คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : .....My wife.....{3}
.....My wife.....{3}
[Saint]
หลังจากความเซ็งก่อกำเนิดในบ้าน ผมเลยออกจากบ้านมา ดันมาเจอกับความเซ็งต่อที่สองซะงั้น ทำไมน่ะหรอ ก็เพราะหลังออกจากร้านอาหารมาดันมาเจอไอ้ตัวต้นเหตุของความเซ็งกับไอ้หล่อที่ไหนมารู้คุยกันอยู่น่ะสิ ดูท่าทางสนิทกันเหลือเกิน เห็นแล้วมันขัดใจ อยู่กับผมนี่ยิ้มสักครั้งยังแทบไม่มี ทีกับไอ้นี่ แค่แป๊ปเดียวก็ยิ้มเป็นสิบรอบละมั้ง เห็นแล้วไม่สบอารมณ์ แต่ก็ตามไปสักพัก พอสองคนนี้ก็แยกกันไปคนละทางแล้ว ได้ทีผมล่ะ
“หึหึ ใจกล้าดีนี่ ทิ้งกูแล้วมาเดินเที่ยวกับไอ้หน้าจืดนี่น่ะ!!” ผมพูดเสียงเรียบใส่มัน ส่วนมันน่ะเหรอ หันมาตกใตใส่ผมจนตาจะถลนแล้วนั่น
“ไอ้เชี่ยเซนท์!!” ทักทายได้น่ารักมาก น่าจับมาจูบจริงๆ
“ทำไม เดินกับผู้ชายจนลืมระวังตัวเลยรึไง” ผมประชดมัน แน่ะ มีการชักสีหน้าไม่พอใจ
“เรื่องของกูแหละสัส” พูดจบแล้วมันก็เดินหนีผมไป อะไรเนี่ย มันจะงอนอะไรนักหนาฟะ ไอ้พี่ไนน์นี่เวลาโกรธผมนี่ก็ง้องแง้งที่สุดอ่ะ ง้อทีนี่ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ
“อะไรมึงเนี่ย” ผมเดินไปรั้งแขนมัน มันหันหน้ามาหาผม ท่าทางของมันเหมือนอยากกระทืบผมให้ตายตรงนั้นเลยว่างั้น
“แล้วมึงจะตามกูทำอะไรมึง” มันด่าผมอ่ะ เออ อะไรๆกูก็ผิดหมดอ่ะ
“เรื่องของกูเหมือนกันสัส” หึหึ ย้อนเขาให้ อยากมากวนผมก่อนเองนะ
“ปล่อยกู ไอ้เซนท์ มึงจะไปตายไหนก็เรื่องของมึง” มันพูดกับผมแล้วจ้องไปที่มือผมที่จับแขนมันอยู่อย่างอาฆาต โอย ไอ้บ้านี่จะอะไรนักหนาเนี่ย ยังไม่ได้กดมันเลยสักหน่อย นี่ถ้ามันโดนผมกดไปมีหวังมันจะไม่มองหน้าผมทั้งชาติเลยหรือไงเนี่ย
“งั้นก็ตายกับมึงเนี่ยแหละ” ผมตอบมันไปเจอมันถลึงตาใส่เลยล่ะ
“ไม่ต้องมาทำหน้า ทีกับผู้ชายคนอื่นนี่ทำตัวดีจริง” ผมประชดมัน แต่มันดันทำหน้าเหมือนมันจะสมเพชผมอย่างนั้นแหละ
“ก็นั่นคนอื่น แล้วนี่มึง มันคนๆเดียวกันไหมล่ะ”
“ลำเอียงนี่หว่า” โหย ฟังแบบนี้แล้วมันน่าน้อยใจนะเนี่ย
“แล้วทำไมกูต้องทำดีกับมึงด้วย” ไอ้พี่ไนน์ตอบมาอย่างมั่นใจตัวเองมาก มันเล่นไม่คิดเลยตอนพูด น่าเจ็บใจชะมัด ทีกับกูนี่เถียงเอาๆนะมึง
“เห็นคนอื่นดีกว่าผัวนะมึง” ผมพูดแค่นั้นเล่นเอามันหน้าแดงเลยครับ ไม่รู้เพราะมันอายหรือมันโกรธผมกัน แต่ดูท่าว่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า
“ไอ้เชี่ยเซนท์!!!” ไอ้พี่นี่โกรธผมสุดๆแล้วเนี่ย หมัดเล็กๆของมันพุ่งเข้าใส่ผม แต่เรื่องจะให้จะให้โดนล่ะ ผมจับข้อมันอีกข้องมันที่กำลังจะพุ่งเข้าใส่ผมไว้ แล้วดัดไปข้างหลังแทน
“มึงว่ากูโหดไม่ได้นะ” ผมจะซิบข้างหูมัน ตอนนี้มันทำอะไรไม่ได้หรอก ดูจากหน้ามันก็รู้ว่าถ้ามันดิ้นนิดเดียว จะเป็นมันแหละที่เจ็บ
“ปล่อยกู ไอ้เซนท์!!”
“พูดแต่คำเดิม คนอื่นแม่งมีแต่ให้กูกอด ของมึงนี่อะไรๆก็ปล่อย” ผมบอกมัน แต่มันก็ยังคงไม่ยอมอยู่ดีแหละ เป็นคนที่กล่อมยากที่สุดในโลกแล้วมั้ง
“ก็กูไม่ใช่เด็กมึงนี่” ตอนนี้เราสองคนเริ่มเป็นจุดสนใจ แน่ละครับ อยู่ๆมีคนใช้ท่าป้องกันตัวแบบนี้เป็นคุณๆจะไม่มองหรือไงล่ะ แต่นั่นแหละ ข้อต่อรองอันแสนหวาน
“เดี๋ยวมึงก็ได้เป็น” เดี๋ยวกูให้มึงเป็นเมียหลวงเลยด้วย ให้สิทธิพิเศษเลย
“ไอ้เซนท์!! หุบปากหมาๆมึงไป” โดนแบบนี้แล้วยังจะซ่าส์ด่าผมได้อีกนะ
“หึหึ กูให้มึงเลือก มึงจะยืนอายด่ากูตรงนี้หรือมึงจะยอมไปกะกูดีๆ” ผมพูดจบมันพึ่งจะคิดได้เลยมองไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าสายตามากมายกำลังมองมา ท่าทีของมันอ่อนลงทันทีเลยครับ ได้ผล ใครจะไปคิดล่ะ ว่าไอ้พี่ปากหมานี่จะเป็นพวกห่วงหน้าตาตัวเองด้วยน่ะ
“..........” ไม่มีสัญญาณตอบรับอะไร กว่าสมองจะรู้จักประมวลผลนะมึง ได้อายไปทั่วแล้วไหมละ
“สัส กูยอมก็ได้” มันพูดเสียงแผ่ว แน่ล่ะวาความจริงมันก็ไม่อยากพูดหรอก เพราะมันแปลความหมายตรงๆว่ามันแพ้ผมแล้วอย่างราบคาบแล้วน่ะสิ
“อะโด่ ยอมง่ายนะมึงเนี่ย” โอกาสอย่างนี้นานๆจะมี ต้องล้อไว้สักนิด
“ใครจะไปด้านเป็นส้นตีนอย่างมึงล่ะ” อื้อหือ เจ็บเลยกู แบบนี้
“หุบปากมึงแล้วตามมาดีๆ ไม่งั้นกูลากเข้าห้องน้ำแน่” ผมขู่มันแล้วก็เดินลากมันไปเลยล่ะ ความสมัครใจหรอ เรื่องอะไรจะถามล่ะ ขืนถามไปมันก็บอกกลับบ้านอ่ะดิ
“แล้วไอ้จืดนั่นเป็นใคร” เดินมาสักพักผมก็ไม่แวะไหนหรอก แต่ถามมันนี่ก่อน
“รุ่นน้องกู เป็นพี่พวกมึงด้วยแหละ” หึหึ ไอ้พี่ไนน์ยอมตอบผมแต่โดยดี ดูหน้าก็รู้ กลัวโดนลากเข้าห้องน้ำอ่ะดิ แหงล่ะ ก็ตอนนี้มาหยุดอยู่ที่ทางไปห้องน้ำไงล่ะ
“ชื่อ??” ยังหรอก คำถามผมไม่จบง่ายๆหรอก
“ไอ้เชี่ยนี่ ไอ้พาสมึงยังจำไม่ได้หรือไง” และแล้วผมก็ได้อ้อเลยล่ะ ไอ้พี่พาสนี่เอง ทำไมผมจะไม่รู้จักมันล่ะ ในเมื่อมันเป็นประธานนักเรียนต่อจากไอ้พี่ไนน์นี่อ่ะ ผมก็โรงเรียนเดียวกันนี่แหละ
“โด่ นึกว่าหาจีบคนอื่นได้ ที่แท้ก็พวกเดียวกันเอง” ผมล้อมันเล่น ว่าแล้วเชียว อย่างมันเนี่ยนะ จะไปหาใครที่ไหนได้
“นี่มึงคิดบ้าอะไรของมึงเนี่ย” ไอ้พี่ไนน์มันด่าผม
“อ่าว ใครจะรู้ ก็เห็นกับกูเล่นตัวดีนักนี่ อะไรไม่ยอมซักอย่าง ก็นึกว่ากูไม่เร้าใจสำหรับมึง” ทีกับผมนี่หนีตลอดอ่ะ ไม่มีเลยยืนคุยดีๆเนี่ยๆ แค่เล่นนิดเล่นหน่อยก็ทำหน้าโกรธละ
“สำหรับคนอย่างมึงเท่านั้นแหละ สัส ต่อให้ชาติหน้ากูก็ไม่ยอม” พูดแต่ชาติหน้าๆ เดี๋ยวแม่งจับกดในนาทีหน้านี่เลยดีไหม เล่นมันซะชาตินี้เวลานี้แหละ
“เดี๋ยว ตากูถามมึงมั่ง” ผมทำหน้างงเลยทันทีที่ทันพูด มึงพูดดีกับกู โลกจะแตกหรือไงวะ มีคำถามกับผมนี่นับได้เลยล่ะ เจอหน้ากันไม่ด่าก็บ่นอ่ะไอ้ไนน์เนี่ย
[Nein]
“ไอ้วิคเตอร์นิสัยมันเป็นไง” ไม่รู้ล่ะ ผมต้องถามเรื่องไอ้นี่ก่อน เรื่องอื่นช่างมันไว้ก่อน
“ก็เจ้าชู้ เหี้ย เลว หลอกฟันแล้วชิ่ง นักสนามตัวยง ทำไม” ดูมันสรรเสริญเพื่อนมันดิ
“เหมือนมึงเลยว่างั้น” พอผมพูดไป ไอ้เซนท์ทำหน้าจะฆ่าผมซะงั้น อะโด่ พูดความจริงแค่นี้ทำเป็นโกรธ ที่มึงด่าเพื่อนมึงมานี่มึงทั้งนั้นแหละ
“แล้วมึงจะถามทำไม” ไอ้เซนท์ถามผม
“เรื่องของกูแหลสัส พอละ กูจะกลับบ้าน” ชิ กูยอมเดินมากับมึงเพราแค่นี้แหละ ถ้าไม่ใช่เพราะกูอายด้วยนะ ไม่งั้นอย่าหวังเลยมึง ตอนนี้มึงค่าแค่ตอบคำถามกูแค่นั้นแหละ
“อ่าวๆ ชิ่งงี้ได้ไง”
“แล้วมึงมีบอกกูไหมว่าห้ามกูกลับบ้าน” ผมย้อนไอ้เซนท์ไปง่ายๆเนี่ยแหละ ทันใดนั้นก็มีเสียงของใครบางคนเรียกชื่อไอ้เซนท์ขึ้นมา
“เซนท์” เสียงหวานซะด้วย แต่พอหันไป อ่าว ไอ้สัส ผู้ชายนี่หว่า ผมหันไปหาไอ้เซนท์แม่งทำหน้าซีดเลยมึง หึหึ กูพอจะเข้าใจมึงละ ว่ามันเรื่องอะไร
“เมียมึงหรอ” ผมหันไปหยอกไอ้เซนท์ มันเล่นทำหน้าเหมือนคนเอ๋อเลยอ่ะ ทำอะไรไม่ถูกอ่ะดิ มึงอ่ะ เมียมาเจอ เหอๆ สะใจกูสัสๆ คนๆนั้นเดินเข้ามาใกล้เราเรื่อยๆ
“อ้าว พี่ไนน์” เท่านั้นแหละ พอผมกันไปมองดีๆนี่เล่นเอาอึ้งอ่ะ เลยหันไปมองไอ้เซนท์ที่ตอนนี้มันทำหน้าเหมือนผู้ชนะใส่ผม เชี่ยมึงละ แดกใครไม่แดก แดกรุ่นน้องกูไอ้สัส
“ไอ้โมส” ผมเรียกชื่อมันเสียงแผ่ว สัส น้องรหัสที่รักกูกลายไปเป็นเมียไอ้เซนท์ซะแล้ว
“ไง อึ้งเลยหรอมึง” ไอ้เซนท์บอกผม เล่นแรงไปแล้วนะไอ้เซนท์
“พี่ไนน์ พี่รู้จักเซนท์ด้วยหรอ” ไอ้โมสถามผมด้วยหน้าตาซื่อๆ
“หึหึ รู้จักดีเลยล่ะ มันเป็นแฟนโมสหรอ” พอผมพูดเสร็จ ไอ้โมสหน้าแดงเลย ส่วนไอ้เซนท์ก็ได้แต่หัวเราะเบาๆ มาแบบนี้มึงไม่ต้องตอบกูก็รู้ละ
“ผมรบกวนพี่หรือเปล่าเนี่ย” โมสถามเหมือนๆเกรงใจ เพราะมันคงเห็นว่าผมอยู่คุยกับไอ้เซนท์ก่อนแล้วมันก็เข้ามาทัก
“เปล่าๆไม่หรอก พี่จะกลับแล้วล่ะ” ไอ้โมสดีเกินไป ผมไม่ด่าไอ้เซนท์ต่อหน้ามันหรอก ผมบอกพวกมันแล้วผมก็เดินออกไปจากตรงนั้นเลย เชี่ยไรวะ ก็แค่เมียไอ้เซนท์ แล้วทำไมผมต้องไปแคร์มันด้วย มันกับผมไม่ได้เกี่ยวอะไรกันซักหน่อย แต่ผมสงสารไอ้โมสจริงๆ เดี๋ยวอีกไม่นานมันก็โดนไอ้เซนท์เขี่ยทิ้ง ไม่ต่างจากคนก่อนๆที่ผ่านมาหรอก แล้วเดี๋ยวไอ้พวกเด็กมันก็จะเข้าหามันทางผมเพราะรู้ว่าผมเป็นพี่มัน ซวยกูอีกมึง สร้างปัญหาให้กูตลอด
“ไอ้เซนท์ ไอ้เด็กนรก!!” ผมด่ามันไปมันก็ไม่ได้ยินหรอก ผมขับรถออกจากห้างไป ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหนตอนนี้ แต่เอาเป็นว่าที่ไหนก็ได้ที่ไม่เจอไอ้เซนท์เถอะ ไม่อยากกลับบ้านเลยตอนนี้ เพราะไม่มีอะไรทำอยู่ดี ยังไงพรุ่งนี้ก็ไปเรียนแล้ว ไม่เจอมันจะดีที่สุด เดี๋ยวหมดอารมณ์เรียนกันพอดี แต่ตอนนี้สิ่งที่ยังค้างในใจผมนี่สิ ที่น่าเป็นห่วง อยู่ๆไอ้พาสมันก็โผล่มาแล้วถามถึงวิคเตอร์ มันคิดจะทำอะไรของมันกัน
[Pasta]
หลายคนอาจจะตั้งคำถามว่าผมจะทำอะไรคนที่ชื่อวิคเตอร์ใช่ไหมครับ ผมบอกแน่ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้หรอก หลังจากใช้บริการเพื่อนรัก มันก็ได้มาอย่างด่วนจริงๆ ประวัติไอ้วิคเตอร์
“เวลาว่าง เที่ยวกลางคืนงั้นหรอ” ผมอ่านในใบรายงานไปเรื่อยๆ ประวัติอย่างละเอียดยิบเลยล่ะ แม้กระทั่งสถานที่ๆชอบไป นิสัยส่วนตัว รายชื่อเพื่อนสนิทมัน ครบทุกอย่างจริงๆ พึ่งส่งมาถึงเมื่อตอนบ่ายๆ ใช้เวลาวันเดียวเอง ไม่เสียแรงที่ให้ไอ้นี่ช่วย ได้งานจริงๆ ถ้าผมไปสืบเองคงไม่ได้ขนาดนี้หรอก แต่เมื่อได้ของที่ต้องการมาแล้ว งานของผมก็ควรจะเริ่มได้สักที
“ผับนี้งั้นหรอที่มึงชอบไปน่ะ รสนิยมสูงนี่หว่า” ผมมองดูชื่อสถานที่ที่มันชอบไป แล้วก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาในใจได้
“กูก็ไม่ได้เป็นคนใจร้ายอะไรมากมาย เอาเป็นว่ากูจะให้โอกาสมึงก่อนละกัน” ผมอ่านข้อมูลมันไปเรื่อยๆ พร้อมกับดูรูปของมันไป เพื่อฆ่าเวลาไป งานนี้จะต้องไม่มีอะไรผิดพลาด
“เอาละ ได้เวลาสักที” ผมเงยหน้ามองป้ายผับหรูที่ไอ้วิคเตอร์ชอบมา ความจริงสถานที่แบบนี้ผมก็ไม่ค่อยอยากจะมาเท่าไรหรอกนะ ทั้งต้องเลือกเสื้อผ้า แต่งตัว เลือกรถอีก มึงหรูไปไหนไอ้วิคเตอร์ แต่เพื่องานนี้แล้วมันก็ถือว่าคุ้ม เมื่อเดินเข้ามาแล้วผมก็เจอกับปัญหาเดิมๆที่ผมชอบถามเพื่อนที่มันชอบมาบ่อยๆ เรื่องคนเยอะเนี่ยแหละ จะแออัดกันไปไหนไม่เข้าใจเหมือน
“เฮ้ย ไอ้พาส” เสียงใครสักคนเรียกผม หันไปหันมาผมก็หาต้นเสียงเจอไอ้คิว คนที่ผมใช้ให้มันไปหาข้อมูลไอ้วิคเตอร์นั่นแหละครับ
“ไงมึง” ทักทายกันแบบนี้แหละ กลุ่มผม เล่นสนิทกันถึงขนาดจะเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่นี่แล้ว ความเกรงใจอะไรมันไม่ต้องมีหรอก
“วันนี้สงสัยแม่งหิมะจะตก ไอ้พาสเข้าผับ” เพื่อนอีกคนในกลุ่มบอก
“เกินไปมึง วันนี้กูมีธุระเถอะว่ะ” ผมหันไปมองหน้าไอ้คิว ไอ้นี่หันมายิ้มให้ผม โดนมันรู้ทันอีกละ สงสัยมันแอบอ่านข้อมูลก่อนส่งมาแหงๆ
“มองหน้าไมไอ้คิว ไม่ต้องมาจับผิดเลยนะมึง” ไอ้บ้านี่ยิ้มแปลกๆแบบนี้น่ารำคาญจริง
“กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่” กูว่าไม่อ่ะ กูไม่ได้คิดแบบเดียวกับมึงแหงๆ ดูจากหน้ามึงแล้วนะ คือแบบว่าหื่นเหี้ยๆเลยอ่ะ ไอ้คิว
“คิดอะไรมึง อย่ามาเดาสุ่ม” มันยังไม่เลิกอีก เดาไปตามใจมึงเหอะ ยังไงก็ไม่มีวันถูกหรอก เหตุผลส่วนตัวของผมน่ะ ไม่มีใครเคยรู้หรอกนะ ปล่อยมึงไปละกัน
“น้องเขายังเด็ก มึงจะรีบร้อนไปไหนเนี่ย” มันพูดให้ผมได้ยินคนเดียว สงสัยมันคงคิดว่าผมสนใจไอ้เด็กนั่น เปล่าเลยครับ เหตุผลของผมเป็นอีกแบบเลยต่างหาก นั่งๆไป สายตาผมก็ไปเจอกับอะไรบางอย่าง เด่นมาแต่ไกลเลยนะไอ้นี่ ไอ้เซนท์นั่นเอง และแน่นอนว่าใกล้ๆมันนั่นก็คือ
“หึหึ วิคเตอร์” ผมพูดกับตัวเองอย่างเบาๆ และแน่นอนว่ามันไม่มีใครได้ยินหรอก เสียงในนี้ออกจะดังกระหึ่มตั้งขนาดนั้น ได้ยินนี่ก็หูทิพย์เกินแล้ว
“ไอ้พาส วันนี้แต่งมาซะสาวเลยนะมึง” เพื่อนผมที่นั่งอยู่อีกคนทัก แน่ละ ความตั้งใจผมเลยนี่ ไม่ง่ายเลยนะเนี่ย กว่าจะหาชุดที่มันเข้ากันได้ขนาดนี้น่ะ
“หึหึ วันนี้กูจำเป็นต้องเปลี่ยนแนวนิดนึงว่ะ” เพื่อล่อเหยื่อโดยเฉพาะเลยล่ะ
“ทำไม มึงจะเปลี่ยนตัวเองเป็นรับหรือไง” โอ้โห ไอ้เพื่อปากหมานี่
“มั่วสัสๆ ละมึงอ่ะ” คนอย่างผมไม่คิดอะไรบ้าๆแบบนั้นหรอก มาเพื่อมั่วเนี่ยนะ ไม่มีทางเสียหรอก สำหรับคนอย่างไอ้พาส และอยู่ๆเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
‘ไงครับพี่ไนน์’
‘ไอ้พาส มึงจะทำอะไรไอ้วิคเตอร์’ พี่ไนน์ยังคงติดใจผมเรื่องเดิมสินะหลังจากเมื่อวานที่เจอกันแล้วไปเจอผมในแบบนั้นเข้าให้
‘เปล่านี่ครับ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย’ พี่ไนน์ต้องไม่รู้ ไม่งั้นไอ้วิคเตอร์ไหวตัวทันแน่ๆ พี่ไนน์ยิ่งเป็นคนขี้สงสารอยู่ จะรู้ไม่ได้เด็ดขาด
‘พาส วิคเตอร์มันแค่ ม.6 เองนะเว้ย มันยังเด็กนะ’ ไม่ทันแล้วล่ะพี่ไนน์ ผมตัดสินใจแล้ว
‘อย่าสงสัยอะไรแปลกๆสิครับ ผมไม่ทำอะไรหรอกน่า’
‘ให้มันจริงเถอะพาส’ น้ำเสียงที่เป็นห่วงนั่นทำเอาผมอยากบอกความจริงไปเลย แต่ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแผนผมเสียหมด คนห่วงมึงก็มี ไอ้วิคเตอร์ แต่มึงทำตัวเองนะ
‘จริงสิครับ อ๊ะ พี่ไนน์ ผมวางสายก่อนนะ บายครับ’ งานนี้ผมขอเคลียร์กับมันเองละกันครับ ผมรีบวางสายเมื่อเห็นว่าเป้าหมายกำลังลุกเดินไปห้องน้ำ ผมรับลุกตามเลยทันที มันเป็นโอกาสเดียวที่ไอ้เซนท์จะไม่เจอผม
ปึก!!!
“โอ้ย.!!.” เสียงไอ้วิคเตอร์ร้อง หลังจากที่ผมตั้งใจเดินชนมันหลังจากมันออกห้องน้ำมา เดินดูแต่โทรศัพท์นะมึง อย่างอื่นแม่งไม่สนโลกอะไรเลย ไอ้นี่
“เอ่อ น้องเป็นอะไรไหม พอดีพี่มองไม่ทันน่ะครับ” ผมทำเสียงอ่อนโยนกับมัน ทำหน้าอย่างรู้สึกผิดที่สุด ไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับผมหรอก ผมพระเอกละครโรงเรียนเชียวนะ
“ไม่เป็นไรครับ เอ่อ พี่” ผมอาจจะดูหล่อสำหรับหลายคน แต่บางคนก็มองว่าผมสวย ซึ่งแน่นอนละว่าผมรู้ว่าจะต้องทำยังไงให้มันดูหล่อหรือน่ารักดี แต่ตอนนี้ต้องสวยเข้าไว้ ไม่งั้นเหยื่อไม่ติดกับ หึหึ เจอกูก็ม่อเลยนะมึง หน้ามึงนี่ก็โคตรจะสาวอ่ะ ยังจะมาเป็นรุกใส่คนอื่นเขาอีกนะ
“พาสต้าครับ น้องไม่เป็นอะไรแน่นะ” ที่ผมไม่อยากใช้พาสต้า เพราะมันดูน่ารักเกินไปน่ะสิ แต่สำหรับไอ้ม่อหื่นแบบไอ้วิคเตอร์ ต้องแบบนี้ไว้ก่อนแหละ
“ชื่อน่ารักจัง ผมเรียกพี่พาสเฉยๆได้ไหมครับ” ติดกับกูแล้วไหมล่ะ ได้เด็กอ่อน รุกมั่วไม่เลือกจริงๆมึงเนี่ย ชื่อเสียงฉาวมึงถึงเยอะแบบนี้ไงล่ะ
“แล้วแต่น้องเถอะครับ เอ่อ” ม่อมากูก็สนองกลับสิมึง
“ผมวิคเตอร์ครับ” แนะนำตัวไม่พอทำหน้าหื่นใส่กูอีกนะมึง ดูท่าจะไม่สำนึกจริงๆ แต่ก็ดีแล้วล่ะ ขืนมึงไม่ติดกูแบบนี้กูก็เสียงานกันพอดี
“ชื่อเท่จัง” เวลาปกติผมไม่มีทางมาพูดแบบนี้หรอกนะ แต่เพื่อแผนทั้งหมดที่วางไว้ เรื่องแค่นี้มันไม่เท่าไรหรอก กูจะเล่นละครตบตามึงไปงี้แหละ ดูสิว่ามึงจะทำยังไงต่อไป
[Victor]
ใครจะไปรู้ ว่าหลังจากผมเดินออกจากห้องน้ำมาก็มาเจอกับผู้ชายน่ารักคนนี้น่ะ เหยื่อรายใหม่ผมเลยทีเดียว น้องแฟร์อะไรนั่นผมก็ยังอยู่นะ แต่เริ่มน่าเบื่อซะแล้วสิ ก็ต้องมีแวะเวียนเปลี่ยนผันกันบ้าง ผมก็ไม่ต่างอะไรกับไอ้เซนท์มันหรอก แต่ไอ้นั่นมันมีเป้าหมายสูงสุดของมันละ คือการไอ้แอ้มพี่ไนน์ของมันน่ะสิ แต่ผมนี่สิ ยังไม่มีเลย ฉะนั้นเปลี่ยนไปเรื่อยๆก็ไม่แปลก
“วันนี้พี่พาสมาคนเดียวหรอครับ” ระดับเซียนอย่างผม เรื่องจีบคนอื่นแบบนี้มันไม่ยากหรอก ยิ่งเป็นคนที่เจอกับในผับแบบนี้ด้วยนะ ยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่ แต่จะว่าไปผมคุ้นๆหน้าไอ้พี่นี่เหมือนกันนะ แต่ไม่รู้สิ ช่างมันเถอะ อาจจะแค่คนหน้าเหมือนก็ได้
“ครับผม” เสร็จผมอ่ะดิ มาคนเดียวซะด้วย แต่ผมไม่กลับโต๊ะหรอก เดียวเจอไอ้พวกเพื่อนเวรนั่นล้ออีก เดียวยกเอาน้องแฟร์ผมมาขู่อีกแล้วเดี๋ยวซวยกันพอดี
“พี่พาส ผมขอเบอร์พี่ไว้ได้ไหม” ใช้แผนนี้สำเร็จทุกราย พูดเสียงหวานใส่เนี่ย เห็นยอมผมตลอดแหละ แต่ถ้ามีพลาดยังไงผมก็มีแผนสำรองยู่ดี
“เอาไปทำไมล่ะครับ” ไอ้พี่พาสบอกปัดผมง่ายๆ อะโด่ อย่าเล่นตัวไปเลย เดี๋ยวไม่นานมึงก็เสร็จกูอยู่ดีไอ้พาส ไม่เคยมีเหยื่อคนไหนของกูที่กูไม่ได้แอ้มหรอกเว้ย อาจจะยกเว้นพวกผู้หญิงนะ กลัวพวกมันท้องสัสๆ ผมเคยเจอมาบ่อย ดีนะไหวตัวทัน พวกผู้หญิงแม่งจะท้องกับผมให้ได้เนี่ย หวังให้ผมรับผิดชอบ คิดจะจับคนอย่างไอ้วิคเตอร์ไว้หรอ ไม่มีทางหรอกว่ะ
“โห พี่พาสใจร้ายจัง แค่อยากคุยด้วยเอง” ผมเดินเข้าไปใกล้แล้วโอบไหล่มันไว้อย่างแกล้งๆ หึหึ ยืนตัวแข็งเลยนะมึง เล่นตัวไม่เข้าเรื่อง
“อะ...เอ่อ ทำอะไรน่ะน้องวิตเตอร์” มึงจะซื่อไปไหนเนี่ยไอ้พาสนี่ ไม่อยากคิดเลยซื่อแบบนี้มาผับได้ไง เผลอๆโดนหิ้วไปแล้วไม่รู้มั้ง แต่คงไม่เคยอ่ะ เล่นตัวเกร็งซะแบบนี้
“แหม พี่พาสก็ แค่นี้เองนะครับ หรือว่า.....” ผมเว้นวรรคช่องว่างไป ทำเอาไอ้พาสเงยหน้ามองผมอย่างงงๆ ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อเลยมึง
“หรือว่าอะไรครับ” น้ำเสียงอ่อนนั่น ฟังแล้วทำผมตื่นตัวจริงๆ หึหึ ถ้าอยู่บนเตียงมันจะน่าฟังขนาดไหนวะเนี่ย
“คืนนี้เลยไหมครับ” นั่นไงล่ะ ไอ้พี่พาสทำตาโตตกใจไปเลย แถมยังพยายามถอยออกจากผมเสียด้วย แต่เรี่องอะไรจะปล่อย ผมดึงพี่พาสให้เข้ามาใกล้มาขึ้นแบบว่าตอนนี้ไหล่เราติดกันเลยล่ะ หน้าตาน่ารักซื่อๆแบบนี้นะ สเปคไอ้วิคเตอร์มันเลยล่ะ
“คะ..คืนนี้ ทะ..ทำอะไร” พี่พาสข้างตัวผมตอนนี้ถามผมเสียงสั่น แหมๆ เห็นแล้วมันช่างน่ารักได้ใจผมจริงๆเลย ลากกลับเลยดีไหมเนี่ย
“แล้วคิดว่าเราสองคนจะทำอะไรกันดีล่ะครับ” มือผมจากไหล่ตอนนี้เลื่อนลงมาอยู่ที่เอวของพี่พาสแล้ว มีดิ้นนิดๆด้วย น่ารักจริงๆเลยเหยื่อคนนี้
“อะ...เอ่อ ไม่ดีมั้งครับ” พยยามหลบงั้นหรอ ไม่มีทางหรอกว่ะ คืนนี้กูไม่ได้เบอร์กูก็ต้องได้ตัวมึงเนี่ยแหละ คนอย่างกูไม่จีบใครแล้วปล่อยให้เสียเวลาเปล่าหรอก
“ผมแค่พอเบอร์เองนะพี่พาส” ผมเรียกชื่อคนข้างๆอย่างเซ็กซี่ยั่วสุดๆ แต่ผมไม่ใช่รับนะ คนอย่างผมรุกตลอด ไม่เคยมีรับ รุ่นน้องรุ่นพี่รุ่นเดียวกันก็เถอะ เคยจิ้มมาหมดแล้ว ไม่มีทางหรอกที่จะไปรับใคร หึหึ ของแบบนี้มันอยู่ที่ใครดีใครได้
“แต่วิคเตอร์ พี่พึ่งเจอวิคเตอร์เองนะ” พี่พาสพยายามบ่ายเบี่ยงผมสุดๆ เล่นตัวดีนักนะมึง เดี๋ยวกูได้มึงเมื่อไรล่ะจะเล่นให้หนำใจเลยมึง พ่อจะล่อให้ลุกไม่ไหวเลยคอยดู
“นะ พี่พาส วิคเตอร์แต่อยากคุยด้วยเอง” หลายคนบอกว่าเวลาผมเรียกตัวเองด้วยชื่อตัวเองแล้วมันทำให้ผมดูน่ารักสุดๆไปเลยล่ะ ดูสิว่าจะรอดกูไปได้ง่ายๆไหมไอ้พาส
“กะ ก็ได้ครับ” หึหึ บอกแล้วไง มึงไม่รอดกูหรอก
“พี่พาสน่ารักจัง” ผมดึงพี่พาสเข้ามากอดรับขวัญทีนึงก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้พี่เขาไปเมมเบอร์ตัวเองมาแล้วโทรเข้าเครื่องตัวเอง
“แล้วผมจะโทรไปหานะครับ” พอได้เบอร์มาแล้วผมก็จัดการเปิดขั้นแรกก่อนละ
ฟอด!!
“วิคเตอร์ ทำอะไรน่ะ!!” พี่พาสดูตกใจมากกับที่สิ่งผมทำไป
“อือ ไม่เป็นไรน่าครับ แต่หอมแก้มเอง” พี่พาสยกมือจับแก้มตัวเอง แล้วทำท่าตกใจค้างอยู่อย่างนั้นก่อนที่หน้าของพี่พาสจะแดงเพราะความอาย น่ารักจริงมึง เริ่มอดใจไม่ไหวแล้วเว้ย
“ไม่เอาแล้วนะ พี่ไม่ชอบ” แหม มีเขินเต็มที่เลยนะเนี่ย ได้ผลจริงๆเลย
“ก็ได้ครับ ผมไม่ทำแล้ว” ผมยิ้มไปให้พี่พาส หึหึ มันจะไม่มีแล้ว เพราะเจอกันอีกที มึงเสร็จกูแน่ไอ้พาส กล่อมยากดีนัก
“ไว้เจอกันนะครับ ที่รัก” ผมยิ้มส่งท้ายไปก่อนจะเดินกลับโต๊ะ ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ไปห้องน้ำแค่นี้ได้เหยื่อกลับมาด้วย โชคเข้าข้างสุดหล่อวิคเตอร์จริงๆ แต่ผมไม่เล่าให้พวกมันฟังหรอก รอผมได้จัดการของเล่นใหม่ที่แสนน่ารักนี้ก่อนเถอะ แล้วค่อยบอกพวกมันก็ได้
[Pasta]
หลังจากผมยอมโดนไอ้เด็กปีนเกลียวนั่นลวมลามผมนิดหน่อยๆเพื่อให้มันตายใจ แล้วผมก็เดินออกจากผับนี้ไปเลย โดยไปลืมไปบอกลาเพื่อนผมก่อน เดี๋ยวมันหาว่าผมใจดำกับพวกมันอีก มันก็ถามผมแหละว่าจะรีบไหน แต่เอาไงได้ ภารกิจผมสำเร็จแล้วไม่เห็นความจำเป็นอะไรที่ผมต้องอยู่ต่อ การเล่นละครของผมได้ผลดีเสียด้วย และเมื่อขึ้นรถไป
“หึหึ ไอ้วิคเตอร์ กูให้โอกาสมึงแล้วนะ ยังจะหน้าม่อใส่กูอีก” ผมหยิบไอโฟนตัวเองขึ้นมาดูเบอร์ของมัน พร้อมกับจับแก้มตัวเอง คิดไปถึงตอนนี้ที่มันพยายามหลอกล่อผมสุดๆ แต่โดนผมเล่นตัวเข้าใส่ มันก็พยายามจนได้จริงๆนะ ไม่แปลกเหยื่อมันทั้งหลายต่างพากันหลงมัน อะ..เอ่อ แต่อยู่ๆโดนจู่โจมแบบนั้นมันก็น่าตกใจจริงๆนะ ใครจะไปรู้ว่ามันจะใจกล้าได้ขนาดนั้นล่ะ
“คิดว่ากูหลงกลมึงล่ะสิ ยังอ่อนหัดว่ะ ต่อจากนี้ไปเป็นคราวของกูบ้างล่ะมึง” หวังจะฟันกูงั้นหรอ ไอ้วิคเตอร์ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก ในเมื่อกูมาที่นี่เพื่อมึงโดยเฉพาะ ถ้ากูหลงกลมึงง่ายขนาดนั้นก็ไม่ใช่กูแล้วล่ะ เบอร์ที่มึงได้ไป สุดท้ายมันจะกลับมาเล่นงานมึงเอง
“ที่รักงั้นหรอ ง่ายไปไหมมึง” ผมพูดกับตัวเองแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความนัยแฝง ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าทุกอย่างมันจะง่ายขนาดนี้ ผมขับรถออกไปอย่างมีความสุข ในที่สุดการแก้แค้นอันแสนหวานก็ได้เริ่มขึ้น มึงเลือกที่จะติดกับกูเองนะไอ้วิคเตอร์ มึงทำร้ายคนด้วยความหน้าม่อเจ้าชู้ของมึง คราวนี้แหละ ที่ความหน้าม่อของมึงจะกลับมาจัดการกับตัวมึงเอง
**********************************************************
มาอีกนิด ทีละนิดๆนะครับ ตอนแรกๆ มันอาจจะน่าเบื่อไปหน่อย แหงล่ะครับ ถ้ามันตูมมาด้วยความแรงมันก็จบเร็วอ่ะดิครับ ขอเวลาทำใจนิดๆครับกับฉากเรท เหอๆ มือใหม่ง่ะครับ
ครบแล้วแบบเต็มๆ 555+ คริคริ ใกล้แล้วๆ อีกไม่นานเกิดหรอก 5555555+
***เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมตั้งเป้าว่าจะเขียนจนจบให้ได้ จะพยายามนะครับผม
ความคิดเห็น