เป้าหมาย! สิ่งที่เด็ก ม.ปลาย ควรมี

     สวัสดีครับ เป็นยังไงกันบ้าง ชีวิตเฟรชชี่หรือชีวิตม.ปลาย แตกต่างกันมากไหม สำหรับวอร์มคิดว่าต่างกันมากพอสมควรเลย เราต้องรับผิดชอบตัวเองให้มากๆ การอ่านหนังสือวันก่อนสอบแบบม.ปลายนั้นมันไม่ทันเสียแล้ว อยากบอกน้องๆม.ปลายเลยว่าให้ขยันอ่านเยอะๆ เพราะเวลาเข้ามหาวิทยาลัยเราจะได้อ่านกันแบบจัดเต็มเลย เพราะเราจะได้เป็นนักศึกษา ที่ต้องกลับมาศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง

     จนถึงวันนี้ ตอนนี้ น้องบางคนอาจจะยังไม่เข้าใจ ยังไม่มีกำลังใจ ยังไม่มีเป้าหมาย จึงไม่รู้ว่าจะทำไปทำไม อ่านแล้วก็หลับ อ่านได้พักเดียวเอง ซึ่งวันนี้มีพี่สิ่งดีดีอยากมาเล่าให้ฟัง เป็นสิ่งที่ได้อ่านมาจากหนังสืออ่านนอกเวลาของวิชาภาษาไทย ชื่อหนังสือว่า เพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด ของคุณคิมรันโด ที่พี่สรุปมานี้เป็นหนึ่งใน 42 ตอนของหนังสือเล่มนี้ ซึ่งคิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับน้องทุกคน ให้ค้นพบเป้าหมาย และมีกำลังใจมุ่งมั่นฝ่าฟันจนถึงวันที่ฝันเป็นจริง

"
วัยรุ่นที่จะสอบเข้ามหาลัยแบ่งเป็น 2 กลุ่ม

1. กลุ่มลูกธนู

     มีเป้าหมายชัดเจน ขยันมุ่งมั่น ส่วนใหญ่เป็นเด็กเรียนดี แม้กลางวันเรียนอย่างหนักแต่กลางคืนก็ขยันอ่านหนังสืออย่างขมักเขม่น การมีแผนทำให้เขาสบายใจ ส่วนผลลัพธ์จะเป็นจริงได้ทั้งหมดหรือไม่เขาถือเป็นสิ่งที่ต้องจัดการทีหลัง ระหว่างเตรียมการพวกเขาจะตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่า เส้นทางใดที่จะทำให้ตัวเองไปถึงได้เร็วที่สุดและดีที่สุด

2. กลุ่มเรือกระดาษ

     จะตรงข้ามกับกลุ่มแรก พวกเขาไม่เคยมีเป้าหมายแน่นอน เพราะมีหลายความฝัน ชอบคิดและถามว่า ควรเรียนอะไรดี งานอะไรดีที่สุด ไม่ใช่ว่าคนกลุ่มนี้ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง แต่อาจหวาดหวั่นกับอนาคตข้างหน้าจนวางแผนต่อไปไม่ถูก จึงไม่รู้ว่าจะอ่านไปเพื่ออะไร มีความคิดมากมาย วิสัยทัศน์ต่ออนาคตจึงเปลี่ยนไปได้ไม่สิ้นสุด ปัญหาของกลุ่มนี้คือความโลเล ขณะที่เพื่อนๆมีเป้าหมายชัดเจน แต่กลับต้องมานั่งกังวลว่ากำลังปล่อยเวลาให้ผ่านไปเฉยๆอยุ่หรือเปล่า แต่อย่างน้อยก็ไม่วู่วามแบบกลุ่มแรก

     การให้คำปรึกษาคนกลุ่มหลังนั้นน่าลำบากใจมาก จึงต้องถามพวกเขาว่า จงเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาของคุณให้ฟังหน่อย จากนั้นให้คำตอบในสิ่งที่พวกเขาอยากได้ยิน แววตาที่ได้ยินคำตอบนี้อาจเป็นประกาย เพราะได้ทบทวนความคิดตัวเองให้รอบคอบอีกครั้ง

     หลุมพรางของคนกลุ่มแรกคือ การวางแผนรัดกุมเกินไป ถ้าผิดหวังจะเจ็บหนัก ส่วนกลุ่มหลังต้องระวังเรื่องความเฉื่อยชา เพราะมันอันตรายที่สุด

     เมื่อเวลาผ่านไปความขี้เกียจจะซึมเข้าสู่ชีวิตจนติดเป็นนิสัย ความท้อใจเกาะกุมจนเกิดความคิดที่ว่า "ทำไปก็ไม่ได้อยู่ดี" ท้ายที่สุดเป้าหมายก็ค่อยๆจางหายไป

     การตั้งเป้าหมายในวันนี้ อาทิตย์นี้ หรือเดือนนี้ ไม่ใช่สิ่งจำเป็น แต่สิ่งที่สำคัญมากกว่าคือการลงมือทำงานให้สำเร็จทีละเล็กทีละน้อย"

"จงทบทวนตัวเองอยู่เสมอ และเติมไฟฝันให้ชีวิตอย่าได้ขาด เพราะคำตอบนั้นไม่อาจหาได้จากที่ไหน นอกจากนัยน์ตาของตัวคุณเอง"