ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Daniel next door ; 8th
ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องวางบนโซฟานุ่มโดยไม่ลืมที่จะเดินกลับไปปิดประตูบ้านและล็อคประตูให้เสร็จสรรพ
เอ้า! อยู่บ้านก็ต้องล็อคประตูป้ะวะครับ ยิ่งคนหน้าตาดีๆแบบคังแดเนียลแล้วยิ่งต้องระวังตัวเข้าไปใหญ่.. อันนี้ไม่ได้หลงตัวเองนะแต่พูดตรงๆ
"อือออออออ"
เสียงของร่างบางที่นอนอยู่ทำให้เขาหันกลับไปมองก่อนจะระบายยิ้มเบาๆเมื่อท่านอนของหญิงสาวมันเหมือนกันเจ้าแมวของเขาเป๊ะเลยน่ะสิ!
เขาเลี้ยงแมวอยู่ 2 ตัวคือรูนีย์และปีเตอร์ แต่เพราะคิมจงฮยอนคิดว่าปีเตอร์ออกเสียงยากก็เลยเรียกเจ้าปีเตอร์ของเขาว่าเดฟตามชื่อไอจีของเขาเอง
เอาจริงๆเขาก็คิดว่ามันไม่เห็นจะเรียกยากตรงไหน
ว่าแล้วก็เดินไปหาเจ้าแมวสองตัวที่นอนขดบนพรม
"วันนี้ป๊าพามี๊มานอนด้วยนะ อย่ากวนป๊านะครับ"
...
เมี๊ยวว~
เยี่ยม!
คังแดเนียลยิ้มร่าเริงพร้อมกับอุ้มหญิงสาวขึ้นในอ้อมแขนอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง
ต้องขอบคุณคุณแม่แล้วล่ะที่ซื้อบ้านที่มีห้องนอนห้องเดียวให้เขา : )
จู่ๆอียูจองก็สะดุ้งโผกอดคอเขาแน่น ร่างเล็กเริ่มสั่นจนน่าเป็นห่วง แต่ก่อนที่จะได้เอ่ยปากถาม เธอก็พูดออกมาเสียงแผ่ว
"นายจะไม่ทิ้งฉันใช่มั้ย?"
...
"นายจะไม่ทำให้ฉันรู้สึกแย่เหมือนที่เขาทำใช่มั้ย?"
...
"นายเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ"
...
"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ..มินกยู"
...
อื้อหือ โคตรเจ็บ..
เขายืนนิ่งไปพักใหญ่ก่อนจะวางร่างของอียูจองไว้บนเตียงแล้วพยายามสงบสติอารมณ์ที่เริ่มคุกกรุ่นแปลกๆ
ความรู้สึกหลายอย่างเริ่มถาโถมเข้ามาในจิตใจของคังแดเนียลจนเขาแทบจะบ้า
ว่าแล้วก็รีบกดโทรหาพี่ชายคนสนิทอย่างคิมจงฮยอนที่ดูเหมือนว่าจะช่วยเหลือเขาได้มากที่สุดในตอนนี้ และโชคดีที่ปลายสายกดรับพอดี
"พี่..ตอนนี้ผมฟีลโคตรแย่เลย"
[ห้ะ! เป็นอะไร? ใครทำน้องแดนของพี่!?]
น้ำเสียงที่ฟังดูร้อนรนเพราะความเป็นห่วงน้องของอีกฝ่ายทำเขายิ้มออกๆมาบางๆ
"แฟนพี่เคยเมาแล้วเพ้อถึงผู้ชายคนอื่นป้ะ"
[เคยดิ]
"แล้วตอนนั้น.."
[ตอนนั้นเขาเพ้อถึงพ่อเขาอ่ะ]
...
...
เออไม่ขำด้วยเว้ย
[เห้ยพี่ล้อเล่น] คิมจงฮยอนหัวเราะก่อนจะกลับมาทำน้ำเสียงให้ซีเรียสต่อ [นายแน่ใจนะว่าเธอไม่ได้ไปเจออะไรที่เลวร้ายมา]
...
"ผม..ไม่แน่ใจ"
[นั่นไงน้องรัก! พี่ว่าเขาคงรู้สึกอกหักจากนายแน่ๆ]
"..."
[แล้วคนที่เขาพูดถึงคงจะเป็นคนที่ 'สำคัญ' กับเขามากๆเหมือนกัน]
"..."
[อย่าหาว่าพี่เสืxกเลยนะแดน] ปลายสายถอนหายใจเสียงดัง [น้องยูจองใช่มั้ย?]
"พี่รู้?"
[น้องยูจองเค้าเป็นคนที่น่ารักมากคนนึงนะ พี่มองแป๊บเดียวก็รู้แล้วว่าน้องเค้าชอบนายแล้วนายก็ชอบน้องเค้า]
"..."
[แต่นายควรตัดกับคนเก่าของนายให้ขาดก่อนที่จะเริ่มต้นกับคนใหม่นะ]
เขามั่นใจมาตลอดว่าเขาตัดกับเธอขาดแล้ว จนกระทั่งเจออียูจองก็ทำให้เขายิ่งมั่นใจมากกว่าเดิม
แต่แล้วก็เหมือนกับทุกอย่างจงใจแกล้งเขาเมื่อคังเยจินกลับมาหาเขาอีกครั้ง
ยอมรับว่าเขาเริ่มสองจิตสองใจ ความมั่นใจที่มีอยู่เริ่มลดน้อยลง
"อุ่ก!" ร่างบางลุกขึ้นจากเตียงอย่างกระทันหันทำเอาคนตัวสูงกว่าตกใจจนรีบประคองอีกคนที่ทำหน้าไม่ดี
"เป็นอะไร โอเคมั้ยเนี่ย?"
เธอชูนิ้วเป็นสัญลักษณ์โอเคแต่ดูจากสภาพแล้วคงไม่เป็นอย่างที่หญิงสาวว่าแน่นอน มือบางปิดปากตัวเองแน่นพลางพยายามลงจากเตียง
"เข้าห้องน้ำใช่มั้ย?"
คนถูกถามพยักหน้าก่อนที่ร่างสูงจะพาอีกคนไปยังห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนของตัวเอง
ไม่รู้ว่าอียูจองดื่มมาแค่ไหน แต่เขาก็มั่นใจได้ว่าต้องดื่มมาเยอะมากแน่ๆ..
เธออาเจียนอยู่ซักพักก่อนที่จะจัดการล้างหน้าด้วยความเงอะงะตามประสาคนที่ยังไม่มีสติเต็มร้อย ใบหน้าของหญิงสาวซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
"รู้สึกเป็นไงมั่ง? ไปหาหมอมั้ย? หน้าเธอซีดมากเลยนะ"
"อย่ายุ่งเด่ะะ!" มือบางผลักเขาให้ออกห่างแต่เพราะแรงที่ต่างกันทำให้คนตัวเล็กเซจนสะดุดเท้าตัวเอง โชคดีที่ล้มลงบนเตียงพอดีทำให้ไปล้มก้นจ้ำเบ้าให้น่าอาย
"อย่าดื้อดิ" คังแดเนียลถอนหายใจ "ถ้าโกรธกันก็อย่าทำตัวให้น่าเป็นห่วงแบบนี้"
...
...
เดดแอร์อีกแล้วครับท่าน
"ถ้าห่วงกานจีงอ่า"
...
"นายม่ายยอมให้คนน้านนนน กอดนายต่อหน้าฉันหรอกโว้ยยยยยย"
...
"ฉันม่ายน่าชอบนายเลยว่ะ!!! คนใจร้ายยยยยย ใจร้ายม้ากกกกกก"
...
"อย่างน้อยมิงมิงเค้าก็--อื้อ!!!"
เขาไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบก็รีบปิดปากเธอด้วยส่วนเดียวกันเพื่อให้อีกคนหยุดพูดเสียที สัมผัสอันนุ่มนวลฉุดสติอันน้อยนิดของหญิงสาวให้ล่องลอยไปกันการจูบแสนละมุนของเขา
เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองที่ไม่ยอมขัดขืนใดๆแม้แต่นิด
"ปากเธอหวาน..หวานมากเลย"
เขาผละริมฝีปากออกพร้อมพูดกับเธอเบาๆ เสียงทุ้มต่ำตามแบบของผู้ชาย ยิ่งเขาพูดเบาๆแบบนี้ยิ่มทำให้มันฟังดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก
ชายหนุ่มกดจูบลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง ซึมซับความหวานของอีกคนจนรู้สึกว่าควรพอได้แล้วจึงถอนริมฝีปากออกพร้อมกับมองหน้าเธอนิ่งๆ
ไม่มีใครพูดอะไรอยู่หลายนาทีจนเขาอดไม่ได้ที่จะรวบเอวแล้วซุกใบหน้าตัวเองลงบนหน้าท้องของอีกคนราวกับแมวตัวน้อยๆที่พยายามอ้อนเจ้าของ
"พี่ขอโทษ..ยกโทษให้พี่นะครับ"
...
...
...
อ้าว เงียบเฉยเลย
เขาเงยหน้าขึ้นก็พบว่าคนเมาหลับไปเรียบร้อย คังแดเนียลยิ้มขำก่อนจะลุกขึ้นแล้วจัดท่านอนให้อีกคนได้นอนอย่างสบายตัว มือหนากดโทรหาใครบางคนอีกครั้ง
[ว่าไงไอ่หมา มึงโทรมาขัดจังหวะกูรอบที่ล้านแล้วนะไอ่ห่x]
กวนตีนแบบนี้ก็มีแค่คนเดียวล่ะนะ
"มึงอยู่กับแชอาป้ะ?"
[เออ กูก็อยู่กับทูนหัวตลอดแหละ มีไร? คิดจะจีบเมียกูหรอไอ้เพื่อนเหี้--]
"เพ้อเจ้ออีกละมึงอ่ะ" เขาถอนหายใจ "พาแชอามาหากูที่บ้านทีดิ"
[แหน่ะ! กูว่าละ มึงนี่มันไว้ใจไม่ได้จริงๆ กูแม่ง--]
"กูมีเรื่องให้แชอาช่วยโว้ย จบยัง? ถ้าไม่จบพรุ่งนี้ไม่ต้องมาลอกเลคเชอร์กู"
...
[ครับๆ เดี๋ยวอ๋งไปหาครับ ไม่เกิน 10 นาทีแน่นอนครับ]
เออ! แค่นี้ก็จบเรื่อง!!
แล้วก็ไม่เกิน 10 นาทีอย่างที่เจ้าตัวว่าจริงๆ หลังจากที่แฟนสาวของเพื่อนสนิทเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คนที่หลับไม่รู้เรื่องเสร็จสรรพ องซองอูก็ไม่ได้ว่าอะไรอีกนอกจากส่งวิ้งค์ให้เขาแล้วเดินกอดคอเมียรักออกจากบ้านของเขาไป
เขาเดินเข้าไปในห้องนอนก็ต้องกลืนน้ำลายเอือกใหญ่
ภาพร่างเล็กในชุดนอนสีหวานที่ทั้งบางและสั้นจนเห็นต้นขาขาวๆของเธอปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา
ต้องเป็นความคิดขององซองอูอีกแน่ๆ..
กูก็ว่าละว่ามันวิ้งค์ให้ทำไม!!!! ไอ้อ๋ง ไอ้เพื่อนเหี้x!!!!!!
คังแดเนียลเม้มปากก่อนจะจัดชุดนอนของอีกคนให้ไม่อยู่ในสภาพลูกแมวจอมยั่ว แน่นอนว่าเขาเป็นผู้ชายและเขาก็สามารถมีอารมณ์ทำเรื่องแบบนั้นได้ทุกเมื่อ
และตอนนี้เขากำลังนั่งหลับตาพลางสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆเพื่อสงบจิตใจของตนไว้ก่อนจะค่อยๆล้มตัวนอนลงข้างๆร่างบางพร้อมกับห่มผ้าห่มผืนหนาปกคลุมร่างของทั้งคู่ไว้ มือหนาเอื้อมมือปิดไฟก่อนจะหันมามองหน้าจนที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว
แต่แล้วสายตาก็ลงไปโฟกัสที่เนินอกเนียนของร่างบางอีกครั้ง
ร่างสูงเลียริมฝีปากด้วยสีหน้ายากลำบากก่อนจะพลิกตัวนอนหันหลังให้อีกคนทันที
ใจเย็นเว้ยไอ้แดน..หายใจเข้าาา หายใจออกกกก
แล้วคังแดเนียลก็นอนไม่หลับเกือบทั้งคืนจนเกือบเช้า..
ปวดหัว..
เพราะทนความเจ็บปวดไม่ไหวหญิงสาวจึงตื่นขึ้นมาในตอนเช้าสดใส ในห้องของ..ใครวะ?
เธอก้มลงมองสภาพตัวเองแล้วก็หน้าแดงจัด มือบางค่อยๆแกะมือบุคคลปริศนาที่กอดเธอไว้หลวมๆออก ในหัวมีเพียงแค่คำว่า
ซวยแล้วยูจองเอ๊ยยยยยยยย
นึกโทษตัวเองในใจจนอยากเอามีดปาดคอตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด พอพลิกกลับไปก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอยู่ในระยะประชิดจนน่าตกใจ
"เชี่x.." เธออุทานขึ้นเบาๆซึ่งเป็นจังหวะที่คังแดเนียลกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นทำให้ตอนนี้ปลายจมูกของทั้งคู่ชนกันเบาๆ
ยอมรับก็ได้ว่าเขิน..มากมากกกกก
จู่ๆมือหนาของอีกคนก็เชยคางหญิงสาวขึ้นก่อนที่ริมฝีปากของคังแดเนียลจะทาบทับลงบนส่วนเดียวกันของหญิงสาว
สัมผัสอันนุ่มนวลและแสนละมุนนั่นมันคุ้นแปลกๆแต่เธอกลับนึกอะไรไม่ออกแม้แต่น้อย
รู้แค่ว่าหญิงสาวชอบมันมากกว่าขนมหวานใดๆ
ชายหนุ่มผละริมฝีปากออกก่อนจะส่งยิ้มสดใส
"Morning kiss ครับผม"
อ่าให้ตาย..หัวใจเต้นแรงอีกแล้ว
พอนึกถึงเรื่องเมื่อวานอียูจองก็เม้มปากแน่นก่อนจะผลักร่างสูงให้ออกห่างแต่กลับไม่เป็นผล ทั้งคู่นอนกอดกันอยู่นานแต่กลับไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น
มันทำให้คังแดเนียลน้อยใจกว่าเดิมอีก
"ยังไม่หายโกรธพี่หรอ?"
...
"ยูจองอาาา"
...
"ต้องให้ทำยังไงถึงจะหายโกรธอ่ะ?"
...
"ไก่ทอดซักถังมั้ย?"
...
"หรือเนื้อย่าง 2 จาน?"
...
"ให้จูบคืนเอามะ?"
ห้ะ?
อียูจองเงยหน้าสบตาเจ้าหมียักษ์ที่พยายามสรรหาข้อเสนอมากมายจนน่าขำ..แต่ขำไม่ได้เว้ย ต้องคีพลุคก่อน
แต่ข้อเสนอสุดท้ายทำเอาเธอตีอกเขาดังปั่กจนอีกคนร้องโอดโอยแล้วยอมปล่อยมือจากเอวบาง
"พี่ยอมให้เธอขย่มพี่เลยเอ้า!"
"ทะลึ่ง!!!"
หญิงสาวเริ่มรู้สึกถึงความร้อนวูบวาบบริเวณใบหน้า มือบางตบแก้มตัวเองเบาๆก่อนจะรีบลุกแล้ววิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำ
"อ้าว..ชอบในห้องน้ำก็ไม่บอก ในอ่างเลยมั้ย? หรือตรงฝักบัว?"
คังแดเนียล!! ไอ้หมีหื่น!!!!!
"หรือว่าชอบทั้งสองที่เลย?"
"โอ๊ยหุบปากซักทีได้มั้ยยยยยยยย!!!!!!!!!"
กว่าจะได้ทานอาหารเช้าก็ใช้เวลาไปเกือบ 2 ชั่วโมงเนื่องจากเธอต้องไหว้วานให้คังแดเนียลไปเอาแปรงฟัน เสื้อผ้าและของจำเป็นอื่นๆที่บ้านของเธอ
มีหวังถ้าใส่ชุดนอนโป๊แบบนี้กลับบ้านนะ โดนฟาดหลังลายแน่ๆ
วันนี้อียูจองคิดว่าจะไม่เข้าเรียนเพราะอาการปวดหัวที่กำลังเล่นงานเธออยู่ นั่นทำให้ร่างบางนั่งโง่ๆบนเก้าอี้ของเคาท์เตอร์ในห้องครัวของอีกคน แผ่นหลังกว้างของคนที่กำลังให้ความสนใจกับการทำอาหารให้ผู้ป่วยทำเอาเธอลอบยิ้มออกมาบางๆ
"โอ๊ะ!"
หือ?
"ยูจอง"
"ว่า?"
"เจ็บง่ะㅠㅠ" คังแดเนียลชูนิ้วชี้ที่เพิ่งถูกมีดบาดไปหมาดๆ หญิงสาวอ้าปากค้างก่อนจะรีบลงจากเก้าอี้แล้วเดินมาหาคนตัวสูงกว่าที่งอแงเป็นเด็ก
"สมน้ำหน้า" อียูจองถอนหายใจพร้อมเปิดก๊อกน้ำแต่เขากลับชะงักน้ำแล้วส่ายหน้ารัวๆจนน่าปวดหัวกว่าเก่า
"มันแสบอ่ะ"
"แสบแค่ไหนก็ต้องล้าง ถ้าแผลติดเชื้อแล้วมันจะลำบากกว่าเก่า"
"ก็มัน.."
"คังแดเนียล."
หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นแมวตัวยักษ์ที่ไม่ยอมพูดอะไรนอกจากทำหน้างอแล้วยอมให้เธอปฐมพยาบาลต่อ
"ในบ้านนี้มีพลาสเตอร์มั้ยอ่ะ?"
...
เงียบอีก
เออจะเอาแบบนี้ใช่มั้ย? ด้ายยยยยยยย
"ถ้าไม่ยอมพูดจะเรียกมินกยูให้มารับแล้วนะ หิวข้า--"
"อยู่ในตู้ในห้องครัวนั่นแหละ...อย่าไปกับเขาเลยนะ"
ไอ้แมวยักษ์เอ๊ยยยยยย
อียูจองหลุดหัวเราะเบาๆก่อนจะรีบก้าวเท้ายาวๆไปยังห้องครัวอย่างที่เจ้าของบ้านว่า ไม่นานนักพลาสเตอร์ลายหมีก็แปะอยู่บนแผลของนิ้วเด็กชายตัวโตที่เบะปากด้วยความแสบหลังจากที่หญิงสาวแกล้งเช็ดแอลกฮอลล์ซ้ำ
ว่าแต่มัวแต่แกล้งกันอยู่นั่นแหละ ข้าวเช้าคงไม่ได้แดรกละ อาเมน
ทั้งคู่ตัดสินใจออกไปหาอะไรทานข้างนอกหลังจากที่คังแดเนียลดื้อไม่ยอมจับมีดอีก ซึ่งหญิงสาวเองก็ทำอาหารฝีมือได้แย่ราวกับใช้อวัยวะเบื้องล่างทำ นั่นเป็นเหตุผลที่ทั้งสองคนมาอยู่ที่ห้างอีกครั้ง
อันที่จริงก็คงไม่ได้แย่เท่าไหร่ถ้าเขาไม่บังเอิญเจอบุคคลที่เรียกว่าคุณนายแม่กลางห้างแบบนี้ ทั้งสามคนก็เลยมาจบกันที่ร้านอาหารยุโรปชื่อดังแทนร้านในห้าง
แค่เห็นราคาขนแขนก็ลุกแร้ว
"ไม่ได้เจอลูกน้านนนานนนน แม่คิดถึงมากเลย มาให้แม่จุ้บหน่อยซิ"
ราวกับอยู่ในโลกสีชมพูของแม่ลูกที่ไม่ได้เจอกันมานาน หลังจากที่ทั้งสองคุยกันนานจนลืมสั่งอาหาร อียูจองก็กลายเป็นฝุ่นผงไปแล้ว
"แล้วผู้หญิงที่มากับลูกนั่นใครน่ะ!?"
อู้หู..สะดุ้งเลยจ้า
"เอ่อ..หนูหรอคะ?" เธอชี้เข้าที่ตัวเองพลางยิ้มแห้งๆ "อียูจองค่ะ"
หญิงวัยกลางคนทำหน้าราวกับคนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนจะว่าด้วยน้ำเสียงที่สัมผัสได้ถึงความเย็นชาในทุกอณูรูขุมขน "ชื่อคุ้นๆนะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนซักที่..แล้วเราเป็นอะไรกับแดเนียลหรอจ๊ะ?"
"อ๋อ ก็เป็นเพื่อนบ้า--"
"แฟนครับแม่"
หืออออออออออออออออ
"อียูจองไงแม่ ที่ผมเคยโม้ให้ฟังบ่อยๆอ่ะ"
แหน่ะ! มีนินทาลับหลังด้วยแฮะ
"อ๋ออออออออออ หนูยูจองนี่เอง~" หญิงที่เป็นคุณแม่ของคังแดเนียลส่งยิ้มหวาน "ได้เจอตัวจริงแบบนี้ก็ดีแล้ว รู้มั้ยว่าแดเนียลเค้าพูดเรื่องหนูให้แม่ฟังทุกวันเลย"
เอ่อ..คุณแม่เปลี่ยนอารมณ์ไวจังเลยค่ะ ไวจนไม่รู้จะทำหน้ายังไงแล้ว
แหะๆ
"เอ่อ..อ๋อ..หรอคะ? ว่าแต่คุณน้า--"
"คุณแม่สิจ๊ะ"
ห้ะ!?
"ทำหน้างงทำไม บอกให้เรียกคุณแม่ไงจ๊ะหนู"
ร..รังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากรอยยิ้มหวาน(ปีศาจ)นี่มันอะไรกัน!!!
อียูจองหัวเราะแห้งๆอีกครั้ง "เอ่อค่ะ..คุณแม่...คุณแม่ก็คุณแม่เนอะ"
เอาล่ะ เผด็จการกันทั้งแม่ทั้งลูก
ไม่ต้องแอบหัวเราะเลยนะเจ้าหมียักษ์!!!!
"แล้วนี่ได้วางแผนไว้ยังลูก?"
อียูจองได้งงเป็นไก่ตาแตกอีกรอบแล้ว
"ขอโทษนะคะ แต่..วางแผนอะไรคะ?"
คนถูกถามยิ้มมุมปาก "ก็เรื่องงานแต่งไงหนูยูจอง อย่าบอกนะว่าแดเนียลเค้ายังไม่ได้บอกน่ะ?"
ห้ะ!!!!
หญิงสาวหันไปถามร่างสูงข้างๆทันที "นี่จริงจัง?"
ล้อเล่นเถอะ อย่างน้อยก็ยังให้โอกาสได้ทำใจบ้างสักนิดก็ยัง--
"มาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องจริงจังดิ"
...
ช็อค
ช็อคจนลืมอาการหิวและปวดหัวไปเลย
ค่ะ! ขอบคุณมาก! ควรดีใจใช่ป้ะ?
"หรือจะให้ขอแต่งงานตรงนี้เลยก็ได้นะ แม่ก็อยู่ พยานก็เยอะ" ว่าแล้วก็ส่งวิ้งค์ให้ทีนึง(แต่ไม่ว่าจะวิ้งค์หรือไม่วิ้งค์ตาเขาก็ปิดเหมือนกัน)
"หรือว่าอยากมีลูกก่อนแล้วค่อยแต่งก็ได้นะ งานจะได้ครึกครื้น แม่เห็นด้วยมั้ยครับ?"
...
"ก็ดีนะ เด็กเยอะดี แม่ชอบ"
ชายหนุ่มหันมายักคิ้วแล้วยิ้มกว้างให้อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร
ร้ายกาจ!!
คังแดเนียล is คนร้ายกาจที่สุดของปี2017!!!
โว้ยยยยยยย!! ไม่ดงไม่แดรกมันละข้าวเนี่ย!!!! /ทุ่มโต๊ะ
#ปฏิบัติการณ์คังแดเนียล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น