ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ลิขิตรัก สัญญามาเฟีย (TaeNy x TaengSic)

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 716
      4
      23 ก.ค. 57



     Intro

     

     

     

    เสียงเครื่องยนต์ที่เคยดังกระหึ่มมาตลอดทางของ BMW Zสีดำสนิทคันหรูค่อยๆเงียบเสียงลงเมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง ก่อนที่จะจอดหน้าประตูรั้วขนาดใหญ่ที่ค่อยๆเปิดเองโดยอัตโนมัติและปิดลงทันทีเมื่อรถยนต์คันหรูผ่านเข้าไป  ดวงตาคมสองคู่ในรถเหลือบมองสองข้างทางเล็กน้อยเมื่อเห็นชายฉกรรจ์ที่แต่งกายด้วยสีดำสนิทหลายคนยืนอยู่ประจำเป็นจุดตั้งแต่ประตูใหญ่จนถึงตัวบ้านโค้งด้วยความเคารพให้แก่ตนเอง รถยนต์คันหรูจอดนิ่งสนิททันทีหน้าคฤหาสน์ไม้สองชั้นสไตล์กึ่งญี่ปุ่นกึ่งจีนบนเนื้อที่กว่า 50 ไร่  คฤหาสน์ซึ่งซุกซ่อนตัวอยู่ในผืนป่าที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติอันสวยสดงดงามสงบและเงียบเช่นเดียวกับผู้เป็นเจ้าของของมัน 

    ประตูรถถูกเปิดออกพร้อมกันกับที่เจ้าของและผู้นั่งมาข้างๆจะก้าวลงมาด้วยท่าทางสงบนิ่งและเยือกเย็น

     

    “นายท่านอยู่ในห้องทำงานครับ คุณยูริคุณยุนอา”     เสียงของชายหนุ่มซึ่งทำหน้าที่ดั่งเวรยามเฝ้าประตูด่านสุดท้ายก่อนเข้าไปยังตัวบ้านเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพและนอบน้อมก่อนจะโค้งศีรษะทำความเคารพเมื่อผู้เป็นดั่งมือขวาและมือซ้ายของนายท่านเดินผ่านเข้าไปด้านใน

    .

    .

    .

    .

    .

    เสียงเคาะประตูเบาๆที่ดังขึ้นทำให้คนที่นั่งเหม่อมองกรอบรูปในมือต้องสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปากอนุญาตให้คนด้านนอกได้เข้ามาภายใน

     

    “นายท่าน…..”     น้ำเสียงสุภาพเอ่ยเรียกบุคคลซึ่งนั่งอยู่ในห้องก่อนจะชะงักไปเมื่อมือของผู้เป็นนายยกขัดขึ้นมา

    “เรียกเหมือนเดิมยูล”    เจ้าของเรือนร่างบอบบางหากแต่ดูแข็งแกร่งในชุดเสื้อเชิ๊ตสีดำสนิทเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ…..นิ่งไม่แตกต่างไปจากสีหน้าและแววตาที่ไม่ฉายแววใดๆบนใบหน้าใสอ่อนวัย

     

    “ตอนนี้คนของเราพร้อมแล้ว รอเพียงแต่คำสั่งของคุณเท่านั้นแทยอน”    ยูริเอ่ยบอกผู้ที่เป็นนายเหนือหัวที่เป็นเสมือนทั้งเพื่อนทั้งพี่น้องด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเองขึ้นหากแต่ยังคงไว้ซึ่งความสุภาพนอบน้อมและเคารพนับถือ

     

    ดวงตาคมมองจ้องไปยังใบหน้าของคนสนิททั้งสองด้วยความเหนื่อยใจน้อยๆก่อนจะถอนหายใจออกมายูริก็ยังคงเป็นยูริที่เคร่งครัดอยู่วันยังค่ำผิดกับยุนอาที่ตอนนี้กำลังยิ้มกว้างออกมาให้กับผู้เป็นนายของตน

     

    เพราะตระกูลควอนและตระกูลอิมของยูริและยุนอาซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกันทำหน้าที่ดังเช่นมือขวาและมือซ้ายให้กับนายท่านหรือผู้นำสูงสุดของตระกูล คิม ตระกูลมาเฟียอันเก่าแก่และยิ่งใหญ่ของเค้าด้วยความซื่อสัตย์และจงรักภักดีมาตั้งแต่รุ่นปู่ของปู่ดังนั้นลูกหลานของคนในตระกูลทั้งสองจึงทำหน้าที่สืบต่อมาจากรุ่นสู่รุ่นมาตลอดและในรุ่นนี้เป็นหน้าที่ของทั้งสองคนที่จะต้องทำหน้าที่ปกป้องผู้นำสูงสุดของตระกูลคิมคนปัจจุบัน

    และเพราะตำแหน่งนายท่านสูงสุดและผู้ที่จะเป็นทั้งมือขวาและมือซ้ายถูกกำหนดไว้แล้วตั้งแต่เกิดดังนั้นคนทั้งสามคนจึงต้องใช้ชีวิตและถูกเลี้ยงดูร่วมกันมาเสมือนหนึ่งพี่น้อง เรียนด้วยกัน ฝึกฝนทุกสิ่งทุกอย่างร่วมกันจะแตกต่างกันก็เพียงผู้เป็นนายต้องฝึกฝนทุกสิ่งทุกอย่างทั้งการเรียนการบริหารและการต่อสู้หนักกว่าถึงสิบเท่าเท่านั้น และจากการที่เติบโตและผ่านความลำบากความเจ็บปวดและทุกสิ่งทุกอย่างมาด้วยกัน ทำให้บุคคลทั้งสามรักกันมากกว่าการเป็นดังเช่นเจ้านายและลูกน้องรักกันมากกว่าพี่น้องที่ร่วมท้องเดียวกันและรักกันจนยอมสละซึ่งชีวิตของตัวเองเพื่อกันและกันได้โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ

    “จะไปตอนนี้เลยรึป่าวพี่แท ยุนคันมือจะแย่แล้ว”       คำพูดของผู้เป็นน้องทำให้ผู้เป็นพี่ทางสายเลือดต้องส่ายหัวน้อยๆก่อนจะยกยิ้มเมื่อเห็นเจ้านายของตนยกยิ้มบางๆออกมา

     

    รอยยิ้มที่ไม่เห็นมานานตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ที่เจ็บปวดจนสร้างบาดแผลในใจให้กับผู้เป็นนายในคราวนั้น…..บาดแผลที่ยังคงกรีดลึกในปัจจุบัน

     

     

    “เตรียมรถให้พร้อมยูล เดี๋ยวชั้นตามออกไป”      น้ำเสียงนิ่งๆยังคงถูกเอ่ยออกมา ยูริและยุนอาโค้งให้น้อยๆอย่างรับคำสั่งก่อนจะเดินออกจากห้องไปทำหน้าที่ของตนเอง

    .

    .

    .

    .

    ประตูไม้บานใหญ่ของห้องทำงานถูกปิดลงเบาๆ พร้อมกับความเงียบที่เข้ามาเยือนอีกครั้งมือบางหากแต่แข็งแกร่งยกกรอบรูปที่วางคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะทำงานขึ้นมาก่อนจะถอนหายใจออกมาน้อยๆแล้วตัดสินใจคว่ำรูปนั้นเก็บลงลิ้นชักพร้อมกับล๊อคกุญแจดังเช่นจะปิดตายลิ้นชักนั้น

     

    ปิดตาย…..เหมือนกับปิดตายหัวใจและความทรงจำ

    ปิดตาย…..เหมือนกับทุกครั้งที่หยิบสิ่งนั้นขึ้นมา

    หากแต่ไม่ว่าจะปิดตายอีกสักกี่ครั้ง…….หัวใจของผู้ที่เป็นนายเหนือหัวของทุกคน คนที่มีอำนาจ คนที่ยิ่งใหญ่กว่าใครๆกลับไม่เคยทำได้เลยสักที

     

    ไม่เคยเลยสักครั้ง…..ที่จะปิดตายหัวใจของตัวเองออกจากความทรงจำอันเจ็บปวด

     

    ไม่เคย……………

     

    ……………………………………………..

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×