คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 11
Natsu Talk
“นัตสึนายช่วยมาเป็นของๆชั้นที่เถอะนะ!?”
“หา!?”อะไรนะ....อะ....อะไร
“เฮ้ๆๆๆๆ เกรย์อย่ามาล้อเล่นได้มั้ย ม...มันขนลุกนะเฟ้ย”
“ไม่ได้แกล้งซักหน่อย ชั้นเอาจริง”
“ขอเหตุผลหน่อยซิ”มันยิ้มกริ่มก่อนตอบผม
“ก็นายออกจะน่ารักขนาดนี้จะยกให้คนอื่นได้ยังไงหล่ะ”มันโน้มหน้าเข้ามาใกล้หน้าผม แว้กกกกกก
“ออกไปเลยนะเฟ้ย!?”ผมใช้มือขวาที่มันไม่ได้ล็อคเอาไว้ดันหน้ามันออกไป แล้วผมก็ลุกขึ้นนั่ง
“นัตจังใจร้ายง่า”มันทำแก้มป่องใส่ผม น่ารักตายแหละ
“ใครคือนัตจังไม่ทราบ”
“ก็นัตสึของชั้นไง”มันเข้ามาหอมแก้มผมไปทีนึง
“แว้กกกกก แกทำอะไรน่ะ”ผมถอยกรูออกจากมันทันที
“หน้าแดงไหญ่เลยนะ นัตสึน่ารักซะไม่มี”
“น...หนวกหูเฟ้ย...อึก!?แผลที่ตกหน้าผาเมื่อกี้นี้เหรอ”ผมเอามือกุมแผลที่มีเลือดออกตรงแขนขวาของผม
“มีแผลเหรอไหนขอดูหน่อย”มันเดินเข้ามายกแขนของผมเพื่อดูแผล
“โอ้ย!?เบาๆหน่อยสิ มันเจ็บนะ”
“แผลแค่นี้เอง เดี๋ยวก็หายแผลตรงอื่นๆน่าจะเป็นแผลถลอกน่ะนะ”เกรย์ค่อยๆลูบแผลถลอกที่หางตาซ้ายผม
เบาๆ ท...ทำไมใจผมมันเต้นเร็วอย่างนี้นะ
“อ...เออน่า...ช่างมันเถอะ”ผมปัดมือเกรย์ออกทันที
“ช่างมันได้ไง เอาแขนมานี่”เกรย์หยิบผ้าก๊อตที่อยู่ในกระเป๋ามันออกมาพันให้ผม
“อ...อืม”ผมยื่นแขนขวาให้มัน
“เสร็จแล้วหล่ะ ไม่เจ็บนะ”
“อืม ขอบใจนะ เดี๋ยว!?จะทำอะไรน่ะ”เกรย์มันรวบข้อมือผมแล้วกดลงพื้น
“นัตสึ...ชั้นมีอะไรจะบอก”
“ห...หา”เกรย์มันโน้มหน้าเข้ามาใกล้ผม ใกล้ผม แว้กกกกกกกก
“คือว่า......”
“แว้กกกกกกก ชั้นไม่อยากได้ยินนนนน”ผมถีบไอ้เกรย์ออกแล้ววิ่งออกจะถ้ำทันที
“นัตสึจะไปไหนน่ะ เฮ้!?”หนีจากแกไง ไอ้โรคจิต
-----5 นาทีผ่านไป-----
“กลับมาแล้วเหรอ นัตสึ”
“อือ......”ผมเดินกลับเข้าถ้ำในสภาพเปียกโชก เจ้าเกรย์อยู่ติดกำแพงถ้ำอีกข้าง ส่วนผมเหรอ เดินออกห่างมัน
จนติดกำแพงถ้ำอีกข้าง
“เฮ้อ นัตสึรังเกียจชั้นเหรอ”ม...มันเดินเข้ามาแล้ว แว้กกกก ผมกำลังจะวิ่งหนีมันแต่มันก็เดินเข้ามาโอบเอวผม
ซะก่อน
“ป....ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย”มันพูดพลางโอบเอวผมแน่นกว่าเดิม
“ชั้นไม่ได้รัง....อ๊ะ!?”มันลากผมกับไปที่เดิม แล้วมันก็นั่ง ส่วนผมน่ะเหรอ มันจับผมให้นั่งตักมัน มือข้างนึง
โอบเอวผม อีกข้างก็หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดหัวผม
“ถ้าปล่อยให้หัวเย็นลงเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอานะ”
“แต้งค์กิ้วนะ คือ...ชั้นก็ไม่ได้รังเกียจนายหรอก แต่ก็ไม่ได้รักนะเฟ้ย แต่มันขนลุกน่ะ เพราะฉะนั้นปล่อยชั้น
ซะ”
“ไม่ปล่อย”มันพูดจบมันก็เข้าหอมแก้มผมทีนึง
“อีกแล้วนะแก!? จริงสิ แล้วนายรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่ที่นี่น่ะ”
“เห็นแหวนที่ใส่กันตอนแต่งงานมั้ย มันเป็นแหวนเรด้าห์ที่สามารถค้นหาแหวนอีกวงได้น่ะ ดูเหมือนเอลซ่าจะ
เตรียมการไว้เรียบร้อยแล้วน่ะ แล้วแหวนเนี่ยถ้าเราไม่เกลียดขี้หน้ากันสุดๆ แหวนก็จะถอดไม่ออกแหละ...ทำ
อะไรน่ะ”
“หืม!?ถอดแหวนไง ใส่แบบนี้สู้ไม่ถนัดเลย”
“ก็บอกแล้วไงว่าถ้าเราไม่เกลียดขี้หน้ากันสุดๆก็จะถอดไม่ออกไง”
“แล้วทำไมมันถึงถอดไม่ออกเล่า ชั้นเกลียดขี้หน้าแกจะตาย”
“ก็ชั้นไม่ได้เกลียดนายนี่นา แถมรักอีกต่างหาก เนอะ”มันฉีกยิ้มให้ผม
“มานงมาเนอะ อะไรฟร้ะ แล้วก็ปล่อยชั้นได้แล้ว ชั้นจะนอน”
“บอกแล้วไงว่าไม่ปล่อย ถ้าจะนอนก็นอนในอ้อมกอดชั้นนี่เลย”
“ออกไปเลยเฟ้ย”ผมดันหน้าไอ้เกรย์ออก แล้วผมก็ลุกออกจากอ้อมกอดมันได้ซักที
“โถ่ นัตสึรู้มั้ย ตอนนี้ฝนตกอากาศหนาวนะ เวลาหนาวๆต้องนอนกอดกันรู้มั้ยหล่ะ”
“เรื่องนั้นชั้นรู้ แต่ไฟก็จุดอยู่ไม่ใช่เหรอแก แล้วมันจะหนาวได้ไงฟร้ะ ราตรีสวัสดิ์”ผมล้มตัวลงนอนทันที
“ชั้นไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าวันนี้ชั้นจะทำอะไรแกรึเปล่า”
“เหอะๆ งั้นชั้นจะตาค้างอยู่อย่างนี้ทั้งคืนเลยก็แล้วกัน ถ้าแกทำอะไรชั้นได้ก็ลองดู”
“เอ่อ...เอาจริงเหรอ ช่างมันเถอะ ราตรีสวัสดิ์นะ นัตสึกิจัง”มันว่าจบก็หอมแก้มผมอีกทีนึง
“แก!?นอนๆไปเลยไป”
________________________________________
ไรทเตอร์ : สวัสดีค่ะ ทุกคนวันนี้ไรทเตอร์มาอัพให้ค่ะ
นัตสึ : นี่เเกวันๆนี่เอาเเต่อัพใช่มั้ย
ไรทเตอร์ : เปล่าซักหน่อย
เกรย์ : เเล้วทำอะไรมั้งหล่ะ
ไรทเตอร์ : อืม...ก็อัพฟิค อ่านฟิค เขียนฟิค ดูการ์ตูน วาดรูป อ่านการ์ตูน เเล้วก็อีกเยอะเเยะเลย เอาเป็นว่า เราลงรูปทิ้งท้ายหน่อยเเล้วกันนะคะ
เกรย์ : รูปอะไร
ไรทเตอร์ : นัตสึร้องไห้ เห็นมีคนบอกว่านัตสึร้องไห้น่ารัก เลยเอามาเเปะไว้ คราวหน้าเจอกันนะคะ
ตามจริงยังมีอีกเเต่รูปใหญเลยลงให้เเค่รูปเดียวนะคะ
ความคิดเห็น