กลับมา..... (เอมน้ำ)

สวัสดีเราชื่อน้ำเราเป็นนักร้องวันนี้เป็นคอนเสิร์ตใหญ่ที่เราจะได้รวมตัวกันอีกครั้ง ใจฉันมันสั่นๆยังไงไม่รู้เเต่ไม่ใช่เรื่องร้องเพลงนะ เเต่ฉันจะได้เห็นอดีตเพื่อน หรือคู่จิ้นของฉันยังไงล่ะ เพื่อนที่ไม่ได้คุยกันนานเเสนนานไม่เเม้เเต่จะมองน่ากันมานานเเล้วอะ ว่าเเล้วก็ขับรถไปที่งานเลยดีกว่าจะได้ไปเเต่งตัว

ร่างสูงก็ขับรถออกไป

เฮ้อ เราชื่อเอมนะเป็นเราก็นักร้องวันนี้มีคอนเสิร์ตใหญ่มันก็ดีใจมากนะที่จะได้พบเพื่อนๆเเต่จะไม่ดีใจเพราะเจอคัยบางคนนี่เเหละ ชื่อน้ำบอกให้รู้เลยล่ะกัน พูดปุ๊บก็มาปั๊บ ตายยากจริงๆ ที่ฉันโกรธเพราะอะไรหน่ะเหรอเพราะน้ำเป็นคนที่ไม่รู้จักพอยังไงล่ะ ใจโลเลเลือกคัยไม่ได้ ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ติดกับเค้าเหมือนกัน ฉันชอบเค้ามาตั้งนานเเล้วตั้งเเต่วันที่เราเเข็งร้องเพลงด้วยกัน ตอนที่เป็นคู่จิ้นกันมันก็เหมือนจะไปได้สวยอะนะเเต่น้ำดันเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ฉันจึงอยากจะตัดใจเเละเดินออกมาเเค่นั้นเอง

"พี่พูม สวัสดีค่ะ"

"อะสวัสดีน้ำมาๆนั่งทำผม"

"กว่าจะมาได้นะเรา"

"เงียบไปเลยคิว... อยากเล่นไง"

น้ำก็จะควักน้ำมูกใส่คิว

"มีเหมือนกันเอาดิ้มาๆ"

"พอๆเลิกเล่นได้เเล้วเสียงดังคนอื่นเค้า"

"เห็นไมคิวพี่หมวยด่าเลย"

"หมวยไม่ได้ด่าคิวสักหน่อย"

"ไอ้พี่คิว!!! "

"พอๆเลย. "

น้ำก็ยอมสงบศึกเเล้วก็เดินไปที่หน้ากระจกเพื่อนั่งเเต่งหน้า เเละเป็นจังหวะที่เอมกำลังจะลุกออกจึงทำให้ทั้งสองประจันหน้ากันเพื่อนทั้งเก้าคนถึงกับมองน่ากัน จะดีหรือจะร้าย

"ขอโทษคะ/ขอโทษคะ"

ทั้งสองก็พูดขึ้นพร้อมกันเเละเป็นเอมที่รีบหลบให้

น้ำ ทำไมนะทำไมใจมันถึงกระวนกระวายเเบบนี้ไม่นะน้ำเเกจะต้องไม่กลับไปอีก

เอม อร้ายยไอ้หมีบ้าเดินไม่หลบยังจะกล้ามาทำหน้ามึนๆใส่ฉันอีก

งานทุกอย่างก็เริ่มขึ้นเเฟนคลับก็ทะยอยกันเข้ามานั่งพร้อมความหวังที่อยากจะให้เอมน้ำกลับมา มีทั้งป้ายไฟเอมน้ำ รูปเเหวนคู่ที่ทุกคนตั้งใจเเละรอคอยมานาน ชุดเเรกก็เริ่มขึ้นเป็นคู่ คิวหมวย ตามด้วย พูมเมย์ ตามด้วย เวย์ปูน ตามด้วย จั่นเเม็ค เเละเพลงคู่สุดท้าย ก็เป็นของเอมน้ำ ระหว่างที่ขึ้นเวที น้ำก็เดินขึ้นก่อน เเต่ด้วยความเคยชินมันจึงลืมตัวยื้นมือไปให้อีกคนได้จับ เเต่เอมกลับตอบว่า

"ไม่เป็นไรเราขึ้นเองได้เธอขึ้นก่อนเถอะ"

น้ำก็พยักหน้าเเละเดินขึ้นไป เมื่อทั้งสองขึ้นมาบนเวทีเเฟนคลับที่รอมานานก็ต่างพากันกรี๊ดด้วยความดีใจพร้อมส่งเสียงว่าเอมน้ำสุดเสียง

น้ำกับเอมมองไปที่เเฟนคลับมันดูใจหายเเต่ก็ทำได้เเค่ยิ้ม 

เพลงก็เริ่มขึ้น

น้ำ: ถ้าคิดว่าเธอเองเหมาะกับเขา

ถ้าคิดว่าเราควรจบกันแล้ว

เอม : ถ้าเห็นว่ารักเราเก่าไป

ถ้าคิดว่าเธอยังไม่พอ

งั้นก็แล้วแต่เธอแล้วกัน

น้ำ : ก็แค่หัวใจที่ถูกโยนทิ้ง

ก็แค่บางคนที่หมดความหมาย

เอม: แค่ฝันที่มันต้องแหลกไป

แค่ฉันต้องทนความปวดใจ

คงไม่เป็นอะไรมากมาย

เอมน้ำ : ก็เอาที่คิดว่าดีที่คิดว่าทำแล้วสบายใจ

น้ำก็เดินเข้าไปใกล้ๆเอมเหมือนมันเป็นเเรงดึงดูด

เอม : ถ้าเห็นว่าดีก็ทิ้งฉันเลยเดินจากกันไป

ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน

ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร

ก็เอาที่เธอสบายใจไว้

ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย

น้ำ: ถ้าคิดว่ารักที่บอกออกมา

ก็แค่น้ำลายที่ถ่มลงพื้น

เอม : ถ้าเห็นว่าคนเคยผูกพัน

ก็แค่ถ้วยชามที่เก่าเกิน

เธอต้องการเปลี่ยนก็แล้วไป

น้ำ : ก็แค่หัวใจที่ถูกโยนทิ้ง

ก็แค่บางคนที่หมดความหมาย

เอม : แค่ฝันที่มันต้องแหลกไป

แค่ฉันต้องทนความปวดใจ

คงไม่เป็นอะไรมากมาย

เอมน้ำ : ก็เอาที่คิดว่าดีที่คิดว่าทำแล้วสบายใจ

ถ้าเห็นว่าดีก็ทิ้งฉันเลยเดินจากกันไป

เอม : ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน

ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร

ก็เอาที่เธอสบายใจไว้

ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย

เอมน้ำ : ก็เอาที่คิดว่าดีที่สบายใจ

ถ้าเห็นว่าดีก็เดินจากกันไป

ต่อให้วันนี้ต้องตายฉันขอยืนยัน

ไม่คิดยับยั้งดึงรั้งอะไร

ก็เอาที่เธอสบายใจไว้

ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย

ก็เอาที่เธอสบายใจไว้

ใครจะตายก็ปล่อยให้ตาย... 

  

เพลง เอาที่สบายใจ

เเละเเล้วเพลงก็จบทั้งสองก็ก้มตัวลงพร้อมกัน

"สวัสดีค่าาา"

เพื่อทำลายความเงียบน้ำจึงพูดตามด้วยเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น

"วันนี้เป็นวันดีนะค่ะที่เราทั้งหมดได้มารวมตัวกันเนาะ"

น้ำก็หันไปหาเอม สวนเอมก็ได้เเต่พยักหน้า

"ค่ะ.. "

เงียบจนเเฟนคลับเริ่มเงียบเช่นกัน

"ถ้าอย่างงั้นเชิญชมโชร์ต่อไปเลยนะค่ะ"

เป็นเอมที่พูดขึ้นก่อนยกมือบ้ายบายเเล้วเดินลงเวทีไปเเละเป็นน้ำที่ยังยืนดูป้ายไฟที่เเฟนคลับตั้งใจเอามาในวันนี้พอดูเเล้วมันก็รู้สึกคิดถึงยืนมองด้วยความดีใจเเละผิดหวังที่กล้าทิ้งทุกคนไป ยืนดูสักพักน้ำก็เดินลงไป

ผ่านไป 2 ชั่วโมงที่ทำการเเสดงจนจบลง ทุกคนทั้งสิบสองคนก็เดินขึ้นเวทีมาเพื่อขอบคุณทุกคน เเละก็เริ่มขอบคุณมาทีล่ะคนน้ำเป็นคนสุดท้ายที่เดินขึ้นเวทีมาจึงพูดขึ้นก่อนพูดน้ำก็นิ่งเเละมองไปที่ป้ายไฟสูดลมหายใจเข้าลึกๆเเละพูด

"ก็ขอบคุณมากๆ... ขอบคุณจริงๆ... ที่ทุกคนมาในวันนี้.............  น้ำมีบางอย่างอยู่ในใจที่อยากจะบอกทุกคน คือน้ำต้องขอโทษเเฟนคลับเอมน้ำทุกคนที่ทิ้งทุกคนไป จริงๆมันก็ผิดที่น้ำเองวันนั้นน้ำยังเด็กเกินไปจนอาจทำให้คนที่รักน้ำคนที่อยู่ข้างๆน้ำในวันนั้นน้ำทำให้เค้าผิดหวังเสียใจ ขอโทษจริงๆค่ะ"

พูดจบน้ำก็เดินลงจากเวทีไปทันที เเละเป็นเอมที่เดินตามไป

ห้องเเต่งตัว

"เธอหยุดเธอ...น้ำหยุด "

น้ำก็หยุด

"เอม??   ตามมาทำไม.. ไม่อยู่บนเวทีล่ะ"

"ก็ตามมาดูคนปากดีไง"

"มันปากดีจนไม่มีที่ไปเเล้วล่ะเอม"

เอมก็เดินเข้าไปหาน้ำช้าๆ

"ไม่มีที่ไปก็อย่าไปสิ"

"เอมไม่เกลียดน้ำเเล้วเหรอ"

"เกลียดที่น้ำยังใจโลเลเเบบตอนนั้น เเต่ตอนนี้น้ำโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเเต่ก่อนมากรู้ไมเเต่ก็ไม่วายขี้ร้อง"

เอมก็เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้น้ำ

"เอมกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไม"

"ไม่ดีกว่า... "

น้ำถึงกับพูดไม่ออก

"จะไม่กลับไปเเต่อยากจะเริ่มใหม่มากกว่านะไอ้หมี"

รอยยิ้มของน้ำก็ปรากฎขึ้น

"จริงๆนะไอ้เขียว.. "

"ตอนนีัไม่ดำเเล้วนะขาวขึ้นตั้งเยอะ"

"โอ๋ขาวก็ขาว"

น้ำถึงกลับรีบเดินเข้าไปกอดเอมไว้เเน่นนานเเค่ไหนเเล้วนะที่ไม่ได้กอดกันเเบบนี้ ความรู้สึกว่ามันดีมันอุ่นใจนานเเค่ไหนที่ไม่ได้รับมัน กอดกันอยู่นานกอดด้วยความคิดถึง จะไม่ไปไหนเเล้วจริงๆ

"ปะกลับไปขึ้นเวทีคู่กันนะ"

น้ำก็พูดขึ้น

"อื้ม.... "

น้ำก็จับมือเอมเดินขึ้นเวทีด้วยรอยยิ้ม 

"อะๆๆยังไงๆสองคนนั้น"

พูมก็ทำการเเซวขึ้น ทำเอาเเฟนคลับที่ทั้งดีใจเเละตะลึงฟินกันไป การพูดคุยที่สนุกเเละไม่อึดอัดอย่างที่ผ่านมาสุขใจมาก พอจบคอนทุกคนก็เเยกย้ายกันกลับ น้ำก็เดอนมาพูดคุยกับเเฟนคลับเช่นเคย อยู่ๆเเฟนคลับคนหนึ่งก็พูดขึ้น

"น้ำๆมาช่วยเป็นเเบบถ่ายให้พี่ทางนี้หน่อย "

"อ่อ.. ได้ๆพี่"

น้ำก็เดินตามไป

พอมาถึงเเฟนคลับคนนั้นก็หายไปเหลือเเต่ความมืด 

"พี่ๆ.... "

เงียบ

น้ำก็เดินมาเรื่อยก่อนจะ

"เอม... /น้ำ.... "

ทั้งสองก็เดินมาประจันหน้ากัน ก่อนจะมีเเสงสว่างขึ้น พร้อมเพลงเเละภาพเก่าๆที่ฉายอยู่บนจอเเฟนคลับตั้งใจทำ เอมน้ำก็ยืนดู ก่อนน้ำตาของทั้งสองจะไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่นานขนาดนี้ยังรอพวกเราอีกเหรอ น้ำก็พยายามเช็ดน้ำตาตัวเอง ทั้งสองก็มองตากันด้วยความหมาย ในที่สุดก็เป็นเอมที่เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของน้ำ

"เค้าขอโทษนะเธอกลับมาเป็นโลมาขอเค้านะ เค้าจะเเคร์เธอใหัมากกว่านี้เค้าจะไม่ทำตัวเป็นเด็กอีกเเล้วนะ"

น้ำก็กอดเอมเอาไว้เเน่นไม่คนนี้คือที่สดเเล้วจริงไม่อยากเสียไปเเล้ว

"อื้ม.... เอมก็ขอโทษน้ำด้วยนะเอมจะไม่ขี้งอนเเล้ว"

"สัญญานะ"

น้ำก็ยกนิ้วก้อยขึ้นเอมก็เกี่ยวก้อยน้ำไว้

เเฟนคลับก็ทั้งร้องทัังดีใจต่อไปนี้เรือจะได้ออกจากฝั่งพร้อมกันเเล้ว เช็คสเปียร์ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งมันจะไม่ล้มลงอีก

*****************

ความมโนของไรท์มันเเล่นในหัวเเต่ก็อยากให้เป็นเเบบนี้จริงๆนะ >_<