[Fic BTS] รักนะเด็กโง่ (VHOPE Ft. KOOKGA)

ลำดับตอนที่ #1 : รักนะเด็กโง่ 1

" คิม แทฮยอง!!!! แกจะทำให้ฮยองไปโรงเรียนสายตั้งแต่วันแรกเลยใช่มั้ย " ผมปลุกเจ้าตัวแสบด้วยเสียงอันมหาศาล คนอะไรขี้เซาชะมัด นี่อยู่ด้วยกันมาตั้งสิบกว่าปียังไม่ชินกะนิสัยมันเลย
" อือ~ ฮยองผมขออีก 10 นาที "
" 10 นาทีบ้านแม่แกสิ มันจะ 8 โมงแล้วนะเว้ย " ผมพูดพลางดึงมันลงจากเตียงแล้วลากมันไปเข้าห้องน้ำ คนบ้าอะไรตัวหนักชะมัด นี่คนหรือควายว่ะ --*
  
  ผมจอง โฮซอกหรือ เจโฮป แล้วไอ้ตัวที่เพิ่งลากเข้าห้องน้ำนั้นชื่อคิม แทฮยอง หรือ วี เรา 2 คนเป็นพี่น้องต่างพ่อต่างแม่ พูดง่ายคือผมกับมันไม่ใช่พี่น้องกัน (พูดเพื่ออะไร : ไรเตอร์) ผมอยู่ม.ปลายปี 3 ส่วนมันอยู่ม.ปลายปี 2  ผมกับมันรู้จักกันตั้งแต่เด็ก คือแบบมันเกิดมาผมก็เห็นหน้ามันเลย แม่ผมกับแม่มันเป็นเพื่อนสนิทกัน ผมกับมันเลยสนิทกันไปด้วย แต่เมื่อ 8 ปีที่แล้ว น้าแบคฮยอนต้องไปทำงานต่างประเทศเลยเอามันมาฝากให้แม่ผมเลี้ยงดูแทน ยังไงเถอะผมก็รักมันอยู่ดี

" ฮยองหยิบผ้าเช็ดตัวให้ผมหน่อย " 
  ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้แล้วยื่นให้มัน ซึ่งตอนนั้นสายตาผมก็มัวแต่มองหน้าจอโทรศัพท์ ก็มันน่าสนใจมากกว่า
" ฮยองยืนให้ใครอ่ะ ผมอยู่นี่ "
" อ้าว! เอาไป "
" -3- " ดูมันทำหน้ายู่ใส่ผมอีกแล้ว เอาเป็นว่าค่อยไปเคลียร์แล้วกัน
" กี่โมงแล้วน้า " ผมพูดกับตัวเองแล้วยกนาฬิกาขึ้นมาดู
" เชี่ย!!!!! ไอ้วี สายแล้วเว้ย " สรุปวันแรกผมก็สายตามระเบียบครับ ถ้าไม่ติดว่าแกเป็นน้องฉันนะ ฉันจับแกยัดลงโถส้วมแล้ว

ณ โรงเรียน Bighit Highschool
  
  ตอนนี้ผมนั่งรอไอ้น้องชายตัวแสบที่โรงอาหาร เมื่อเช้านี้เกือบไม่รอดแต่ดีที่อาจารย์แกเข้าใจเลยไม่ได้ทำโทษอะไรมากมาย ก็แค่วิ่งรอบสนามคนละ 5 รอบ แล้วคิดดูสิครับสนามโรงเรียนผมโครตจะเล็กเท่าขี้มดเลยเนอะ ใหญ่อย่างกะอะไร ดีนะที่ผมเป็นคนเหนื่อยยากดีอีกอย่างผมเป็นนักกีฬาด้วย
" อ้าว! ไม่มานั่งคนเดียวว่ะไอ้โฮซอก " ไม่ใช่ใครที่ไหนเพื่อนผมเองครับ มันชื่อคิม นัมจุน หรือแรปมอนส์เตอร์ ผมเคยถามมันว่าทำไมถึงไม่ให้เรียกนัมจุน มันบอกว่าชื่อมันโครตบ้านนอกเลย ถ้าชื่อมึงบ้านนอกแล้วชื่อกูหล่ะไอ้นัมจุน T^T
" รอไอ้วีว่ะ แล้วมึงอ่ะทำไมมาคนเดียวว่ะแล้วจินหล่ะ " 
" เดี๋ยวก็คงลงมาแล้วหล่ะ " สงสัยกันใช่มั้ยว่า 'จิน' คือใคร จินหรือคิม ซอกจิน แฟนไอ้นัมจุนมัน ผมคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าคนอย่างมันจะหาแฟนสวยๆ น่ารักแบบนี้ได้          ผมหล่ะโครตอิจฉาเลย ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนกะเค้าสักที ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเอานะ แต่คือตอนนั้นผมยังไม่ค่อยรู้เรื่องและผมติดไอ้วีด้วย เลยไม่ค่อยได้สนใจใคร
" นั้นไง พูดถึงก็มาพอดีเลย จินจ๋า!!!! ม่อนอยู่ทางนี้ " แกล้งใจกูหน่อยก็ดีนะเพื่อน แต่ผมเห็นจินพาใครมาด้วย ตัวเล็ก น่ารัก ขาวเหมือนผู้หญิงเลยอ่ะ
" ตัวเองรอเค้านานป่ะ เค้ารีบสุดๆแล้วนะ "
" ไม่นานหรอกจร่ะตัวเอง แต่ว่าเค้าหิวแล้ว ไปหาอะไรกินกันดีกว่า "
" ไอ้โฮซอกเอาไรมั้ยว่ะ " ขอบคุณที่ยังเห็นกูมีตัวตน - -*
" ไม่ว่ะเดี๋ยวรอกินพร้อมวี "
" เออๆ แล้วแต่ "
" ยุนกิแกนั่งรอฉันอยู่นี้แหะ เดี๋ยวซื้อมาให้ " อ่อ! ผู้ชายคนนี้ชื่อยุนกิ ^_^
" อื้มๆ เร็วๆหน่อยหล่ะ อย่ามัวแต่ไปสวีทกันจนลืมข้าวฉันหล่ะ "
" จร้าๆ " เมื่อ 2 คนนั้นเดินไปซื้อข้าวแล้ว มันก็ความเงียบครอบงำที่โต๊ะ ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่หว่า
" นี่นายชื่ออะไร อยู่ห้องไหน ทำไมไม่เคยเห็นหน้า " คนตัวเล็กสะกิดผมที่นอนเอาหน้ามุดใต้โต๊ะอยู่
" จอง โฮซอก ม.ปลายปี 3 ห้อง B เอกการแสดง " ผมตอบ
" เป็นนักกีฬาด้วยใช่มั้ย ว่าแหละชื่อคุ้นๆ "
" อื้ม แล้วนายหล่ะ " ผมกลั้นใจถาม
" ฉันมิน ยุนกิ ม.ปลายปี 3 ห้อง A เอกภาษา "
" อ่อ เป็นกับจินด้วยใช่ม่ะ "
" ใช่ๆ นายก็คงจะเป็นเพื่อนกับแรปม่อนด้วยเนอะ "
  เรา 2 คน ใช้เวลานานพอสมควร แต่อย่าเรียกว่าพออสมควรเลยดีกว่า เรียกว่านานมากเถอะ เพราะยุนกิลืมไปเลยว่ายังไม่ได้กินข้าวกลงวัน สรุปคือมันทั้ง 2 ไปสวีทกันจนลืมเพื่อนใช่มั้ย ส่วนผมก็ยังคงรอไอ้วีต่อไป แต่ทำไมวันนี้มันนานจังว่ะ มันนานเกินไปแล้วนะไอ้น้องรัก T^T และทันใดนั้นเหมือนสวรรค์จะเห็นความดีของผม
" ฮยองรอนานมั้ย ไปหารัยกินกัน " มันมาแล้วคร้าบ ขอบคุณสวรรค์ที่ไม่ทำให้ผมหิวจนไส้ขาด
" นานดิ หิวจนไไส้จะขาดอยู่แล้ว " และผมก็ไม่ลืมที่จะหันไปขอบคุณยุนกิ
" ยุนกิขอบคุณนะที่นั่งคุยเป็นเพื่อน แล้วเจอกัน "
" อืม แล้วเจอกัน " 
  เอาตรงๆเลยป่ะ ผมรู้สึกถูกใจยุนกิมากเลยหล่ะ เพิ่งรู้ว่าความรักมันเป็นแบบนี้นี่เอง คนอะไรไม่รู้น่ารักชะมัด คุยเก่ง นิสัยดีด้วย ถูกใจโฮซอกเลยจริงๆ >//<


**************************************************************
เรียบร้อยแล้วบทแรก เป็นไงกันบ้าง
ฝากคอมเม้นกันหน่อยนะ