ลำดับตอนที่ #91
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #91 : [WANG The Series] Patient Wang Part 4 (The end)
"พี่าย?"
"่ะพี่าย ็ุหมอที่ผ่าัใหุ้แ็สันไะ" ผมเห็นเธอแอบยิ้มำที่ผมทำหน้าเ๋อ๋า
"แล้วทำไมุพยาบาลไม่บอผมล่ะรับ? ปล่อยให้ผมิว่า... หึ!" โรธีมั้ยเนี่ย? ไม่ไ้อี เี๋ยวเินสวยไม่้อ็วยอี
"ิว่าอะไระ?"
"็ิว่า... ่าเถอะรับ"
"ิว่าพยาบาลเป็นแฟนับุหมอเหรอะ?"
"็น่าิมั้ยล่ะรับ? ผมเห็น...โอบเอวัน้วย"
ผมล่ะอยาะให้หมอเอายามาีให้ผมหลับๆไปะเลย ไม่รู้ะเอาหน้าไปมุไว้ไหนแล้วเนี่ย ัพ้อไปะเยอะ้วยสิ เล่นให่นานั้น
ุพยาบาลนสวยนะแล้ันไ้ เรานี่็โ่เ่าไม่ยอมถามให้แน่ใะ่อน
"ทานอิ่มแล้วเี๋ยวพยาบาลเ็ัวให้นะะ ะไ้ทานยาแล้วนอนพั"
ถึะเป็นห้อรวมแ่็มีม่านปิั้นแ่ละเีย เวลาะทำธุระส่วนรว หรือุหมอเ้ามารวอาาร
ราวนี้็เ่นัน ุพยาบาลนสวยเินลับมาหาผมพร้อมผ้าเ็ัวและะละมัใส่น้ำ ่อนะรูม่านปิรอบเียเอาไว้
"อื้ม...ีรับ รนั้นำลัีเลยรับ" นไนอ่อนผมเริ่มั้ัน ไม่รู้ว่าเพราะวามเย็นาผ้าทีุ่บน้ำ หรือเพราะมือเล็ๆอเธอที่สัมผัสผ่านผิวายอผมันแน่
"ไม่เย็นไปใ่มั้ยะ?"
"ุพยาบาลรับผมมีอะไระบอุพยาบาล เ้ามาใล้ๆสิรับ"
"อะไรเหรอะ?"
ผมว้าัวเธอเ้ามาอ ระิบเบาๆที่้าหูอเธอ "ุพยาบาลำลัทำให้ผมมีอารม์... ทำยัไีรับ?"
"ุแ็สัน... พยาบาลแ่เ็ัวเอนะะ" เธอพยายามืนัวเพื่อะให้หลุาอ้อมออผม แู่แล้วเหมือนลูแมวะมาว่า
"ไม่รู้แหละรับ ุพยาบาล้อรับผิอบ"
"อื้มมมม...ะ...ุแ็สัน..." เธอเผลอหลุราออมาเมื่อผมเลื่อนมือล่ำลไปที่บั้นท้ายอเธอ
"อย่าเสียัสิรับ เี๋ยวเีย้าๆไ้ยินนะ" ผมระิบบอเธอ ปลายลิ้นร้อนแลบเลียเบาๆที่ใบหูเล็
เธอัริมฝีปาแน่น มือทั้สอ้ายำเสื้ออผมร่วไหล่นยับ เธอูทรมานมาที่ไม่สามารถเปร่เสียออมาไ้ถนันั เมื่อผมลามือไปใ้ระโปรอเธอ
วามเปียื้นที่าเในัวบา ทำให้ผมรู้ว่าเธอ็มีอารม์เ่นัน ผมสอนิ้วเ้าไปปรนเปรอให้ับเธอ มีบาัหวะที่เธอเผลอัหลุเสียออมา เธอ้อรีบยมือไปปิปาเอาไว้ บารั้็ิเล็บลบนไหล่อผมนรู้สึแสบ นในที่สุเธอ็ปลปล่อยอารม์ออมานเปื้อนมือผมไปหม
พอผมันิ้วออ เรา็สลับหน้าที่ัน ุพยาบาลเอ็เหมือนะรู้ว่าผม้อารอะไร เธอนั่ลบนเ้าอี้ที่ั้ไว้สำหรับนเยี่ยมไ้ ่อนะปลาเผมลไปออยู่ที่้อา
"อื้อ....ีรับ...อ่าห์~"
เธอใ้ปาน้อยอเธอ่วยผม เธอยับัหวะไ้ีนผมเือบเผลอหลุราออมา็ั้หลาย่อหลายรั้ เธอทำราวับว่าำลัเลียแท่ไอศรีมรสหวานแสนอร่อย
มือเล็ๆ่วยปาอเธอยับออผม หมุนยับนิ้วึ้นลๆ
"ี๊~ อี๋เอิน ีรับ อ่าห์~"
ผมปลปล่อยออมาในปาน้อยๆอเธอ เธอปาริมฝีปาที่เลอะ ่อนะส่นิ้วที่ใ้ปสเ้าไปในปา ูลืนนหม ส่สายาหวานเยิ้มให้ผม แล้ว่อยถอนิ้วออาปาบาอย่า้าๆ
"นไ้ทานยา่ะ" มีพยาบาลเอายามาส่ให้ับผู้ป่วยทั้หมในห้อนี้
เียผมอยู่้านในสุึยัพอะมีเวลาให้ผมและุพยาบาลนสวยัแเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ถึะูยับไปบ้า็าม
ุพยาบาลนสวยเปิม่านที่เียอผม ่อนะรีบเอาะละมัับผ้าเ็ัวออไปเ็บ หน้าอเธอแ ผมรู้ว่าเธอะเินับเหุาร์ที่เพิ่เิึ้น
.
.
.
เ้าวันรุ่ึ้น ุหมอ็ลมารวามปิ แ่เมื่อมาถึเียอผมถึไ้ทำสายารุ้มริ่มแบบนั้นล่ะรับ?
ถ้าหมอรู้ว่าเมื่อวานผมทำอะไรน้อสาวเา หมอะเอาเ็มมาทิ่มผมมั้ย? หรือะเอามีผ่าัมาแทผมมั้ยเนี่ย? หูยยยย แ่ิผม็เสียวท้อไปหมแล้ว
"ุแ็สัน ยาที่หมอให้ไปเป็นยัไบ้ารับ? ูสีหน้าสใสึ้นมาเลยนะรับ" หมอพูับผมทั้ที่สายายั้ออยู่ับแฟ้มผลารรัษา
"็ีรับ ีมา"
"ั้นวันนี้็ลับบ้านแล้วนะรับ" หมอปิแฟ้มล หันมามอผม่อนะยัิ้วให้ัน
"่อนลับผมออะไรหมอสัอย่าไ้มั้ยรับ?"
"ยัมีอะไร้ออหมออีเหรอรับ?" บไหล่ผมอีแล้วนะหมอ นี่รอบที่สามแล้วนะรับ ถ้ามีรอบที่สี่นี่่วยใส่เฝือให้ผมเลยเถอะ
"ผมะอ...บับน้อสาวหมอรับ"
"หึหึ..." หมอยัวามืออยู่ที่ไหล่ผม แ่หน้าที่โน้มมาใล้หูผมนี่ืออะไร? ผมนลุนะหมอ ผมไม่ไ้อบเพศเียวันนะ เอาีๆ "ถ้าหมอไม่อนุา ิว่าเมื่อวานะเิเรื่อนั้นึ้นไ้เหรอรับุนาวาอาาศโทแ็สัน หวั"
"เฮ้ย! อยาไ้น้อเยเป็นทหารอาาศเหมือนันนะหมอเนี่ย"
"แ่บอไว้่อนนะรับ ถ้าทำให้น้อสาวผมเสียใ ผมะไม่ัแ่ไส้ิุ่นะรับ" บไหล่ปุๆ แล้วเินยิ้มอารม์ีออไปเลยนะหมอ
อ่อ!ผมลืมบอรับว่าหมออิม แบอมเนี่ยเป็นเพื่อนผมรับ แ่ผมไม่รู้ริๆว่ามันมีน้อสาวสวยนานี้
.
.
.
"ผมลับ่อนนะรับุพยาบาลนสวย แล้วพรุ่นี้ผมะมารับนะรับ"
"พัผ่อนเถอะ่ะ หายีแล้ว่อยมา็ไ้"
"ไม่เอาอ่ะ ผมิถึ...เมื่อวานื่นเ้นีมั้ยรับ?"
"บ้า!"
เธอีไหล่ผมเบาๆ เมื่อผมทำเรื่อ่าใ้่ายเสร็ เธอลมาส่ผมที่หน้าโรพยาบาล ่อนผมะึ้นรถอที่บ้านที่นับรถับมารับ เธอเ้ามาระิบบอผมว่า...
"ถ้าไม่ื้อ ะให้มาว่าเมื่อวานอี่ะ"
"่ะพี่าย ็ุหมอที่ผ่าัใหุ้แ็สันไะ" ผมเห็นเธอแอบยิ้มำที่ผมทำหน้าเ๋อ๋า
"แล้วทำไมุพยาบาลไม่บอผมล่ะรับ? ปล่อยให้ผมิว่า... หึ!" โรธีมั้ยเนี่ย? ไม่ไ้อี เี๋ยวเินสวยไม่้อ็วยอี
"ิว่าอะไระ?"
"็ิว่า... ่าเถอะรับ"
"ิว่าพยาบาลเป็นแฟนับุหมอเหรอะ?"
"็น่าิมั้ยล่ะรับ? ผมเห็น...โอบเอวัน้วย"
ผมล่ะอยาะให้หมอเอายามาีให้ผมหลับๆไปะเลย ไม่รู้ะเอาหน้าไปมุไว้ไหนแล้วเนี่ย ัพ้อไปะเยอะ้วยสิ เล่นให่นานั้น
ุพยาบาลนสวยนะแล้ันไ้ เรานี่็โ่เ่าไม่ยอมถามให้แน่ใะ่อน
"ทานอิ่มแล้วเี๋ยวพยาบาลเ็ัวให้นะะ ะไ้ทานยาแล้วนอนพั"
ถึะเป็นห้อรวมแ่็มีม่านปิั้นแ่ละเีย เวลาะทำธุระส่วนรว หรือุหมอเ้ามารวอาาร
ราวนี้็เ่นัน ุพยาบาลนสวยเินลับมาหาผมพร้อมผ้าเ็ัวและะละมัใส่น้ำ ่อนะรูม่านปิรอบเียเอาไว้
WANG The Series
"อื้ม...ีรับ รนั้นำลัีเลยรับ" นไนอ่อนผมเริ่มั้ัน ไม่รู้ว่าเพราะวามเย็นาผ้าทีุ่บน้ำ หรือเพราะมือเล็ๆอเธอที่สัมผัสผ่านผิวายอผมันแน่
"ไม่เย็นไปใ่มั้ยะ?"
"ุพยาบาลรับผมมีอะไระบอุพยาบาล เ้ามาใล้ๆสิรับ"
"อะไรเหรอะ?"
ผมว้าัวเธอเ้ามาอ ระิบเบาๆที่้าหูอเธอ "ุพยาบาลำลัทำให้ผมมีอารม์... ทำยัไีรับ?"
"ุแ็สัน... พยาบาลแ่เ็ัวเอนะะ" เธอพยายามืนัวเพื่อะให้หลุาอ้อมออผม แู่แล้วเหมือนลูแมวะมาว่า
"ไม่รู้แหละรับ ุพยาบาล้อรับผิอบ"
"อื้มมมม...ะ...ุแ็สัน..." เธอเผลอหลุราออมาเมื่อผมเลื่อนมือล่ำลไปที่บั้นท้ายอเธอ
"อย่าเสียัสิรับ เี๋ยวเีย้าๆไ้ยินนะ" ผมระิบบอเธอ ปลายลิ้นร้อนแลบเลียเบาๆที่ใบหูเล็
เธอัริมฝีปาแน่น มือทั้สอ้ายำเสื้ออผมร่วไหล่นยับ เธอูทรมานมาที่ไม่สามารถเปร่เสียออมาไ้ถนันั เมื่อผมลามือไปใ้ระโปรอเธอ
วามเปียื้นที่าเในัวบา ทำให้ผมรู้ว่าเธอ็มีอารม์เ่นัน ผมสอนิ้วเ้าไปปรนเปรอให้ับเธอ มีบาัหวะที่เธอเผลอัหลุเสียออมา เธอ้อรีบยมือไปปิปาเอาไว้ บารั้็ิเล็บลบนไหล่อผมนรู้สึแสบ นในที่สุเธอ็ปลปล่อยอารม์ออมานเปื้อนมือผมไปหม
พอผมันิ้วออ เรา็สลับหน้าที่ัน ุพยาบาลเอ็เหมือนะรู้ว่าผม้อารอะไร เธอนั่ลบนเ้าอี้ที่ั้ไว้สำหรับนเยี่ยมไ้ ่อนะปลาเผมลไปออยู่ที่้อา
"อื้อ....ีรับ...อ่าห์~"
เธอใ้ปาน้อยอเธอ่วยผม เธอยับัหวะไ้ีนผมเือบเผลอหลุราออมา็ั้หลาย่อหลายรั้ เธอทำราวับว่าำลัเลียแท่ไอศรีมรสหวานแสนอร่อย
มือเล็ๆ่วยปาอเธอยับออผม หมุนยับนิ้วึ้นลๆ
"ี๊~ อี๋เอิน ีรับ อ่าห์~"
ผมปลปล่อยออมาในปาน้อยๆอเธอ เธอปาริมฝีปาที่เลอะ ่อนะส่นิ้วที่ใ้ปสเ้าไปในปา ูลืนนหม ส่สายาหวานเยิ้มให้ผม แล้ว่อยถอนิ้วออาปาบาอย่า้าๆ
WANG The Series
"นไ้ทานยา่ะ" มีพยาบาลเอายามาส่ให้ับผู้ป่วยทั้หมในห้อนี้
เียผมอยู่้านในสุึยัพอะมีเวลาให้ผมและุพยาบาลนสวยัแเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ถึะูยับไปบ้า็าม
ุพยาบาลนสวยเปิม่านที่เียอผม ่อนะรีบเอาะละมัับผ้าเ็ัวออไปเ็บ หน้าอเธอแ ผมรู้ว่าเธอะเินับเหุาร์ที่เพิ่เิึ้น
.
.
.
เ้าวันรุ่ึ้น ุหมอ็ลมารวามปิ แ่เมื่อมาถึเียอผมถึไ้ทำสายารุ้มริ่มแบบนั้นล่ะรับ?
ถ้าหมอรู้ว่าเมื่อวานผมทำอะไรน้อสาวเา หมอะเอาเ็มมาทิ่มผมมั้ย? หรือะเอามีผ่าัมาแทผมมั้ยเนี่ย? หูยยยย แ่ิผม็เสียวท้อไปหมแล้ว
"ุแ็สัน ยาที่หมอให้ไปเป็นยัไบ้ารับ? ูสีหน้าสใสึ้นมาเลยนะรับ" หมอพูับผมทั้ที่สายายั้ออยู่ับแฟ้มผลารรัษา
"็ีรับ ีมา"
"ั้นวันนี้็ลับบ้านแล้วนะรับ" หมอปิแฟ้มล หันมามอผม่อนะยัิ้วให้ัน
"่อนลับผมออะไรหมอสัอย่าไ้มั้ยรับ?"
"ยัมีอะไร้ออหมออีเหรอรับ?" บไหล่ผมอีแล้วนะหมอ นี่รอบที่สามแล้วนะรับ ถ้ามีรอบที่สี่นี่่วยใส่เฝือให้ผมเลยเถอะ
"ผมะอ...บับน้อสาวหมอรับ"
"หึหึ..." หมอยัวามืออยู่ที่ไหล่ผม แ่หน้าที่โน้มมาใล้หูผมนี่ืออะไร? ผมนลุนะหมอ ผมไม่ไ้อบเพศเียวันนะ เอาีๆ "ถ้าหมอไม่อนุา ิว่าเมื่อวานะเิเรื่อนั้นึ้นไ้เหรอรับุนาวาอาาศโทแ็สัน หวั"
"เฮ้ย! อยาไ้น้อเยเป็นทหารอาาศเหมือนันนะหมอเนี่ย"
"แ่บอไว้่อนนะรับ ถ้าทำให้น้อสาวผมเสียใ ผมะไม่ัแ่ไส้ิุ่นะรับ" บไหล่ปุๆ แล้วเินยิ้มอารม์ีออไปเลยนะหมอ
อ่อ!ผมลืมบอรับว่าหมออิม แบอมเนี่ยเป็นเพื่อนผมรับ แ่ผมไม่รู้ริๆว่ามันมีน้อสาวสวยนานี้
.
.
.
"ผมลับ่อนนะรับุพยาบาลนสวย แล้วพรุ่นี้ผมะมารับนะรับ"
"พัผ่อนเถอะ่ะ หายีแล้ว่อยมา็ไ้"
"ไม่เอาอ่ะ ผมิถึ...เมื่อวานื่นเ้นีมั้ยรับ?"
"บ้า!"
เธอีไหล่ผมเบาๆ เมื่อผมทำเรื่อ่าใ้่ายเสร็ เธอลมาส่ผมที่หน้าโรพยาบาล ่อนผมะึ้นรถอที่บ้านที่นับรถับมารับ เธอเ้ามาระิบบอผมว่า...
"ถ้าไม่ื้อ ะให้มาว่าเมื่อวานอี่ะ"
-The end-
*ฟิอนนี้มีเนื้อหาที่... โปรแนะนำเ็ที่อายุ่ำว่า 18 ปี่ะ ฮ่าๆๆๆ*
พวเราสอนมีบาอย่าอยามาระิบบอว่า "ใรที่ิามฟิอเรา และื่นอบ อยาเ็บไว้เป็นที่ระทึ (เอ้ย!) ระลึ ให้เรียมเินหยอระปุไว้ไ้เลยนะะ ^^"
#หวัเอะีรี่ย์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น