คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4
Gray Talk
“เอ๊ะ! เช้าแล้วเหรอ เฮ้ย!?น...นัตสึหายไป!?”
อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน เมื่อวานนี้ผมจับนัตสึกดเสร็จ นัตสึเสียตัวให้กับผมแล้ว แต่นัตสึหายไปไหนครับเนี่ย
“เกรย์!!!!!!”ยัยเอลซ่าผลักประตูห้องเข้ามา
“เฮ้ย!!! เธอเข้ามาได้ไงเอลซ่า”
“ก็เรียกอยู่หน้าห้องตั้งนาน ไม่ได้ยินเสียงตอบจากพวกนายเลยพังเข้ามาเผื่อว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“เอ่อ...พอดีชั้นหลับอยู่น่ะ เลยไม่ได้ยิน”
“แล้วนัตสึกิหล่ะ นัตสึกิหายไปไหน” เฮ้ย!!!!ลืมนัตสึ
“ไม่เอานะ!!!! นัตสึกิอยู่หน่ายยย!!!!” แฮปปี้บินเข้าห้องน้ำไป
“โอ้ยยยย”
“แอ้กกกก” มีเสียงของแฮปปี้เสียงนึง แต่อีกเสียวนึงคุ้นๆแฮะ พวกผมจึงรีบวิ่งเข้าไปดู ก็พบว่า....
“ไม่เป็นไรนะ แฮปปี้ นัตสึกิ”
“หงึกๆ”นัตสึเพียงแค่พยักหน้าตอบเฉยๆ นัตสึในตอนนี้อยู่ในสภาพใส่วิกกับเสื้อเชิ้ตและกระโปรงเท่านั้น
“ง่ะ...พ...พึ่งอาบน้ำเสร็จเหรอ ขอโทษนะ” เอลซ่ารีบฉุดลูซี่กับแฮปปี้ออกนอกห้องไป
“ง...ไง ตื่นเช้าจังนะนัตสึ”
“หนวกหูเฟ้ย!!!! ชั้นไม่อยากคุยกับคนที่กดชั้นโดยไม่มีเหตุผลหรอกนะ” นัตสึจ้องหน้าผมแบบจะกินเลือด
กินเนื้อเลยแฮะ
“ข...ขอโทษนะ...คือว่า...คือ...อ้าว!? ไปนอนทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ” ผมถามนัตสึที่ล้มหัวฟาดพื้นอยู่
“โอ้ยๆๆ ไอ้โรคจิต แกนะแก โอ้ยๆๆ ปวดสะโพกชะมัด”
“ปวดงั้นเหรอ ให้ช่วยมั้ย” ผมยื่นมือให้นัตสึจับ
“ข...ขอบใจ” นัตสึจับมือของผมแล้วลุกขึ้นแต่สงสัยลุกไวไปหน่อยเลยเกือบทรุดอีกรอบแต่ผมช่วยพยุงไว้ให้
“งั้นนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ อยากได้อะไรมั้ย” ผมพานัตสึไปนั่งบนเตียง
“อื้อ...หยิบเสื้อนอก ผ้าพันคอ ที่คาดผม ถุงเท้า รองเท้า แล้วก็ลูกอมเวทย์ให้ทีสิ”
“อ...อื้ม” ผมไปหยิบของตามที่นัตสึบอกแล้ววางไว้ข้างๆนัตสึ
“ขอบใจนะ นายน่ะไปอาบน้ำได้แล้วไป”
“อ๊ะ!? นัตสึหันมานี่แป็บซิ”
“เอ๊ะ...นายจะทำอะไรน่ะ” ผมค่อยๆเอาผมหน้าของนัตสึซึ่งเป็นวิกผมมาทัดหูของนัตสึเบาๆ
“อื้ม อย่างนี้น่ารักมากเลยแหละ เข้ากับนายมากเลยนัตสึ”
“เอ่อ...ข...ขอบ...ขอบใจนะ” เมื่อกี้นัตสึหน้าแดงดวยครับ น...น่ารักชะมัดเลย เอ้ย!!นี่ผมไปคิดว่ามันน่ารักได้
ไงเนี่ย
“งั้นชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ”
“เออ!?” เสียงโคตะระ เป็นมิตรเลย
พอผมอาบน้ำเสร็จ ทำอะไรทุกอย่างเสร็จแล้ว เหลือเพียงอย่างเดียวคือ.....
“แล้วชั้นจะเอานายที่ปวดสะโพกออกจากห้องยังไงดีหล่ะ”
“แกเป็นคนทำชั้นเองนะโว้ย รับผิดชอบหน่อยสิ”
“งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะ”
“อ๊ะ!? เดี๋ยวก่อน!?” ผมอุ้มนัตสึใมท่าเจ้าหญิงแต่ผมรีบไปหน่อยนัตสึเลยกอดคอผมไว้
“ไอ้บ้าเอ้ย ถ้าชั้นไม่กอดคอแกไว้จะทำยังไงหล่ะ”
“เอ่อ...โทษที...นะ”
ผมไม่เคยเห็นหน้านัตสึใกล้ขนาดนี้มาก่อนเลย กลิ่นแชมพูผสมกับกลิ่นเหงื่อ นี่น่ะเหรอคือกลิ่นของนัตสึ ริม
ฝีปากก็บาง ตากลมโตน่ารักชะมัด ผิวก็ขาว อร๊ากกกกก ทำไงดี ผมไม่เคยคิดว่านัตสึจะน่ารักขนาดนี้มาก่อน
เลยครับ
________________________________________________________
ไรท์เตอร์ : สำเร็จไปอีกตอนค่ะ
นัตสึ : ดีจังนะ ไอ้ไรทเตอร์ งี่เง่า
เกรย์ : นี่ เเกไปด่าไรทเตอร์ทำไมฟร้ะ ไอ้ไฟเส็งเครง
นัตสึ : อย่าบอกนะว่า ที่ไรทเตอร์นี่เเต่งให้เเกชอบชั้นมันเป็นเรื่องจริงฟร้ะ ที่เเกชอบชั้น
เกรย์ : ไม่รู้สินะ // ผิวปากกลบเกลื่อน
นัตสึ : เรื่องจริงสินะ เเก!?
ไรทเตอร์ : เอาเป็นว่าพบกันตอนหน้านะคะ
ความคิดเห็น