ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : MATCH | 19
หลัาที่ลับมาาทะเล็เป็น่วอารสอบ านยอลับแบฮยอนที่ถึแม้ะเอันทุวันแ่็้อให้เวลาับัวเอในารอ่านหนัสือเรียมสอบเหมือนัน
นมาถึวันนี้เป็นวันสอบวันสุท้ายอแบฮยอนเพราะอานยอลสอบเสร็่อนเาไปหนึ่วัน อนนี้แบฮยอนำลัรอานยอลมารับลับอนโึ่เป็นอนโอานยอล เพราะหลัาที่ลับมาาทะเลร่าสู็บอให้เาย้ายไปอยู่อนโ้วยัน แ่เาเอ็ยัไม่ไ้อบเลยสันิ ถึะอย่านั้นานยอล็ัารย้ายออเามาไว้ที่อนโัวเอะหมเลย
โยให้เหุผลว่า ' มาอยู่้วยันอะีแล้ว เี๋ยวลาืนมันหนาว มึไม่มีู อ มึ็นอนไม่หลับหรอ'
านยอลนี่ริๆเลย รู้ีะทุเรือ แ่็เป็นอย่านั้นริๆ หลัาที่มีออุ่นๆอานยอลเา็นอนสบายทุืน แ่พอืนไหนที่ไม่ไ้อมัน็รู้สึโหวแปลๆ
แบบนี้เรียว่าาานยอลไม่ไ้รึป่าวนะ
แบฮยอนหัวเราะให้ับวามิอัวเอ ่อนะเหยหน้าึ้นมาเอับรถยน์ทีุ่้นา พร้อมับนับที่ำลัิถึไปเมื่อี้
" ไป่อับพี่มั้ยรับ " านยอลลระล่อนเอ่ยแวร่าบาที่ยืนรอเาอยู่
" ั้น็รบวน้วยนะรับพี่านยอล " แบฮยอนอบลับ่อนะเปิประูรถเ้าไปนั่้านับ
" เี๋ยวนี้มีอบโ้ "
" ็านยอลเล่น่อนอะ "
" อย่าไปเล่นแบบนี้ับใรนะเว้ย แฟนมึหว " านยอลว่าบ็ลอบมอใบหน้าหวานอนนี้ที่ึ้นริ้วแอย่าเห็นไ้ั
" ไม่เล่นเล่า ลับันเถอะเรา่ว " ร่าบาเปลี่ยนเรื่อ่อนะปรับเบาะให้นอนไ้สบายึ้น
" เหนื่อยหรอ "
" อื้ม นิหน่อย เี๋ยวีบสัหน่อย็หายแล้ว " ว่าบ็ส่ยิ้มให้านยอล ่อนะเอนัวลนอนแล้วปิเปลือาลอย่าเหนื่อยล้า
านยอลมอภาพ้าหน้า่อนะยยิ้มาม นี่นาเหนื่อยยัยิ้มให้เาลอ มันะน่ารัเินไปแล้วนะแบฮยอน สิ้นสุวามิานยอล็โน้มัวลไปสูเอาวามหอมาพวแ้มใสอนที่หลับพริ้มอยู่้าๆ
วัน่อมา
แบฮยอนยัหลับอยู่บนเียนุ่มหลัาเมื่อวานที่นอนบนรถ็ยัมานอน่อที่ห้ออี นี่ถ้าานยอลไม่เรียมาิน้าวเย็น็หลับยาวแน่ๆ แถมอนนี้มัน็สายมาแล้วแบฮยอน็ยัไม่มีทีท่าว่าะืนมาเลย
" ฟอ " านยอลที่ยืนมอสัพั็ัสินใปลุร่าบาให้ื่น
" อืออ ออ อ "
" ฟอ ุ้บบบ ฟอ " ร่าสูพรมูบไปทั่วใบหน้าหวาน
" ือออ " แบฮยอนราออมา่อนะุใบหน้าลหมอน
" ื่นไ้แล้ว "
"..."
" แบฮยอนื่นไ้แล้ว " านยอล็ยัไม่ละวามพยายาม
"..."
" ไม่ื่นูปล้ำนะเว้ย " ร่าสูใ้มุเิม
"..." แ่แบฮยอน็ยัเียบ
" ูถอเสื้อแล้วนะเว้ย "
"..."
" ปลเือมัาเละนะ "
"..."
" สัสนี่หลับหรือายห้ะ " านยอลสบถหลัาที่เาัมาทุวิธีแบฮยอน็ยันิ่เียบเ่นเิม
" ิิ " เสียใสหัวเราะึ้น ่อนละผละหน้าออาหมอนมา้อร่าสูที่นอน้าๆ
" ล "
" อื้ม านยอลล " ร่าบายัหัวเราะอบใ
" ูประ " านยอลีหน้านิ่
" โอ๋ๆ เรา็แ่อยาแล้านยอลบ้า็แ่นั้นเอ " ว่าพร้อมับปีนไปอยู่บนัวานยอล
" แล้หรอๆ " านยอลพลิึ้นร่อม่อนะระมหอมแ้มใสทั้สอ้า
" ิ านยอล ิิ พอ่อน "
" สมน้ำหน้าอยาแลู้ " ผละออให้ร่าบาไ้หายใ
" แฮ่ๆ ทีานยอลยัแล้เราเลย " ว่าบ็หน้ายู่เ้าหาัน
" ทำไมแล้ไม่ไ้ไ " ถาม่อนะึร่าบามาอ
" ไม่ไ้ "
" หรอ เสียายวันนี้ะะพาไปหาไรินสัหน่อย สสัยไม่อยา... "
" ไปปปป " เมื่อรู้ว่าานยอลำลัะเปลี่ยนใแบฮยอน็รีบพูัึ้นทันที
" มึแลู้ " านยอลเปลี่ยนมาแล้แบฮยอนบ้า เา็แ่อยาให้ร่าบาอ้อน เพราะยัไะวันนี้เา็ะพาแบฮยอนไปเที่ยวอยู่ี
" ไม่เอาๆ เราอโทษน้าาา านยอลพาเราไปหาอะไรินเถอะ "
" หอมแ้มู่อน "
" ไม่.. "
" ถ้าไม่วันนี้็หาอะไรินที่ห้อละัน "
"..."
"..."
" ฟอ พาเราไป้วยละ " แบฮยอนว่า่อนะรีบวิ่ลเียแล้วเ้าห้อน้ำไป
เหลือแ่านยอลที่นอนยิ้มอย่าพอใ
ว่าะออาอนโมาไ้็ใ้เวลาเือบเที่ยทั้สอเลยลันไปทานอาหารเที่ยที่ห้าสรรพสิน้าแห่หนึ่ ปรึษาลันไ้ว่าะไปินอาหารี่ปุ่นัน
" สั่เยอะินให้หมนะมึ " านยอลว่าอย่าไม่ริั
" หมอยู่แล้วน่า "
" ให้มันริ "
" ว่าแ่วันนี้ทำไมนเยอะัเลย " แบฮยอนถามพลาวาสายาไปรอบๆร้าน เารู้ว่ามันน่าะใล้ถึเทศาลวันริส์มาสแ่็ไม่ิว่านะเยอะนานี้
" ็มันวันริส์มาส ใรเาะนอนอืที่บ้านเหมือนมึละ "
" อ่าว วันนี้วันริส์มาสหรอ "
" เออ "
" เรานึว่าอาทิย์หน้านะเนี่ย "
" มัวแ่ินับนอนไม่รู้วันเวลา "
" เรามัวแ่สอบ่าหาละ " ว่าแล้ว็แอบยู่หน้าเมื่อานยอลเอาแ่ว่าเา
" ไม่้อมาหน้าบูเลย "
"..." ยมือออเบือนหน้าหนี
" ็เพราะรู้ว่าลืมนี่ไเลยพามาเที่ยวเนี่ย " านยอลว่าามริ เาิไว้อยู่แล้วว่าแบฮยอนน่าะลืมวันเวลาริๆ เพราะร่าบาเอาแ่่วนับารอ่านหนัสือสอบ
" ไม่้อทำมาเป็นพูีเลย " ถึะว่าไปอย่านั้นแ่อนนี้ใวน้อยลับเ้นรัว
" อะๆ ั้นวันนี้อยาทำอะไระามใหมเลย "
" พูเอนะ " หันลับมา่อนะยนิ้วี้หน้าร่าสู
" อืม "
หลัาที่พูออไป็้อลับมาทำอย่าที่พูไว้ เพราะหลัาที่ทานอาหารันเสร็แบฮยอน็ไป่อที่ร้านไอศรีมทันที ่อ้วยไปูหนั้วยันอีหนึ่เรื่อ พอหนับ็ออมาทานไอศรีม่ออี และอีหลายอย่านานยอลอิไม่ไ้ว่าอาหารที่ินเ้าไปทั้หมแบฮยอนเอาไปไว้ไหน ัว็เล็นิเียวแ่เาเห็น็รู้สึอิ่มแทนแล้ว แ่ถึะอย่นั้นานยอล็ไม่ห้ามแบฮยอนสัำ
เพราะมันทำานยอลไ้เห็นรอยยิ้มอแบฮยอน รอยยิ้มที่ทำให้เายิ้มาม
" เหนื่อยั " แบฮยอนบ่นึ้นหลัาที่พวเราัสินใออมาาห้าที่วันนี้เราใ้เวลาไปับมันแทบะทั้วัน
" ินเยอะ็ี้แหละ "
" ไม่เี่ยวันสัหน่อย "
านยอลส่ายหัวให้ับร่าบา่อนะับรถออไป บรรยาาศอนลาืนามท้อถนนอวันริส์มาสถูแ่ไป้วย้นริส์มาสมามายและถูเพิ่มสีสันให้สวยึ้นไปอีาไฟวน้อยหลายสี ผู้นมามายที่่า็พาันออมาเที่ยวมาถ่ายรูปเล่นามที่่าๆ รวมถึานยอลและแบฮยอน ที่อนนี้ทั้สอ็ออมาเินเล่นเหมือนับนอื่นๆ
" สวยัเลยานยอล " แบฮยอนว่าพลามอไปยับรรยาาศรอบๆ
" อืม สวย " แ่สายาานยอลลับมอที่แบฮยอนนเียว
" ถ่ายรูปัน "
านยอลพยัหน้า่อนะเินไป้าหลัแบฮยอนย่อัววาาที่ไหล่แบพร้อมับยยิ้มมุมปาอย่าที่อบทำ แบฮยอนที่เห็นว่าร่าสูพร้อม็ียิ้มให้ล้อ่อนะถ่าย เราทั้สอถ่ายรูปันไปสัพั่อนะพาันมานั่ที่หน้า้นริส์มาส้นให่
" หนาวมั้ย " านยอลถาม้วยวามเป็นห่วเพราะยิ่ึเท่าไหร่อาาศ็ยิ่หนาว
" นิหน่อย "
" ะลับเลยมั้ย "
" นั่เล่น่อนละันยัไม่อยาลับเลย " านยอลพยัหน้าให้่อนที่เราทั้สอะหันไปสนใบรรยายาศรอบๆ
บรรยายาศที่เริ่มเย็นึ้นทำให้านยอลว้าเอามือบามาุมไว้ แบฮยอนหันมา่อนะียิ้มให้
ไม่้อมีำพูอะไรมามายให้ัน แ่ารระทำที่แสออมาว่าเป็นห่ว เท่านี้็รู้สึีมาแล้ว
" านยอล " แบฮยอนเรียึ้นหลัาที่เราเียบันไปสัพั
" ว่า " ถามพร้อมหันลับมาสบาัน
" อบุนะ ที่ามใเราทุอยาเลย " ำพูาใถูส่ไปพร้อมับรอยยิ้มที่มาาใเ่นัน
" ูเ็มใ " รอยยิ้มอแบฮยอนมันทำให้เายิ้มามเสมอ
" านยอล " เสียใสเรียอีรั้
" หื้ม "
" มีันอย่านี้..ทุเทศาลนะ "
" สัารับ "
ถึแบฮยอนะไม่บอ านยอล็ไม่มีทาปล่อยให้ัวเล็อเาไปไหนแน่นอน
เที่ยวเล่นในืนริส์มาส้านอันอย่าเ็มอิ่มแล้ว็ัสินใพาันลับอนโ านยอลที่อาบน้ำแ่ัวเสร็็ออไปเอร่าบาที่นั่อยู่ที่ระเบียหน้าห้อ
" เี๋ยว็ไม่สบายหรอ " แบฮยอนอบทำให้เาเป็นห่วอยู่เรื่อย
" านยอลมานัู่าวัน " ร่าบาไม่ไ้สนใในำพูอานยอลลับวนให้มานัู่าว้วยัน
" มานั่นี่ " านยอลที่ไปหยิบผ้าห้มผืนให่มา่อนะล้มัวล้าๆร่าบา ห่มผ้าลุมา้านหลัอัวเอ่อนะให้ร่าบามานั่ั
" อุ่นั " ร่าบาที่อนแรไม่ยอมะลุมานั่แ่็ลัวานยอละไล่เ้าห้อไปนอน สุท้าย็ยอมไปนั่บนั่อนที่แนร่ะอเาเอาไว้ ปิเสธไม่ไ้เลยว่ารู้สึอุ่นมา
ไม่รู้ว่าอุ่นเพราะผ้าห่มหรือเพราะนอันแน่
" วันนี้าวสวยเนอะานยอล " ว่าในะที่มอไป้าหน้า วันนี้าวบนท้อฟ้าสวยริๆถ้าไมู่ะเสียายแย่
" สวย "
ไม่้อให้านยอลอธิบายใ่มั้ยว่าอะไรที่ว่าสวย...
" านยอลิว่าานาลอสมีริมั้ย " ู่แบฮยอน็ถามึ้น
" ไม่อะ " ำถามอร่าบาทำเอาานยอลนิ่เียบไปสัพั่อนอบ
" หรอ "
" แล้วมึอะ " านยอลถามลับ
" เราเื่อนะ "
" ยัไ "
" านาลอสอเรา็ือป๊าับม๊า อนเ็พอวันริส์มาสมาป๊าับม๊า็ื้ออวัใส่ถุเท้าที่เราแวนให้ทุปี เราอบมาเลยเวลาเราอยาไ้อะไรเรา็ะบอป๊าับม๊า่อนวันริส์มาสทุรั้ เพื่อที่ะให้ป๊าับม๊าื้อมาใส่ถุเท้าให้เราทุปี " แบฮยอนเล่าเรื่อ้วยวามสุ นานยอลยยิ้มาม
" แล้วไ่อ " านยอลถามเพื่อให้ร่าบาเล่า่อ
" ทุๆปีเราะไ้อวัสอล่อืออป๊าับม๊า แ่พอวันนึป๊าับม๊าทะเลาะัน..แล้วป๊า็หายไปาเราับม๊า เรามารู้อนโนี่แหละว่าป๊ามีรอบรัวใหม่แล้ว " แบฮยอนเล่าเสียเบาลว่าเิม นานยอลระับอให้แน่นว่าเิม
" ไม่ไหว็ไม่้อเล่า " ั้แ่บันมาวันนี้เป็นวันที่านยอลไ้รู้ัแบฮยอนมาว่าเิม เพราะที่ผ่านมาเาไม่เยถามเรื่อรอบรัวอร่าบาเลย
" ไม่เป็นไร หลัานั้นเรา็ไ้อวัาม๊าแ่ล่อเียวทุปี น่วมัธยมปลายม๊าเิอุบัิเหุทำให้ม๊าาเราไปอีน.. " แบฮยอนหยุเล่า ยิ่ทำให้านยอลเป็นห่ว
" แบฮยอน " ระับอให้แน่นวาาที่ไหล่แบ านยอลไม่ิเลยว่านที่ร่าเริแบบแบฮยอน้อเอเรื่อร้ายแรแบบนี้มา่อน
" าอวัที่เราเหลือปีละล่อ เรา็ไม่ไ้อวัาานาลอสอีเลย " เสียใสเบาล
" ไหวมั้ย " านยอลถาม้วยวามเป็ห่วอีรั้แล้ว็ไ้รับำอบเป็นารพยัหน้า
" อนแรเราทำใไม่ไ้เลย แ่สุท้ายเรา็ิเอาว่าานาลอสอเราท่านเหนื่อยและอยาพัผ่อนแล้ว ป่านนี้ท่านมีวามสุลอริิส์มาส้าบนนู้นแล้วแหละ " สุท้ายน้ำสียอแบฮยอน็ลับมาสใสเหมือนเิม
านยอลที่อร่าบาเอาไว้็อิไม่ไ้ว่าแบฮยอน้อเ้มแ็แ่ไหนที่ผ่านมา้อเอับเรื่อร้ายมาลอ พอไ้ฟัเรื่ออร่าบา็ทำให้านยอลิถึเรื่ออัวเอ
" แบฮยอน " านยอลเรีย่อนะับมือบามาุมไว้
" หื้ม " สายามอไปยัมืออัวเอที่ถูานยอลุมแน่น
" มึรู้มั้ยว่าทำไมูถึิว่าานาลอสไม่มีริ " ร่าสูเอ่ยถาม
" ทำไมหรอ "
" เพราะานาลอสอูเา..็าูับแม่ไปเหมือนัน " ว่าบ็บหน้าลบนไหล่อร่าบา อเอวบาแน่นนแบฮยอน้อยมือลูบที่แนแร่
" านยอล " พอรู้ว่าานยอลหมายถึอะไร เา็อะสสารไม่ไ้
เพราะเรา่า็สูเสียานาลอสไปเหมือนัน....
" พ่อูท่าน้อเินทาไปทำานที่่าประเทศบ่อยๆ แ่ทุริส์มาสท่านะื้ออวัลับมาใหู้ทุรั้ แ่รั้นั้นเรื่อบิน มันทำใหู้ไม่ไ้อวั แ่ที่แย่ที่สุ ือู้อเสียานาลอสไป " านยอลเล่าเหุาร์ที่เา้อเสียพ่ออเาไปให้แบฮยอนฟั ทุรั้ที่นึมัน็รู้สึเสียใแ่ไม่ไ้ถึั้น้อร้อไห้
" ไม่เป็นไรนะ " มือบายัลูบวนที่แนแร่
" หลัานั้นู็ไม่เื่ออีเลยว่าานาลอสมีริ "
" เราสอนเอเรื่อร้ายๆมาเหมือนันเลยเนอะ "
" อืม " ผละหน้าออมา่อนะวาาที่ไหล่แบเหมือนเิม
" านยอล " แบฮยอนเรียเสียใส หลัาที่เราเียบไปสัพั
" หื้ม "
" เราออะไรหน่อยไ้มั้ย "
" ออะไร "
" านยอล.. "
"..."
" เป็นานาลอสให้เราไ้มั้ย "
" สำหรับมึ ูไ้ทุอย่า..ที่มึ้อาร "
ำอบอานยอลทำเอาร่าบาน้ำาลอ มันเป็นน้ำาแห่วามสุ เพราะริส์มาส่อไปานี้อแบฮยอน มันะลับมาอบอุ่นและมีวามสุอีรั้ ับานาลอสนใหม่ที่เารัที่สุ
ร่าสูยร่าบาึ้น่อนะเปลี่ยนท่านั่ใหม่ให้แบฮยอนหันหน้าเ้าหาเา เอื้อมไปเ็น้ำาใสที่ไหลลอาบพวแ้มนิ่ม
" ี้แ " หัวเราะในลำอ่อนะยื่นหน้าเ้าไปูบับน้ำาบนใบหน้าหวาน
" มันไหลออมาเอ่าหาเล่า "
" แบฮยอน " ผละาูบับน้ำาเปลี่ยนมาเอาหน้าผานัน
" อะไร "
" อบุนะ "
" อบุเรื่ออะไร "
" อบุที่เ้ามาเป็น อวัที่ีที่สุในีวิู " านยอลพูออาใ สสัยวามิที่ว่าานาลอสไม่มีริ้อิใหม่
เพราะอนนี้อวัที่ีที่สุาานาลอสอยู่รหน้าเาแล้ว..
CUT
บทรัใน่ำืนริส์มาส็บล ร่าสูล้มัวลนอน่อนะึแบฮยอนเ้ามาอ ปาุมพิที่หน้าผามน แบฮยอนหลับหาพริ้มรับวามรู้สึที่ร่าสูมอบให้ านยอลผละออ่อนะลูบหัวร่าอย่าอ่อนโยน แบฮยอนยับัวเ้าหาานยอล่อนะูบเบาๆที่อแร่ ุใบหน้าหวานที่อ่อนะปิเปลือาสีมุล
" Merry Christmas นะรับที่รั "
" Merry Christmas นะรับานาลอสอผม "
อบุานาลอสที่ถึแม้ว่าะไม่ไ้เอันอีแล้ว แ่็ยัส่อวัที่ีที่สุมาให้แ่เราทั้สอน...
ncอยู่ที่เิมน้าาา
อนนี้ือลเมื่อริส์มาสปีที่แล้ววามรู้สึเราอบอนนี้นะมันเหมือนะหน่วแ่็อบอุ่นไป้วยัน
ยัไ็เม้นหรือรีมฟิมาุยันนะะ ะบแล้วะไ้ลss2แล้วน้าา #แมทบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น