[Fic Harry Potter]ทะลุมิติรัก เมื่อสาววายกลายเป็นหนุ่ม (Yaoi)

ตอนที่ 2 : ตอนที่2 (แก้คำผิด)

    "อือ... ที่นี้ที่ไหนเนี่ย?" 

    ฉันตื่นมาก็เจอกับทุ่งดอกไม้หลากสีสัน เหล่าดอกไม้ชนิดต่างๆต่างพากันอวดชูช่องดบาม มีลำธารใสสะอาดพาดผ่านทุ่งดอกไม้ ข้างๆลำธารมีศาลาหลังสีขาวงดงาม มีช่อดอกไม้เล็กๆ ประดับอยู่ตามมุมต่างๆ ภายในมีชายผมสีทองสว่างคนหนึ่ง นั่งจิบชาอยู่บนชุดโต๊ะหรูหรา ภาพอันแสนงดงามเหล่านี้ทำเอาฉันตกตะลึงเลยทีเดียว

    ชายผมทองที่น่าจะรับรู้การมาของฉัน หันหน้ามาทางฉันแล้วส่งรอยยิ้มอันหล่อเหล่ามาให้ (เวอร์ไป๊)

    "อ่า เจ้ามาแล้วสินะสาวน้อย มานั่งจิบชากันหน่อยดิกว่า บรรยากาศดีๆแบบนี้ หาไม่ได้ง่ายๆนะ" ชายคนนั้นพูด พร้อมกับส่งรอยยิ้มใจละลายมาให้ ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นคงจะเป็นลมสลบไปแล้ว แต่ไม่ใช่กับฉันเพราะมีภูมิคุ้มกันคนหล่อจากที่บ้านติดตัวมา อันเนื่องมาจากฉันเห็นสามหนุ่มสามสไตล์ที่บ้านเธอจัดได้ว่าหน้าตาดีทุกคนเลยทีเดียวอยู่ทุกวัน (ไม่ค่อยจะเล๊ย)

    "หึๆ สาวน้อยเลิกคิดเรื่อยเปือย แล้วมานั่งทีได้แล้วมั้ง ข้ารู้ว่าเจ้าเจอคนหล่ออยู่ทุกน่า" เขาบอกยิ้มๆ แต่เอ้ะ?... ทำไมขาถึงรู้ได้ล่ะ ว่าฉันกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ หรือว่าเขาเดากันะ 

    "เออ..."ฉันเริ่มอึกอัก

    "หึๆ มานั่งก่อนสิเดี๋ยวข้าจะไขข้อข้องใจให้"

    เมื่อได้ยินแบบนั้นฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งในศาลา โดยฉันนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับชายผมทองที่ชวนฉันมานั่ง อ่าาา หน้าตาเค้าดีมากเลยล่ะ ทั้งดวงตาสีฟ้าใสเป็นประกายเข้ารูปกับคิ้วหนา จมูกโด่งพอเหมาะ กับริมฝีปากเป็นกระจับ นี่มันเมะในอุดมคติชัดๆ >< 

   "สำรวจหน้าข้าพอรึยัง ข้าจะได้เข้าเรื่องเสียที" จากนั้นเขาก็หัวเราะน้อยๆ ทำเอาฉันเริ่มอายเลยทีเดียว "ข้าคือสิ่งที่พวกเจ้าเรียกว่าพระเจ้า แล้วที่ข้ารู้ความคิดของเจ้าได้ไง ก็เพราะข้าสามารถอ่านใจได้ซึ่งมันเป็นหนึ่งในความสามรถของข้า"

    คำพูดของคนที่ถูกเรียกว่าพระเจ้าทำเอาฉันอ้าปากค้างเลยทีเดียว ก่อนจะรีบปิดปากตัวเองเพื่อรักษามารยาทเอาไว้ ก่อนจะเริ่มถาม

"แล้วทำไมฉันถึงมาเจอคุณได้ล่ะคะ?" นี่แหละประเด็นที่ฉันสงสัย ฉันก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษเลยนะ แค่เด็กสาวธรรมดา (?) ฉลาดนิดหน่อย (?) มีฐานะปานกลาง (?) หน้าตาก็ธรรมดา (?) นี่ทำไมฉันถึงทำให้พระเจ้าสนใจได้ล่ะ (ถ้าเอ็งธรรมดาก็ไม่มีใครพิเศษล่ะ -_- ) 

    "ฮะๆ เจ้าพิเศษกว่าที่เจ้าคิดนะสาวน้อย เอาล่ะเข้าเรื่องหลักของเรากันดีกว่า ข้าจะส่งให้เจ้าไปโลกหนึ่ง ที่นั้นมีเวทย์มนต์ซึ่งข้าต้องการให้เจ้าช่วยใครบ้างคนไม่ให้ตายน่ะ"

    "โลกไหนงั้นหรอค่ะ?" เอ ~ จะเป็นโลกไหนกันน้า ~ ถ้าเป็นโลกที่มีแฮร์รี่ก็ดีสิ

    "โลกที่เจ้าคิดนั้นแหละสาวน้อย ข้าต้องการให้เจ้าไปช่วยเซเวอร์รัส สเนป ซิเรียสแบล็ก และรีมัส ลูปิน ไม่ให้ตาย เพื่อให้ง่ายขึ้น ข้าจะให้พรที่สามารถฟื้นคือชีพใครก็ได้ แต่เจ้าต้องแลกด้วยพลังครึ่งหนึ่งในการคืนชืพ ส่วนข้อต่อไปคือเจ้าจะมีพลังเวทย์มหาศาล แต่ถึงจะมีพลังเวทย์มากเท่าไรก็ต้องมีวันหมดนะเข้าใจไหม อีกข้อคือร่างกายของเจ้าสามารถฟื้นฟูได้เร็ว หากมีบาดแผลก็จะหายอย่างรวดเร็ว ส่วนเรื่องการเรียนรู้เร็วมันคงไม่เกินความสามารถเจ้าอยู่แล้ว" คุณพระเจ้าท่านอธิบายมาซะยาวเยียดเลย 

    ...แต่เดี๋ยวนะ โลกแฮร์รี่ ฉันกำลังจะได้ไปเจอกับแฮร์รี่!!!  กริ๊ดดดดด พ่อจ๋าแม่จ๋า ความฝันหนูเป็นจริงแล้ววววววว

    "คิดแบบนั้นคงตกลงงั้นสินะ งั้นไปได้แล้ว" พูดเสร็จก็เกิดหลุมดำดูดฉันเข้าไปทันที 

    กริ๊ดดดดดด ให้ฉันทำใจก่อนไม่ได้หรือไงกานนนนนนน

    "ที่รัก เราได้ลูกชายล่ะ"