คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 13 Days ♡
13 Days ♡
#เพื่อนรักเตียงสั่น
หลังจากที่คิดว่าตนเองได้อุ้มคนตัวเล็กเดินห่างออกมาจากผู้คนไกลมากพอที่จะไม่มีใครเห็นแล้ว ปาร์คชานยอลจึงค่อยๆวางลูกหมาตัวน้อยที่พาดอยู่บนบ่าของเขาลงกับพื้นด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นโอบกอดร่างเล็กเอาไว้หลวมๆจากทางด้านหลัง แล้วเกยคางลงกับไหล่เล็กที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมละมุนเบาๆ
ซึ่งการกระทำทั้งหมดนั้นไร้ซึ่งบทสนทนาใดๆทั้งสิ้น..
หากแต่คนทั้งสองกลับรับรู้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน ความรู้สึกอบอุ่นเช่นนี้ หัวใจทั้งสองดวงที่กำลังเต้นแข่งกันอย่างรัวแรงเช่นนี้.. และขอแค่เพียงอ้อมกอดของคนๆนี้เท่านั้น..
เพียงเท่านี้ปาร์คชานยอลและพยอนแบคฮยอนก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว..
“ยอล..”
เอ่ยเสียงแผ่วเบาพลางยกมือทั้งสองข้างขึ้นกุมมือของอีกคนที่กำลังกอดเอวของตนเอาไว้อย่างหลวมๆ ก่อนจะเอียงใบหน้าขึ้นสบตากับคนตัวโตเล็กน้อย นั่นทำให้อีกคนอดที่จะโน้มปลายจมูกลงไปคลอเคลียกับพวงแก้มหอมนิ่มไม่ได้
“ครับ.. เรียกยอลทำไมครับคนดีหรือว่าเมื่อยขา..”
“เมื่อยไหมครับหืม ถ้าเมื่อยขึ้นมาขี่หลังยอลดีกว่านะ เดี๋ยวยอลจะพาเดินเล่นดีไหม?”
เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่ปลายจมูกยังคงคลอเคลียอยู่บริเวณต้นคอกับพวงแก้มหอมนิ่มไม่ห่าง ทว่าลูกหมาตัวน้อยกลับเอาแต่ส่ายหัวไปมาช้าๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาคลี่ยิ้มจนตาหยีให้คนตัวโตด้านหลัง ซึ่งรอยยิ้มนี้..
เป็นรอยยิ้มที่ปาร์คชานยอลหวงแหนที่สุดในโลก..
“หืม..ทำไมเอาแต่ยิ้มแบบนี้ละครับทำไมไม่ยอมตอบยอลเลยล่ะ”
“เอ๋ๆ หรือว่าลูกหมาของยอลจะเจ็บตรงนั้นอีกแล้ว”
“ไหนๆขอยอลดูหน่อยสิครับว่าลูกหมาของยอลยังเจ็บตรงนี้อยู่รึเปล่านะ”
เอ่ยหยอกลูกหมาตัวน้อยในอ้อมกอดพอให้ชุมชื้นหัวใจ ก่อนจะแกล้งทำเป็นลูบไล้บริเวณบั้นท้ายอวบอิ่มนิ่มมือเบาๆเพื่อเช็คว่าน้องหมาตัวน้อยยังเจ็บบริเวณที่โดนเขาล่วงเกินอยู่หรือเปล่า..
และการกระทำดังกล่าวของคนตัวโตที่ภายนอกแสดงออกมาว่าแค่แหย่เล่น แต่ด้วยความที่คบกันมาเกือบยี่สิบปีมันจึงทำให้พยอนแบคฮยอนสามารถรับรู้ถึงความห่วงใยที่อีกคนมีให้ได้ไม่ยาก และมันก็กำลังทำให้หัวใจดวงน้อยๆดวงนี้รู้สึกอบอุ่น..
พยอนแบคฮยอนรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยทุกครั้งที่อยู่ในอ้อมกอดของปาร์คชานยอล..
“ปะ ป๋ายไม่ได้เจ็บซะหน่อย ยังไม่ได้บอกสักคำเลยนะว่าเจ็บ”
“เพราะงั้นยอลไม่ต้องกังวลนะ ไม่ต้องเป็นห่วงป๋ายไม่..”
เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะรีบก้มหน้าคางชิดอกหลังจบคำพูด เพราะไม่อยากให้คนตัวโตเห็นหยาดน้ำตาที่กำลังเอ่อคลอและพร้อมที่จะไหลลงมาอาบแก้มเพียงแค่เขากระพริบตาเท่านั้น..
พยอนแบคฮยอนไม่อยากให้ปาร์คชานยอลเห็น..
พยอนแบคฮยอนไม่อยากให้ปาร์คชานยอลรับรู้ว่าเขากำลังพยายามกลั้นความเจ็บปวด..
เพราะแบบนี้คนตัวเล็กจึงเลือกที่จะอดกลั้นกับความเจ็บปวดทางกายที่ได้รับเป็นครั้งแรกในชีวิต ความเจ็บปวดทางกายที่เขายอมได้เพียงเพราะคนๆนี้คือปาร์คชานยอล..
ปาร์คชานยอลคนที่ทะนุถนอมเขาแม้กระทั่งในยามที่ความต้องการของตัวเองพุ่งสูง ซึ่งความจริงแล้วคนตัวโตไม่จำเป็นที่จะต้องทำแบบนั้นก็ได้ แต่ปาร์คชานยอลก็เลือกที่จะทำ..
ปาร์คชานยอลเลือกที่จะปกป้องพยอนแบคฮยอนเพียงเพราะกลัวว่าเขาจะเจ็บด้วยการที่ต้องอดกลั้นอารมณ์เหล่านั้นไว้ในหลายๆครั้ง และถึงแม้ว่าครั้งแรกของเรามันจะไม่ละมุนละไมอย่างที่เคยฝันเอาไว้ก็ไม่เป็นไร เพราะแค่ความห่วงใยที่อีกคนมอบให้ผ่านทางแววตาอยู่ตลอดเวลายามที่ขยับกายเข้าออก..
เพียงเท่านี้มันก็ทำให้หัวใจและร่างกายของพยอนแบคฮยอนไม่รู้สึกเจ็บแล้ว..
“ยอลรู้แล้วครับคนดียอลรู้แล้ว โอเคไม่เจ็บก็ไม่เจ็บเนอะ..”
“ไหนดูสิลูกหมาตัวไหนบอกยอลว่าไม่เจ็บนะ ถ้าไม่เจ็บก็ห้ามร้องไห้ขี้มูกโป่งแบบนี้อีกนะครับรู้ไหม?”
ยิ่งเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังพยายามอดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้มากแค่ไหนหัวใจของปาร์คชานยอลก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น แต่ชายหนุ่มก็ต้องแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่รู้สึกอะไรในขณะที่หัวใจของเขากำลังรู้สึกเจ็บ แต่ในความเจ็บนั้น.. ปาร์คชานยอลก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้เลยว่าเขามีความสุขและหัวใจพองโตไปพร้อมๆกัน..
ในเมื่อคนตัวเล็กยอมอดทนเพื่อเขาขนาดนี้ ในเมื่อคนตัวเล็กยอมเสียสละสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตให้เขาขนาดนี้ เพราะฉะนั้นนับจากวันนี้เป็นต้นไป.. ปาร์คชานยอลคนนี้สัญญาว่าจะดูแลคนตัวเล็กๆคนนี้ให้ดีที่สุด..
คนตัวเล็กๆคนนี้ที่มีค่ามากกว่าสิ่งไหนๆในชีวิตปาร์คชานยอล..
“ไหนบอกยอลว่าไม่เจ็บไงครับคนดี แล้วทำไมถึงร้องไห้ไม่หยุ..”
เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกังวลพลางขมวดคิ้วมุ่นอยู่ตลอดเวลา ในยามที่ไล้ปรายนิ้วโป้งทั้งสองข้างปาดหยดน้ำตาออกจากพวงแก้มเนียนที่ไหลลงมาไม่หยุดอย่างเบามือ..
ทว่ายังไม่ทันที่จะได้เอ่ยถามจบประโยคร่างกายของปาร์คชานยอลก็ถูกสมองสั่งให้หยุดเคลื่อนไหวเอาเสียดื้อๆ เนื่องจากริมฝีปากนุ่มนิ่มที่กำลังแตะริมฝากของเขาเบาๆอยู่ในตอนนี้มันกำลังทำให้โลกของผู้ชายตัวโตๆคนนี้กำลังหยุดหมุนเพราะการกระทำของคนตัวเล็กตรงหน้า..
พยอนแบคฮยอนจูบเขา..
พยอนแบคฮยอนเขย่งปลายเท้าขึ้นมาจูบเขา..
และตอนนี้พยอนแบคฮยอนก็กำลังยืนยิ้มตาหยีอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงคืบ..
แล้วแบบนี้ผมควรจะทำยังไงดี ผมควรจะจัดการกับหัวใจที่มันกำลังเต้นอย่างรัวแรงอย่างไรดี..
“ขอบคุณนะครับคนดี ขอบคุณมากนะครับสำหรับทุกอย่าง..”
“ยอลสัญญาว่ายอลจะดูแลและปกป้องลูกหมาของยอลให้ดีที่สุด ขอบคุณนะครับ..”
โอบกอดร่างเล็กเอาไว้แน่นพลางก้มลงจูบเรือนผมนิ่มไม่หยุดด้วยความรู้สึกหลากหลายจนไม่อาจที่จะบรรยายมันออกมาเป็นคำพูดได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ปาร์คชานยอลรู้ในตอนนี้ก็คือ..
พยอนแบคฮยอนคือสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของเขาจริงๆ
“ยอล.. / ครับ.. มีอะไรรึเปล่าครับหืม?”
กอดกันกลมท่ามกลางสายลมอ่อนๆชวนให้ได้บรรยากาศที่สุดแสนจะโรแมนติกในยามค่ำคืนอยู่ได้สักพัก ลูกหมาตัวน้อยจึงตัดสินใจเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวโตแล้วเอ่ยเรียกเบาๆ จนทำให้ปาร์คชานยอลต้องก้มลงไปจุ๊บหน้าผากมนเบาๆหนึ่งทีแล้วจรดหน้าผากกับคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อรอฟังในสิ่งที่อีกคนกำลังจะพูดต่อ..
“อยากขี่หลัง ป๋ายอยากขี่หลังยอลแล้วให้ยอลพาเดินเที่ยว..”
เอ่ยเสียงใสในขณะที่พยายามผละตัวออกจากอ้อมกอดของคนตัวโต แล้วยกสองมือน้อยๆขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มออกเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับนัยน์ตาคมแล้วคลี่ยิ้มจนตาหยีเหมือนเด็กน้อยได้ของเล่นถูกใจ จนทำให้ปาร์คชานยอลที่ได้เห็นอดที่จะยิ้มตามไม่ได้..
แต่..
ขึ้นชื่อว่าปาร์คชานยอลแล้วความเจ้าเล่ห์ย่อมมาก่อนเป็นอันดับหนึ่งเสมอ และเมื่อลูกหมาตัวน้อยของเขาเริ่มกลับมาสดใสเหมือนเดิมแล้ว งั้นปาร์คชานยอลคนนี้ก็ขอหากำไรให้ชีวิตอีกซักนิดซักหน่อยก็คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหมครับ?
“ถ้าป๋ายขี่หลังยอล ยอลต้องเหนื่อยใช่ไหมครับ?”
จู่ๆก็ถามขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แถมยังแกล้งตีมาดขรึมเข้าใส่ในขณะเอ่ยถาม นั่นทำให้ลูกหมาตัวน้อยผู้ใสซื่อและไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของคนเจ้าเล่ห์ถึงกับยืนทำหน้างง ก่อนที่จะพยักหน้าหงึกหงักเบาๆแทนคำตอบว่าเหนื่อย..
“อ๊าห์นั่นสินะ ยอลต้องเหนื่อยมากแน่ๆเลย..”
“เพราะงั้นยอลขอแรงหน่อยได้ไหมครับ นะครับคนดี ขอแรงให้ยอลหน่อยนะ..”
เอ่ยเสียงอ้อน ก่อนจะหลับตาพริ้มอมลมจนแก้มป่องแล้วยื่นใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าไปใกล้ๆอีกคน นั่นทำให้พวงแก้มเนียนทั้งสองข้างถึงกับอมชมพูระเรื่อขึ้นมาทันทีด้วยความเขินอายและได้แต่ยืนตัวสั่นงกๆอยู่กับที่ เพราะเอาเข้าจริงๆแล้วพยอนแบคฮยอนก็ไม่กล้าจะทำอะไรแบบนี้เสียเท่าไหร่หรอกนอกจากจะมีเหตุจูงใจให้ทำจริงๆ และยิ่งคนตัวโตทำเป็นอ้อนแบบนี้นะมันยิ่ง..
ฟู่ววว~ หายใจเข้าลึกๆนะพยอนแบคฮยอน.. หายใจเข้าลึกๆ
มากกว่านี้ก็เคยมาแล้วนี่นา.. คะ แค่นี้คงไม่เป็นไรหรอกเนอะ .//////.
“หือ.. นี่ตกลงจะไม่จุ๊บยอลจริงๆใช่ไหมครับ ก็ได้งั้นยอล..”
พูดออกมาในขณะที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่และกำลังจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ลูกหมาตัวน้อยให้มากกว่าเดิมเพื่อหวังที่จะแกล้ง ในจังหวะเดียวกันที่อีกคนก็ทำใจได้พอดีจึงยื่นริมฝีปากเข้ามาใกล้ จนทำให้ริมฝีปากของคนทั้งสองแตะกันเบาๆด้วยความไม่ตั้งใจ ทว่าต่างฝ่ายต่างก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับริมฝีปากออกจากกันแม้แต่นิดเดียว..
แต่ทุกอย่างกลับตรงกันข้าม.. เมื่อคนทั้งสองกำลังบดเบียดริมฝีปากและขยับตัวเข้าใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งในตอนนี้กลายเป็นว่าทั้งคู่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มภายใต้แสงจันทร์และท้องทะเลยามค่ำคืน..
และก็ไม่มีทีท่าว่าบทจูบอันแสนจะหอมหวานและเร่าร้อนในครานี้จะสิ้นสุดลงง่ายๆ ราวกับโลกทั้งโลกของคนทั้งสองกำลังหยุดหมุน ทุกอย่างมันเงียบไปหมด เงียบกระทั่งได้ยินเสียงอัตราการเต้นของหัวใจอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน..
ปาร์คชานยอลต้องการพยอนแบคฮยอน..
พยอนแบคฮยอนต้องการปาร์คชานยอล..
เพียงเท่านี้ที่คนทั้งสองรับรู้ในตอนนี้ เพียงเท่านี้ที่ทำให้ร่างกายของคนทั้งสองเคลื่อนเข้ามาแนบชิดกันจนแทบไม่มีช่องว่าง เพียงเท่านี้ที่ทำให้ริมฝีปากของคนทั้งสองหยุดที่จะมอบความหอมหวานแก่กันและกันไม่ได้.. ราวกับกำลังโหยหา ราวกับไม่ได้สัมผัสร่างกายของกันและกันมานานแสนนาน ทั้งที่ไม่เคยห่างกันเลยแม้แต่วินาทีเดียว..
หากมันจะเป็นแค่ความต้องการ.. ในตอนนี้ปาร์คชานยอลก็คงต้องการพยอนแบคฮยอนมากกว่าใครๆ..
หากมันจะเป็นแค่ความหลงใหล.. ในตอนนี้ปาร์คชานยอลก็คงจะหลงใหลพยอนแบคฮยอนจนถอนตัวไม่ขึ้น..
และหากมันจะเป็นความรัก.. ในตอนนี้ปาร์คชานยอลก็คงไม่อาจรักใครได้อีกนอกจากพยอนแบคฮยอนแค่คนเดียว..
CUT
ตัดฉากซัมบาราเห้ยกที่ 3 ไปหาได้ในไบโอทวิตของไรท์เหมือนเดิมเน้อ -..-
…. TALK ….
มาแล้ว ประธานกับหมาน้อยมาแล้วคร๊าบบ ^^
ขอโทษที่อัพช้านะคะใครที่เป็น อซฟ ก็น่าจะรู้เนอะว่าตอนนี้มันกำลังเกิดอะไรขึ้นกับหนุ่มๆของพวกเรา
แต่ไม่เป็นไรเนอะ ขอแค่พวกเราเชื่อในพวกเค้า 12 คนและจับมือพวกเค้าแน่นๆทุกอย่างมันต้องผ่านไปด้วยดี
และไรท์ก็หวังว่าฟิคไร้สาระเรื่องนี้จะทำให้ทุกคนคลายเครียดหรือยิ้มได้บ้างไม่มากก็น้อยเนอะ ^^
ใครที่เล่นทวิตแล้วเอ็นดูฟิคเรื่องนี้ฝาก #เพื่อนรักเตียงสั่น กันด้วยนะค๊า ^^
ความคิดเห็น