นิรมิตรา แผ่นดินแห่งฟากฟ้าสีเงิน

ถึงราชินีเครือกุหลาบ แห่งศรีวนาลัย

ปีนี้บ้านเครือกุหลาบของพี่หญิงคงจะงดงามนัก หญิงคิดถึงศรีวนาลัยของเราเหลือเกิน เพลานี้จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ หญิงทราบว่าศรีวนาลัยกำลังลำบากก็อดเป็นห่วงพี่หญิงกับท่านแม่ไม่ได้ ดินแดนแห่งรัตติกาลแพร่ขยายอาณาเขตมาเรื่อยๆช่างน่ากลัวว่าจะลามมาถึงศรีวนาลัย ของเรา ข่าวคราวของพี่หญิงก็รู้สึกจะได้รับน้อยมากลงทุกทีจนบางครั้งหญิงก็ชักกลัว กลัวว่าหากเป็นอย่างนี้เรื่อยๆศรีวนาลัยอาจไม่ปลอดภัย นิรมิตราจะเข้าครอบงำเอาจนได้ พี่หญิงเมื่อรู้ว่าหญิงเป็นห่วงอย่างนี้ก็อย่าลืมส่งข่าวคราวมาบ้างนะค่ะ ถ้าพี่หญิงอยากถามว่าหญิงจะกลับวันไหนหญิงก็ไม่แน่ใจนัก อยู่ที่นี่พี่ชายกักบริเวณทุกทางเพื่อไม่ให้หญิงกลับไป ยังดีนะค่ะที่ยังยอมให้หญิงเขียนจดหมายถึงพี่หญิงได้ เกลียดพี่ชายนักเชียวค่ะ หญิงไม่ทราบว่ากว่าที่จดหมายฉบับนี้จะเดินทางไปถึงพี่หญิงจะมีใครแอบอ่านหรือแอบเอาไปโยนทิ้งหรือเปล่า ยิ่งพี่ชายยิ่งตรวจเข้ม หญิงอยู่ที่นี่ไม่รู้สึกเป็นอิสระเลยสักนิด รู้แบบนี้น่าจะภวนาให้พี่ชายเรียนอยู่อังกฤษต่ออีกสักสองสามปีไม่น่าปล่อยให้กลับมาเลย

            ห่างกันตั้งสามปี หญิงก็คิดถึงพี่หญิงจะแย่อยู่แล้ว คิดถึงบ้านเครือกุหลาบ คิดถึงทะเลสาบจันทรา ที่รัฐมณีไม่มีที่ท่องเที่ยวเยอะเหมือนศรีวนาลัยค่ะพี่หญิง จะเยอะหรือไม่เยอะก็ไม่แน่ชัดนักเพราะพี่ชายไม่เคยพาหญิงออกไปข้างนอกเลยทรงมักอ้างว่า "เด็จลุงทรงประชวร พี่มีราชกิจเยอะ ต้องขอโทษที่ไม่ว่างพาหญิงเที่ยว" ปีหนึ่งๆกว่าจะได้เที่ยวต้องขอพระบรมราชโองการอยู่นานบางครั้งก็ได้บางครั้งก็ไม่ได้ เลยสรุปก็คือพี่ชายไม่ค่อยมีเวลาพาหญิงเที่ยวถ้าอยากเที่ยวก็ต้องหลบไปเอง แต่หญิงก็ไม่ทราบหรอกนะค่ะว่าพี่ชายทรงว่างเอาเวลาไหนมาจับตามองหญิง พี่หญิงคงจะทราบแล้วว่าไม่นานพี่ชายก็จะเถลิงราชย์เป็นกษัตริย์ แต่ก็คงจะรอให้เรื่องราวยุ่งเหยิงในราชสำนักและนอกราชสำนักผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเสียก่อน ที่หญิงมีพี่ชาย หญิงก็พออุ่นใจได้บ้างอย่างน้อยศรีวนาลัยก็ยังมีรัฐมณีเป็นเพื่อนพันธมิตรกัน ถ้าหากเกิด "สงคราม"กับนิรมิตราจริงๆ

รักพี่หญิงเสมอ

'ศศิธรา'