ความจริงใจเลยนะ ตอนแรกที่อ่านเรื่องนี้เพราะไปค้นในหมวดแฟนฟิคเว้ยแล้วอยู่ก็เห็น CP ไม่ได้อ่านเพราะชิปนะ เพราะเรากดอ่านตอนที่ 3 เลยแล้วสนุกไง เลยกลับไปอ่านตอนแรกของเรื่อง คือถ้าถามว่าน่าสนใจตรงไหน คือบอกได้ว่ามันสร้างความสนใจให้เราได้สำเร็จมากกว่า แล้วสงผลให้เราติดตามได้ นี่แหละคือจุดที่น่าสนใจของฟิคคิง
--เรื่องภาษา-- เรื่องภาษาที่ใช้ในการดำเนินเรื่องเป็นเรื่องสำคัญมากที่ทำให้เราสนใจอ่านเรื่องต่อไปได้เรื่อยๆ เพราะพี่ใช่ภาษาที่เข้าใจง่าย ไม่คลุมเครือ ไม่วกวนแบบที่หาจุดลงไม่ได้ แล้วภาษาที่ใช้ก็สื่อสารอารมณ์ได้ดีมากๆ
--โครงเรื่อง-- การลำดับเรื่องเป็นไปแบบน่าติดตาม ไม่งง ซ่อนปมเหตุการณ์ให้ได้คิดตาม ทำให้ลุ้นไปกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับตัวละครแต่ละตัว แล้วไรท์เตอร์ทั้งสองคนสามรถวางตัวะครในแต่ละดับดับเหตุการณ์ได้ดีมาก ลำดับความสำคัญให้รู้ว่าใครที่ควรอยู่ตำแหน่งไหน ควรทำอะไรในเวลาไหน
--ตัวละคร-- ไรท์ทั้งสองคนสื่อสารอารมณ์ของตัวกละครได้ดีมาก เพราะตอนแรกที่รู้ว่ามีพาทแยกเราคิดว่ามันจะเหมือนเรื่องก่อน แต่เปล่าเลยพี่สื่อผ่านตัวละครได้ดีมากว่ามันเป็นเรื่องใครกับใครซึ่งมันต่างจากเรื่องแรก และสามารถสื่อถึงลักษณะนิสัยตัวละครได้ในเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น ซึ่งตัวละครจะมีมุมมองที่ต่างกันออกไปแม้มันจะมองเรื่องเดียวกันอยู่ บอกได้ว่าพี่ทำสำเร็จมาก ที่ทำให้คนอ่านสามารถเกลียดและรัก หรือแม้กระทั่งสงสารตัวละครของพี่ได้
--แก่นเรื่อง?-- ประเด็นของเรื่องนี้ไม่ได้มีแค่ความรัก ความแค้น แต่มันมีการแสดงถึงการทำหน้าที่ของคนๆหนึ่งที่มีอำนาจจัดการทุกอย่างได้ แต่กับบางเรื่องกลับไม่สามารทำได้ เรื่องไม่ได้ดำเนินไปแบบซ้ำซากที่พระเอกจะต้องทารุณคนรัก แต่พระเอกต้องทนกับความทรมานของตัวเองมากกว่าที่ตัดสินใจกับเรื่องตัวเองไม่ได้
--สุดท้าย--
คิดดูนะจากฟิคที่เราไปบังเอิญเจอในหมวดแฟนฟิค จนกลายมาเป็น favorite ได้ ทำให้อยากเม้น อยากอ่านไปเรื่อยๆ แล้วไรท์เตอร์ยังคอยเชกฟีทแบคว่าควรปรังปรุงอะไร ต้องพัฒนาตรงไหน ตรงนี้แหละที่คิดว่ามันคือส่วนสำคัญ สู้ๆนะคะ!