~+...เทพนิยาย...ประวัติศาสตร์...+~

ลำดับตอนที่ #68 : โรงศพและหลุมฝังศพ

โลงศพและหลุมฝังศพ

ชาวไอยคุปต์รู้จักใช้โลงศพมาตั้งแต่ก่อนยุคประวัติศาสตร์ และค่อย ๆ วิวัฒนาการตกแต่งประดับประดาเพิ่มมากขึ้น

ในช่วงระหว่างยุคอาณาจักรเก่า โลงศพหินมักจะแกะสลักจากหินปูนหรือหินแกรนิต โดยทำเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีฝาปิดซึ่งจำหลักเป็นลวดลายง่าย ๆ ด้านข้างเรียบ แต่บางครั้งก็ขรุขระ

นอกจากนี้ ก็มีโลงศพไม้ซึ่งมีฝาปิดติดแผ่นทอง สำหรับบรรจุมัมมี่

ช่วงสมัยยุคกลางตอนแรก จนกระทั่งถึงยุคอาณาจักรกลาง โลงศพที่พบมักจะทำด้วยไม้ ทั้งภายในและภายนอกมีคำจารึกและ ลวดลายแกะสลักสวยงาม นอกจากนั้น ยังมีตำราบ่งบอกถึงรายชื่อเครื่องเซ่นไว้ด้วย

โลงศพบางรายได้เขียนภาพระบายสีเป็นรูปสัญลักษณ์ดวงตาสองข้างเหนือภาพประตูกลด้วย สิ่งดังกล่าวนี้ ถือเป็นการแสดง ให้เห็นว่าวิญญาณที่อาศัยอยู่ภายในโลงนั้นไม่ได้ตัดขาดจากโลกภายนอกแต่อย่างใด

ส่วนภาพที่เขียนรูปประตูกลใต้รูปดวงตานั้น หมายถึงการอนุญาตให้วิญญาณเข้าออกโดยผ่านทางประตูนี้ตามใจปรารถนา

ในยุคอาณาจักรใหม่ เป็นที่สังเกตว่า มีการตกแต่งประดับประดาโลงศพเป็นพิเศษ ลวดลายในการแกะสลักสวยงามมาก และถือว่าเป็นครั้งแรกที่มีการแกะสลักเป็นรูปภาพเทวีไอซิส และเทวีเน็ปทิส ทางด้านหัวและด้านท้ายของโลงศพอีกด้วย และในยุคนั้นยังทำโลงศพ และแกะสลักเป็นรูปร่างมนุษย์ให้เข้ากับร่างมัมมี่ได้พอดี เช่น โลงศพของฟาโรห์ตุตันคาเมน ซึ่งคลุมด้วยทองคำเหลืองอร่าม ลงน้ำมันชักเงา แวววับจับตา โลงศพที่แกะสลักเป็นรูปร่างมนุษย์นี้ทำด้วยไม้เนื้อหนา หรือทำด้วยกกปาปิรัสมัดรวมติดกันโดยใช้ยางเหนียวหาหลายชั้น หรือวัสดุปูนขาว

และนับตั้งแต่ยุคซาอิตเตเป็นต้นมา มักจะทำโลงศพตามรูปร่างมัมมี่ โดยแกะสลักจากหินแกรนิตสีดำหรือหินบะซอลต์ ซึ่งตกแต่งและ ขัดเกลาอย่างสวยงาม

การตกแต่งดัดแปลงได้วิวัฒนาการขึ้นตามลำดับ จนกระทั่งถึงสมัยกรีกและโรมันครองอาณาจักรไอยคุปต์ ก็กลับไปใช้โลงที่ตกแต่ง แบบเรียบ ๆ และในยุคนี้ก็มีการทำหน้ากาก โดยเขียนเป็นภาพเหมือนคนตาย หรือทำเป็นหน้ากากพลาสเตอร์แทน