ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    MY PAIN, YOUR PAIN, OUR PAIN. ( yaoi )

    ลำดับตอนที่ #2 : จากความรักที่เคยหวาน

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 99
      0
      16 ส.ค. 56




             ครืด..ครืด..ครืด..

             มือเรียวเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์เจ้าปัญหาที่มารบกวนการนอนของเค้า ตาใสหรี่ตาลงปรับสภาพแสงที่ส่องเข้ามาในตา


             ‘TAE’

             ทันทีที่เห็นชื่อคนที่โทรมาเค้ายกแขนขึ้นดูนาฬิกา

             - 5:00น. - ตีห้า! เหี้ยเอ้ย สถบเบาๆแล้วก็ค่อยรับโทรศัพท์เขากรอกเสียงเซ็งๆลงไปให้ปลายสายรู้ว่า นี่ไม่ใช่เวลาที่ควรจะมารบกวนเค้าเลยนะ !

             ‘ภูมิ ตื่นยัง?’

             ‘สิบสายไม่ตื่นมั้งครับคุณเต้' ว่าแล้วก็เดินงัวเงียไปหยิบน้ำมาดื่ม ปลายสายไม่ว่าอะไรเพียงแค่หัวเราะเบาๆ

             'ตื่นแล้วก็ลงมาเปิดประตูให้กูเร็ว ยืนรอหน้าบ้านมึงตั้งแต่ตีสี่แล้วเนี่ย โจ๊กเย็นหมดแล้วม้าง..'

             'แค่กๆอะไรนะเต้ มึงมารอหน้าบ้านตั้งแต่ตีสี่อีกแล้วหรอ กูเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำอย่างนี้อะ ทำไมมึงไม่ฟัง เห้ย..!' ยังบ่นไม่ทันไรตัวปัญหาที่ว่าก็เดินมาปิดปากเค้าซะแล้ว

             'อื้อไอเอ้อ่อยอูอ้ะ!'

             'บ่นจังเลยถามคำนึงกินอะไรทำไมเมียกูขี้บ่นจังครับ?' จมูกโด่งเป็นสัน แววตาขี้เล่น ผิวสีแทน รูปร่างสูงโปร่ง หน้าคมเข้ม ชอบยิ้มมุมปาก..นี่ล่ะครับไอเต้.. แฟนผมเอง-_-

             'ไอเหี้ยเต้ พูดอะไรดูบ้างดิ่วะกูเสียหายหมด'

             'แหนะ..เสียหายหรือชอบกันแน่น้า..'

             'เชี่ยเต้ !'

             'โอ๋ๆโมโหหน้าแดงหมดแล้ว อ่ะมากินโจ๊กเร็วร้อนๆเลยเดี๋ยวกูป้อนให้อร่อยนะเจ้านี้กูไปต่อคิวซืื้อตั้งนานแหนะ ไม่ใส่ผักไม่ใส่ขิง ไม่มีพริกไทยรับรองกินแล้วติดใจ' ผมได้แต่ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ ไม่ได้นั่งรอมันป้อนหรอกนะแค่เมื่อยตังหาก..

             'เอ้า อ้ามม..เต้เป่าให้แล้วไม่ลวกปากน้องภูมิแน่นอน' แค่ผมกินโจ๊กลวกปากครั้งเดียวมันก็ล้อผมยันตอนนี้ก็ตอนนั้นมันหิวอะ แล้วเรื่องมันก็ตั้งแต่มอหนึ่งแล้วนะโว้ย!

             'เอ้า ยังไม่อ้าปากอีกหรืออยากกินจากปากพี่เต้?'

             'ไอเหี้ยเต้!กูกินเองได้เอามา!'ผมรีบแย่งช้อนมาจากมือไอเต้แล้วตักโจ๊กเข้าปากอย่างรวดเร็วและมันก็..ลวกปากผม 'เชี่ยร้อนๆๆ' ไอเต้มองแล้วส่ายหัวไปมา

             'กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าเดี๋ยวกูป้อน'มันเขยิบเข้ามาหยิบน้ำแข็งก้อนเล็กแล้วดันมันเข้าปากผม 'อือ..' เวลามันอ่อนโยนเงี้ยผมโคตรเกลียดเลยแม่ง เพราะอะไรอ่ะหรอ ก็เพราะผมหัวใจเต้นอะดิ่! ผมเงยหน้ามองแล้วเบ้ปากนิดๆไม่ทันไรไอเต้ก็เลื่อนหน้ามาใกล้ผม..มากขึ้น..มากขึ้น ผมได้แต่หลับตาปี๋จะลืมตาก็ไม่กล้าถึงจะเคยจูบกันแล้วแต่ก็ไม่ได้แปลว่าผมจะชินนะเว่ย

             ไม่รู้ตอนไหนที่ผมเผลอเม้มปากตัวเองและเริ่มเม้มมันแน่นขึ้นเหมือนกำลังรอริมฝีปากอีกคนมาทาบลงไปไงก็ไม่รู้ ผมค่อยๆลืมตาช้าๆ..ตรงหน้า..มีแต่เก้าอี้!!ไอ้เต้ไปไหนแล้วไม่รู้! 

             'ไอเหี้ยเต้มึงจำไว้นะะะะะะะะะะะะะะะะ!!!!!!!!!'

     

     

     

             ปัจจุบัน...

     

     

             แอ๊ด..แอ๊ด..

             เสียงออดยังคงดั่งอยู่ต่อเนื่องมาตั้งแต่ตีสี่เพราะเจ้าของบ้านไม่ยอมออกมาเปิดประตูรับแขกหรืออาจจะเป็นเพราะเจ้าของบ้านไม่ได้ยิน.. เต้ได้แต่ยืนหัวเสีย หนึ่งชม.เต็มๆแล้วที่เค้ามายืนรอภูมิแต่ไม่ว่าเค้าจะกดออดนานสักแค่ไหนก็ไม่มีทีท่าว่าภูมิจะออกมาเปิดประตูบ้านให้เค้าเลย..

             เฮ้อ..ภูมิมึงเป็นอะไรหรือเปล่าว่ะเนี่ย .. สองขายาวโน้มตัวลงนั่งกอดเข่าที่มือข้างซ้ายมีถุงข้าวสองถุงห้อยอยู่ เค้าซื้อมาฝากภูมิอยากให้ภูมิได้กินข้าวผัดร้อนๆเจ้าโปรดเผื่อไอตัวดีของเค้าจะได้อารมณ์ดีขึ้นบ้าง เห็นช่วงนี้ทำหน้าเครียดๆเบื่อๆตลอด เอ..ตอนเห็นถุงข้าวร้านนี้จะทำหน้ายังไงน้า..คงยิ้มตาหยีวิ่งเข้ามากระโจนใส่ถุงข้าวแล้วกินอย่างเลอะเทอะแน่ๆ.. แค่คิดเค้าก็เผลอยิ้มแล้ว หวังว่าไอตัวดีจะรีบออกมาเปิดประตูให้เค้าสักที

              ครืด..ครืด...

             เต้หยิบมือถือขึ้นมาดู สงสัยภูมิส่งเอสเอ็มเอสมาแหง พอเค้าเปิดออกมามันก็ใช่ ! นั่นว่าแล้วไง คิดแล้วก็ยิ้มกับตัวเอง แล้วจึงเปิดดู

             -  5.11AM เต้ ไปมอก่อนเลยกูไม่สบาย เลิกกดออดด้วยกูปวดหัว -

             - 5.12AM เห้ยไม่สบายก็ไม่บอกกูปวดหัวกินยายังเนี่ย เดี๋ยวกูออกไปซื้อยาให้นะ ซื้อข้าวผัดร้านโปรดมึงมาด้วย รีบๆมาเปิดประตูให้เค้าได้แล้วน้าเค้าโดนยุงกัดหมดแล้วเนี่ย -

             ส่งแล้วเรียบร้อยไม่ถึงห้านาที ไอเต้ก็ได้เข้าไปนั่งป้อนข้าวแฟนสบายใจเฉิบแน่นอน!

     


             ในห้องภูมิ ...

            
              'จะส่งอะไรมานักหนาวะ..รำคาญว่ะภูมิปิดดิ้'

             'อย่าอารมณ์เสียดิ่มิคช่างเต้มันเหอะเรามาสนุกกันดีกว่า' ภูมิพูดพลางรั้งคอมิคลงมาใกล้ๆตัวเอง มิคก็ยิ้มมุมปากเล็กๆแล้วโถมตัวเข้าใส่ภูมิทันที 

             'อื้อ..มิคตรงนั้น..อืม..แรงกว่านี้..แรงอีกมิค..'

             .

             .

             .

             ไม่รู้ว่าเค้าสองคนสนุกกันไปนานเท่าไหร่รู้ตัวอีกทีแสงแดดก็แยงเข้าตาซะแล้ว ..

             ครืด..ครืด.. 

           ข้อความจากเต้.. - 7.02AM ภูมิกูไปมอก่อนนะพี่เค้าเรียกตัวไปทำโปรเจค แขวนข้าวไว้แล้วหน้าบ้าน อย่าลืมกินนะ อ้อ!วันนี้มึงมีคลาสเช้าใช่มั้ยกูบอกให้อีแบมเก็บเล็คเชอร์ไว้ให้แล้วนะกินข้าวกินยาเสร็จก็นอนนะ เย็นๆกูจะแวะซื้อข้าวไปให้อยากกินอะไรโจ๊กดีมั้ยตื่นแล้วตอบกูด้วยนะภูมิ - 

     

     

     

     

     

     

     Holla 

    Parkjen's talk : สวัสดีค่ะ' w ' เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งด้วยกันสองคนค่ะ yamped กับ parkjen เกิดจากความฟินส่วนตัวล้วนๆ555555555 
    หวังว่าทุกคนจะชอบน้า ขอตัวไปฟินเสื้อช็อปเด็กวิศวะของภูมิกับเต้ก่อนนะ

    Yamped's talk : ตอนนี้เซนแต่งหมดเลยจ้าเย่.. ฟิตจัดมั้ยล่า สงสารเต้ครับบ่องตง 

     

    thx. theme - © Tenpoints!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×