ตึ่งโป๊ะ~~!!!
..ใครมันจะไปขำกันล่ะเนี่ย?? (รู้แล้วก็ยังกล้าเล่นอีกนะเรา)
ต้องเกริ่นนำก่อนว่า เป็นเวลานานพอสมควรแล้วที่ข้าน้อยไม่ได้ทำรีวิวหนังสือออกใหม่ (จริงๆ ก็เคยทำไปแค่ 3 เรื่องเอง ตอนมันออกมาไม่ใหม่แล้วด้วย) แล้วก็ว่างเว้นไปซะนานมาก อันเนื่องมาจากหลายๆ ปัจจัย แต่สาเหตุใหญ่ๆ คือ ไม่ขยันนั่นเอง (ขี้เกียจก็บอกไปตรงๆ สิ) แต่มันก็ยังมีความรู้สึกลึกๆ ที่อยากจะทำต่อนั่นล่ะนะ แม้ว่าอาจจะกลัวๆ ว่าความเห็นของเราจะไปขัดกับใครเขาหรือเปล่า (เป็นพวก sensitive จัดน่ะขอรับ) แต่คิดไปคิดมาแล้วก็ไม่มีใครจะเอาเราถึงตายหรอกน่า เราก็ทำหัวข้อที่ดูแล้วไม่ค่อยมีผลกระทบหรือแง่ลบมากนักกับตัวสิ ก็เลยออกมาเป็นหัวข้อนี้ล่ะขอรับ
"Read at first sight ~ จอมมารกับการอ่านครั้งแรก ~"
แนวคิดของหัวข้อนี้คือ เน้นการนำเสนอเกี่ยวกับความรู้สึกในการอ่านครั้งแรกของข้าน้อยกับหนังสือเรื่องนั้นๆ โดยส่วนใหญ่ก็จะรีวิวตั้งแต่อ่านเล่มแรกจบเลย ซึ่งมันก็จะไม่ได้เน้นข้อมูลว่าเรื่องนี้ไปในทิศทางไหน เพียงแต่อยากจะบอกว่า มันเกี่ยวกับอะไร เนื้อเรื่องประมาณไหน และข้าน้อยชอบหรือไม่ ซึ่งทั้งหมดเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของข้าน้อยเท่านั้น พร้อมกับเปิดรับให้เพื่อนๆ ที่ติดตาม Blog ของข้าน้อยเข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันดีด้วย
ก็เลยคิดว่ามันน่าสนุกดี กับหัวข้อนี้ ก็เลยคิดจะทำขึ้นมาขอรับ โดยเบิกฤกษ์กับเรื่อง "อโคนี่" นี่ล่ะ โดยที่ไม่ได้มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษทั้งสิ้น แค่จังหวะมันอำนวยแค่นั้นเอง (จริงๆ อยากรีวิว ISM/I แต่เรื่องมันลึกมากและจังหวะตอนนั้นยังไม่เข้าที่ เลยตัดไว้คิวถัดไปก็แล้วกัน)
เอาล่ะ ข้าน้อยก็อารัมภบทมาพอสมควรแล้ว (เพื่อที่คราวอื่นๆ คงจะไม่ต้องบ่นยืดยาวให้เพื่อนๆ เบื่ออีก อิอิ) มาเข้าเรื่องหัวข้อในคราวนี้กันเลยขอรับ
*******************************************
"Read at first sight ~จอมมารกับการอ่านครั้งแรก~" ในวันนี้ ขอเสนอเรื่อง
"Acony" ผลงานใหม่ของ อ. Tome Kei ผู้วาด "Sing Yesterday for Me" นั่นเอง
(หน้าปกเล่ม 1 ทั้งของไทยและญี่ปุ่นเหมือนกันเป๊ะๆ)
เรื่องนี้ไม่มีชื่อไทย พิมพ์ครังแรกที่ญี่ปุ่นปี 2009 โดยค่าย Kodansha ส่วนในไทยก็ลิขสิทธิ์โดย สยามอินเตอร์คอมิคส์ โดยเพิ่งออกเล่ม 1 มาเมื่อต้นสัปดาห์นี้เองขอรับ
เนื้อเรื่องหลักๆ ก็คือ "อุทสึกิ โมโตมิ" อายุ 13 ย่าง 14 ปี พระเอกของเรื่อง มีความจำเป็นตองย้ายเข้ามาอยู่ในอพาร์ตเมนต์ที่คุณตาของเขาอาศัยอยู่มาอย่างยาวนาน เนื่องจากแม่ของเขาต้องเดินทางไปทำงานอยู่ต่างประเทศ
(หน้าแรกของตอนที่ 1 โมโตมิกับการผจญภัยในอพาร์ตเมนต์..?)
อพาร์ตเมนต์ "ชิคิมิโนะ" แห่งนี้ มีอยู่มาอย่างยาวนานตั้งแต่ยุคสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นอพาร์ตเมนต์เก่าแก่ที่ควรจะโดนรื้อทิ้งไปได้แล้ว แต่ก็ยังไม่โดน นั่นก็เป็นเพราะ... (หึหึหึ ไปหาอ่านเอาสิ กรั่กๆๆๆ)
(ภาพด้านหน้าของอพาร์ตเมนต์ "ชิคิมิโนะ")
(หนึ่งในผู้อาศัย? ตุ๊กตาที่กลายเป็น "ซาชิกิ วาราชิ")
เมื่อโมโตมิเข้ามาที่อพาร์ตเมนต์แห่งนี้แล้ว นอกจากคุณตาของเขาที่เป็นคนปกติแล้วนั้น ก็ดูเหมือนจะไม่มีคนปกติอยู่ในอพาร์ตเมนต์นี้เลย เพราะคุณผู้ดูแลหอพักก็เป็นพวกที่ถ้าเขินมากๆ แล้วจะมองไม่เห็นตัว(?) แต่ถ้าในเวลาปกติก็จะเป็นหนุ่ม(เกือบ)ใหญ่ใจดีใส่แว่น สวมชุดยูกาตะแบบโบราณ(ราวๆ อีตาเซ็ทสึโบจากครูผู้สิ้นหวัง) คอยกวาดพื้นบริเวณอพาร์ตเมนต์อยู่ แล้วคนที่พักอยู่ไม่ไกลจากห้องของพระเอกนักที่มองเห็นเงาลางๆ แต่มองยังไงๆ ก็ไม่เหมือนเงาของคน และอโคนี่ ชาวอเมริกาจากรัฐเมซซาชูเซส เธออาศัยอยู่กับพ่อที่เป็นนักเขียนนิยายลึกลับซึ่งอยู่ข้างๆ ห้องพระเอกเองก็คอยบอกพระเอกว่าตัวเธอเองนั้น "ตายไปนานแล้ว" (ดูยังไงๆ ก็เป็นสาวน้อยอายุ 14 ชัดๆ by โมโตมิ)
(นางเอก..มาแล้ว~!!)
ซึ่งแรกๆ พระเอกก็อาจจะนอยด์หน่อยๆ (แน่ล่ะ ก็เป็นคนปกติอยู่แค่ตัวเองกับคุณตานี่นะ) พอครั้นไปถามคุณตาว่าอยู่มาได้ยังไง คุณตาก็บอกแค่ว่า "ปกติก็ไม่ได้สุงสิงหรือสนใจใครอยู่แล้ว ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนี่" (ก็ไม่ได้ไปเจอกับใครแล้วมันจะไปเจออะไรๆ ได้ยังไงล่ะนั่น)
แต่เมื่อพระเอกอยู่ๆ ไป ก็จะเริ่มเข้าใจอะไรๆ มากขึ้น รวมไปถึงความสัมพันธ์กับคน(?)ที่อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์นี้ด้วย ซึ่งผู้อ่านจะได้ค่อยๆ เรียนรู้เกี่ยวกับตัวละครแต่ละตัว ความเกี่ยวพันกันของโชคชะตา(พูดซะน้ำเน่าเชียว) และการพัฒนาของตัวละครแต่ละตัว ซึ่งจะดำเนินเรื่องไปพร้อมๆ กับปมปริศนาที่ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาทีละนิดๆ ทำให้การ์ตูนเรื่องนี้ไม่ใช่การ์ตูนแบบใช้ชีวิตไปวันๆ เพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่มันยังมีจุดมุ่งหมายที่ทำให้การ์ตูนเรื่องนี้อ่านได้เพลินๆ ไม่น่าเบื่อจำเจสักเท่าไร (แต่บางคนที่ชอบอ่านแต่การ์ตูนบู๊ล้างผลาญอาจรู้สึกว่ามันเนือยไปนิด แต่จริงๆ มันไม่ได้เนือยหรอกนะ) ซึ่งปริศนาแต่ละอย่างก็ล้วนมีที่มาที่ไปของมันเองซึ่งจากการอ่านครั้งแรกก็เดาว่ามันน่าจะสมเหตุสมผลล่ะนะ(แต่ก็เพิ่งแค่เล่มแรกเท่านั้น ต้องรอดูต่อไปยาวๆ)
(ในเรื่องนี่พอภาพขาวดำแล้วผมอโคนี่กลายเป็นสีขาวไปเลย)
จากที่เล่าๆ มา มันอาจจะอ่านแล้วดูดราม้า~ดราม่า~! แต่จริงๆ แล้วเรื่องนี้ก็ไม่ได้ดราม่าจ๋าอะไรขนาดนั้น มีมุกเฮฮาตามประสา (แบบฮาเล็กน้อยพองาม) แต่มีการเดินเรื่องและมีปมของเรื่องที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อย
ซึ่งถ้าอ่านจากที่จั่วหัวไว้ ข้าน้อยจะใช้การเกริ่นเรื่องว่า "บ้านพักสยึ๋มกึ๋ยเวอร์ชั่น(ค่อนข้างจะ)ดราม่า" ก็ต้องถามย้อนกลับไปอีกว่า พวกท่านเคยอ่านการ์ตูนเรื่อง "บ้านพักสยึมกึ๋ย" กันหรือเปล่า?? (ท่าจะไม่ค่อยมีใครอ่านแฮะ)
(หน้าปก "บ้านพักสยึมกึ๋ย" เล่ม 1 โดย สยามอินเตอร์คอมิคส์)
(รวมหน้าปก จำไม่ได้แล้วว่าบ้านเราออกมากี่เล่ม แต่น่าจะเท่านี้ล่ะมั้ง นานๆ ออกทีจนคนอ่านก็ลืม 555)
บ้านพักสยึมกึ๋ย ก็การ์ตูนของไทยโดย SIC อีกนั่นล่ะ นานน้าน~~นานานออกที เนื้อหาก็ราวๆ นี้ พระเอกเป็นคนธรรมดา ราวๆ นักศึกษาและเป็นจิตรกร ย้ายไปอยู่บ้านพักที่มีแต่ภูติผีปีศาจที่ใจดี(แต่ชอบแกล้งและรบกวนพระเอกอยู่บ่อยๆ) แต่เรื่องนี้เน้นฮาและบ้าพลังกันสุดยอด มีตัวละครที่เก่งกาจบู๊ล้างผลาญเพื่อต่อต้านพวกรัฐที่จะมารื้อบ้านพักกันด้วยนะเออ ถึงได้บอกว่าเรื่อง Acony มันเป็นเรื่องนี้เวอร์ชั่นดราม่า(หน่อยๆ)นั่นเอง (แม้แต่ในการ์ตูนเล่มนี้คนแปลก็ยังมีแซวไว้อยู่ช่องหนึ่งด้วย)
(หน้าปกเรื่องสั้น "คืนชีพอสูร" เล่มเดียวจบ เป็นเนื้อเรื่องเสริมที่ SIC เอาออกมาขายก่อนบ้านพักฯ เป็นปี ข้าน้อยต้องไปไล่ซื้อแบบแพครวมเล่มเดียวจบเรื่องอื่นๆ จากงานหนังสือ เหอๆๆ)
โดยส่วนตัวข้าน้อยแล้ว เรื่องนี้อ่านได้เรื่อยๆ ถึงจะไม่หวือหวาตูมตามแบบที่ชอบ แต่ก็อ่านได้ลื่นไหล เนื้อเรื่องชวนติดตามดี มีปมให้ติดตาม และมีการพัฒนาของตัวละครที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อยเลย จังหวะในการนำเสนอตัวละครแต่ละตัวก็ใช้ได้ทีเดียว
(ภาพของผู้อาศัยที่อยู่ไม่ไกลจากห้องพระเอกนัก ชักอยากไปอยู่กับเจ๊เขาหรือเปล่าล่ะ??)
สำหรับเรื่องนี้แล้ว ข้าน้อยขอจัดให้อยู่ในระดับ "น่าสนใจพอสมควร" ขอรับ กล่าวคือ มันเหมาะกับผู้อ่านระดับกลางๆ คือไม่ใช่สายบู๊ แต่ก็ไม่ใช่สายผู้หญิงจ๋า อ่านได้ทั้งชายและหญิง แต่ก็ไม่รับประกันว่าจะชอบหรือเปล่า เพราะมันค่อนข้างไม่อิงไปทางสายใดสายหนึ่งน่ะขอรับ เรื่องของลายเส้นก็วาดละเอียดใช้ได้ ใช้ทั้งสกรีนโทนและการสานเส้นผสมกัน แต่เน้นหนักไปที่ลายเส้นและการสานเส้น แล้วใช้สกรีนโทนใส่เติมในตัวละครหรือฉากหลังเพื่อให้ดูมีมิติมิติ ออกแบบตัวละครแต่ละตัวได้มีเอกลักษณ์ มุมภาพระดับมืออาชีพ(แหงล่ะ) งานภาพโดยรวมแล้วให้ความรู้สึกกึ่งๆ ดราม่าสมชื่ออาจารย์แต่ก็ไม่ได้ชวนให้อึดอัดจนเกินไปนัก แถมยังมีมุกเล็กๆ ไว้ช่วยผ่อนคลายบรรยากาศด้วย เรียกได้ว่า เป็นการ์ตูนการใช้ชีวิตของคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดานั่นเอง ไม่ธรรมดาตรงที่คนรอบข้างไม่ใช่คนธรรมดา แถมมีปมปริศนาที่มีแต่ในการ์ตูนเท่านั้นที่ทำได้ มันก็เลยน่าสนใจในระดับหนึ่งนั่นเอง
(สาวกสายสาวซึนหรือสาวแปลกน่าจะชอบตัวละครแบบนี้นะ)
เสริมข้อมูลอีกสักนิดว่า ถ้าใครที่อยากอ่านแบบหลายๆ เล่ม ออกถี่ๆ เยอะๆ อาจจจะต้องผิดหวังสักหน่อย เพราะเท่าที่อ่านตอนท้ายเล่ม เห็นคนวาดบ่นผ่านตัวละครว่า ออกเป็นแบบรายเดือน ซึ่งน่าจะรวมเล่มได้ปีละ 2 - 3 เล่ม แต่จำนวนหน้าเรื่องนี้มันน้อยกว่าปกติ เลยรวมเล่มได้แค่ปีละ 1 เล่มเท่านั้น
O_o
หาเจอใน yesasia ปรากฏว่าเพิ่งออกมาแค่ 3 เล่ม T T
(แว่วเสียงดองยาวล่ะงานนี้ ไม่เป็นไร อ่านเรื่องอื่นแก้ขัดไปก่อน 555)
ส่วนข้อเสียนั้น..จริงๆ ว่าจะไม่พยายามหาหรือว่าพิมพ์แล้วเชียวนะ(ฮา) แต่ถ้าให้พูดตามความรู้สึกคือ เฉพาะเล่มแรกนี้ ถ้าไม่นับรวมเรื่องที่เพิ่งจะรู้ว่าเป็นการ์ตูนที่นานๆ ออกทีและเพิ่งออกมาไม่กี่เล่มแล้วนั้น(นี่นับเป็นข้อเสียด้วยเรอะ?) เรื่องภาพเปิดก่อนเข้าตอนที่หนึ่งเป็นภาพที่ต่างประเทศได้ออกหน้าสีแต่บ้านเราได้แค่หน้าขาวดำ(ถ้าใครอ่านแล้วคงจะรู้ว่าในนี้มีภาพไหนบ้างที่พอหาได้แล้วนำมาใส่ไว้) รวมๆ กับเกริ่นนำและสารบัญก็ร่วม 16 หน้า(1 ตอนของการ์ตูนรายสัปดาห์พอดี) แถมแต่ละภาพดูๆ นำเสนอว่านางเอกเราน่าจะมาสาย "กุโระ" ไม่ก็เป็นพวกรุนแรงพอสมควร ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วไม่ได้มีอะไรสักเท่าไรเลย(แค่ลึกลับกำทำตัวน่าหวั่นๆ เท่านั้นเอง..จริงๆ นะ) แล้วก็สีผมนางเอกที่ถ้าแปะสกรีนเข้าไปหน่อยก็จะได้เข้าใจว่ามันสีม่วง ไม่ใช่สีขาว แต่มันก็ไม่ใช่ประเด็นที่ต้องใส่ใจอะไรมากมายก็ได้มั้ง?
สรุป โดยส่วนตัวถือว่าเป็นการ์ตูนที่คุ้มค่ากับการซื้อมาอ่านขอรับ ไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้ด้วยล่ะ แล้วก็ชอบอะไรที่ลึกลับๆ หน่อย(การ์ตูนที่ไม่ใช่ชีวิตคนปกตินั่นล่ะ ชอบหมด) ฉีกจากปกติที่ชอบอะไรหวือหวาอยู่พอสมควร(แต่ก็อ่านแนวนี้บ่อยนะ เพียงแต่จำนวนเรื่องที่โดนใจมันน้อยเท่านั้นเอง) เรื่องนี้มันมีเสน่ห์ในตัวเองอยู่แล้ว ประกอบกับส่วนตัวก็อ่านการ์ตูนค่อนข้างเยอะ เลยไม่น่าจะมีปัญหาว่านานๆ มันออกที(ฮา..ดีไหม?)
เน้นย้ำกันอีกสักทีว่า ความเห็นทั้งหมดเป็นเพียงความเห็นของข้าน้อยเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้นนะขอรับ ซึ่งใครเห็นด้วยหรือเห็นต่าง ก็ช่วยๆ กันเข้ามาพูดคุยกันนะ และถ้าใครรู้สึกว่าอ่านรีวิวเรื่องนี้แล้วน่าสนใจแล้วล่ะก็ ลองหาหนทางอ่านดูนะขอรับ
สำหรับคราวนี้ขอเอาไว้เท่านี้ก่อนนะขอรับ..หวังว่าจะได้พบกับทุกท่านอีกในครั้งต่อไปนะ
^ ^
****************************************************************************
เครดิตภาพ : google.co.th
yesasia.com
ความคิดเห็น
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ไม่เกินสัปดาห์หน้าอาจได้รีวิวกัน เพราะตอนนี้จะลองอ่าน "มหาสงครามวาลคิวเรีย - Senjou no valkyria" อยู่ แล้วดูว่าน่าจะรีวิวเรื่องไหนก่อนดี ส่วน "ยาคุโมะ นักสืบวิญญาณ" นี่ไม่รู้ว่าต้องรีวิวหรือเปล่า ความรู้น้อย+ไม่เคยอ่านโนเวล กลัวสู้บรรดาแฟนๆ เขาไม่ได้ แต่บางทีอาจทำก็ได้นะ เพราะแค่ความรู้สึกของเรากับการ์ตูนเรื่องนั้นๆ เล่มนั้นๆ เฉยๆ แล้วก็แชร์ความคิดกัน น่าจะสนุกดีนะ
ขอบคุณท่าน "น้องชาย" ที่เข้ามาประเดิมตอบความเห็นในการรีวิวครั้งแรกของข้าน้อยขอรับกระผม ^ ^ ยังไงก็ติชมและติดตามกันต่อไปเรื่อยๆ นะ~!!
A
ถูกเผง แอ็คชั่นปรัชญา....
พระแม่ผู้หลับไหล
ฮ่ะๆ ผมติดตามท่านพี่อยู่แล้วล่ะ
แต่พอแกะอ่าน...ไม่สนใจเนื้อเรื่องและ...นางเอกนี่สเป็คเลย
// โดนตบ
@ เลิฟๆ_สาวกรีบอร์น : จะว่าไปแล้ว..เจอแต่ค้างคาวกับหนูนี่เนอะ!? แล้วแมงมุมที่หน้าปกมันไปไหนซะล่ะ???
แต่ก็อย่างว่า แค่นางถูกสเป็คก็พอแล้วนี่เนอะ~!! (โดนตบเปรี้ยงด้วยอีกคน~!!)
ก็ว่าทำไมลายเส้นมันคุ้นๆ ไม่ได้การต้องไปสอยมาอ่านซะแล้ว~
ดูๆแล้วอาจาร์ยแกจะชอบเขียนอะไรที่มันลึกลับพิศวงนะเนี่ย