ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อย่ามาพูดเรื่องนางนั้นให้ฉันฟัง
วันอังคารที่ 8 กันยายน 254...
ฉันตื้นนอนเหมือนทุกวันนั้นแหละ อาบน้ำ แต่งตัว ลงไปทานข้าว นางตองนั่งอยู่ที่โต็ะเหมือนเดิม
นางตอง-อรุนสวัสดิ์ค่ะพี่วา
ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับเพียงแค่นั่งทานข้าวเฉยๆโดยไม่สนใจว่าใครจะอยู่บนโต็ะ เมื่อทานข้าวเสร็จฉันเดินออกจากบ้านเพื่อไปขึ้นรถ นางตองขึ้นไปบนรถก่อนฉันนิดหน่อย
เมื่อรถออกจากบ้าน เสียงพูดคุยของมันกับลุงแป่นก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่สนใจอยู่แล้ว เมื่อรถมาถึงโรงเรียน ฉันเดินขึ้นห้องไปเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมนั้นคือ
....-หวัดดี วา
คงไม่ใช่เสียงนายนั้นหรอกนะ คำตอบก็ไม่ได้ต่างจากที่ฉันคืดเท่าไหร่หรอก นายชานนท์
ฉันทำเป็นไม่สนใจแล้วไปนั่งที่โต็ะของฉัน ที่อยู่ติดกับนายนั้น
ชานนท์- วันนี้นะเรารีบมาโรงเรียนเลยล่ะ เพราะจะมาให้ถึงก่อนเธอ
วา- .
ชานนท์- จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ
วา- .
ชานนท์- ไม่เป็นไรเราพูดคนเดียวก็ได้
วา~ตายด้านจริงๆนายคนนี้ เราต้องไม่พูดอะไร เดี่ยวเค้าก็จะไปเอง
ชานนท์- เมื่อวานหน่ะ เรื่องที่พูด ฉันเอาจริงนะ ฉันจะต้องทำให้เธอพูดให้ได้ แล้วฉันไม่ยอมแพ้หรอกถ้าฉันทำอะไรไม่สำเร็จ
วา- .
ชานนท์- คนนั้นน้องสาวเธอหรอ
วา-
ชานนท์- หน้าตาไม่เหมือนกันเลยนะ ดูท่าทางนิสัยจะไม่เหมือนกันด้วย จิงป่าว
วา~ ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ
ชานนท์- น้องสาวเธอหน้าตาน่ารักดีนะ ไม่เหมือนเธอเลย หน้าตาเย็นชาเห็นแล้วขนลุกซุ่เลย
วา~  ฉันชักทนไม่ไหวแล้วนะ
ชานนท์- ถามจริงนะ นั้นน้องสาวเธอจริงๆหรอ เห็นมาวันแรกก็ป๊อปหน้าดูเลยนะ ที่ฉันเห็น
ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆเลยลุกขึ้นจากโต็ะและเดินออกจากห้องไปเข้าห้องน้ำ ฉันอยากจะอยู่เงียบๆโดยไม่มีเสียงของนายนั้นสักแป็ป
แต่เมื่ออ๊อดเข้าห้องเรียน ฉันเดินไปเข้าแถวเคารพธงชาติ และเมื่อเสร็จจากการเคารพธงชาติแล้ว ก็ต้องเข้าห้องเรียน นรกชัดๆ
แต่ ..นายชานนท์ไม่พูดอะไรออกมาเลย ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจ แต่ก็ดีอยู่เงียบๆเหมือนเมื่อก่อน แล้วนายนั้นคงยอมแพ้ไปเองแหละ
ฉันตื้นนอนเหมือนทุกวันนั้นแหละ อาบน้ำ แต่งตัว ลงไปทานข้าว นางตองนั่งอยู่ที่โต็ะเหมือนเดิม
นางตอง-อรุนสวัสดิ์ค่ะพี่วา
ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับเพียงแค่นั่งทานข้าวเฉยๆโดยไม่สนใจว่าใครจะอยู่บนโต็ะ เมื่อทานข้าวเสร็จฉันเดินออกจากบ้านเพื่อไปขึ้นรถ นางตองขึ้นไปบนรถก่อนฉันนิดหน่อย
เมื่อรถออกจากบ้าน เสียงพูดคุยของมันกับลุงแป่นก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่สนใจอยู่แล้ว เมื่อรถมาถึงโรงเรียน ฉันเดินขึ้นห้องไปเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมนั้นคือ
....-หวัดดี วา
คงไม่ใช่เสียงนายนั้นหรอกนะ คำตอบก็ไม่ได้ต่างจากที่ฉันคืดเท่าไหร่หรอก นายชานนท์
ฉันทำเป็นไม่สนใจแล้วไปนั่งที่โต็ะของฉัน ที่อยู่ติดกับนายนั้น
ชานนท์- วันนี้นะเรารีบมาโรงเรียนเลยล่ะ เพราะจะมาให้ถึงก่อนเธอ
วา- .
ชานนท์- จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ
วา- .
ชานนท์- ไม่เป็นไรเราพูดคนเดียวก็ได้
วา~ตายด้านจริงๆนายคนนี้ เราต้องไม่พูดอะไร เดี่ยวเค้าก็จะไปเอง
ชานนท์- เมื่อวานหน่ะ เรื่องที่พูด ฉันเอาจริงนะ ฉันจะต้องทำให้เธอพูดให้ได้ แล้วฉันไม่ยอมแพ้หรอกถ้าฉันทำอะไรไม่สำเร็จ
วา- .
ชานนท์- คนนั้นน้องสาวเธอหรอ
วา-
ชานนท์- หน้าตาไม่เหมือนกันเลยนะ ดูท่าทางนิสัยจะไม่เหมือนกันด้วย จิงป่าว
วา~ ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ
ชานนท์- น้องสาวเธอหน้าตาน่ารักดีนะ ไม่เหมือนเธอเลย หน้าตาเย็นชาเห็นแล้วขนลุกซุ่เลย
วา~  ฉันชักทนไม่ไหวแล้วนะ
ชานนท์- ถามจริงนะ นั้นน้องสาวเธอจริงๆหรอ เห็นมาวันแรกก็ป๊อปหน้าดูเลยนะ ที่ฉันเห็น
ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆเลยลุกขึ้นจากโต็ะและเดินออกจากห้องไปเข้าห้องน้ำ ฉันอยากจะอยู่เงียบๆโดยไม่มีเสียงของนายนั้นสักแป็ป
แต่เมื่ออ๊อดเข้าห้องเรียน ฉันเดินไปเข้าแถวเคารพธงชาติ และเมื่อเสร็จจากการเคารพธงชาติแล้ว ก็ต้องเข้าห้องเรียน นรกชัดๆ
แต่ ..นายชานนท์ไม่พูดอะไรออกมาเลย ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจ แต่ก็ดีอยู่เงียบๆเหมือนเมื่อก่อน แล้วนายนั้นคงยอมแพ้ไปเองแหละ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น