ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : - 10 -
[FIC] Sorry.
Couple : Siwon Hanhyung Kyuhyun
Rate : NC-17
Genre : Force&Crafty
Writer : NiTRoGeN14
Writer's Note : กำลังจะจบแล้ว... เอ๊ะยังไง? หุหุ
- 10 -
...
ความอบอุ่นจากร่างใหญ่ที่กอดอยู่ เสียงจังหวะการเต้นของหัวใจของอีกคนขับกล่อมให้การนอนหลับในคืนนี้เต็มไปด้วยฝันดี เพิ่มแรงเบียดซุกกายเข้าหาความอบอุ่น ความอบอุ่นที่ทำให้หัวใจด้วยน้อยๆดวงนี้ไม่ต้องเหงาหงอย ไม่ต้องรอคอยอย่างไร้ความหวังและโดดเดี่ยว เครื่องปรับอากาศที่ยังคงทำงานตามหน้าที่ได้อย่างไม่บกพร่องทำให้กายสองกายยิ่งเบียดเข้าหาเพิ่มความอบอุ่นให้แก่กัน ทว่า...แสงสว่างที่ส่องลอดเข้ามาปลุกให้ตื่นจากนิทราฝันอันแสนหวาน
ชเวซีวอนปรือตาขึ้นด้วยความมึนศีรษะเต็มขนาด ความรู้สึกปวดหนึบที่หัวด้านซ้ายรุนแรงคล้ายกับเมื่อคืนเขาถูกตีหัวด้วยไม้เบสบอลเสียอย่างนั้น กลิ่นเหล้าเหม็นรุนแรงยิ่งทำให้เขาปวดหัวเข้าไปอีก ไม่เข้าใจ...ทั้งๆที่เมื่อคืนเขาก็ดื่มไม่มาก อีกอย่างสุขภาพร่างกายก็ออกจะแข็งแรงทำไมไมเกรนถึงได้โผล่มาทักทายกันตั้งแต่เช้าได้ ฝืนทนลุกขึ้นจากเตียงก็ติดร่างบางๆที่ก่ายอยู่บนตัวเขาอีก มือหนาขย้ำเข้าที่ท้ายทอยของแมวขี้เมาแล้วดึงให้ไปนอนซุกหมอนใบโตแทน เพียงเท่านั้นชเวซีวอนรูปหล่อพ่อรวยก็เป็นอิสระพร้อมกับอาการปวดหัวตุ้บๆที่ยังไม่จางหาย
พอได้อาบน้ำอุ่นๆเข้าสักหน่อยอาการปวดหัวไมเกรนก็ดูจะบรรเทาลง ร่างสูงหยุดอยู่หน้ากระจกส่องดูความเรียบร้อยหล่อเหลาไร้ที่ติบนใบหน้าของตนเองแล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นไรหนวดขึ้นจางๆบนหน้า ชายหนุ่มจึงตัดสินใจกำจัดอุปสรรคความหล่อใสแบบคุณชายทิ้งในทันที
เสียงน้ำไหลกระทบอ่างแก้วไม่ขาดสายทำเอาแมวขี้เมา เอ๊ย! แมวขี้เซายอมลืมตาตื่นขึ้นมาได้ พอเห็นสภาพเปลือยเปล่าของตัวเองโจคยูฮยอนก็ม้วนตัวเข้ากับผ้าห่มก่อนจะลุกขึ้นเดินตุปัดตุเป๋ตรงไปยังห้องน้ำ ยังไม่ทันจะผลักประตูเข้าไปประตูบานนั้นก็ถูกเปิดออกมาเสียก่อนพร้อมกับร่างแข็งแรงสมส่วนในชุดคลุมอาบน้ำ
"ตื่นแล้วเหรอ"
"งือ... พี่... อาบน้ำแล้วเหรอ วันนี้ไม่มีงานไม่ใช่เหรอ"
"ไม่มีงานก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะนอนหมกเคล้าตัวกับกลิ่นเหล้าไปทั้งวันสักหน่อย นายเองก็รีบไปอาบน้ำได้แล้วไป กลิ่นเหล้าหึ่งเหม็นจนปวดหัวไปหมดแล้ว" ซีวอนพูดไปก็ทำท่าบีบจมูกตัวเองยืนยันกลิ่นเหล้าเหม็นๆได้เป็นอย่างดี โจคยูฮยอนมู่หน้าลงก่อนจะสะบัดตัวเดินเข้าห้องอาบน้ำไป
พอเดินออกมาจากห้องอาบน้ำก็ได้กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นลอยมาจากเคาน์เตอร์ ไม่ต้องคิดมากให้เสียเวลา ร่างบางเดินตรงไปทางนั้นทันทีทั้งๆที่ยังใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย
ชเวซีวอนพอเห็นเจ้าตัวยุ่งเดินตัวลอยออกมาจากห้องก็ไปหยิบแก้วเพิ่ม แล้วยื่นอันที่ชงเสร็จแล้วให้คยูฮยอนไป
"ขอบคุณฮะ" รับแก้วกาแฟมาถือไว้แล้วส่งเสียงขอบคุณออกไปพร้อมกับรอยยิ้มหวานหยด ร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้สูงค่อยๆจิบกาแฟร้อนๆเข้าปากทีละน้อยพลางทำหน้าเคลิ้ม "อา... สบายจัง"
"สบายสิ ไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่างนิจไม่สบายได้ยังไงกัน พอเมาแล้วก็ไม่รู้เรื่องลำบากใครอีกล่ะ"
"ฮ่ะฮ่า ขอโทษครับ" พูดไปงั้นแหละเพราะรู้ว่าซีวอนไม่ได้โกรธจริงจังนักอ้อนเข้าหน่อยเดียวก็อารมณ์ดีเอง ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นคยูฮยอนก็ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้มาทำอะไรกับซีวอนแบบนี้อีกเพราะรู้ว่าความสัมพันธ์แบบพี่น้องมันหมดไปนานแล้ว แต่เห็นซีวอนเริ่มกลับมาเป็นพี่ชายคนเดิมก่อนหน้านั้นก็รู้ว่าความจริงแล้วพี่ซีวอนไม่ได้หายไปไหนเลยเพียงแต่เขาเองต่างหากที่ทำให้พี่ซีวอนคนนั้นหายไป พอเป็นแบบนี้แล้วคยูฮยอนก็รู้สึกว่าคุ้มค่าเหลือเกินที่ลงทุนทำทุกอย่างไป อีกไม่นานแล้วสินะที่เขากับพี่ฮันคยองจะได้รักกันอย่างมีความสุขโดยที่มีซีวอนพี่ชายที่แสนดีคอยให้กำลังใจอยู่เคียงข้าง อีกไม่นาน...
...
"รยออุคเห็นทงแฮไหม?" ที่บ้านพักของเหล่าซูจูในวันทำงานช่างเงียบเหงา สมาชิกส่วนใหญ่ต่างออกไปทำงาน ส่วนคนที่เหลืออยู่ก็คือพวกไม่มีงานทำ และรยออุคก็เป็นหนึ่งในนั้น ตอนนี้ซูเปอร์ จูเนียร์ เอ็มหมดช่วงโปรโมตอัลบั้มแรกที่จีนแล้วจึงเดินทางกลับมาเกาหลีเพื่ออัดเสียงในอัลบั้มที่สาม ทว่าไม่ใช่แค่พวกเอ็มที่ว่าง ดูเหมือนกระต่ายอวบอย่างอีซองมินก็ดูจะว่างด้วยถึงได้เรียกถามหาเพื่อนซี้แต่เช้าอย่างนี้
"ไม่เห็นฮะ รู้แต่ว่าออกไปกะเฮนรี่ตั้งแต่เช้าแล้ว" รยออุคเงยหน้าขึ้นจากแล็ปท็อปเครื่องโปรดแล้วตอบด้วยสายตาใสแจ๋ว
"งั้นเหรอ...อะไรกันฉันกะชวนทงแฮไปซื้อเสื้อสักหน่อย ไปคนเดียวก็ได้ว่ะ" พูดจบกระต่ายอวบก็เดินปึงปังออกจากห้องพักไป รยออุคก็กลับไปสนใจจอคอมต่อ ช่างเป็นวันหยุดที่สบายอะไรอย่างนี้นะ
.
.
.
ที่ร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูในโรงแรมกลางกรุงโซล สองพี่น้องต่างเชื้อชาติกำลังเคี้ยวฟรัวส์กา(ตับห่าน)กันอย่างเอร็ดอร่อย ด้วยความที่รีบเคี้ยวไปหน่อยก็เลยทำให้เจ้าตับที่แพงแสนแพงติดคอเข้าจนได้ อีทงแฮทุบอกปึ้กปั้กหวังให้เจ้าตับห่านชิ้นโตลงกระเพาะไปให้ได้ ซีวอนที่นั่งมองอยู่ฝั่งตรงข้ามเกิดสงสารก็เลยยื่นแก้วไวน์ไปให้ ส่วนเฮนรี่ก็ยังคงก้มหน้าก้มตากินอย่างไม่สนใจว่าใครจะเป็นใครจะตาย ก็เจ้าตับแพงเว่อร์นี่มันหากินได้ง่ายๆที่ไหนล่ะ นี่ถ้าไม่มีคนเลี้ยงก็ไม่ยอมเจียดเงินซื้อกินเองหรอก พอหมดตับห่านไปได้คนละห้าจาน ของหวานที่มีหน้าตาน่าทานก็ถูกมาเสิร์ฟต่อในทันที ไม่มีอะไรจะมีความสุขไปกว่านี้อีกแล้ว จนในที่สุดผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงโต๊ะทั้งโต๊ะก็ว่างเปล่า ซีวอนมองดูทงแฮกับเฮนรี่ยิ้มอย่างมีความสุขก็อดจะยกยิ้มน้อยๆไปด้วยไม่ได้
"จะทานอะไรอีกไหม? ที่นี่ยังมีอีกตั้งหลายอย่างนะที่อร่อยน่ะ"
"โอ๊ยพอแล้วล่ะซีวอน แค่นี้ฉันกับเฮนรี่ก็พุงจะแตกตายอยู่แล้ว" อีทงแฮว่าปนเสียงหัวเราะยกมือขึ้นโบกน้อยๆ โดยมีเฮนรี่พยักหน้าสนับสนุน
"ถ้าอยากจะทานอะไรอีกก็บอกนะ ถือว่าขอบคุณที่ทั้งสองคนช่วยฉันเมื่อคราวนั้น"
"ไม่เป็นไรหรอกฮะพี่ซีวอน เรื่องแค่นี้เองใช่ไหมฮะพี่ทงแฮ" พูดจบก็หันไปพยักเพยิดกับพี่ชายแล้วหันกลับมายิ้มแก้มป่องดันตาหยี "พี่เลี้ยงพวกเราสองคนแค่นี้ก็มากเกินกว่าที่ผมช่วยพี่อีก ถ้าพี่มีอะไรอยากให้เราสองคนช่วยอีกก็บอกมาได้เลยนะฮะ"
"อืม... งั้นก็พอดีเลย ฉันกำลังหาคนจะช่วยอะไรนิดหน่อยพอดี" ชเวซีวอนตีหน้าใช้ความคิดก่อนจะใช้สายตาคมดุมองไปที่สองคน "พวกนายจะช่วยฉันได้หรือเปล่า?"
"ได้สิ ถ้าไม่ใช่เรื่องไปฆ่าไปแกงใครกับทำอะไรที่เสี่ยงคุกเราสองคนก็ยินดีช่วยนายทั้งนั้นแหละ"
"งั้นก็คราวนี้ช่วยเอาดีวีดีนี่ไปให้ฮยอกแจทีนะ" พูดจบมือหนาก็หยิบเอาแผ่นดีวีดีใส่ซองเรียบร้อยออกมาจากกระเป๋าถือใบหรูวางลงบนโต๊ะ
"แค่นี้?" อีทงแฮเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เฮนรี่เองก็มีอาการงุนงงไม่ต่างกัน เลี้ยงตับห่านตั้งสิบจาน ไวน์ปี 50 อีกขวด ไหนจะขนมหวานในภัตรคารหรูอีกล่ะ จะให้ช่วยทำงานให้แค่เอาแผ่นดีวีดีไปให้ฮยอกแจเนี่ยนะ
"แค่นี้ อ้อ! แล้วก็อย่าบอกใครล่ะว่าเอานี่มาจากฉันเดี๋ยวคนอื่นเขาจะเข้าใจฉันผิดหมด" พูดไปก็ทำหน้าทะเล้นไป อีทงแฮกับเฮนรี่เลยร้องอ๋อแผ่นที่ว่านี่คงไม่พ้นหนัง AV ที่ฮยอกแจชื่นชอบแน่ๆ
"ได้เลย เรื่องแค่นี้เอง ขอบใจนะซีวอนที่เลี้ยงอาหารเด็กยากจนตาดำๆ"
"ฮ่ะๆ ฉันต่างหากที่ต้องขอบใจนายสองคนน่ะ ขอบใจจริงๆนะ..."
.
.
.
วันนี้สมาชิกซูเปอร์ จูเนียร์ต่างพร้อมใจกันอยู่ที่ห้องพักแทบทุกคน ไม่เว้นแม้แต่คิมยองอุนที่งานเยอะกว่าใครๆในวง ปาร์ตี้เล็กๆก็เลยเกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ พอเริ่มตกดึกหน่อยเหล้าเบียร์ที่เตรียมไว้ก็หมดลงจนได้ ฮันคยองเลยอาสาออกไปซื้อโดยมีเจ้าตัวยุ่งโจคยูฮยอนติดสอยห้อยตามไปด้วย ตัวยุ่งอย่างทงแฮก็อยากจะตามไปด้วยแต่พอได้ยินที่พี่จองซูบอกว่าปล่อยให้คู่รักเขาได้อยู่กันสองต่อสองบ้างก็เลยยอมตัดใจ ปล่อยให้สองคนนั้นได้หวานกันเป็นส่วนตัวบ้าง
ฮันคยองกับโจคยูฮยอนเดินจับจูงมือกันมาตลอดทางจนถึงร้านสะดวกซื้อ อากาศหนาวๆแบบนี้หากได้จับมือกับคนที่รักก็คงไม่ความสุขดีไม่น้อย ทว่าอีกด้านหนึ่งยังมีคนที่ยังจมอยู่กับความเศร้าเสียใจกับรักที่มอบให้ไปได้กลับไม่ได้อะไรตอบแทน
ชเวซีวอนจ้องมองโทรศัพท์ในมือมานานเท่าไหร่ก็ยากจะบอกได้ หน้าจอมืดดำเหมือนกับหัวใจของเขาในตอนนี้ไม่มีผิด คิดแต่จะแก้แค้นตกอยู่ในห้วงของความชิงชังอันน่ารังเกียจ อีกไม่นาน...เขารับรู้ได้ว่าอีกไม่นานทุกอย่างก็จะจบการแก้แค้นของเขาจะจบลง จบลงพร้อมๆกับที่ฮันคยองกับโจคยูฮยอนไม่มีวันกลับมาประสานกันได้อีก
แต่...มันสมควรแล้วหรือ?
โจคยูฮยอน...น้องชายที่เขาเคยเอ็นดู ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้ก็ยังเป็นโจคยูฮยอนที่น่าเอ็นดูอยู่เสมอ รอยยิ้มอ่อนเยาว์ไร้เดียงสา ตากลมโตที่จ้องมองมาอย่างไม่เก็บความรู้สึก แสงสว่างที่ฉายสาดอยู่ในใจเขาเสมอแม้จะมีเรื่องที่ไม่เข้าใจมาบดบังไปแต่ไม่นานแสงสว่างอันเดิมอันนั้นก็กลับเข้ามาฉายในใจของเขาอีกจนได้ อบอุ่นยิ่งกว่าใครไหนๆ อ่อนโยนยิ่งกว่าสิ่งใด ตัวตนที่ไม่เสเสร้งของโจคยูฮยอนกำลังทำให้ใจที่แข็งกระด้างของชเวซีวอนอ่อนลง
เรื่องกำลังจะจบแล้วซีวอน...
อยู่ที่นายจะเลือกแล้วว่าจะให้จบแบบไหน แบบไหนที่นายต้องการ
ทำลายทั้งตัวเอง ฮันคยองและคยูฮยอนไปพร้อมๆกัน
หรือจะอยู่แบบนี้ยอมเป็นคนที่เจ็บปวดคนเดียวแบบนี้ต่อไป
เลือกสิ...ทุกอย่างกำลังจะจบลงแล้ว
.
.
.
"อา...สองคนนั้นไปซื้อเหล้านานจัง ไม่มีอะไรจะดื่มแล้วนะ" ปาร์คจองซูเริ่มโวยวายเมื่อเหล้าหมด คนอื่นๆเองก็ออกอาการไม่ต่างกันเท่าไหร่
"แล้วนี่ทำไมซีวอนมันไม่มาว่ะ?"
"เห็นว่าติดธุระกับที่บ้านน่ะพี่ฮีชอล เฮ้อเหล้าหมดแบบนี้ทำอะไรดีฟร่ะ" ชินดงฮีพูดไปก็เรอไปท่าทางเมาหนัก
"งั้นเรามาหาอะไรทำแก้เครียดกันดีกว่า" อีฮยอกแจเสนอจบก็วิ่งปรู๊ดปร๊าดเข้าห้องนอนสักพักก็ออกมาพร้อมกับแผ่นดีวีดีในมือ
"อะไรว่ะไอ้ฮยอก" คิมยองอุนถามขึ้นอย่างสงสัย แผ่นดีวีดีแผ่นหนึ่งมันจะช่วยแก้เตรียดได้ยังไงกันฟร่ะ
"หุหุ ก็แผ่น AV ใหม่ล่าสุดเลยน่ะสิ ใครไม่รู้เอามาวางไว้ให้บนเตียงเขียนด้วยนะว่า 'แด่ฮยอกแจเพื่อนเลิฟฉันรู้ว่าแกอยากได้'"
"แล้วแกเปิดดูยังว่ะ"
"ยังเลยพี่ ผมว่าเรามาดูพร้อมกันดีกว่าจะได้ตื่นเต้นแก้เครียดกันไง คยูฮยอนไม่อยู่พอดีฮ่าๆ" พูดจบอีฮยอกแจก็ปราดเข้าไปที่หน้าทีวีเปิดเครื่องเล่นใส่แผ่นเรียบร้อย ทันทีที่หน้าจอฉายภาพทุกคนก็ต่างอ้าปากค้าง
.
.
.
ระหว่างทางจะเดินกลับห้องพัก หิมะก็เริ่มโปรยปราย คู่รักจูงมือกันเดินดูน่ารักน่าอบอุ่นในสายตาของคนหลายๆคน คยูฮยอนเอนศีรษะเข้าซบไหล่หนาของฮันคยองพลางพูดหงุงหงิง
"อา...หิมะตกแล้ว หนาวจัง"
"พี่ออกจะอุ่น"
"งั้นพี่ก็กอดผมหน่อยสิ ผมจะได้อุ่นแบบพี่ไง" พูดจบก็ฉีกยิ้มกว้างรออ้อมกอดอุ่นๆของพี่ชายชาวจีน ฮันคยองเองก็ไม่รอช้าเข้าสวมกอดเจ้าตัวยุ่งในทันที
"อุ่นพอรึยังเจ้าตัวยุ่ง"
"งืม... ผมรักพี่นะ" ฮันคยองไม่ว่าอะไรอีกนอกจากหัวเราะกับกริยาออดอ้อนของคนรักที่นานๆทีจะได้มีช่วงเวลาแบบนี้บ้าง
ทั้งคู่หิ้วถุงโซจูเข้ามาจนเกือบจะถึงหน้าห้องพัก จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของคยูฮยอนก็ดังขึ้น มือบางล้วงเอาเครื่องมือสื่อสารเครื่องเล็กออกมาจากกระเป๋า รอยยิ้มบนใบหน้าที่มีมาก่อนหน้านั้นหายไปเพียงชั่วแว่บก่อนจะกลับมายิ้มแบบเดิมเมื่อเสียงทุ้มของฮันคยองถามว่าใครโทรมา
"ที่บ้านน่ะฮะ เดี๋ยวพี่เอาเหล้าเข้าไปก่อนดีกว่าพวกพี่เขาคงรอกันนานแล้ว ขอผมคุยโทรศัพท์ก่อนแป๊ปนึงนะฮะข้างในเสียงดังเดี๋ยวคุยกันไม่รู้เรื่อง"
"เอางั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวเบียร์ถุงนี้พี่ถือเข้าไปให้นะ" พูดจบก็ปรี่เข้ามาจะเอาถุงในมือของร่างบางไป หากแต่คยูฮยอนกลับชักมือออกมา
"พี่ถือหนักแล้วเดี๋ยวนี่ผมถือตามเข้าไปให้เองฮะ แป๊ปเดียว" เมื่อคยูฮยอนยืนยันด้วยคำพูดฮันคยองจะว่าอะไรได้ ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพัก
เมื่อแน่ใจว่าประตูปิดลงสนิทแล้วโจคยูฮยอนก็เดินเลี่ยงออกมาให้ห่างจากห้องแล้วค่อยกดรับสาย น้ำเสียงห้วนจัดที่ส่งออกไปบ่งบอกว่ารำคาญเต็มที
"พี่โทรมาหาผมเรื่องอะไรอีกล่ะ"
'คยูฮยอน...ตอนนี้นายอยู่ไหนน่ะ'
"อยู่ที่หอ วันนี้มีปาร์ตี้กันพี่จะมาไหมล่ะ"
'คยูฮยอนฟังพี่ดีๆนะ นายต้องรีบไปหาฮยอกแจแล้วบอกว่าขอดีวีดีที่วางอยู่ในห้องนอนของเขาคืนเดี๋ยวนี้' น้ำเสียงร้อนรนของชเวซีวอนที่ไม่คาดว่าจะได้ยินทำให้คยูฮยอนเอะใจแต่ก็ไม่ได้นึกสนใจทำไรนัก จึงแกล้งทำยียวนกลับไป
"จำเป็นด้วยเหรอที่ผมต้องทำตามที่พี่บอกน่ะ ดีวีดีโป๊น่ะสิ ป่านนี้เสร็จพี่ฮยอกแจไปแล้วมั้ง?"
'คยูฮยอน นี่เป็นเรื่องคอขาดบาดตายนะ ถ้ายังไม่อยากจะเสียใจรีบไปเอามันคืนมาเดี๋ยวนี้'
"แล้วทำไมพี่ไม่ไปเอาเองเล่า มาใช้ผมทำไม"
'เพราะฉันคิดว่าฉันจะไปไม่ทันก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป ฟังพี่นะคยู... พี่...' ปลายสายเงียบไปนานจนคยูฮยอนนึกว่าซีวอนวางสายไปแล้ว หากแต่ดูที่หน้าจอก็ยังเห็นว่าซีวอนยังถือสายอยู่ คยูฮยอนเริ่มอารมณ์เสียไหนว่าให้รีบไปแล้วยังมัวอมพะนำอยู่นั่นแหละ
"พี่อะไร? พี่จะพูดอะไรก็รีบพูดมา ไม่งั้นผมจะวางสายแล้วนะ"
'...'
"...."
'พี่... พี่รักนาย'
2BCon
...
Couple : Siwon Hanhyung Kyuhyun
Rate : NC-17
Genre : Force&Crafty
Writer : NiTRoGeN14
Writer's Note : กำลังจะจบแล้ว... เอ๊ะยังไง? หุหุ
- 10 -
...
ความอบอุ่นจากร่างใหญ่ที่กอดอยู่ เสียงจังหวะการเต้นของหัวใจของอีกคนขับกล่อมให้การนอนหลับในคืนนี้เต็มไปด้วยฝันดี เพิ่มแรงเบียดซุกกายเข้าหาความอบอุ่น ความอบอุ่นที่ทำให้หัวใจด้วยน้อยๆดวงนี้ไม่ต้องเหงาหงอย ไม่ต้องรอคอยอย่างไร้ความหวังและโดดเดี่ยว เครื่องปรับอากาศที่ยังคงทำงานตามหน้าที่ได้อย่างไม่บกพร่องทำให้กายสองกายยิ่งเบียดเข้าหาเพิ่มความอบอุ่นให้แก่กัน ทว่า...แสงสว่างที่ส่องลอดเข้ามาปลุกให้ตื่นจากนิทราฝันอันแสนหวาน
ชเวซีวอนปรือตาขึ้นด้วยความมึนศีรษะเต็มขนาด ความรู้สึกปวดหนึบที่หัวด้านซ้ายรุนแรงคล้ายกับเมื่อคืนเขาถูกตีหัวด้วยไม้เบสบอลเสียอย่างนั้น กลิ่นเหล้าเหม็นรุนแรงยิ่งทำให้เขาปวดหัวเข้าไปอีก ไม่เข้าใจ...ทั้งๆที่เมื่อคืนเขาก็ดื่มไม่มาก อีกอย่างสุขภาพร่างกายก็ออกจะแข็งแรงทำไมไมเกรนถึงได้โผล่มาทักทายกันตั้งแต่เช้าได้ ฝืนทนลุกขึ้นจากเตียงก็ติดร่างบางๆที่ก่ายอยู่บนตัวเขาอีก มือหนาขย้ำเข้าที่ท้ายทอยของแมวขี้เมาแล้วดึงให้ไปนอนซุกหมอนใบโตแทน เพียงเท่านั้นชเวซีวอนรูปหล่อพ่อรวยก็เป็นอิสระพร้อมกับอาการปวดหัวตุ้บๆที่ยังไม่จางหาย
พอได้อาบน้ำอุ่นๆเข้าสักหน่อยอาการปวดหัวไมเกรนก็ดูจะบรรเทาลง ร่างสูงหยุดอยู่หน้ากระจกส่องดูความเรียบร้อยหล่อเหลาไร้ที่ติบนใบหน้าของตนเองแล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นไรหนวดขึ้นจางๆบนหน้า ชายหนุ่มจึงตัดสินใจกำจัดอุปสรรคความหล่อใสแบบคุณชายทิ้งในทันที
เสียงน้ำไหลกระทบอ่างแก้วไม่ขาดสายทำเอาแมวขี้เมา เอ๊ย! แมวขี้เซายอมลืมตาตื่นขึ้นมาได้ พอเห็นสภาพเปลือยเปล่าของตัวเองโจคยูฮยอนก็ม้วนตัวเข้ากับผ้าห่มก่อนจะลุกขึ้นเดินตุปัดตุเป๋ตรงไปยังห้องน้ำ ยังไม่ทันจะผลักประตูเข้าไปประตูบานนั้นก็ถูกเปิดออกมาเสียก่อนพร้อมกับร่างแข็งแรงสมส่วนในชุดคลุมอาบน้ำ
"ตื่นแล้วเหรอ"
"งือ... พี่... อาบน้ำแล้วเหรอ วันนี้ไม่มีงานไม่ใช่เหรอ"
"ไม่มีงานก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะนอนหมกเคล้าตัวกับกลิ่นเหล้าไปทั้งวันสักหน่อย นายเองก็รีบไปอาบน้ำได้แล้วไป กลิ่นเหล้าหึ่งเหม็นจนปวดหัวไปหมดแล้ว" ซีวอนพูดไปก็ทำท่าบีบจมูกตัวเองยืนยันกลิ่นเหล้าเหม็นๆได้เป็นอย่างดี โจคยูฮยอนมู่หน้าลงก่อนจะสะบัดตัวเดินเข้าห้องอาบน้ำไป
พอเดินออกมาจากห้องอาบน้ำก็ได้กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นลอยมาจากเคาน์เตอร์ ไม่ต้องคิดมากให้เสียเวลา ร่างบางเดินตรงไปทางนั้นทันทีทั้งๆที่ยังใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย
ชเวซีวอนพอเห็นเจ้าตัวยุ่งเดินตัวลอยออกมาจากห้องก็ไปหยิบแก้วเพิ่ม แล้วยื่นอันที่ชงเสร็จแล้วให้คยูฮยอนไป
"ขอบคุณฮะ" รับแก้วกาแฟมาถือไว้แล้วส่งเสียงขอบคุณออกไปพร้อมกับรอยยิ้มหวานหยด ร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้สูงค่อยๆจิบกาแฟร้อนๆเข้าปากทีละน้อยพลางทำหน้าเคลิ้ม "อา... สบายจัง"
"สบายสิ ไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่างนิจไม่สบายได้ยังไงกัน พอเมาแล้วก็ไม่รู้เรื่องลำบากใครอีกล่ะ"
"ฮ่ะฮ่า ขอโทษครับ" พูดไปงั้นแหละเพราะรู้ว่าซีวอนไม่ได้โกรธจริงจังนักอ้อนเข้าหน่อยเดียวก็อารมณ์ดีเอง ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นคยูฮยอนก็ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้มาทำอะไรกับซีวอนแบบนี้อีกเพราะรู้ว่าความสัมพันธ์แบบพี่น้องมันหมดไปนานแล้ว แต่เห็นซีวอนเริ่มกลับมาเป็นพี่ชายคนเดิมก่อนหน้านั้นก็รู้ว่าความจริงแล้วพี่ซีวอนไม่ได้หายไปไหนเลยเพียงแต่เขาเองต่างหากที่ทำให้พี่ซีวอนคนนั้นหายไป พอเป็นแบบนี้แล้วคยูฮยอนก็รู้สึกว่าคุ้มค่าเหลือเกินที่ลงทุนทำทุกอย่างไป อีกไม่นานแล้วสินะที่เขากับพี่ฮันคยองจะได้รักกันอย่างมีความสุขโดยที่มีซีวอนพี่ชายที่แสนดีคอยให้กำลังใจอยู่เคียงข้าง อีกไม่นาน...
...
"รยออุคเห็นทงแฮไหม?" ที่บ้านพักของเหล่าซูจูในวันทำงานช่างเงียบเหงา สมาชิกส่วนใหญ่ต่างออกไปทำงาน ส่วนคนที่เหลืออยู่ก็คือพวกไม่มีงานทำ และรยออุคก็เป็นหนึ่งในนั้น ตอนนี้ซูเปอร์ จูเนียร์ เอ็มหมดช่วงโปรโมตอัลบั้มแรกที่จีนแล้วจึงเดินทางกลับมาเกาหลีเพื่ออัดเสียงในอัลบั้มที่สาม ทว่าไม่ใช่แค่พวกเอ็มที่ว่าง ดูเหมือนกระต่ายอวบอย่างอีซองมินก็ดูจะว่างด้วยถึงได้เรียกถามหาเพื่อนซี้แต่เช้าอย่างนี้
"ไม่เห็นฮะ รู้แต่ว่าออกไปกะเฮนรี่ตั้งแต่เช้าแล้ว" รยออุคเงยหน้าขึ้นจากแล็ปท็อปเครื่องโปรดแล้วตอบด้วยสายตาใสแจ๋ว
"งั้นเหรอ...อะไรกันฉันกะชวนทงแฮไปซื้อเสื้อสักหน่อย ไปคนเดียวก็ได้ว่ะ" พูดจบกระต่ายอวบก็เดินปึงปังออกจากห้องพักไป รยออุคก็กลับไปสนใจจอคอมต่อ ช่างเป็นวันหยุดที่สบายอะไรอย่างนี้นะ
.
.
.
ที่ร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูในโรงแรมกลางกรุงโซล สองพี่น้องต่างเชื้อชาติกำลังเคี้ยวฟรัวส์กา(ตับห่าน)กันอย่างเอร็ดอร่อย ด้วยความที่รีบเคี้ยวไปหน่อยก็เลยทำให้เจ้าตับที่แพงแสนแพงติดคอเข้าจนได้ อีทงแฮทุบอกปึ้กปั้กหวังให้เจ้าตับห่านชิ้นโตลงกระเพาะไปให้ได้ ซีวอนที่นั่งมองอยู่ฝั่งตรงข้ามเกิดสงสารก็เลยยื่นแก้วไวน์ไปให้ ส่วนเฮนรี่ก็ยังคงก้มหน้าก้มตากินอย่างไม่สนใจว่าใครจะเป็นใครจะตาย ก็เจ้าตับแพงเว่อร์นี่มันหากินได้ง่ายๆที่ไหนล่ะ นี่ถ้าไม่มีคนเลี้ยงก็ไม่ยอมเจียดเงินซื้อกินเองหรอก พอหมดตับห่านไปได้คนละห้าจาน ของหวานที่มีหน้าตาน่าทานก็ถูกมาเสิร์ฟต่อในทันที ไม่มีอะไรจะมีความสุขไปกว่านี้อีกแล้ว จนในที่สุดผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงโต๊ะทั้งโต๊ะก็ว่างเปล่า ซีวอนมองดูทงแฮกับเฮนรี่ยิ้มอย่างมีความสุขก็อดจะยกยิ้มน้อยๆไปด้วยไม่ได้
"จะทานอะไรอีกไหม? ที่นี่ยังมีอีกตั้งหลายอย่างนะที่อร่อยน่ะ"
"โอ๊ยพอแล้วล่ะซีวอน แค่นี้ฉันกับเฮนรี่ก็พุงจะแตกตายอยู่แล้ว" อีทงแฮว่าปนเสียงหัวเราะยกมือขึ้นโบกน้อยๆ โดยมีเฮนรี่พยักหน้าสนับสนุน
"ถ้าอยากจะทานอะไรอีกก็บอกนะ ถือว่าขอบคุณที่ทั้งสองคนช่วยฉันเมื่อคราวนั้น"
"ไม่เป็นไรหรอกฮะพี่ซีวอน เรื่องแค่นี้เองใช่ไหมฮะพี่ทงแฮ" พูดจบก็หันไปพยักเพยิดกับพี่ชายแล้วหันกลับมายิ้มแก้มป่องดันตาหยี "พี่เลี้ยงพวกเราสองคนแค่นี้ก็มากเกินกว่าที่ผมช่วยพี่อีก ถ้าพี่มีอะไรอยากให้เราสองคนช่วยอีกก็บอกมาได้เลยนะฮะ"
"อืม... งั้นก็พอดีเลย ฉันกำลังหาคนจะช่วยอะไรนิดหน่อยพอดี" ชเวซีวอนตีหน้าใช้ความคิดก่อนจะใช้สายตาคมดุมองไปที่สองคน "พวกนายจะช่วยฉันได้หรือเปล่า?"
"ได้สิ ถ้าไม่ใช่เรื่องไปฆ่าไปแกงใครกับทำอะไรที่เสี่ยงคุกเราสองคนก็ยินดีช่วยนายทั้งนั้นแหละ"
"งั้นก็คราวนี้ช่วยเอาดีวีดีนี่ไปให้ฮยอกแจทีนะ" พูดจบมือหนาก็หยิบเอาแผ่นดีวีดีใส่ซองเรียบร้อยออกมาจากกระเป๋าถือใบหรูวางลงบนโต๊ะ
"แค่นี้?" อีทงแฮเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เฮนรี่เองก็มีอาการงุนงงไม่ต่างกัน เลี้ยงตับห่านตั้งสิบจาน ไวน์ปี 50 อีกขวด ไหนจะขนมหวานในภัตรคารหรูอีกล่ะ จะให้ช่วยทำงานให้แค่เอาแผ่นดีวีดีไปให้ฮยอกแจเนี่ยนะ
"แค่นี้ อ้อ! แล้วก็อย่าบอกใครล่ะว่าเอานี่มาจากฉันเดี๋ยวคนอื่นเขาจะเข้าใจฉันผิดหมด" พูดไปก็ทำหน้าทะเล้นไป อีทงแฮกับเฮนรี่เลยร้องอ๋อแผ่นที่ว่านี่คงไม่พ้นหนัง AV ที่ฮยอกแจชื่นชอบแน่ๆ
"ได้เลย เรื่องแค่นี้เอง ขอบใจนะซีวอนที่เลี้ยงอาหารเด็กยากจนตาดำๆ"
"ฮ่ะๆ ฉันต่างหากที่ต้องขอบใจนายสองคนน่ะ ขอบใจจริงๆนะ..."
.
.
.
วันนี้สมาชิกซูเปอร์ จูเนียร์ต่างพร้อมใจกันอยู่ที่ห้องพักแทบทุกคน ไม่เว้นแม้แต่คิมยองอุนที่งานเยอะกว่าใครๆในวง ปาร์ตี้เล็กๆก็เลยเกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ พอเริ่มตกดึกหน่อยเหล้าเบียร์ที่เตรียมไว้ก็หมดลงจนได้ ฮันคยองเลยอาสาออกไปซื้อโดยมีเจ้าตัวยุ่งโจคยูฮยอนติดสอยห้อยตามไปด้วย ตัวยุ่งอย่างทงแฮก็อยากจะตามไปด้วยแต่พอได้ยินที่พี่จองซูบอกว่าปล่อยให้คู่รักเขาได้อยู่กันสองต่อสองบ้างก็เลยยอมตัดใจ ปล่อยให้สองคนนั้นได้หวานกันเป็นส่วนตัวบ้าง
ฮันคยองกับโจคยูฮยอนเดินจับจูงมือกันมาตลอดทางจนถึงร้านสะดวกซื้อ อากาศหนาวๆแบบนี้หากได้จับมือกับคนที่รักก็คงไม่ความสุขดีไม่น้อย ทว่าอีกด้านหนึ่งยังมีคนที่ยังจมอยู่กับความเศร้าเสียใจกับรักที่มอบให้ไปได้กลับไม่ได้อะไรตอบแทน
ชเวซีวอนจ้องมองโทรศัพท์ในมือมานานเท่าไหร่ก็ยากจะบอกได้ หน้าจอมืดดำเหมือนกับหัวใจของเขาในตอนนี้ไม่มีผิด คิดแต่จะแก้แค้นตกอยู่ในห้วงของความชิงชังอันน่ารังเกียจ อีกไม่นาน...เขารับรู้ได้ว่าอีกไม่นานทุกอย่างก็จะจบการแก้แค้นของเขาจะจบลง จบลงพร้อมๆกับที่ฮันคยองกับโจคยูฮยอนไม่มีวันกลับมาประสานกันได้อีก
แต่...มันสมควรแล้วหรือ?
โจคยูฮยอน...น้องชายที่เขาเคยเอ็นดู ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้ก็ยังเป็นโจคยูฮยอนที่น่าเอ็นดูอยู่เสมอ รอยยิ้มอ่อนเยาว์ไร้เดียงสา ตากลมโตที่จ้องมองมาอย่างไม่เก็บความรู้สึก แสงสว่างที่ฉายสาดอยู่ในใจเขาเสมอแม้จะมีเรื่องที่ไม่เข้าใจมาบดบังไปแต่ไม่นานแสงสว่างอันเดิมอันนั้นก็กลับเข้ามาฉายในใจของเขาอีกจนได้ อบอุ่นยิ่งกว่าใครไหนๆ อ่อนโยนยิ่งกว่าสิ่งใด ตัวตนที่ไม่เสเสร้งของโจคยูฮยอนกำลังทำให้ใจที่แข็งกระด้างของชเวซีวอนอ่อนลง
เรื่องกำลังจะจบแล้วซีวอน...
อยู่ที่นายจะเลือกแล้วว่าจะให้จบแบบไหน แบบไหนที่นายต้องการ
ทำลายทั้งตัวเอง ฮันคยองและคยูฮยอนไปพร้อมๆกัน
หรือจะอยู่แบบนี้ยอมเป็นคนที่เจ็บปวดคนเดียวแบบนี้ต่อไป
เลือกสิ...ทุกอย่างกำลังจะจบลงแล้ว
.
.
.
"อา...สองคนนั้นไปซื้อเหล้านานจัง ไม่มีอะไรจะดื่มแล้วนะ" ปาร์คจองซูเริ่มโวยวายเมื่อเหล้าหมด คนอื่นๆเองก็ออกอาการไม่ต่างกันเท่าไหร่
"แล้วนี่ทำไมซีวอนมันไม่มาว่ะ?"
"เห็นว่าติดธุระกับที่บ้านน่ะพี่ฮีชอล เฮ้อเหล้าหมดแบบนี้ทำอะไรดีฟร่ะ" ชินดงฮีพูดไปก็เรอไปท่าทางเมาหนัก
"งั้นเรามาหาอะไรทำแก้เครียดกันดีกว่า" อีฮยอกแจเสนอจบก็วิ่งปรู๊ดปร๊าดเข้าห้องนอนสักพักก็ออกมาพร้อมกับแผ่นดีวีดีในมือ
"อะไรว่ะไอ้ฮยอก" คิมยองอุนถามขึ้นอย่างสงสัย แผ่นดีวีดีแผ่นหนึ่งมันจะช่วยแก้เตรียดได้ยังไงกันฟร่ะ
"หุหุ ก็แผ่น AV ใหม่ล่าสุดเลยน่ะสิ ใครไม่รู้เอามาวางไว้ให้บนเตียงเขียนด้วยนะว่า 'แด่ฮยอกแจเพื่อนเลิฟฉันรู้ว่าแกอยากได้'"
"แล้วแกเปิดดูยังว่ะ"
"ยังเลยพี่ ผมว่าเรามาดูพร้อมกันดีกว่าจะได้ตื่นเต้นแก้เครียดกันไง คยูฮยอนไม่อยู่พอดีฮ่าๆ" พูดจบอีฮยอกแจก็ปราดเข้าไปที่หน้าทีวีเปิดเครื่องเล่นใส่แผ่นเรียบร้อย ทันทีที่หน้าจอฉายภาพทุกคนก็ต่างอ้าปากค้าง
.
.
.
ระหว่างทางจะเดินกลับห้องพัก หิมะก็เริ่มโปรยปราย คู่รักจูงมือกันเดินดูน่ารักน่าอบอุ่นในสายตาของคนหลายๆคน คยูฮยอนเอนศีรษะเข้าซบไหล่หนาของฮันคยองพลางพูดหงุงหงิง
"อา...หิมะตกแล้ว หนาวจัง"
"พี่ออกจะอุ่น"
"งั้นพี่ก็กอดผมหน่อยสิ ผมจะได้อุ่นแบบพี่ไง" พูดจบก็ฉีกยิ้มกว้างรออ้อมกอดอุ่นๆของพี่ชายชาวจีน ฮันคยองเองก็ไม่รอช้าเข้าสวมกอดเจ้าตัวยุ่งในทันที
"อุ่นพอรึยังเจ้าตัวยุ่ง"
"งืม... ผมรักพี่นะ" ฮันคยองไม่ว่าอะไรอีกนอกจากหัวเราะกับกริยาออดอ้อนของคนรักที่นานๆทีจะได้มีช่วงเวลาแบบนี้บ้าง
ทั้งคู่หิ้วถุงโซจูเข้ามาจนเกือบจะถึงหน้าห้องพัก จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของคยูฮยอนก็ดังขึ้น มือบางล้วงเอาเครื่องมือสื่อสารเครื่องเล็กออกมาจากกระเป๋า รอยยิ้มบนใบหน้าที่มีมาก่อนหน้านั้นหายไปเพียงชั่วแว่บก่อนจะกลับมายิ้มแบบเดิมเมื่อเสียงทุ้มของฮันคยองถามว่าใครโทรมา
"ที่บ้านน่ะฮะ เดี๋ยวพี่เอาเหล้าเข้าไปก่อนดีกว่าพวกพี่เขาคงรอกันนานแล้ว ขอผมคุยโทรศัพท์ก่อนแป๊ปนึงนะฮะข้างในเสียงดังเดี๋ยวคุยกันไม่รู้เรื่อง"
"เอางั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวเบียร์ถุงนี้พี่ถือเข้าไปให้นะ" พูดจบก็ปรี่เข้ามาจะเอาถุงในมือของร่างบางไป หากแต่คยูฮยอนกลับชักมือออกมา
"พี่ถือหนักแล้วเดี๋ยวนี่ผมถือตามเข้าไปให้เองฮะ แป๊ปเดียว" เมื่อคยูฮยอนยืนยันด้วยคำพูดฮันคยองจะว่าอะไรได้ ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพัก
เมื่อแน่ใจว่าประตูปิดลงสนิทแล้วโจคยูฮยอนก็เดินเลี่ยงออกมาให้ห่างจากห้องแล้วค่อยกดรับสาย น้ำเสียงห้วนจัดที่ส่งออกไปบ่งบอกว่ารำคาญเต็มที
"พี่โทรมาหาผมเรื่องอะไรอีกล่ะ"
'คยูฮยอน...ตอนนี้นายอยู่ไหนน่ะ'
"อยู่ที่หอ วันนี้มีปาร์ตี้กันพี่จะมาไหมล่ะ"
'คยูฮยอนฟังพี่ดีๆนะ นายต้องรีบไปหาฮยอกแจแล้วบอกว่าขอดีวีดีที่วางอยู่ในห้องนอนของเขาคืนเดี๋ยวนี้' น้ำเสียงร้อนรนของชเวซีวอนที่ไม่คาดว่าจะได้ยินทำให้คยูฮยอนเอะใจแต่ก็ไม่ได้นึกสนใจทำไรนัก จึงแกล้งทำยียวนกลับไป
"จำเป็นด้วยเหรอที่ผมต้องทำตามที่พี่บอกน่ะ ดีวีดีโป๊น่ะสิ ป่านนี้เสร็จพี่ฮยอกแจไปแล้วมั้ง?"
'คยูฮยอน นี่เป็นเรื่องคอขาดบาดตายนะ ถ้ายังไม่อยากจะเสียใจรีบไปเอามันคืนมาเดี๋ยวนี้'
"แล้วทำไมพี่ไม่ไปเอาเองเล่า มาใช้ผมทำไม"
'เพราะฉันคิดว่าฉันจะไปไม่ทันก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป ฟังพี่นะคยู... พี่...' ปลายสายเงียบไปนานจนคยูฮยอนนึกว่าซีวอนวางสายไปแล้ว หากแต่ดูที่หน้าจอก็ยังเห็นว่าซีวอนยังถือสายอยู่ คยูฮยอนเริ่มอารมณ์เสียไหนว่าให้รีบไปแล้วยังมัวอมพะนำอยู่นั่นแหละ
"พี่อะไร? พี่จะพูดอะไรก็รีบพูดมา ไม่งั้นผมจะวางสายแล้วนะ"
'...'
"...."
'พี่... พี่รักนาย'
2BCon
...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น