SF [ That kiss ] Numjoon X Seokjin #จุ้บจิน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

กิจกรรม #บังทันวีคลี่

หัวที่ 36 : คิม ซอกจิน

#Numjin

#That kiss

''เอาล่ะๆ ...มาเป่ายิ้งฉุบกัน ใครแพ้ต้องออกไปเลือกหัวข้อลงโทษนะ '' โฮซอกพูดกับฮยองไลน์

 ตอนนี้เรากำลังถ่ายวีแอพกันอยู่เราเล่นเกมกันมาเรื่อยๆ ตอนนี้เหมือนจะเป็นเกมสุดท้ายแล้ว  สาเหตุที่เราต้องเล่นเกมนี้เพราะเกมที่ผ่านมาเราแพ้มังเน่ไลน์ เกมนี้ก็ง่ายๆ มีใบลงโทษอยู่7ใบ ซึ่งแต่ละใบเป็นบทลงโทษของแต่ละคนที่เขียนขึ้นมาไว้ก่อนจะเริ่มรายการและถ้าจับได้ใบของใครคนที่เขียนก็ต้องออกไปรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองเขียน  ....

''โอเค ...ใครแพ้ก็ตามนั้น ''ผมพูดไปด้วยเสียงตื่นเต้น  

''เอาล่ะ...เป่ายิ้งฉุบ ! '' สิ้นเสียงนั้น พวกเราได้เป่ายิ้งฉุบกัน ผลปรากฏออกมาคือ ผมกับโฮซอกออกค้อนในขณะที่ยุนกิออกกรรไกร   

''ว้ายย ออกไปเลือกเลย เลือกดีๆนะเอ็ง''ผมพูดจาล้อเลียนรุ่นน้อง ทำไมเกมสุดท้ายมันถึงได้ตื่นเต้นกว่าเกมที่ผ่านมาขนาดนี้นะ

''โห่พี่จิน จำไว้เลย ผมจะเลือกให้พี่โดน ''ยุนกิพูดด้วยน้ำเสียงเเซมเศร้าปนตลก

''เอาล่ะๆ ออกมาเลือกเร็วๆเลย'' นัมจุนเหมือนจะได้ยินสิ่งที่ยุนกิพูดเมื่อกี้

ในขณะที่ยุนกิกำลังออกไปเลือกเพื่อดึงกระดาษออก ผมกับโฮซอกเราก็ลุ้นจนก้นไม่ติดพื้น อยากจะรู้ว่าใครจะโดนกันแน่

''อืม...เอาอันนี้แล้วกัน ขอให้โดนด้วยเถอะ !''  หลังจากยุนกิพูดจบเค้าก็ดึงกระดาษอันที่3จากกระดาษ7แผ่น จากมือนัมจุน

''ตื่นเต้นจังเลยนะ ''ผมหันไปพูดกับโฮซอก  

''เลือกแล้วช่วยกางกระดาษด้วยครับ '' เสียงนัมจุนที่ออกคำสั่งกับยุนกิ เสียงที่พูดดูตื่นเต้น ตอนนี้ทุกคนตื่นเต้นกันไปหมด ไม่เข้าใจเหมือนกัน

''อ่า..เริ่มประหม่าแล้ว ผมเปลื่ยนใบได้มั้ยอะ '' ยุนกิพูดพลางยื่นกระดาษใบที่เลือกมาคืนให้กับ MC

'' ไม่ได้นะ ไม่ได้ไม่ได้ ห้ามเปลื่ยน พี่เลือกแล้วเลือกเลยจะมาเปลื่ยนอะไรเล่า'' นัมจุนรีบพูดอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างเห็นด้วย

''อ่า..ก็ได้งั้นกางละนะ '' ยุนกิพูดจบพลางกางกระดาษที่เลือกมาทันที

'' จุ๊บแก้มนัมจุน '' ทุกคนพูดออกมาอย่างเสียงดัง แต่..ผมกลับเงียบกริบ

'' ว้าววว นี่มันของพี่นี่พี่จิน ฮ่าๆๆๆ ออกไปเลยย ''น้องๆรอบกายต่างพากันแย่งพูดจนฟังไม่ทัน ทุกคนดูมีความสุข ยกเว้นผมคนนึงล่ะ

ผมชำเลืองมองไปจากนัมจุน แล้วก็พบว่าผมเองก็ถูกมองอยู่เหมือนกัน ผมรีบหันกลับมา ใจมันเต้นตึกตักๆ จนเหมือนจะระเบิด ที่จริงผมเขียนเอาไว้เฉยๆนะ ไม่คิดว่าจะโดนเอง โอ้ยยย จะบ้าตายย ฮือ

''ทำเลย ทำเลย อย่ารอช้าครับ คนดูรอกันหลายแสนนา'' จองกุกเจ้าพ่อแห่งการแซวพูดขึ้น มันยิ่งสร้างความกดดันให้ผมเข้าไปอีก

หึ่ย...เอาวะ ยังไงก็ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองเขียนสินะ

นัมจุนผู้นั่งรออยู่ก่อนแล้ว สีหน้าไม่ได้ต่างจากผมมากเท่าไหร่ ... ฮือ ใจมันจะระเบิดแล้วโว้ย

''ทำไรก็ทำเถอะครับพี่จิน ...ผมพร้อมละ '' นัมจุนพูดพลางหลับตาแน่น

ผมนั่งลงข้างๆนัมจุน พยายามตบหน้าตัวเองหลายๆทีเพื่อเรียกความกล้า นอกจากจะอายคนดู แล้วยังเขินนัมจุนอีกต่างหาก เขินโว้ย

''1 ..2 ...3 จุ้บ ! ''ผมจุ้บไปที่แก้มของอีกคนเสียงดังฟังชัด

'' วู้วววววววววว จุ๊บจริงเว้ยยยย''  ท่ามกลางเสียงของเหล่าคนเชียร์ ...ผมไม่รู้สึกตัวไปชั่วขณะ

ด้านนัมจุนเองก็หน้าขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด พวกเราแทบจะไลฟ์กันต่อไม่ไหว เลยต้องรีบปิดไลฟ์เร็วๆ จากที่จะไลฟ์ซัก2ชม.

หลังจากไลฟ์จบ ทุกคนต่างฮือฮากับฉากสวีทวันนี้มาก มีจีมินเข้ามาปลอบใจผมและบอกมันเป็นแค่เกม อย่าคิดมากเลย

ป่าว ผมไม่ได้คิดมากเลยนะ ผมคิดอะไรไม่ออกเลยต่างหากนอกจากอาการเขินในหัวที่มันไม่ยอมหายไปซักที......

''เห้ย นัมจุนทำไมมึงดูแฮปปี้จังวะ ไม่รู้สึกเสียวๆบ้างหรอ '' เสียงโฮซอกที่กำลังคุยกับนัมจุนมันดังขึ้น พวกเค้ากำลังคุยกันอยู่อีกห้องนึงแต่ผมกลับได้ยินมันอย่างชัดแจ๋ว

''มึงรู้ไรปะ …'' คราวนี้เป็นเสียงนัมจุนที่พูดขึ้นมา ผมตั้งใจฟังมันอย่างจดจ่อ อยากรู้เค้าจะพูดว่ายังไง

''กูรู้อยู่แล้ว ไอ้ใบที่พี่ยุนกิจับตอนแรกน่ะ '' หะ..หา... เชี้ย  จินอุทานในใจ

''กูก็เลยไม่ให้เปลื่ยนไง เพราะกูอยากโดนมานานละ 55555 '' เสียงนัมจุนดูแฮปปี้มากจริงๆ นี่มันไม่ได้แกล้งใช่แมะ เห้ย ตบหน้าที ผมรู้สึกหน้าชามาก ไม่ได้โกรธแต่เขินหนักกว่าเก่า โว้ยไอ้นี่ สงสัยอยากโดนต่อย

''เชี้ยยย มึงชอบพี่จินหรอวะ'' น้ำเสียงของโฮซอกเป็นตัวแทนผมได้ดีที่สุดในเวลานี้

'' ไม่ชอบจะทำแบบนี้หรอ รอมานานแล้ว ก็บอกอยู่ ''เสียงมันดูแฮปปี้มาก ...

ผมมองตัวเองในกระจกแต่งตัว โอโห ตัวแดงยิ่งกว่าไปตกถังสีมา ไม่คิดว่านัมจุนจะทำให้ผมเป็นขนาดนี้ ผมเป็นอะไรเนี่ย ชอบมันหรอ เอ๊ะ...

ผมเดินออกมาจากห้องเพราะคิดว่าจะกลับหอไปนั่งทบทวนกับเรื่องราวต่างๆ ก็เป็นจังหวะที่สองคนนั้นออกมาพอดี โถ่ ทำไมบังเอิญอะไรขนาดนี้

ผมเลือกที่จะวิ่งหนีดีกว่ามาเผชิญหน้าตอนนี้ มันเขินจนตัวสั่นไปหมดแล้ว ถ้ามาเห็นในสภาพนี้ก็โดนจับได้น่ะสิว่าแอบฟัง

''อ้าว พี่จิ- อ้าว ไปไหน !! '' โฮซอกตะโกนเรียกผมไล่ตามมา

''ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยเคลีย ยังมีเวลาอีกเยอะ '' นัมจุนพูดกับเพื่อนข้างตัวด้วยน้ำเสียงแฮปปี้

''มึงจะไปสารภาพพี่เค้าหรอ'' โฮซอกผู้ที่ยัง งง กับเหตุการณ์อยู่

''ยิ่งกว่าสารภาพอีก มาถึงขนาดนี้แล้ว'' สิ้นประโยคก็ไร้ซึ่งคำพูดใด นอกจากสีหน้าโฮซอกที่ช็อคสุดขีด

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะ นี่เป็นฟิคเรื่องแรกของเราเอง ฮืออ ตั้งใจจะมาเล่นกิจกรรมนานแล้วแต่หัวไม่แล่น พอมาวีคนี้เห็นหัวข้อแล้วโมเม้นนี้มันก็แล่นเข้าหัวมาเลยเอามาเขียนเป็นฟิคซะเลยย แต่งดีแต่งไม่ดียังไง ฝากคอมเม้นใต้เรื่องฝากไว้ให้เราหน่อยนะคะ แงง เรานั่งคิดสดๆ1 ชั่วโมงเลย ตั้งใจมากนะคะ ♥

เอ็นจอย Reading ค่า จะมาบอกเราที่ @yuandme177 ก็ได้นะคะทักมาคุยกันได้ ไปแล้วค่า ฟิ้วว