คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ` drawing 。- 26
Chapter 26
สายลมโบพัเิวนปุยเม้อนให่ให้ลอยละล่อไปามเส้นทาที่มันเป็นัวบัับ
เลียวลื่นสาัายหาาวโยมีเม็ทรายละเอียนุ่มุ่มน้ำเป็นัวรอรับ
แสอาทิย์นวลผ่อไม่ร้อนนเินไปสร้าวามอบอุ่นละมุนาให้ท้อฟ้ายามเ้า ลิ่นเ็มๆอน้ำทะเลโยเ้ามาให้ไ้สัมผัสบรรยาาศ
หาเ้านี้เป็นวามฝัน
แบฮยอนไม่อยาื่นเลยล่ะ
นัวเล็นั่อยู่ใ้้นไม้ให่ริมทะเล
เอนหลัพิับเปลือไม้หนาไว้พร้อมับันเ่าึ้นเพื่อวามถนั
วาสมุสเ็ลบนหน้าา มือเรียวัารร่าภาพทะเลแสนสบรหน้าแล้วใ้สีไม้ลสี
ภาพที่เหมือนไม่มีอะไรมา
แ่หามอใล้ๆะรู้ว่านัวเล็เ็บรายละเอียทั้หมแม้แ่รอยยุบัวอผืนทรายที่มีรอยเท้าเล็ๆอเาประับไว้
แบฮยอนื่นนอนแ่เ้ามานัู่พระอาทิย์ึ้นแล้ว็เินเล่นเพลินนนอน่อไม่ล
เาึัารอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า
่อนะไป้นระเป๋าเป้ในห้อหยิบสมุสเ็ับล่อสีไม้ิมือมา้วย
อนนี้เาึไ้มาวารูปท้อทะเลัที่ั้ใไว้แ่แร
เาไม่อยาปลุานยอลให้ื่น
เพราะเมื่อืนแฟนัวให่อเาเหนื่อย อ่า... อย่าเพิ่ิเรื่อประมานั้นันสิ! เาหมายถึว่าานยอลเหนื่อยที่้อเป็นนอยเ็บวาห้อรัวและยะามายหาหลัาที่พวเาปาร์ี้ล้อมรอบอไฟันเมื่อืน่าหา
ทำไมานยอล้อทำน่ะหรอ?
เพราะานยอลันแพ้เมที่เล่นันในวไ -_-
เมื่อืนำไ้ว่าเล่นเมหมุนวัน
ใรโน้ออบำถามหรือทำามำสั่ แน่นอนว่ามัน้อื่มเหล้าใ่มั้ยล่ะ
แบฮยอนที่อยู่ในเม้วยโร้ายไปหน่อยเพราะไม่ว่าใระเป็นนหมุนี่รอบๆ็โนเาลอ
านยอลที่ไม่อยาให้นัวเล็ินเหล้าึอาสาินแทน
สรุปว่าานยอลโนหนัสุ
แถมยัแพ้เมอินเลยโนสั่เ็บยะทั้ๆที่อัเหล้าเพียวๆไปหลายแ้วนั่นแหละ -_-
อทอแอย่าานยอลน่ะไม่เมา่ายๆหรอ
แ่มัน็เหนื่อยนี่นะ ปล่อยให้นอน่อยาวๆไปแบบนั้นนั่นแหละ
ถ้าื่นึ้นมา็ลัวะัวเียอี
แบฮยอนหยิบสีไม้เ็บโทนภาพไปเรื่อยๆ
นอนนี้มันเริ่มเป็นรูปเป็นร่า ใ้เวลาไม่นาน็วาและลสีเสร็นหม
้นหาสีไม้โทนอ่อนๆมาวัเ็นลายเ็นรูปัว B. ลไปใ้ภาพามเย
โยแบฮยอนเลือใ้โทนสีที่ทำให้ลายเ็นอัวเอลืนไปับภาพเหมือนารเล่น่อนหา
มอผ่านๆูไม่รู้ว่าเาแอบเ็นลายเ็นไว้ใ้เลียวลื่นที่ระทบอบหาทราย
มุมปาเรียวยยิ้มพอใแล้วยสมุึ้นมาเทียบูับภาพรหน้า
เพอร์เฟ็!! J
ทุอย่าเป๊ะามที่าเห็น
ะมีที่ไม่เหมือน็แ่ภาพอลื่นที่ัระทบานฝั่มาเรื่อยๆทำให้ภาพเปลี่ยนไปลอเวลา
แบฮยอนเลยัารเมเอาเอนเหมือนริ
พ่อับแม่เยสอนเาว่า
สิ่สำัอารวารูปที่ไม่มีแบบไม่ไู้ที่วามเหมือนหรือไม่เหมือน แู่าารสื่ออารม์อภาพ
และทำให้นมอเ้าถึสิ่นั้นที่นวาเป็นนสื่อไ้
และอนนี้ถ้าหาใริะเอื้อมปลายนิ้วมือไปแะบนเลียวลื่นในภาพวาอแบฮยอน
มืออนนนั้นเปียเหมือนไ้แะลื่นทะเลริๆแน่~
“อยู่นี่นี่เอ -_-”
เสียทุ้มที่ัึ้น้าบนหัวทำให้แบฮยอนเยหน้าึ้นออมาาสมุสเ็
้อนสายามอร่าสูที่ยืนบัทิวทัศน์ทะเลอเา
แสาวอาทิย์ส่อมาทา้านหลัทำให้เป็นมุมย้อนแส
แบฮยอนึมอไ้ไม่ัว่าานยอลทำสีหน้าแบบไหน
รู้แ่ว่าเสียทุ้มๆนั่นยัไม่ื่นีเท่าไหร่และไม่สบอารม์พอวร
“ื่นแล้วอ่อพี่าน”
“นานละ”
“เป็นไรอ่ะ (. _ .)”
“หุหิ ื่นมาเอแ่หมอน ไม่เอใรบาน -_-”
แบฮยอนยสมุึ้นมาบัหน้าัวเออนที่านยอลเินมานั่ล้าๆ
ลระับสมุลให้ปิปา เหลือเพียาเรียวรีเท่านั้นที่โผล่ึ้นมาเหนืออบสมุ
้อมออีนที่มอหน้าเาเ่นัน้วยสายาาโทษ
นัวเล็ึยมือึ้นไปึแ้มานยอลเบาๆเป็นารเอาใ
“โอ๋ ไม่อนน่า (‘ – ‘ )”
“-_-”
“เ้านี้อาาศสใสมาเลยนะ (‘ ~ ‘ )”
“...”
“...็แ่เห็นหลับสบายเ้าเลยไม่อยาวน (. _ .;)”
แบฮยอนวาสมุแล้ว้มหน้าลหอยๆอย่าสำนึผิ
ในเมื่อ้อไม่สำเร็เลยำใสารภาพออไป
ที่ริเา็รู้ีอยู่แล้วล่ะว่าานยอลไม่อบเวลาื่นึ้นมาแล้วไม่เอ
เพราะปินื่น่อนะเป็นานยอลเสมอ
นัวโะอบนอนเล่นไปเรื่อยๆนว่าเาะื่นแล้วลุออาที่นอนพร้อมัน
แ่วันนี้แบฮยอนนอน่อไม่ลนี่
็มันเ็มอิ่มนหมวาม่วแล้วอ่ะเลยลุออมา่อน (.
_ .)
“โรธ”
“รู้”
“แล้ว?”
“้อนะ (‘ ^ ‘)”
แบฮยอน้อนสายาึ้นมามอ
แ่พอเาเห็นานยอลมวิ้วมออยู่่อนแล้วเลย้อ้มหน้าลไปยิ้มแห้ๆับัวเออีรอบ
โอย...
ูลัวแล้วว้อยยย...
ไ้ยินเสียพ่นลมหายใออมา
านยอลถอนหายใใส่เาแล้วึสมุสเ็บนัไปเปิูรูปวิวทะเลที่เพิ่วาเสร็
่อนะปิมันเบาๆแล้ววาลบนพื้นทราย
แบฮยอนเอานิ้วเี่ยเม็ทรายสีาวรเท้าเล่นวนไปวนมาเป็นวลม
ันเ่าึ้นมาวาาไว้แ้เ้อ มือวาที่ยัใส่เฝืออยู่เาะหัวเ่าแน่น
ปาเรียวเม้มนเป็นเส้นรไม่ล้าสบาับวามออีนที่มออยู่ลอเวลา
านยอลที่เห็นแบฮยอนหอนย่นอหนีแล้วนั่อเ่าัวอยู่เหมือนลูหมาัวน้อยๆที่รู้ัวว่าำลัะโนเ้าอี
แน่นอนว่าารบออโทษอลูหมาธรรมาเป็นารร้อราหิๆอออ้อนใหู้น่าสสารในสายาเ้าอ
นสุท้าย็ทำให้ใอ่อน
แบฮยอน็ไม่่าัน...
“็เห็นพี่เหนื่อย (. _ .)” เี่ยนิ้ว
“...”
“็เห็นหลับสบายๆอยู่ (. _ .)” เี่ยทราย
“...”
“เ้าผิไรอ่ะ เ้าอโทษไ้มั้ยล่ะ ็เ้าไม่อยาวน (. _ .)” ราม่าัพ้อสุ
โอเ
ยอม
“ลุเร็ว เปื้อนทรายหมแล้ว” านยอลลุึ้นแล้วส่มือมาให้
แบฮยอนมอมือหนานิหน่อย่อนะ้อนสายาึ้นมอหน้าานยอลที่อนนี้อารม์อ่อนลแล้ว
นัวเล็ึัารปัทรายออาัวแล้วเ็บสมุสเ็ับล่อสีไม้เินับมืออีนามเ้าไปในัวบ้าน
านยอล็ี้แหละ
โรธันทีไรอนันทีไรอบทำัวโหๆเหมือนอนที่เพิ่รู้ัันแรๆทุที
ผิับแบฮยอน ถ้าเป็นเมื่อ่อนแว๊รัวำ่าใส่ให้ายันไป้า
แ่อนนี้ไ้แ่อ้อนไ้แ่้ออีน
็แปลเนอะ
แ่็อบนะ J
“พวพี่ๆนอื่นยัไม่ื่นหรอรับ?”
“...”
“ยัไม่ื่นเนอะ (. _ .)”
อย่าเียบไ้มั้ยเนี่ย...
“พี่านยอลินไรมั้ย?”
“...”
“เี๋ยวผมเรียมีเรียล่ายๆให้่อนมั้ย (. _ .)”
ใไม่ีแล้วนะอืม...
“...”
“...”
โอย
ูอยาะร้อไห้...
แบฮยอนมอามแผ่นหลัอีนที่เินึ้นไปบนห้อนอน
าเรียว้าวามึ้นไป่อนะเปิประูห้อ ไ้ยินเสียน้ำในห้อน้ำับ่บอว่าานยอลอาบน้ำอยู่
นัวเล็วาล่อสีับสมุสเ็ลบนเีย
ระโึ้นไปนอนเล่นรอ
นานยอลเินเ็หัวออมาาห้อน้ำ้วยุเสื้อยืาเสามส่วนสบายๆ
“สระผมอนเ้าทำไม เี๋ยวเป็นหวัหรอ”
“ร้อน”
“อบผมยาวๆ็ไ้บาทีอ่ะ”
“ี้เีย”
“...”
“แ่ปลุบานยัไม่ทำเลย ี้เียมั้”
“...”
“...”
แบฮยอนนั่ลุึ้นนั่ัสมาธิบนเีย้อหน้าอีนนิ่ๆ
ะไม่บใ่ป่ะสรุป
โอเ ั้นสัยีมั้ยเ้านี้ ้อนท้อแล้วเหมือนันว่ะบาที
เออ
ูึ้นามละ -_-
“ลไปิน้าวไป เี๋ยวามไป” านยอลเินไปึสายาร์โทรศัพท์ออแล้วนั่ลปลายเียหันหลัให้ับแบฮยอน
นัวสูนั่โทรศัพท์เล่นไปมาอยู่สัพั
โยไม่รู้เลยว่าสายาอลูหมาัวเล็้าหลัมันัพ้อเาแ่ไหน
“ุยัน่อนมั้ย”
“ุยไร”
“พี่เป็นไรวะ”
“เป็นแฟนนายไ”
“อนนี้พี่เป็นปาร์านยอล ไม่ใ่พี่านยอล”
“...”
“ั้นผมเป็นบยอนแบฮยอน้วยีมั้ย เผื่อะสูสี”
“หาเรื่อ้ะ”
“ะเอา้ะ”
“เอา”
แบฮยอนะัเมื่ออยู่านยอล็ลุพรวแล้วรเ้ามาร่อมเาอย่ารวเร็ว
ร่าเล็สะุ้น้อนอนราบไปับผืนเีย แ่ระนั้นสายารั้นๆ็ยัส่ไปัพ้อน้าบนไม่หยุ
ไม่รู้เป็นไร
โรธ หุหิ ไม่เ้าใหรืออะไร แ่อนนี้โรไม่อบ
ไม่อบัวเอนี่แหละ...
แบฮยอนัปาเ็บใ
พลันน้ำาใสๆ็เอ่อออมานปริ่ม
ไม่ไ้โรธานยอลหรือั้ใะบีบน้ำาใหู้น่าสสารอะไร แ่เาำลัโรธัวเอที่อ่อนลให้านยอลอนำลัเือไม่ไ้
ั้ใะยอมเา
แ่นิสัยเิมันไม่ยอม
ั้ใไว้ว่าถ้ามีเรื่ออะไระยอมอ่อน้อให้
ะยอมเป็นฝ่ายยอม ไม่้อาระเิมไฟหรือทำให้อะไรมันแย่
แ่พอถึุนี้็วบุมไม่ไ้ทุที
“...น่าหุหิะมั”
แบฮยอนสบถออมาเบาๆแล้วยมือึ้นปาน้ำาออ
านยอลที่ร่อมอยู่มอูารระทำนั่นไม่ละสายา
ไม่ว่าแบฮยอนะทำสีหน้าแบบไหนเาเห็นทั้หม เพราะเา้ออีนาไม่ระพริบ
ที่ริหายโรธนานแล้วล่ะ
แ่เาแ่อยาะลอวัใู
วัใัวอเาเอับัวแบฮยอน
ถ้าผ่านรนี้ไปไ้
เาเื่อว่ามันะไม่มีอุปสรรอะไรแล้วล่ะ J
านยอละัเมื่ออยู่แบฮยอน็วาวแนเล็ๆึ้นมาโอบอเาแน่น
พลันาเรียวๆปริ่มน้ำนั่น้อนมอเาเล็น้อย
ถึหน้ายับึ้อยู่็ริแู่็รู้แล้วล่ะว่าแบฮยอนยอมเาแล้ว
“ุยับผม่อน”
“...”
“หมายถึุยันีๆ...”
“...”
“...นะรับพี่าน ฟัแบฮยอน่อนนะ”
ถ้าไม่ิว่าแผนำลัไปไ้สวยานยอลอาะเผลอยิ้มออมาาที่เ๊หน้านิ่แล้วัารฟันัวเล็ให้เอวเี้ยาเียไปแล้วล่ะ
็แบฮยอนน่ะ
เป็นประเภทลัวเสียฟอร์มเป็นที่หนึ่นี่
“ที่ผมไม่ปลุเพราะผมเห็นพี่เหนื่อยๆเมื่อวาน นอนึว่าผมเยอะ
แถมเมื่อเ้าพี่ยันอนสบายๆ้วย ผมไม่อยาวนพี่อ่ะ
แ่พอื่นมาผมอยาวารูปพอีผมเลยออไปนั่วา ถ้าพี่โรธที่พอื่นมาแล้วไม่เอผม
ผมอโทษนะ”
านยอลเอนัวลไปนอนะแเท้าแนับผืนเีย
้อมอแบฮยอนที่เยิบามมานอนอแล้วุหน้าับอพร้อมพูอู้อี้อธิบายไม่หยุ
“แล้วพอพี่มาึ้นใส่ผม ผม... ผม็แ่ไม่อบอ่ะ...”
“...”
“มันหุหิ พูีๆ้วยแล้วป่ะ”
“...”
“ไม่อยาทะเลาะ”
แบฮยอนระับอ้อมอแน่นว่าเิมแล้วพูประโยสุท้ายที่ทำให้านยอลพึพอในยยิ้มออมา
“ีันนะ ผมรัพี่ที่สุเลย”
านยอลยิ้มว้าออมาในที่สุ
หัวเราะในลำอนแบฮยอนผละออมามอๆ
นัวให่ว้าร่าบาเ้ามาอแล้วนอนลิ้ไปมาบนที่นอนนแบฮยอนใโวยวาย
“อะ...อะไรอพี่เนี่ย!”
“น่ารัที่สุเลยยยยย~”
“พี่แล้ผมอ่อวะ!!”
“ประมานั้นแหละว่ะ J”
แบฮยอนอ้าปา้า
พะาบๆปาอยาะ่า่อ
แ่านยอลโน้มหน้าลมาฟัแ้มาวแล้วูบลไปอย่าหมั่นเี้ยวนแบฮยอนทำอะไรไม่ไ้นอานอนให้อีนทำามใอบ่อไป
ไอ้พี่บ้านี่แม่...
ว้อยยยยยยยยย!!
ูพลาอีแล้วววววววววววววว T///////T
“ปล่อยเลย! ปล่อยเี๋ยวนี้! ย่าห์!!!”
“อ่อน~”
“ไม่อว้อยยยย ปล่อยยยยยยยยย!!”
“ไม่ปล่อยว้อยยยย”
านยอลอแบฮยอนแน่น
ฟัแ้มไปหลายฟอนใบหน้าเล็ๆแเถือ
“ี้แล้!”
“็แ่อยาไ้ยินนี่ J”
“อยาให้ผมบอรัวันหลั็พูีๆไ้มั้ยเล่า L”
“สนุีออ นายอ้อนน่ารัะมั~”
“ผมไม่อบให้เราทะเลาะันนี่”
“เหมือนัน”
“แล้วทำทำไม”
“ทำเพราะอยารู้ว่าเราะผ่านมันไปไ้้วยัน”
“...”
“รันายมานะ”
“อะ..อืม”
านยอลยิ้มแล้วลูบหัวอีนเบาๆ
แบฮยอนุหน้าลับอ้อมออุ่นๆไม่น่าอึอัแ่ลับสบายใ พึมพำมุบมิบนเียวอย่าน่าเอ็นูลบเลื่อนวามเินอีามเย
านยอลหัวเราะแล้วูบหน้าผามน
แบฮยอนหลับาลรัสัมผัสอบอุ่ม ริมฝีปาหนาพรมูมลมาเรื่อยๆนทั่วใบหน้า
าหน้าผาลมาวา าวาลมาปลายมู ามูลมาแ้ม
าแ้มลมาหยุอยู่ที่ริมฝีปา
ูบหวานๆ้อนรับยามเ้าทำเอาแบฮยอนหลับาพริ้มเลิบเลิ้มไปับรสูบื่ม่ำ
ล่อลอยเลิไปเหมือนับอนวาภาพ ไม่รู้ว่าใ้เวลาวานานเท่าไหร่
รู้แ่ว่าไม่ทำให้เบื่อและไม่เยนึเสียายเวลา
านยอลวารอยูบเหมือนับลายเส้นที่ส่ผ่านปลายินสอ
ารผละูบออมาให้พัหายใือารเ็ภาพวา
ารูบลมาย้ำอีรั้ือารเ็บรายละเอีย
ารุ้บเบาๆบนลีบปาหยอล้อือารเ็นลายเ็น
ารบเม้มเบาๆือารส่านที่สมบูร์แบบ่อสายาผู้ม
และรอยยิ้มที่แย้มออมาเมื่อมอาันหลัาผละูบสุท้ายออือเรื่อยืนยันวามพึพอใ
เป็นเหมือนเสียปรบมือื่นมภาพวานั้น
แบฮยอนรัานยอล
รัเหมือนับที่รัารวารูป
อบมอวามเหมือนับอนเลือื้อินสออีอี
อบมอสันมูเหมือนับอนเลือหัว้อวาภาพ
อบสำรวรอบหน้าเหมือนับอนที่ลมือวา
อบทุๆสัมผัสอ่อนโยนที่อีนส่มาเหมือนับอนที่เา่อยๆปาับาร์บอนแ้ไุบพร่ออภาพ
เ็บรายละเอียทั้หมให้ภาพนั้นสวยที่สุ
และานยอลือภาพวาที่สวยที่สุอเา
เป็นภาพที่เาอบยิ่ว่าภาพอแสอาทิย์อนส่อผ่านปุยเมเป็นริ้วสวยาม
อบว่าภาพไหนๆที่เาเยวาประวนไ้ราวัล
านยอลไม่ใ่ภาพประวเพื่อานเียว
แ่านยอลือภาพที่เาอยาะสเ็ทุวันลบนระาษทุแผ่นที่เาหาไ้
านยอลเป็นเหมือนลายเส้นที่เาำไ้แม่นในทุๆรายละเอียแม้มอแ่ผ่านา
ไม่น่าเบื่อ
ไม่มีอบเ ไม่มีที่สิ้นสุ แ่น่าำ
“ผมรัพี่านยอล”
ถ้าแบฮยอนรู้ถึเสียหัวใอานยอล
เาไ้ยินเสียเ้นึััโรมรามยิ่ว่าอนีลอุในห้อ้อม
เสียที่หนัแน่นยิ่ว่าเสียทุ้ม่ำอเบส
ระหึ่มยิ่ว่าอนเสิร์ให่ๆในฮอลล์ว้าๆ
และหาแบฮยอนรู้ว่าานยอลอบฟัำบอรัอเามาว่าอนฟัเพลเพราะๆมาแ่ไหน…
“เหมือนัน...”
แบฮยอนะรู้…
“รัแบฮยอนนะรับ”
ว่าเนื้อเพลที่มี่าที่สุอานยอล
ือ ัวแบฮยอนเอ
“ถ้าพี่แล้ผมแบบนี้บ่อยๆผมไ้บ้าายแน่ๆ”
“ฮ่าๆ ไม่มีแบบนั้นแล้วล่ะ~”
“ะโป้ริๆ้วย”
านยอลยิ้มออมา่อนะลูบหัวอีน
มือหนาหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเ้าอัลบัมรูปแล้วส่ไปให้แบฮยอน
นัวเล็รับไปมอูภาพที่ายอยู่ในหน้าอ
มันือภาพมือำๆอนสอนที่เลอะผินสออีอีอนเหลาินสอ
สอมือเี่ยว้อยัน
“ภาพนี่มัน...”
‘เวลาโป้ัน็ูภาพนี้นะ’
“ีันนะ J”
“...”
“บอแล้ว ว่าถึนายโป้พี่็ไม่ลัว”
“...”
“เพราะพี่มีนิ้ว้อยไว้้อเราเสมอ ้อนเียว้วยนะรู้ยั”
แบฮยอนยิ้มออมานว้า
เอามือปิหน้าแล้ว้มหน้าลไปร้อฮือๆๆๆระบายวามเินนานยอลำออมาับท่าทาน่ารัๆนั่น
“ไปเล่นน้ำัน ่อนพวนั้นะื่น”
“เล่นน้ำั้แ่เ้าเลยเนี่ยนะพี่”
“ีออ ว่าพวนั้นะี่น็เที่ยโน้นเลยมั้”
“แล้วะรีบเล่นทำไมอ่ะ รอเล่นันหลายๆน่อนลับโลสนุว่าอี”
“อยาเล่นับนายสอน...”
านยอลโน้มหน้าลมาระิบเบาๆ้าหู
ระิบประโยที่ทำเอาแ้มอแบฮยอนเห่อร้อนทั้สอ้า
“ไม่อบให้ใรเห็นนายอนเปีย อีอย่า...”
“...”
“อยู่ันสอน พี่ะทำนายเปียเท่าไหร่็ไ้นี่เนอะ ริมั้ย J”
เปียไรวะ
โอ๊ยยยยยยยย!! ฟห้น่บนฟอเนฟ้อเฟนราบ
ไอ้พี่บ้า
ไอ้พี่ปาร์านยอล ไอ้...ไอ้... ไอ้หื่นเอ๊ย!!!
- 100% -
อย่าสสัย่ะว่าทำไมร้อยเปอร์เ็นแ่ทำไมมันสั้นั
555555555555555555555555555555555555555555
บทนี้เป็นบทแรที่แ่พอี 3000 ำามเ์เป๊ะ ปรบมือสิะ!!
พู่ายๆว่าบทนี้อ่ะไม่ไ้สั้น ไม่ไ้ยาว แ่มันพอี
บทอื่นูเสือแ่เพลินยาวปาไป 8000 ว่าำเอแหละ
5555555555555555555555555555555555555555555555
อีอนเียวะบแล้ว อย่าเพิ่ห่วว่าะไม่ฟิน่ะ
เพราะทาเราอสวนมะเือเทศบาส่วนไว้ปลูอนรวมเล่ม
ไม่ไ้ั้ใสปอยสเปเียลในเล่มนะ แ่แ่ะบอว่าไม่ื้อ็พลาแ่นั้นแหละ 55555555555555555555555555555555555555555555555
ฮิ~ //หลบส้นทีน
ปล.ารบ้านเยอะไปไหน ีฬาสีเหนื่อยไปมั้ย ูะายแล้ววววว!! TT^TT
#านแบรออิ้
ความคิดเห็น