ปรานี เมื่อเฮเคียวสารภาพความจริงออกมา =[]=!!
เขานั่นเองที่ขับรถชนพี่ชายของฉันในคืนวันนั้น จนทำให้พี่ต้องตาย... TT^TT
...แบบนี้แกจะใส่ไปทำซากอะไร....
สรุปเรื่องการใช้อีโม
1. ใช้ให้ถูกแนว แนวรักวัยรุ่น ตลก หรือแนวแชต (เช่น เรื่องแชตรักหนุ่มรถไฟ) นี่แหละพอจะยกเว้นได้บ้าง เพราะมันสร้างสีสันได้เยอะ แต่ถ้าคุณจะเขียนสืบสวน แฟนตาซี อะไรทำนองนั้น เก็บอีโมให้เข้าที่เข้าทางน่าจะเหมาะสมกว่า (อนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าทำไม่ได้ แต่ขอให้มองความเหมาะสม จงเลือกสิ่งที่เหมาะกับงานเราที่สุด)
2. อย่าบ้าใช้ ไปไหน... แกจะใส่ไปทำซากอะไรทุกบรรทัด บ้านขายอีโมเหรอ เอาพอประมาณ น่ารักๆ แนวรักวัยรุ่นก็ไม่ได้หมายความว่าต้องใส่มันทุกประโยคทุกย่อหน้า บทเศร้าก็ยังจะใส่ ให้มันจี๊ดสมองคนอ่านเล่น เฮ้ย คนอ่านฝากมาบอกว่ามันน่ารักดีนะอีโม แต่ใส่เยอะแล้วมันรำคาญว้อยยยย
3. เขียนนิยายด้วยความงามทางภาษา ไม่ใช่สัญลักษณ์
อย่าลืมว่าคนอ่าน จะมาอ่านตัวหนังสือ มีอีโมน่ารักเพียบในเรื่อง แต่ภาษาห่วยไม่ได้เรื่องเนื้อเรื่องเซ็งๆ มันก็ไม่เกิด ดังนั้นอย่าละทิ้งภาษา ไหนๆจะเดินทางนี้แล้ว ช่วยใส่ใจสังคม ทิ้งมรดกไว้ให้ลูกหลานบ้าง
ไม่งั้นอีกหน่อย เด็กรุ่นใหม่มันจะไม่รู้จักความแตกต่างของ...
"รอยยิ้มเยือกเย็นประดุจภูผา" กับ "แสยะยิ้มอย่างหยิ่งยโส"
เพราะเขาจะเปิดหนังสือ แล้วเห็นแต่ไอ้นี่ -----> =_,=
เอาเผิน ๆ แค่สามข้อนี้ก่อน เฮ้อ เหนื่อย กว่าจะพิมพ์เสร็จล็อกอินไม่ติดไปหลายรอบ - -*
ความคิดเห็น