คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 6 : พี่บ็อบ
Chapter 6
“น้องบินของเพ่บ็อบบบบบ”โห ไอ้เหยินตามรังควานกูแต่เช้าเลยสาส
“ว่าไงมึง”ผมมองมัน
“อ่ะพี่ให้”มันพูดก่อนจะยื่นขวดสไปร์กับไอศกรีมรสช็อกโกแล็ตที่ผมโปรดปรานมาให้ผม โห
ร้อนๆอย่างงี้เสร็จกูสิ
“ขอบใจมาก”ผมรับสไปร์กับไอศกรีมมาถือก่อนจะเอาจุ้กกะแร้หนีบขวดสไปร์ไว้แล้วแกะ
ไอศกรีมกินหน้าตาเฉย
ตอนนี้ไอ้เหยินหน้าแดง ยิ้มไม่หุบจนฟันแทบเฉาะหน้าผม ดีใจห่าไร กูแค่อยากกินติม
“อ้าว ไอ้เหยินไปไหนแล้ววะ”ผมมองหามันจนไปสะดุดตากับ
ต้นไม้
ไอ้เหยินมันปีนต้นไม้ครับรีดเดอร์!!!
เชี่ยเหยิน มึงใจเย็นนนนนน
“พี่บ็อบลงมา!!!”ผมตะโกนเรียก
เอ๊ะ ผมเรียกมันพี่บ็อบหรอ???
“เมื่อกี้น้องบินเรียกพี่ว่าพี่บ็อบใช่ไหม”มันกอดต้นไม้แน่น แล้วก็เอาหัวถูๆไถๆต้นไม้
“เห้ย กูเปล่านะ ไอ้ห่ามึงลงมา ไอ้เหยินนนนนนน”ผมตะโกน
“เรียกพี่บ็อบก่อน”
อิดวกส์
“พี่บ็อบครับลงมาเถอะนะๆๆๆ”โอ๊ย กระดากปาก
ตุ้บ
แล้วมันก็กระโดดลงมา
“เป็นเชี้ยไรของมึงเนี่ย”
“พี่เขิน”
เอิ่มมมม ถ้ามึงจะเขินหนักขนาดนี้นะ
“กูไปแล้ว กูต้องไปส่งมึงไหมเนี้ย”เห้ย กูพูดอะไรลงปายยยย
“หา น้องบินจะไปส่งพี่ที่ห้องเรียน”
“เออ อิห่าเร็วๆไปไหม”วันนี้กูเป็นอะไรเนี้ย ปากก็ไม่ได้อยากจะพูดออกมาแต่พูดไปตามที่สมอง
สั่งการ - -
“ไปๆๆๆๆๆๆๆ”มันพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะยืนยิ้มคนเดียว
ผมเดินไปฉุดมือมันให้เดินตามผม
สาบานได้ว่าฟิคนี้ผมเคะ
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ผมพามันเดินขึ้นตึกไป ซึ่งห้องมันอยู่ถัดจากห้องcเกรด12นิดเดียว
ไม่อยากจะโม้นะครับว่าโรงเรียนทุกระดับชั้นจะมี4ห้อง แต่เด็กห้องคิงต้องแยกไปอีกตึกนึง
ซึ่งเวลาจะเดินไปนี่แบบ ไกลชิพหาย ร้อนก็ร้อน ตามทางเดินนี่แบบเดินไปแล้วว้อนแอร์มากอ่ะ
แล้วผมรู้ได้ไงล่ะครับ ก็ผมเรียนห้องคิงไง เรียนเก่งอ่ะเด้ เอ้อ ห้องcคือห้องบ๊วยนะครับจะรวม
เด็กที่ไม่ชอบส่งงานแล้วก็เรียนไม่ค่อยดีมา
รวมกัน ส่วนห้องaก็รวมเด็กเก่งได้นะครับแต่เป็นพวกไม่ชอบส่งงาน ห้องbก็จะเป็นพวกเด็ก
เรียนแย่แต่ขยันส่งงานอะไรเทือกๆเนี่ยแหล่ะครับ
เมื่อผมเดินผ่านห้องbเกรด12มานิดเดียว ก็มี่รุ่นพี่เกรด12คนหนึ่งเดินออกมาจากห้องcแล้วเดิน
มาพูดประโยคหนึ่งกลับไอ้เหยิน
“อ้าวบ็อบ เมียมาส่งเข้าเรียนหรอ”
ไอ้ห่าแหมบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ คือผมไม่รู้จักชื่อไงครับเลยต้องเรียกลักษณะ
คือฆ่ากูเถอะถ้าจะทักอย่างนี้ ถึงพี่เค้าไม่ได้ทักผมแต่แม่งมันพาดพิงเว้ย
“คือผมมะ...”
“ใช่เมียมาส่ง ไปแล้วแหมบตั้งใจเรียนด้วย”มันพูดตัดหน้าผมแถมพูดยั่วตีนด้วย
เห้ยมึงเห้ย นั้นพี่เกรด12นะสาสสสส
“ดวกส์ คำกู”
“เออๆๆ ไปแล้ว เดี๋ยวเมียไปเรียนสาย”
“ไอ้เยอะ.....”
“ไปที่รัก ไปส่งห้องหน่อย”
“เออ”แล้วผมก็ดึงมือมันเข้าห้องเรียนไปแล้วสะบัดตูดงอนๆ(?)ของผมเดินกลับตึกเรียน
@เกรด10ห้องคิง
กว่าจะมาถึงห้องครับ หืมเหงื่อท่วมตัว ทางเดินแม่งร้อนนรกจริงครับ เมื่อมาถึงหน้าห้องแล้วจะ
รอช้าอยู่ใย เข้าห้องสิครับ
โอ้โหชิท
ห้องแม่งร้อนกว่าข้างนอกอีก
“เห้ย ไอ้จุนฮเวทำไมมึงไม่เปิดแอร์วะ ร้อนจะตายห่า”ผมถามไอ้จุนฮเว เพราะมันนั่งข้างๆสวิต
“ก็ไอ้ห่าชานอูดิ แม่งเล่นใบพัดโดเรม่อนบนห้อง แล้วใบพัดแม่งลอยเข้าไปในช่องแอร์ แอร์เจ๊ง”
ไอ้ชานอูวววววววววววววว ไอ้เหนียง2ชั้น ฟัคยูวววววว
“เหี้ยอู ทำไมทำงี้วะ กูร้อนนะเมริงงงงงงงงงงง ทางเดินก็ร้อนนรกแตกแล้วอ่ะ”
“ขอโทษนะฮันบิน เราไม่ได้ตั้งใจ”ชานอู
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ด่ามันอีกรอบ ก็มีบุคลที่พวกเรามักจะคุ้นตาเดินเข้ามา
เชรดดดดดดดดดดดดดดดดด ป๋ายางมาห้องครับผม
น้ำตาจิไล่ Y_Y
ป๋ายางคือผ.อ.ของ YG High School ครับ ตอนแรกทั้งโรงเรียนเค้าเรียกกันผ.อ.ฮยอน
ซอก แต่ป๋าเค้าบอกเองเลยครับว่ามันไม่แนว ให้เรียกป๋ายางกัน แล้วมันเป็นบ่อยครั้งนะครับที่
ป๋าเค้าจะเดินสำรวจห้องเรียนแต่ละห้องด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สวมเสื้อกั๊กสีดำทับเสื้อยืด
แล้วก็ใส่หมวก สาบานได้ว่าเป็นผ.อ แต่ป๋าแม่งโคตรเฟรนลี่เล่นขี้ เอ้ย ขี้เล่นเลยนะครับ
“ได้ข่าวว่าห้องคิงของเกรด10แอร์พังหนิ ใครทำพัง”ป๋าพูดนิ่งๆชิวๆ
แต่คนหนึ่งที่ดูไม่ชิวก็ทำท่าทางอยู่ไม่สุข
“ผะ..ผะ...ผะ....ผะ...ผมครับ”ไอ้ชานอูมึงคิดว่ามึงเป็นคุณปํญญาหรอสาสสส
“ป๋าก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ดีเลยจะได้ซ่อมแอร์ใหม่ เดี๋ยวป๋าสั่งติดพัดลมที่ทางเดินให้ เมื่อกี๊ได้ยิน
ใครบ่นไม่รู้ว่าทางเดินร้อนนรกแตก”
“แหะๆ”ผมหัวเราะแห้งๆ
“แต่....”ป๋าเว้นช่อง “นักเรียนทุกคนในห้องคิงเกรด10ต้องไปเรียนรวมกับห้องเกรด11”
“ป๋าคร้าบ ทำไมต้องเรียนกับเกรด11ด้วยอ่ะ พวกผมไปเรียนกับเกรด10ไม่ได้หรอ”ผมถาม
“ห้องคิงเกรด10เรียนเนื้อหาเดียวกันกับเกรด11แล้วไม่ต้องกังวลเพราะว่าป๋าคงไม่ใจร้ายให้
ไปอัดกันอยู่ในห้องเดียวหรอก ห้องนี้มี30คนใช่ไหม”
“ครับ”คุณหัวหน้าจุนฮเวตอบ
“เลขที่1-10ไปห้องa 11-20ไปห้องb 21-30ไปห้องc เดินเข้าห้องแล้วนั่งเรียนได้เลย พี่ๆเค้า
เตรียมโต๊ะให้แล้ว ป๋าไปแล้วนะ บรั๊ยยยย”
ผมเลขที่7
ป๋ายางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง(ร้องเสียงโหยหวน)
Hanbin Part
ผมต้องไปเรียนห้องเดียวกับไอ้เหยินจริงหรอเนี่ย ผมจิไม่ทน ดูไอ้จุนฮเวดิแม่งยิ้มหน้าบาน
เลย ก็มันเลขที่15หนิ อยู่ห้องเดียวกับพี่จินฮวาน เชอะ ขอความยุติธรรมให้ผมหน่อยครับ
เมื่อเข้าไปในห้อง
โต๊ะและเก้าอี้โดนแยกออกเป็น2ฝั่ง หรือที่ว่างฝั่งริมประตูไว้10โต๊ะ ผมแล้วผองเพื่อนก็เดินไปนั่ง
ตามโต๊ะที่ชอบ
“ฮันบิน ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ”ไอ้ชานอู
“เออๆๆๆ กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าให้มึงพูดหยาบๆไม่ต้องพูดครับ เข้าใจบ้างไหม”
“ไม่ได้ครับ เดี๋ยวถ้าป๊ากับม๊ารู้เข้า ผมคงโดนตีก้นลายแน่ๆ”
เอิ่ม -..-
“นี่คุณมึงอายุกี่ขวบครับ กลัวโดนพ่อแม่ตีตูด”
“อายุก็คงพอๆกับนายแหล่ะครับ”
โส้นตรีนนนนนนนนนนนนนน
“...”ผมเลิกพูดกับมันแล้วนั่งตั้งใจเรียนต่อไป
แต่ทำไมเรียนไม่รู้เรื่องเลยวะ เหมือนมีคนจ้องอยู่ หันไปดูก็ไม่มี
“อ่านักเรียนครูขอนักเรียน2คน ขอเป็นเกรด10 1คน เกรด11 1คน”
ซักพักไอ้เหยินมันก็ยืนขึ้นมา บร๊ะเจ้า มันเข้าใจด้วยหรอ
“นักเรียนเกรด10ล่ะ ใครจะตอบ”
“ไอ้ฮันบิน มึงตอบดิ เกรด10แทบไม่มีใครเข้าใจเลย มึงเก่งอ่ะ”ยูคยอม
“เก่งพ่อง กูก็ไม่เข้าใจ”
“ตอบๆไปเถอะครับ ผมเชื่อว่าคุณทำได้”
สุดท้ายก็แพ้ทางครับ ทั้งไอ้เพื่อนเวรทั้ง9 และ อาจารย์ดาร่าสุดสวยต่างก็มองมาที่ผม
รู้สึกกดดันแปลกๆแฮะ
สุดท้าผมก็ยืนขึ้น
“ครูมีสองคำถามนะ คำถามที่1สิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวมีอะไรบ้าง ง่ายใช่ไหมล่ะ คำถามที่2 ใคร
เป็นผู้ตั้งทฤษฎีเซลล์”
“ใครจะเลือกคำถามก่อน”
“ให้น้องฮันบินเลือกก่อนก็ได้ครับ”
“เลือกก่อนเลยดิไอ้เหยอะ..เอ๊ย..พี่บ็อบบี้”
เห้อ เกือบไปแล้วกู
“ก็ได้ งั้นขอคำถาม2ครับ”เห้ยมันเลือกคำถามยากซะด้วย ผมจำได้แค่ชาละวันๆอะไรเนี่ยแหล่ะ
“อ่าตอบมาจ้ะ”
“มัตทิอัส ชไลเดน กับ แทโฮดอย์ ชวันครับ”
อ้าว ไม่ใช่ชาละวันหรอ -.,-
“ฮันบินตอบข้อ1สิ”
“เอ่อ.....อมีบา .....ยูกลีนา....พารามีเซียม”
ได้แต่หลับตารอชะตากรรม
“ปรบมือสิจ้ะ เก่งมากเลย”
โอ้วววววววววววว รอด
_______________________________________________
มาค่อนข้างช้าเลย ขอโทษครับผมมม ตอบนี้ดับเบิ้ลบีล้วนไม่มีจุนจินผสม
จุนจินรอตอนหน้านะจ้ะ คือแบบไม่รู้จะเอาบทเรียนไหนมาดีเลยเอาบทเรียนม.1มาเพราะว่า
ขี้เกียจขุดความรู้เก่าเลยเอาความรู้ปัจจุบันมาเลย ฮ่าๆ ปิดเทอมแล้วแหล่ะตัวเธอววว เปิดวันที่18 เดี๋ยวจะพยายามอัพถี่ๆ เดี๋ยวถึงchapter10เดี๋ยวเปิดฟิคเพิ่ม ไม่มีไรแล้วสุดท้ายก็ขอให้เม้นกันสักหน่อย มันไม่ค่อยมีคนคอมเม้นเลย เห็นแล้วท้อมากอันนี้พูดจริง อันนี้ขอความร่วมมือนิดนึงนะคะ รักนะ จุ๊บ
ความคิดเห็น