คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : .....My wife.....{1}
.....My wife.....{1}
[Nein]
ปึก!!
“โอ้ย ทำบ้าไรมึงเนี่ย เจ็บนะเว้ย” ผมตะโกนด่าไอ้คนที่อยู่ๆมันก็เกิดคึกบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้ผลักผมลงบนเตียงบ้านมันซะงั้น แถมทำหน้าหื่นขึ้นตามมาคร่อมตัวผมด้วย
“หึหึ แล้วอยู่ท่านี้มึงคิดว่ากูจะทำอะไรล่ะ” อ่าว เวรกูแล้วไง
“ไอ้เซนท์ นี่กูมาติวให้มึงนะ แล้วมึงจะทำอะไรอีก”
“แล้วกูขอมึงหรือไง” ไอ้เวรเซนท์ เถียงผมกลับหน้าด้านๆ
“ถ้าแม่มึงไม่ขอกูก็ไม่มาหรอก อยู่กับมึงทีไรกูไม่เคยปลอดภัยเลย” ผมเถียงกลับไอ้นี่ พร้อมกับมือที่พยายามดันไอ้บ้านี่ออกสุดๆ มึงจะก้มตัวมาทำไมวะ
“หึหึ ก็รู้ตัวนี่ ก็มึงเข้ามาหากูเอง มึงจะโทษใครละ” พูดไม่พอ มันกำลังจับข้อมือผมที่กำลังดันมันให้ออกจากตัวไปด้วย เฮ้ยยยยย
ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนตอนที่ผมเดินเข้ามาที่บ้านนี้
“อ้าว มาแล้วหรอไนน์ น้ารบกวนทีนะ” แม่ไอ้เซนท์บอกกับผมในขณะที่ผมเดินเข้าบ้าน ส่วนคุณน้าทั้งสองคนกำลังจะออกบ้านไป
“แล้วเซนท์ ล่ะครับ” ผมถามถึงไอ้น้องชายข้างบ้านที่มันกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่มันดันทำตัวเหลวแหลกไม่สมกับเป็นลูกนักธุรกิจใหญ่เลย ผมเลยต้องมาติวมันเนี่ย
“คงยังอยู่บนห้องน่ะ ยังไงน้ารบกวนปลุกให้ทีนะ” คุณน้ายิ้มพร้อมกับคำขอที่ผมคิดว่า ไม่อยากทำที่สุด เพราะปลุกไอ้น้องบ้านี่ครั้งที่แล้วทำผมจำฝังใจเลยล่ะ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ
“ครับ” ทำไมแม่กับลูกมันเหมือนอยู่กันคนละโลกเลยเนี่ย
“น้าแกรงใจจัง วันหยุดไนน์ แท้ๆ” ใช่ครับ วันนี้วันหยุดของผม แต่เมื่อวานคุณน้าพึ่งโทรไปบ้านผม บอกให้ผมมาติวไอ้เซนท์ เหมือนเคย เพราะยังไงมันใกล้สอบแล้ว ซึ่งครอบครัวผมกับครอบครัวเซนท์ สนิทกันมาตั้งแต่ครอบครัวเซนท์ ย้ายบ้านเข้ามาอยู่ใกล้ๆบ้านผม จะบอกฏิเสธต่างฝ่ายต่างก็เกรงใจ ผมเลยต้องมายืนอยู่ตรงนี้ตอนนี้ไง
“ไม่เป็นไรครับ ผมว่างอยู่เหมือนกัน” ที่ไหนล่ะ ถ้าเป็นเรื่องไอ้เซนท์ ผมไม่มีวันว่างหรอก
“จ๊ะ งั้นน้าไปก่อนนะ”
“ครับผม” ผมรอจนกระทั่งคุณน้าขับรถออกไป แล้วหันกลับมาดูประตูบ้านพร้อมกับสูดลมหายใจเพื่อเรียกกำลังใจ
“สู้ว่ะ เป็นไงเป็นกัน” ผมเดินเข้าบ้านไอ้เซนท์ไป ผมวางของทั้งหลายไว้ในห้องนั่งเล่น คุณน้าเคยบอกว่าติวที่ห้องมันเลยก็ได้ แต่เรื่องอะไรผมจะไปเสียท่ามันล่ะ ผมเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านแล้วเดินไปหยุดหน้าห้องมัน ผมปลุกมันมาแต่เด็ก ตั้งแต่มันย้ายมาใหม่ๆ เพราะคุณน้าไม่ได้อยู่บ้านบ่อยนักไปต่างจังหวัดต่างประเทศๆบ่อย ทำให้บ้านหลังนี้ผมรู้ทางหมดแหละ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!
ผมเคาะประตูพอเป็นมารยาทแต่ก็รู้อยู่หรอก ว่าไอ้บ้านี่ไม่ล็อกห้องหรอก ยกเว้นวันหิ้วเด็กเหอะ มันถึงจะสำนึกว่าควรป้องกันห้องตัวเองบ้าง พอเดินเข้ามา แน่นอนล่ะ ภาพเดียวที่เห็นคือตัวมันที่นอนแผ่กับเตียงขนาดใหญ่ของมัน ไอ้เวรนี่ สายโด่งแล้วยังจะนอนอีก แถมไอ้นี่นอนไม่ใส่เสื้ออีกนั่น เปิดแอร์อีก เอาเข้าไป ไม่หนาวตายให้รู้ไปมึง
“ไอ้เซนท์ เฮ้ย ตื่นได้แล้วโว้ย นอนทำเชี่ยไรมึงเยอะเนี่ย” ผมเขย่าตัวไอ้บ้านี่แรง มันดันขยับตัวแต่หนีหน้าผมไปอีกทางซะงั้น
“อือ กวนเหี้ยไรวะ” อ่าว ไอ้นี่ ด่ากูอีกนั่น ผมเริ่มจะเซ็งกับไอ้บ้านี่แล้วนะ
“มึงไม่ตื่นดีๆใช่ไหม” คำพูดสุดท้ายระหว่างผมกับมัน หึหึ ให้กูลากมึงเข้าห้องน้ำแล้วเอาน้ำสาดมึงหรอ ไม่มีทางหรอก ตัวหนักสัสอ่ะ ดังนั้นผมก็เลย
ตุบ!!
เสียงไอ้เซนท์ตกลงข้างเตียงด้วยตีนผมอย่างเสียงดังฟังชัดมาก
“โอ้ย!! ใครวะ” ไอ้เซนท์ลุกขึ้นมาด่าผมเต็มๆ โดยไม่มองหน้าเลย โอ้โห นี่ถ้าพ่อมึงเป็นคนถีบนี่จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ด่าทีแม่งไม่ดูอะไรเลย
“กูเอง มึงมีไรป่ะ” ผมหันไปท้ามันตรงๆ กูมาปลุกนี่ก็บุญแล้วนะมึง
“นึกว่าใคร มึงอีกแล้วหรอวะ” ไอ้เซนท์ด่าผมแล้วทำหน้าเอือมๆ แล้วลุกยืน
“อ่าว ไอ้เวรนี่ กูพี่มึงนะ เรียกซะเชี่ยเลย”
“เสียใจว่ะ กูไม่มีพี่ หรือมึงจะเป็นเมียกู เอาไหมล่ะ” ไอ้เซนท์ พูดแล้วทำหน้าหื่นใส่ผม ไอ้นี่วันๆในหัวมีแต่เรื่องมั่วเซ็กส์ใช่ไหมเนี่ย
“ไอ้นรกเอ้ย” ผมว่ามันไปเต็มๆแต่มันดันเดินเข้ามาหาผมแล้วผลักผมลงเตียงมันซะงั้น เฮ้ย ไอ้เชี่ยนี่อะไรของมันอีกเนี่ย
กลับมาตอนนี้ที่ไอ้เซนท์กำลังคร่อมผมอยู่แล้วทำสายตาหื่นกามใส่ผม
“ปล่อยกู!! ไอ้โรคจิต” ผมดิ้นสุดชีวิต แม้ตอนนี้ข้อมือผมมั้งสองข้างจะอยู่ในมือมันแล้วก็เถอะ
“ด่ากูได้ด่ากูดีนะ แถมยังกล้าถีบกูอีก คิดว่ามึงจะรอดง่ายๆหรือไง” รอยยิ้มชั่วร้ายบนหน้ามันนี่ทำผมเสียวสันหลังวาบเลย
“ถ้ากูไม่ถีบแล้วแล้วมึงจะตื่นดีๆไหม แม่ง ช่วยสัตว์แล้วได้บาปอีกกู”
“พูดงี้ก็สวยดิวะ” ไอ้เซนท์ ก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ จนเกือบจะโดนผม แต่อยู่ๆมันก็หยุดไป
“คิดว่าอย่างมึงกูจะกดให้เสียเวลาหรือไง” เสียงกระซิบข้างหูเล่นเอาผมเลือดขึ้นหน้าเลยครับ ผมดิ้นสุดแรง ตอนนี้ มือไม้สะบัดสุดชีวิต อ๊ากกกก ฆ่าทิ้งแม่งเลยดีไหมเนี่ย
“ทำไม พอกูไม่กดมึงแล้วไม่พอใจหรือไง” ไอ้เซนท์ทำหน้าทะเล้นล้อผม แต่มันยังไม่ปล่อยผมนี่สิ
“มึงไม่ทำอะไรแล้วก็ปล่อยกู ไอ้บ้าเอ้ย” ผมหันไปด่ามันที่ยังไม่ยอมปล่อยผมซักที
“โถๆ กูไม่กดแค่นี้ทำงอน” ยัง ไอ้บ้านี่ยังไม่เลิก นี่กูคงต้องฆ่ามึงจริงๆใช่ไหม
“เรื่องของกู ปล่อยกูได้แล้ว เสียเวลาว่ะ”
อุ๊บ!!
ไม่ทันจะด่าอะไรต่อริมฝีปากหนาก็กดจูบลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว บดขยี้อย่างหื่นกระหาย ไอ้เด็กนี่ไปอดอยากจากไหนมาวะ ลิ้นร้อนพยายามสอดแทรกเข้ามาในปากผม แต่เรื่องอะไรผมจะยอมล่ะ ผมพยายามบิดหน้าหนี แต่ไอ้บ้านี่ก็จับหน้าผมหันกลับมาหามันตลอดเลย มือหนาของไอ้เซนท์สอดเข้ามาในเสื้อผมพร้อมกับลูบไปมาอย่างช้าๆ ทำเอาผมแทบจิตหลุด
“อือ..” มันเปิดปากผมจนได้ ลิ้นร้อนดุนเข้ามาเก็บเกี่ยวภายในอย่างไม่ลดละ จนผมเริ่มท้วงมันด้วยการประทุษร้ายมันนั่นแหละ ไอ้นี่ถึงยอมถอนริมฝีปากออกไปแต่โดยดี
“แฮก ..แฮก” ผมหอบอย่างเหนื่อยอ่อน แต่ไอ้คนตรงหน้าผมมันดันยิ้มซะงั้น
“อะ....ไอ้..” ตอนนี้ไม่มีแรงจะด่าจริงๆ ขอหายใจก่อนเถอะ
“ไง พี่ไนน์ เจอจูบน้องเซนท์ทีถึงกับหอบเลยหรือไง” พูดดีๆก็ได้ มึงจะมากระซิบกูทำไมเนี่ย แถมยังมาคลอเคลียแถวหูกูอีก
“ปล่อยกูได้แล้ว ไอ้เซนท์” พอเริ่มมีแรง ผมด่ามันกลับไปอีกรอบ แต่มันดันยิ้มชั่วร้ายตอบกลับมาอีกแล้ว อะไรของมันไอ้เวรนี่
“พูดไม่เพราะเลยอ่ะ พี่ไนน์” อย่ามาพูดทำเป็นเรียบร้อยกับกูนะ สันดานมึงกูรู้หมดแหละ ไอ้เซนท์ยังไม่เลิกยิ้มอีกจนตอนนี้
“เรื่องของกู” หน้าไอ้เซนท์เริ่มเปลี่ยนทีท่า ตอนนี้รอยยิ้มมันกลับมาเป็นเหมือนตอนมันจะจูบผมเด๊ะเลย
“อย่านะมึง กูฟ้องแม่มึงแน่” ทำไงไม่ได้แล้ว ดิ้นก็ไม่หลุด ให้ปล่อยก็ไม่ปล่อย ขู่มันง่ายๆเนี่ยแหละ แต่มันกลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
“กล้าก็ฟ้องดิ” อึ้งแดกเลยครับ
“เออ กูกล้าแน่” อย่าคิดว่ากูจะไม่ทำนะไอ้เซนท์ แต่คำพูดต่อมาของมันกลับกลายเป็นผมที่ต้องเงียบปากแทน
“เอาดิ ถ้าไม่มึงอายตัวเองนะ จะบอกว่าไง กูจูบมึงหรอ หรือกูจะปล้ำมึง”
“ไอ้เซนท์!!!! ไอ้เด็กบ้า” ตอนนี้ด่ามันได้อย่างเดียว โอย ทำไมมันต้องเข้าตัวเองแบบนี้ด้วยเนี่ย
“ด่าเข้าไปดิ ด่าอีกทีโดนกูจูบอีกแน่” กริบ เงียบสิครับงานนี้ เรื่องอะไรจะเปิดทางให้มันล่ะ สภาพตอนนี้ผมเสียเปรียบอยู่เต็มๆ ไอ้เซนท์ก็ไม่ใส่เสื้อ ผมดันอยู่บนเตียงมันอีก ที่สำคัญมันอยู่บนตัวผมเนี่ยแหละ ล่อแหลมอะไรอย่างนี้เนี่ย
“ไงละ ไม่ด่าต่อแล้วหรือไง” ไอ้เซนท์ยังคงกวนโมโหผมอยู่
“ไม่มีทาง ปล่อยกูได้แล้ว” ผมทำเสียงเรียบๆ พยายามไม่ขึ้นเสียงกับมัน ซึ่งมันได้ผลทุกครั้งเมื่อเวลาผมจนมุม เพราะไอ้เซนท์จะเบื่อจนเลิกไปเอง
“ไรวะ แค่นี้อ่ะนะ เซ็งชิบ” นั่นไง ผมเดาผิดที่ไหนล่ะ เซนท์ค่อยๆลุกขึ้น แต่พอมันพ้นจากร่างผมไปแล้วผมรีบเด้งตัวขึ้นทันทีแล้วลุกออกจากเตียงมัน เรื่องอะไรผมจะรอให้มันมากดผมต่อล่ะ สายตาของมันยังคงจ้องผมเหมือนต้องการตะครุบเหยื่อ แต่ผมไม่ใช่เหยื่อของมันนี่
“มองหน้าไม อยากโดนอีกหรอ” เซนท์ตั้งท่าจะเข้ามาหาผมอีกรอบ ทำเอาผมต้องพาตัวเองชิ่งไปที่ประตูห้องมันทันที ก่อนจะพูดกับมันส่งท้าย
“รีบๆลงไปนะมึง กูขี้เกียจรอ” แต่มันไม่มีทีท่าอะไรตอบกลับทำเอาผมยืนอยู่อย่างนั้น จนมาสำนึกได้ว่าไอ้นี่แกล้งผมชัดๆ เมื่อมีคำพูดของมันต่อมาเนี่ยแหละ
“ยืนเซ่อทำเชี่ยไรอีกล่ะ หรือจะดูกูอาบน้ำ” ไม่พูดเปล่ามันยังทำท่าจะถอดกางเกงมันด้วย ผมเลยต้องรีบออกจากห้องมันโดยด่วนก่อนที่อะไรๆ ของมัน จะทำผมฝันร้าย
[Saint]
หลังจากไอ้พี่ตัวเล็กข้างบ้านออกจากห้องผมไปเรียบร้อยแล้ว ผมก็หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ระหว่างนั้นก็คิดถึงสีหน้าพี่ไนน์ตอบโดนจูบ เห็นแล้วมันยั่วใจผมชะมัด แต่ก็เถอะ คนอย่างผมไม่นอนกับใครง่ายๆถ้าเขาไม่ยินยอมหรอก ผมไม่ได้เลวขนาดนั้นนะ ผมกับพี่ไนน์รู้จักกันมานาน ตั้งแต่ผมย้ายมา ตั้งแต่เด็กเลยก็ได้ จะว่าไปพี่ไนน์ ก็เป็นผู้ชายที่ดันไม่เหมือนผู้ชายซะได้ ด้วยตัวเล็ก แถมหน้าตาน่ารักซะขนาดนั้น ที่สำคัญคือตอนนี้เข้ามหาวิทยาลัยไปแล้วด้วย เรียนเก่งเว่อร์ๆอ่ะ ผมที่เป็นน้องชายข้างบ้านเลยโดนเปรียบตลอด แต่ก็ดีนะ เพราะแม่ชอบให้พี่ไนน์มาติวให้ตลอด ซึ่งก็แน่นอนว่าแต่ละครั้งก็มี นิดหน่อยๆแหละ แต่ผมไม่เคยทำอะไรเกินจูบเลยนะ ดูหน้าซื่อๆแบบนั้น เห็นแล้วไม่กล้าทำอะไรรุนแรงเลยแฮะ เดี๋ยวเสียหายเปล่าๆ แต่จะให้ไม่ทำอะไรเลยมันก็ยังไงๆอยู่นะ ผมไม่ใช่คนตายด้านสักหน่อย
พอแต่งตัวเสร็จไอ้เพื่อนตัวดีดันโทรเขามาพอดี
‘โหล ไอ้เซนท์ ว่างไหมวะ’ ไอ้วิคไอ้เพื่อนตัวแสบ
‘ไม่ว่าง ทำไมมึง’
‘เที่ยวดิวะ’ เสียงมึงนี่แบบว่าต้องการสุดๆอ่ะ
‘ไอ้เวรนี่ กลางวันแสกๆ’ วันนี้ไม่ไปสักวันเหอะครับ คราวที่แล้วก็เอาผมไปเมาเละที่ไหนไม่รู้ โดยไอ้พี่ไนน์สวดยับเลยไงล่ะ ตอนนั้นพ่อกับแม่ไม่อยู่ครับ อีกอย่างผมแฮ้งค์เกินจะทำอะไรไหว เลยต้องยอมโดนพี่ไนน์ด่าอย่างเดียว ถ้าไม่เมานะ พี่ไนน์เสร็จแน่
‘ไรว้า กูเพื่อนมึงนะเว้ย’ เพราเป็นมึงเนี่ยแหละ กูเลยไม่ไปไง
‘ไม่เอาเว้ย วันนี้กูมีเรียน’ พูดจบ ไอ้เพื่อนเวรนี่ก็ถุยสวนมาทันที
‘ถุย อย่างมึงเนี่ยนะเรียนหนังสือ บอกกูว่าลิงพูดได้ยังน่าเชื่อกว่าอีก’
‘อ่าว ไอ้นี่ เกินไปเฮ้ย ยังไงก็ไม่ไปเว้ย’
‘เออ เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่ไนน์ว่ามึงไปไหนมาเมื่อวันก่อน’
‘เฮ้ย อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะมึง’ เอาเข้าจริงผมก็กลัวไอ้พี่ไนน์แหละ ยิ่งสายตาตอนรู้ว่าผมหิ้วเด็กนะ โคตรจะน่ากลัวเลย อีกอย่าง พี่ไนน์รู้ความลับผมเยอะไปละ เดี๋ยวพ่อกับแม่รู้เดี๋ยวผมซวยอีก
‘ถ้าไม่อยากให้กูบอก มึงก็มาซะดีๆ’ ความจริงเพื่อนผมรู้รักพี่ไนน์นะ แต่ไม่สนิทหรอก แต่ถ้าพวกมันจะบอกจริงมันก็ทำได้แหละ
‘ไม่ไปเว้ย’ ผมยังยืนยันคำเดิม
‘งั้นกูบอกพี่ไนน์ของมึงจริงๆนะ’ พี่ไนน์ของกูงั้นหรอ ไอ้นี่พูดดีว่ะ แต่ฟังแล้วจั๊กจี้ไงชอบกล
‘งั้นกูจะบอกน้องแฟร์ว่ามึงเป็นเกย์’ นั่นไงล่ะ ไอ้วิคเงียบเลย อย่างผมหรอจะเป็นรองใครง่ายๆ
‘อ่าว อย่านะมึง เออ ก็ได้ ไม่มาก็ไม่ต้องมา จำไว้นะมึง’ น้องแฟร์ เด็กคนล่าสุดของไอ้วิค ไอ้นี่ก็มั่วไปเรื่อย เดี๋ยวผู้หญิงบ้างผู้ชายบ้าง เยอะไปไหนของมันวะ แต่เหตุผลจริงๆที่ผมไม่ยอมไปน่ะหรอ หึหึ ก็คนที่มาปลุกผมนั่นไงล่ะ โอกาสทอง สักนิดก็เอา
ผมเดินลงมาข้างล่าง ไอ้กลิ่มหอมของอะไรบางอย่างลอยมาจากห้องครัว เมื่อเดินตามกลิ่นไปก็เจอไอ้พี่ไนน์กำลังทำอะไรบางอย่างดูวุ่นวายเชียว
“ทำไรมึงน่ะ” ผมถามไปอย่างกวนๆ แม้จะรู้อยู่ว่า เป็นข้าวเช้าของผมเองนี่แหละ
“ทำข้าวให้หมาแดก” อ่าว มาแบบนี้ก็สวยดิ ถ้าไม่ติดว่ากับข้าวฝีมือพี่ไนน์อร่อยนะ ป่านนี้โดนยันโครมไปตั้งนานแล้ว เวลาอยู่กันสองคนผมปล่อยลายได้เต็มที่แหละ ไอ้พี่ไนน์กลัวผมจะตาย แต่พอพ่อกับแม่อยู่เมื่อไรนะ ไอ้พี่นี่เล่นขู่เรื่องผมตลอดเวลาจริงๆ แต่เอาเข้าจริงมันก็ไม่กล้าหรอก เพราะรู้ว่าเดี๋ยวลับหลังจะเจออะไร
“เอ้า กินซะ ไม่ต้องเรื่องมาก” ไอ้พี่ไนน์วางจานข้าวผัดง่ายๆ แต่ดูก็รู้วาตั้งใจทำ บนโต๊ะอาหาร แล้วเดินออกไปจากห้องเลยทันที แต่คิดหรอว่าผมจะปล่อยง่ายๆ น่ะ ผมรั้งตัวพี่ไนน์เข้ามาก่อนจะหอมแก้มไปฟอดใหญ่ เล่นเอาหน้าไอ้พี่ไนน์ขึ้นสีเลยทีเดียว
“ไอ้บ้าเซนท์ อะไรของมึงอีกเนี่ย!!” ด่าอีกแล้ว ด่าผมตลอดล่ะ ตั้งแต่รู้ว่าผมจ้องจะกินเนี่ย
“เอ้า รางวัลจากน้องชายที่รักไงครับสำหรับอาหาร” ผมพูดไปแต่กลับมีอะไรหนักๆลงที่เท้าผมในทันทีพูดจบ
“โอ้ย เจ็บนะเว้ย” ผมหันไปโวยไอ้พี่บ้านี่ทันที ที่มันเหยียบเท้าผมมาเต็มๆ
“ก็ให้มึงเจ็บไง ไม่ต่อยหน้ามึงก็บุญแล้วไอ้เด็กทะลึ่ง” พูดจบก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งผมให้อยู่กับจนข้าวผัดคนเดียว
[Nein]
“โว้ย ไอ้เซนท์ มีวันไหนที่กูไม่ต้องเสียทีมึงบ้างเนี่ย” ผมบ่นกับตัวเองอย่างหัวเสียแล้วนั่งลงที่โซฟาบ้านมัน เปิดทีวีดูเสียงดัง ไม่นานไอ้เซนท์ก็ออกมา ว่าจะไม่ทำอะไรให้มันแล้วนะ แต่เห็นว่าในห้องครัวไม่มีอะไรให้มันจริงๆเลย อุตส่าห์ใจดีทำให้ ดันมากวนตีนอีก
“เอา ไหนว่าจะติวไง แล้วไหงมานั่งดูทีวีอ่ะ” มาถึงก็ย้อนผมเลย โธ่เว้ย!!
“เออ ไม่ต้องมาย้อน นั่งลงดีๆนะมึง” ผมปิดทีวีแล้วรอไอ้เซนท์นั่ง
“พี่ไนน์” ไอ้บ้านี่ทำสายตากะลิ้มกะเหลี่ยใส่ผมอีกละ มึงมาแบบนี้ทีไรกูมีแต่เสียกับเสีย
“ไม่ต้องเรียกกู ห้ามทำทุเรศกับกูเด็กขาด ไม่งั้นกูกลับจริงด้วย”
“โห่ น้องออกจะพูดเพราะไหง มาขึ้นมึงกูล่ะพี่ชาย”
“ไอ้เซนท์!!!!! กวนอีกทีโดนกูฆ่าหมกส้วมแน่มึง” ผมขึ้นเสียงใส่มัน แต่มันดันหัวเราะใส่ผมซะงั้น ทำไมผมกับได้บ้านี่ต้องเกิดมาแตกต่างอะไรอย่างนี้ด้วยเนี่ย ไอ้เซนท์ เกิดมาหล่อลากได้เป็นถึงเดือนโรงเรียนอย่างลับๆ(เพราะมันไม่ยอมเข้าแข่ง) หุ่นก็โคตรแมน เล่นกีฬาอีก สูงยังกะเปรต แล้วทำไมผมต้องเกิดมาหน้าตาค่อนไปทางผู้หญิง ร่างกายบอบบาง แถมต้องเตี้ยกว่ามันด้วยเนี่ย ทั้งๆที่ผมเกิดก่อนมันอีกนะ
“ทำไม นึกน้อยใจตัวเองที่เกิดมาไม่หล่อเหมือนกูหรือไง” ไอ้เซนท์เหมือนะจับทางผมได้หลังจากที่ผมนั่งจ้องมันแล้วเงียบไป ไอ้เวร ลงโดนจุดกูอีก
“หุบปากหมาๆมึงไปเลย” ผมพูดแล้วหยิบของบางอย่างโยนใส่มัน เรียกว่าขว้างเลยดีกว่า แต่มันดันรับได้ซะงั้น แค้นโว้ย
“แค้นกูอ่ะดิ” มันทำหน้าทะเล้นใส่ผมอีกแล้ว อ๊าก อยากเอามีดกรีดหน้ามันจริงๆเลย
“กูบอกให้กูปาก ไอ้เวรนี่” มันไม่ฟังแถมตอนนี้ความสนใจมันกำลังอยู่ที่กระเป๋าดินสอผมที่มันกำลังเปิดดูอย่างสนใจ แม้แต่กระเป๋าดินสอกูมึงก็จะรังแกมันเนาะ
“กูไม่มีอารมณ์จะเล่นไอ้เซนท์ เอาของกูคืนมา” ผมบอกมันอย่างหน้าตาเคร่งเครียด
“อยากได้มึงก็มาเอาเอง” มันย้อนผมแล้วยังตั้งใจค้นกระเป๋าดินสอผมอยู่ แต่เหมือนว่าผมจะเงียบไปมันเลยเงยหน้าจากภารกิจอันไร้สาระของมันขึ้นมาดูแล้วถามผม
“อ่าว ด่ากูไม่ออกแล้วหรือไง” ไอ้เวรนี่มีทุกบทบาทกับผมจริงๆ บทมันร้ายกับผมทีก็เล่นเอาซะเกือบตาย บทจะกวนนี่มันก็สุดขั้วไปเลย
“กูขี้เกียจเล่นกับมึงละ” ผมพูดแค่นั้น ไอ้เซนท์ก็ทำหน้าเซ็งโลกสุดๆ แล้วคืนประเป๋าดินสอผมมาแต่โดยดี
“ไรวะ ทำไมเดี๋ยวนี้ชอบทำกูเซ็งอารมณ์ตลอดอ่ะ เมนไม่มาหรือไงมึง”
“มึงดิมีเมน กูขี้เกียจเล่นกับมึงละ อนาคตมึงอยู่ตรงหน้า มึงจะเล่นก็เรื่องของมึง” ไอ้เซนท์ทำหน้าเบ้แล้วยอมผมแต่โดยดี หึหึ จะขู่ทีต้องเอาเรื่องเรียนมันนี่แหละ
“พูดอย่างกับเป็นแม่กู บ้าเอ้ย” แม้มันจะพูดเขาแต่ผมก็ได้ยินมันนะ
“ก็กูเป็นพี่มึง มึงมีปัญหาไหม” ผมตอบมันไป แต่หน้ามันนี่ไม่ตกใจเลยที่ผมได้ยินที่มันด่าผม หรือมันตั้งใจล่ะเนี่ย
“มี!!! กูไม่เคยบอกว่ามึงเป็นพี่กู” มันเล่นขึ้นเสียงใส่ผมบ้าง เราสองคนคุยกันเรื่องนี้ทีไรไอ้เซนท์จะขึ้นเป็นหมาบ้าทุกทีเลย เหตุผลของมันน่ะหรอ
“แต่กูก็ไม่ใช่เมียมึงละกัน” นั่นแหละเหตุผล ง่ายสัส ไอ้เวรนรกนี่ วันๆหวังจับกูทีเมียอย่างเดียว ไม่คิดเรื่องอื่นเลย
“หึหึ ไม่ใช่วันนี้ก็สักวันแหละ” เสียงพูดเย็นเรียบของไอ้เซนท์กับหน้านิ่งๆบวกกับรอยยิ้มชั่วร้ายของมันทำเอาผมเสียวสันหลังวูบ แต่มึงคงไม่มีวันนั้น
“เหอะ ฝันอยู่หรือไงมึง” ผมพยายามแข็งใจตอบ แม้จะรู้ว่านั้นอันตรายก็เหอะ
“จะลองไหมล่ะ” ไอ้เซนท์พยายามเข้าใกล้ผมมากขึ้น แต่ผมก็ดันตัวมันค้างไว้ก่อน
“ไม่ต้อง!!! กูไม่ได้มั่วอย่างมึงไอ้เซนท์”
“พูดเหมือนเคยมี” อ่าว ไอ้เด็กนี้ย้อนประชดผมเฉย ก็กูไม่มีแล้วมันไปเกี่ยวอะไรมึงล่ะ
“เรื่องของกู!!” คำพูดดียว จบทุกเรื่อง ผมพยายามเปิดหนังสือ แต่ไอ้เซนท์ทำหน้าเหมือนโกรธผมซะงั้น เฮ้ย ควรเป็นกูที่ต้องโกรธ ไม่ใช่มึง ไอ้บ้านี่
“เซนท์ ...” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากไอ้คนที่นั่งเงียบอยู่ แถมไม่พอเอาไอโฟนขึ้นมาเล่นอีกนะมึง เห็นแล้วอย่างขว้างทิ้งจริงๆเลย
“เซนท์...” ผทเรียกมันครั้งที่สองอย่างเอือมๆ รับมือกับมันตอนงอนนี่ยากเหลือแหล่จริงๆ โอย ไอ้ตัวโตเท่าควายแล้วงอนเป็นเด็กเอ้ย
“....” และมันก็ไม่มีทีท่าจะตอบมาจริงๆแม้มันไม่ใช่ชีวิตผม แต่ผมก็ห่วงมันนะ เล่นเช้ามาก็ไม่ทำอะไรตกดึกมาก็เที่ยวอย่างนี้น่ะ ความจริงมันเป็นเด็กเรียนเก่งนะ เท่าที่ผมติวมันมา มันเล่นตอบถูกหมดเลย แต่ปัญหาคือมันชอบโดด ชอบหลับ ไม่ขยัน ไม่ส่งงานเนี่ยแหละ ชีวิตมึงจะสุขสบายไปไหนเนี่ย
“ถ้ามึงยอมเรียนดีๆ กูจะยอมหอมแก้มมึงทีนึง” ฝึบ!! ไอ้เซนท์หันกลับมาละทิ้งจากไอโฟนมันทันทีแล้วทำหน้าตั้งใจเรียนสุดๆ พร้อมกับคำพูดที่ทำให้ผมอยากกระโดดบีบคอมันจริงๆ
“ยอมแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบ”
“โอ้โห นี่ถ้ามึงไปสอบแล้วมึงงอนอย่างนี้กูไม่ต้องเสียตัวเลยหรือไง” ผมพูดประชดมัน แต่มันดันทำท่าคิดซะนี่
“เจ๋งว่ะ เป็นความคิดที่ดี มึงพูดเองนะ” ไอ้นั่นยิ้มแป้นเลย แต่เป็นกูนี่แหละที่อยากจะกัดลิ้นตัวเองจริงๆ
“ไม่สนเว้ย เรียนได้แล้ว ไอ้บ้านี่”
และเมื่อจบเวลาจริงๆผมต้องยอมมันจริงๆหรอเนี่ย ไม่ทีทางหรอก
“เลิกแล้ว ไอ้ไนน์ ทำตามสัญญามึงดีๆ” ไอ้เซนท์ทำหน้าหื่นแล้วขยับตัวเข้ามาหาผม
“สัญญาไรของมึง” ไม่รู้ล่ะ ทำเนียนไว้ก่อน ผมทำท่าจะลุกหนี แต่ไอ้เซนท์ ก็ลุกตามแล้วดึงผมเข้าหาตัวมัน มืออีกข้างของมันโอบตัวผมไว้อย่างแน่นเลย
“ไอ้เซนท์ ปล่อยกู!!” ผมโกนใส่มันแต่มันดันทำหน้าเฉยใส่ผมซะนี่
“สัญญาไม่เป็นสัญญาหรือไง หรือแก่แล้วเลอะเลือน” มืออีกข้างกอดผมอยู่ ส่วนอีกข้างของไอ้เซนท์จับคางผมแล้วใช้นิ้วโป้งมันลูบริมฝีปากผม
“อะไรมึงเนี่ย เมื่อเช้าก็ได้ไปแล้วนี่” ผมสะบัดหน้าหนีมัน
“แล้วมันเกี่ยวกันไหม เอาดีๆ จะทำตามสัญญาไหม ไม่งั้นกูกดมึงจริงนะ” ผมตาลุกวาวใส่มันทันที ไอ้เชี่ยนี่ กูไม่ทำตามสัญญา จะเอากูเลยหรือไง เยอะไปละมึง
มันเอียงแก้มมาหาผมสุดๆ นี่ผมต้องทำจริงๆใช่ไหมเนี่ย แต่เอาวะดีกว่าโดนกดละกัน ผมยื่นหน้าเข้าไปหามันแล้วในที่สุดปากผมก็ชนกับแก้มเนียนของมัน ผมไม่เห็นหรอก แต่สัมผัสได้เฉยๆ แต่มันนี่สิดันไม่ปล่อยผมแถมยัง
!!!!
ไอ้เซนท์เข้าจู่โจมจูบผมอย่างไม่ทันตั้งตัวอีกแล้ว แต่รอบนี้ไม่รุนแรงแบบเมื่อเช้า ริมฝีปากนุ่มของมันทาบกับรินฝีปากผมอย่างอ่อนโยน มือของมันที่ลูบไปตามตัวผมใต้เสื้อ เล่นทำเอาผมเคลิ้มถึงกับใช้มือจับไหล่เสียอย่างงั้น พอมันถอนริบฝีปากของมันออกมา มันก็จ้องหน้าผมแล้วมีรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย ไอ้เชี่ยนี่ จูบกูทีไรเอาของแถมตลอด
“โดนกูจูบทีเดียว ทำมึงมีอารมณ์เลยหรือไง” ผมมองไปที่มือตัวเอง ซึ่งตอนนี้กำลังจับเสื้อมันอยู่แถมไม่พอขยำอีกต่างหาก เฮ้ย อะไรกูวะเนี่ย ผมผลักมันออกอย่างแรงก่อนจะเก็บของแล้วเดินออกบ้านบ้าน ส่วนมันน่ะ หรอ ไม่ส่งผมหรอก แต่รอยยิ้มมันนี่สิไล่ตาทผมมาตลอดทางเลย
ไอ้เซนท์!!!!!!!!!!!!!!
**********************************************************
ความคิดเห็น