นางร้ายอย่างฉันก็มีเหตุผลที่จะเป็นนางร้าย

ลำดับตอนที่ #4 : นักเรียนใหม่

-คือพูด

~คือคิด



วันจันทร์ที่ 7 กันยายน 254…



วันนี้ฉันตื้นนอนมาตอนเช้า อาบน้ำ แต่งตัว เตรียมตัวไปโรงเรียน และลงมาทานอาหารเช้า

เมื่อฉันเดินลงมาถึงข้างล่าง เห็นนางตองมันนั่งอยู่ทีโต๊ะอาหาร ที่สะดุดตาที่สุดคือมันใส่ชุดนักเรียนแบบเดียวกับฉัน ฉันตกใจนิดหน่อยแต่เก็บอาการไว้ตามมาดของฉัน ฉันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของฉัน ทานข้าว และทำเหมือนไม่มีมันอยู่ที่นั้น



นางตอง - พี่วาค่ะ วันนี้ไปโรงเรียนด้วยกันนะค่ะ ตองเรียนที่เดียวกับพี่วาด้วย คุณพ่อคุณแม่จัดการเรื่องย้ายโรงเรียนให้ตองแล้วค่ะ

วา ~ แกเรียกพ่อแม่ฉันว่าพ่อแม่เลยเหรอ

นางตอง - ตองตื้นเต้นมากเลยค่ะ ตองอยากหาเพื่อนให้ได้เยอะๆ พี่วาแนะนำให้ตองหน่อยนะค่ะ

ฉันเบื่อจึงรีบลุกออกจากโต๊ะ รีบเดินไปหน้าบ้าน

นางตอง - พี่วารอตองด้วยสิค่ะ

วา ~ ตามอย่างกับหมาเลียก้น



ฉันขึ้นรถที่ลุงแป่นจอดเป็นประจำที่หน้าบ้าน นางตองตามมาและขึ้นรถ นางนั้นขึ้นรถมานั่งข้างหลังกับฉัน

ฉัน - ไปนั่งข้างหน้า

นางตอง - ทำไมล่ะค่ะ ตองอยากนั่งข้างหลังกับพี่วานิ

ฉันทำหน้าตาไม่พอใจแต่ไม่พูดอะไร นางตองมันรู้หน้าที่จึงลุกไปนั่งข้างหน้า

รถออกจากบ้านเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ



นางตอง - ลุงแป่นใช่ไหมค่ะ

ลุงแป่น - ใช่ครับ หนูตองที่พึ่งย้ายเข้ามาอยู่ใช่ไหมเนี้ย

นางตอง - ใช่แล้วค่ะ เรียกตองก็พอค่ะ ตองคงต้องนั่งรถนี้เกือบทุกวันนะค่ะ ฝากตัวด้วยนะค่ะ

ลุงแป่น -  ลุงรู้แล้ว มีหนูมานั่งด้วยก็ดี ลุงจะได้มีเพื่อนคุย พักนี้ชอบเหม่อประจำเลย

นางตอง - ค่ะ แต่ตองอาจจะพูดมากหน่อยนะค่ะ

ลุงแป่น - ดีแล้วล่ะหนู พูดเก่งๆ ดูเป็นเด็กหน้าเอ็นดู

ฉัน ~ ไอ้คนพวกนี้ไม่มีมารยาทเลย เมื่อไหร่จะถึงโรงเรียนสักทีนะ มาด่าฉันทางอ้อมอีกนะไอ้แก่

ฉันฟังไอ้คนพวกนี้พูดคุยกันแต่เรื่องไร้สาระตลอดทาง แล้วโชคดีมากที่ถึงโรงเรียนสักที

รถจอดลงหน้าโรงเรียนเหมือนปรกติ



นางตอง - ลุงจะมารับกี่โมงค่ะ

ลุงแป่น - เวลาเลิกเรียนลุงก็มาถึงแล้วล่ะหนู เพราะคุณตองชอบกลับบ้านเร็ว

นางตอง - พี่ตองไปกันเถอะค่ะ



ฉันรีบออกมาจากรถ นางตองเดินเข้ามาหาฉันโดยเร็ว คนทุกคนตรงนั้น มองมันและฉันเป็นสายตาเดียว



นางตอง - พี่วาค่ะ ตองจะไปอยู่ห้องไหน รู้ได้ยังไงค่ะ

ฉันทำหน้าตาไม่พอใจ และรีบเดินออกไปจากหน้ามัน ปล่อยให้มันยืน งง อยู่คนเดียว

ฉันเดินขึ้นห้องเรียน เมื่อไปถึงห้องเรียน ฉันเห็นเพื่อนๆมุงอยู่ที่จุดๆเดียว ฉันไม่อยากที่จะไปยุ่งกับคนพวกนั้น จึงไปนั่งที่โต๊ะของฉัน



นักเรียนในห้อง 1 – นายย้ายมาจากโรงเรียนอะไรอ่ะ นายนักเรียนใหม่

นักเรียนใหม่ - จากต่างประเทศครับ

นักเรียนในห้อง 2 – หรอ แล้วจะเรียนภาษาไทยรู้เรื่องหรอ

นักเรียนใหม่ - ผมแค่ไปเรียนแค่ 1 ปีเองครับ ยังไม่ลืมหรอกคับ แต่ก็ขอความช่วยเหลือด้วยนะคับ

สงสัยจะมีนักเรียนใหม่มา แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันเลย แต่อยู่ดีๆก็มีเสียงดังที่ดูเหมือนเสียงตะโกน

นักเรียน 3 - เรามีข่าวใหญ่มาบอก

นักเรียน 4 - อะไรจะใหญ่ไปกว่าเรื่องนักเรียนใหม่ของห้องเราล่ะ

นักเรียน 3มองมาที่ฉันอย่างมีนัย และเดินไปที่คนกลุ่มใหญ่ คุยกันสักพักใหญ่ และทุกคนก็หันมามองที่ฉัน

นักเรียน 1 - วา เธอมีน้องสาวด้วยเหรอ มีคนเห็นที่หน้าโรงเรียน เด็กนักเรียนใหม่ที่มากับเธอเป็นใครอ่ะ

ฉัน ~ นึกว่าเรื่องอะไรทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ เรื่องนางตองนี้เอง

ฉันมองไปที่กลุ่มเพื่อน นั้นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นนักเรียนใหม่ เค้าก็หน้าตาธรรมดา ตัวใหญ่กว่าคนอื่นจนเห็นได้ชัด ฉันแค่มองไปที่กลุ่ม และหันหน้ากลับมา โดยไม่ตอบอะไร



นักเรียน 1 - วา เธอไม่ได้ยินที่ฉันถามหรือไงอ่ะ

นักเรียน 2 - จะไปหวังอะไรกับวาล่ะ วันๆได้ยินเสียงเค้าก็เป็นบุญหูแล้ว อย่าไปสนใจเลย

นักเรียนใหม่ - เค้าเป็นใครอ่ะ เพื่อนคนนั้นอ่ะ

นักเรียน 1 - เค้าไม่พูดหรอกคนนั้นอ่ะ เก็บตัวจะตาย วันๆไม่รู้จะพูดอะไรสักคำหรือเปล่าก็ไม่รู้ อยู่ในโลกส่วยตัวจะตาย

ฉัน ~ คนพวกนี้รู้จักมารยาทไหมเนี้ย เห็นหัวฉันบ้างไหมเนี้ย

ครู - นักเรียนทุกคนออกจากห้องได้แล้ว มาเคารพธงชาติได้แล้ว

ฉันเดินออกไปตามคำสั่ง เมื่อเพลงชาติดังขึ้นและจบลง ทุกคนก็เข้าห้องเรียน นักเรียนทุกคนนั่งบนโต๊ะของตน นอกจากนายนักเรียนใหม่



ครู - วันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนำให้รู้จักกันนะ นักเรียน แนะนำตัวหน่อยค่ะ

นักเรียนใหม่ - หวัดดีเพื่อนทุกคนนะคับ ผมชื่อ ชานนท์ คับ เรียกว่า นนท์ ก็ได้คับ ยินดีที่ได้มาเรียนห้องนี้คับ

ครู - ไปนั่งที่ได้แล้ว เออ ตรงที่นั่งข้างๆ จันทราวา มีที่ว่างใช่ไหม ชานนท์เธอไปนั่งตรงนั้นไป

ชานนท์ - คับ

ครูให้นายนักเรียนใหม่มานั่งข้างฉันเนี้ยนะ เบื่อที่สุดเลย เดี่ยวคนอื่นก็จะมาคุยข้ามหัวฉันอีก

ครู - มีอะไรไม่เข้าใจก็ถาม จันทราวาได้นะ ถ้าเค้าตอบ

เพื่อนทุกคนหัวเราะเบาๆ อย่างมีมารยาท แต่ฉันก็ไม่ชอบอยู่ดีที่มีคนมานั่งข้างๆ

นายชานนท์ยกกระเป๋ามานั่งข้างๆฉัน



ชานนท์ - หวัดดี ชื่อวาใช่ไหมอ่ะ

ฉันไม่ตอบ และทำเหมือนฟังครูพูดอยู่

ชานนท์ - เป็นคนไม่ค่อยพูดหรอ ทำไมอ่ะ

ฉันไม่ตอบ และนายชานนท์ก็ยังไม่หมดความพยายาม

ชานนท์ - รู้แล้วว่าทำไม เพื่อนๆถึงพูดว่าไม่ค่อยพูด มันเป็นความจริงด้วย เค้าบอกกันว่าคนที่ไม่ค่อยพูดกับ

              ชอบทำหน้าไม่สบอารมคนเนี้ย เดียวหน้าแก่นะ

ฉันโกรธนิดๆแต่ไม่พูดอะไรไป

ชานนท์ - อ่าวปล่อยมุกไปงี้แล้วยังไม่ขำอีก ตกลงเป็นคนยังไงกับแน่อ่ะ

ฉันทนไม่ไหวแล้ว

วา - ฉันรำคาน อย่ามายุ่ง

ชานนท์ - พูดแล้ว บุญหูมากเลยนะเนี้ย เราไม่พูดแล้วก็ได้

จากนั้นเรียนช่วงเช้าก็ไม่มีเสียงนายนั้นมากวนหู ฉันลงไปกินข้าวกลางวันเหมือนเดิม ฉันเห็นนางตองมันนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆของมันอย่างมีความสุขแบบของมัน แต่ฉันไม่ไปสนใจมันหรอก ฉันไปซื้อข้าวกิน และนั่งกินคนเดียวอย่างปรกติ

………..- นั่งด้วยดิ

ฉันมองขึ้นไป นั่นเป็นนายนั้น นั้นเอง ชานนท์ ฉันไม่ตอบอะไรต่อไป

ชานนท์ - ทำไมมานั่งกินข้าวคนเดียวล่ะ

คนรอบข้างมองมาที่โต๊ะฉันเป็นสายตาเดียว ไม่รู้ว่านายนั้น มันเป็นจุดเด่นอะไร

ชานนท์ - ไม่ไปนั่งกินข้าวกับคนอื่นล่ะ

ฉันรีบกินข้าวอย่างเร็ว

ชานนท์ - ไม่ต้องรีบก็ได้ เราไม่ใช่ตัวเชื้อโรคนะ หรือหิวมากเลยล่ะ

ฉันไม่ตอบ กินอย่างเดียว

ชานนท์ - รังเกียจเราหรอ

ฉันเหลือข้าวไม่มาก และพร้อมที่จะทิ้งแล้ว ฉันลุกขึ้น

ชานนท์ - กินข้าวเร็วดีนี้

ฉันเดินไปเก็บจานแล้วขึ้นไปบนห้องเรียน และนั่งเชยๆไม่ทำอะไร โชคดีที่นายนั้นไม่ตามขึ้นมา

เรียนช่วงบ่ายเริ่มขึ้น นายชานนท์เข้าห้องทันเวลาพอดี นายนั้นเดินมานั่งที่โต๊ะพอดี

ชานนท์ - ทำไมรีบหนีเราอ่ะ

ฉันไม่ตอบ นายนั้นก็ไม่ถามต่อ

ถึงเวลาเลิกเรียนฉันรีบเดินไปที่รถ ที่จอดแถวๆเดิม นายนั้นตามฉันมา

ชานนท์ - จะกลับบ้านแล้วเหรอ ไม่อยู่โรงเรียนเลยหรอ

ฉันไม่ตอบ และรีบเดินไปที่รถ นางตองนั่งอยู่ในรถ และทำหน้าตาสนอกสนใจฉันและชานนท์

ชานนท์ - เธอมีน้องสาวด้วยหรอ หน้าตาไม่เหมือนกันเลยนะ น้องเธอน่ารักกว่าเธอตั้งเยอะ

ฉัน ~ ไอ้คนนี้มันเป็นอะไรของมันเนี้ย ฉันไม่ชอบให้ใครพูดถึงนางตองอยู่แล้ว แล้วยิ่งมาเปรียบเทียบอีก

ฉัน - นายไม่ต้องมายุ่งกับฉันได้ไหม ฉันไม่คิดจะยุ่งกับใคร ไม่อยากมีเพื่อน แล้วอย่ามายุ่งกับฉันอีก

ฉันรีบเปิดประตูรถ และกำลังจะขึ้นรถ

ชานนท์ - เข้าใจแล้ว แต่ยังไงเราจะทำให้เธอเป็นเพื่อนเราให้ได้ เจอกันพรุ่งนี้นะ วา

ฉันรีบขึ้นรถ ปิดประตูรถ

ฉันไม่สนใจคำพูดนั้นหรอก  อีกไม่นานนั้นนายก็จะยอมแพ้ที่จะทำให้ฉันเป็นเพื่อนกับมัน

นางตอง - แฟนพี่ตองหรอค่ะ

ฉัน - อย่ามายุ่ง แล้วอย่าพูดถึงนายนั้นอีก ฉันไม่ชอบ