คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : อัพส่งท้าย!!! เฮียเชนลาจอ (คอมพิวเตอร์)
อัพส่ท้าย
น้ำเหนือสะท้านวาบยามไร้อาภร์ห่มาย วามเย็นอแอร์อนิั่นทำให้นายรุเรียว ยมือปิอเมื่ออีฝ่ายหยัายสะลัเสื้อผ้าอัวเอนอยู่ในสภาพเียวัน พยายามหนีแ่็ถูมือหนาึแนเรียวให้ลับมาแล้วทับไว้เ่นเิม
“สวย สวยเหลือเินน้ำเหนือ”
“อย่ามออันนะ”
“แ่นี้มันปิอะไรมิที่ไหนันเล่าเมีย๋า อย่าื้อับผัวนัเลย ผัวไม่อยารุนแร”
นผีทะเล ที่ผ่านมาเา็แทบไม่เยนุ่มนวลอยู่แล้ว ฤทธิ์รัอเามันร้อนแรเหมือนับอารม์พาลๆ อเานั่นล่ะ
“หยาบาย ลาม ุนี่มัน ฮื้อ ุเน อย่า่ะ...”
ร้อห้ามเมื่อถูมือหนาึมือที่ปปิทรวออ พอหิสาวไม่ทำามึโน้มใบหน้าบัใบหูเล็ๆ แล้ววยโอาสนั้นึมือออทาบทับเรือนาย ประบปาูื่มึสิอหิสาวให้ระเิระเิ เห็นใบหน้าอ่อนใสืๆ แบบนี้ใรเลยะรู้ว่าเ้าหล่อนมีรสรัร้อนแรแ่ไหน
น้ำเหนือไม่ั้านเหมือนู่วน่อนๆ แ่น้ำเหนือมีเสน่ห์ึูมหาศาล ทำให้เาิในไม่อยาไปไหน มันรารึั้แ่เห็นหน้าเธอ และยิ่ลึล้ำลายเป็นวามรู้สึห่วหาอาทรั้แ่ที่สเปน หล่อนไร้เียสา หล่อนน่ารัและน่าปรารถนา
“หอม หวาน”
ฟาเบียโอื่นมเมื่อไล้ปาลิ้นมาามลำอระห สูมวามหอมลิ่นายสาวอันแสนเย้ายวน เพียแ่นี้วามระหายอยาในัว็พุ่สูโยที่หิสาวไม่้อทำอะไรเลย ยิ่ยืนยันัเนว่าสิ่ที่เารู้สึไม่ใ่เพียหลใหลลั่ไล้ แ่มันือวามรู้สึา้นบึอหัวใ
“หยุนะุเน เรา้อุยัน”
“ผมไม่อยาุยอนนี้”
“มันรบเ็บวันแล้วนะะ”
ุหมอสาวพยายามหาทายุิ แ่อีฝ่ายหาฟัไม่ ยัย่ามใสัมผัสผิวายาวผ่อ้วยวามหวแหนแสนรั
“ทีอนนี้อ้าเรื่อรบำหน แล้วทำไมน้ำไม่รอผม ออไปับไอ้เวรอเล็์ทำไม บอแล้วอย่าทำให้ผัวนนี้โมโห”
ผัวี้โมโหหายใรุนแรเยหน้ามอใบหน้านวลเนียนที่แ่ำ เพราะำลัถูอหนวและไรเราที่ยัไม่ผ่านารโนถูไถบริเวเนินอ อันเป็นวามใอเพลย์บอยอารม์ร้อน อยาลั่นแล้ให้นื้อทรมานับรสสัมผัสวาบหวิวสุรัวนิ
“ทำแบบนี้มันไม่ถู้อ”
“เี๋ยว็ถู้อ”
“นเห็นแ่ัว ุมัน ฮื้อ... เน...”
ปาไ้รูปอ้ารอบรอยออสีระเรื่อ นที่ำลับริภาษ้อสะลั้นอารม์ แ่ารระทำเ่นนี้มีแ่ยิ่เพิ่มวามทรมานให้ร่าาย วาลมโปรือปรอย มือบาสอ้าผลัไสไหล่หนา ฟาเบียโอระหยิ่มในหัวใ เารูุ้อ่อนอน้ำเหนือ หิสาวอาูืื แ่แท้ริแล้วอารม์รัร้อนแรปานพายุลั่ ไม่ว่าันำไปทาใเ้าหล่อน็พร้อมยอมรับ
“เรื่ออื่นไว้่อยพู อนนี้ผมอยาินน้ำ่อน”
“นบ้า”
ฟาเบียโอหัวเราะในลำอ ไล้มือล่ำนถึลาแอ่บุปผา ส่ปลายนิ้วหยอเอินนำทา เรียวาเนียนสอ้าพยายามหนีบเ้าหาัน เาใ้เ่าหนัๆ นน้ำเหนือ้อยอม าทั้สอ้าถูันออ้าน้าเปิเปลือยวามอ่อนนุ่ม
“พอเถอะ อย่ารัแัน”
“น้ำอบให้ผมรัแ ผมรู้ทูนหัว”
เพลย์บอยหนุ่มอบเสียพร่าสั่น ปลุเร้าอารม์หิสาวให้ื่นัว ลิ้นร้อนๆ วัพัโบยออนหิสาวเผลอแอ่นหยัแผ่นหลั สะบัใบหน้า้วยวามทรมานสุแสน ทราบีว่าวาม้อารอเพลย์บอยหนุ่มมามายนาไหน เพราะวามยิ่ให่ำลัเิบโเบียเสียับ้นาอเธอ
“หวานยิ่ว่าหวาน”
ึมำไม่เ็มเสียเพราะปาไม่ว่า แ่็ำ้อปล่อยยออสอ้า้วยวามเสียาย มุ่หน้าลาปลายลิ้นประทับูบหนัๆ นถึแผ่นท้อเนียนปราศาไมัน บัเบาๆ พลิร่าสาวให้นอนว่ำแล้วลาลิ้นึ้นลลาล่อแผ่นหลันน้ำเหนือนลุเรียว ทำแบบนี้้ำๆ ่อนพลิร่าสาวให้ลับมานอนหายามเิม
“ุเน อย่าทำแบบนี้ ัน... ัน...”
“รู้สึีใ่ไหมน้ำ”
หิสาวไม่อบแ่ส่เสียรวเบาๆ ยาะหัห้ามใ มนุษย์นี้ถ้ายัไม่พ้นาวัถะสสาร ็ยาหลุพ้นาิเลศอันำมืที่ห่อหุ้มหัวใ ไม่ยเว้นแม้แุ่หมอนเ่อย่าน้ำเหนือ ที่โหยหาสัมผัสร้อนแรัไฟแผเผาาเพศร้าม ที่ปลุิวิาอัน่อนเร้นในายให้ื่นัว
ปาายเลื่อนล้อยล่ำนถึลาแอ่บุปผา ประทับูบหนัๆ นร่าสาวสะุ้บิเร็ ยามถูโลมลูบ้วยปลายลิ้นอย่าำนิำนา น้ำเหนือสิ้นท่าพ่ายแพ้อีรั้ ทุรนทุรายะเียะาย้อารไ่ไปให้ถึุหมายปลายทา
ฟาเบียโอไม่ปล่อยหิสาวให้ทรมานนานนั ื่มินหยาหยน้ำหวานนพอใ ึหยัายึ้นสูส่มอบัวนให้น้ำเหนือนเ็มแน่น หิสาวัริมฝีปา ล้ามเนื้อร่าายบีบรัโอบล้อมเ็บแปลบเหมือนอย่าเย ายหนุ่มแนบิรอให้ทุอย่าปรับัวึับเลื่อนเนิบนาบเื่อ้าอ้อยอิ่รออยนัวเล็อย่าใเย็น
“น้ำเหนือ ีเหลือเิน ผมอบที่ไ้อยู่ในายุแบบนี้”
เพลย์บอยหนุ่มเปิเปลือยวามรู้สึ ิ่ลึเ้าหาในัหวะที่เร็วว่าเิม มือบาสอ้าิแน่นบนแผ่นหลัอายหนุ่ม ใบหน้าเนียนสะบัไปมายามปาาย้มโน้มบยี้บนทรวออวบอิ่ม ่อวนร่าายอเธอส่อารม์รัไม่ให้าอน
เา่าเป็นผู้ายที่น่าทึ่ แม้ยามที่ำลัทำให้เธอสับสนในหัวใ แ่ใบหน้าออีฝ่าย็ยัหล่อเหลาเ็ี่ ไม่อาปิเสธว่าฟาเบียโอมีพลัรัอย่าล้นเหลือ ไม่้อแปลใเลยว่าทำไมเาึไ้ายาเพลย์บอยมีสาวๆ มาหน้าหลายาแวล้อม รวมทั้เธอที่ถลำลึไปทั้ัวและหัวใ
“อบหรือเปล่า”
“นบ้า ถามอะไร”
“ผมอยาไ้ำอบ ไม่ใ่่อว่า”
ึอย้ำัๆ ้วยารเน้นสะโพแบหนัๆ หิสาวถึับราับใ ยมือทุบีบ่าไหล่น่าแล้
“ีผม เ็บนะน้ำ”
“ีสิ เ็บสิี อื้อ เน ไม่...”
“ผมเ็บ น้ำ็เ็บ้วยนะที่รั”
น้ำเสียหยอเย้าอารม์ี เมื่อใบหน้าเนียนบิเบ้เพราะเาระาสะโพสาวเ้าหารอรับวามยิ่ให่เบียบวนส่ายห้สัมผัสแนบิแทบหลอมละลายลายเป็นเนื้อเียวัน รารึในไม่อยาถอถอน
“นลาม ันไม่ใ่ อื้อ... ุเน...”
เรียื่ออีฝ่ายรายาว ปาอสั่นเมื่อถูโรมรันถี่ระั้นนร่าายโยลอน มือเท้าเริ่มบิเร็ และฟาเบียโอ็ส่หิสาวให้พานพบวามสุ หอบหายใระรัว ปาไ้รูปประบปาูื่ม่อน้อนร่าสาวเ้าหาอึให้ลุนั่ ่อนเป็นฝ่ายเอนายลนอนโยใหุ้หมอสาวอยู่้านบน
“ุะ...”
“ลโทษผมสิน้ำเหนือ ผมอนุาใหุ้ลโทษผัวนนี้ไ้ามใอบ”
นถูันำใบหน้าแ่ำ โอ๊ย... ุหมอสาวหัวใเ้นรัวเร็ว เมื่อถูมือหนาุมสะโพบัับให้ับเลื่อนเลื่อนไล้อยู่้านบน ใบหน้าเนียนแหนหายไม่ล้าสบา มือบายันแผ่นอแร่ไว้เป็นหลั ระาอายสุแสนแ่เพราะเมนี้มีเาวบุมึ้อปล่อยเลยามเลย
ราแรน้ำเหนือรู้สึๆ เิ่นๆ ่อเมื่อเริ่มุ้นิน ธรรมาิในายึเผยัวออมา หิสาวเริราร่ายระบำรัอยู่เหนือร่าให่ สอล้อเ้าาันอย่าเหลือเื่อ ฟาเบียโอหายหน้าำรามถูอถูใ ไม่ำเป็น้อสั่สอน พอมือวาึยึ้นเล้นลึอสาว
เป็นภาพวามามอันแสนเ็ี่ เห็นัวเล็ๆ แบบนี้ใระิว่าุหมอหน้าืเผ็ร้อนไ้อย่าถึพริพึิ ยามัหวะรัเร่าร้อนเร็วึ้น ายหนุ่มสอมือใ้้นายร่าสาวให้ลอยึ้นเป็นฝ่ายออัวามยิ่ให่เ้าหาอย่ารุนแร บรามแน่นสะลั้นอารม์ที่วนเียนะระเบิ
“อื้อ ุเน เน...”
“เรียสิ เรียอีน้ำเหนือ”
“ไ้โปร อื้อ...”
หิสาวแทบสิ้นเรี่ยวแรเหมือนนไร้ระูัวอ่อนนฟุบลบนอว้า ฟาเบียโอพลิลับมาอยู่้านบนยาเรียว้าหนึ่พาบนบ่าเปิเส้นทารัให้เิมเ็มไ้ถนั ผลัันเ้าหา้ำแล้ว้ำเล่า น้ำเหนือหวีร้อบิเร็ร่าายที่ถูสาั้วยเพลิสวาทร้อนแร
“น้ำเหนือ รัผมอีนสวย แน่นว่านี้”
เพลย์บอยหนุ่มำรามลั่นออำสั่ ะปบมือบนสะโพสาวระาหาลำัว ้มมอเส้นทารัอันแนบสนิททุารับเลื่อน่าส่ผล่อวามร้อนในาย ออัอย่าบ้าลั่เม็เหื่อผุพรายท่วมร่า ่อนโน้มศีรษะประบปาบยี้ลีบปาอิ่มที่รวราปานะาใ
“่วยัน ไ้โปร”
“ยอมรับแล้วใ่ไหมนี ยอมรับแล้วใ่ไหมว่าผู้ายนนี้ือสามีอน้ำ”
“ัน... นบ้า ไม่นะ”
“พูมาถ้าไม่อยาาใายไปในอนนี้”
ำสั่เหี้ยมๆ มาพร้อมับารระทำที่หยุลลารัน น้ำเหนือไม่มีทาเลือเว้าวอนทาสายาึแนล่ำๆ ให้เา่วยเหลือนำพาเธอไปให้ถึที่สุ
“ันยอม ยอมรับแล้ว นบ้า อื้อ...”
“่าไปสิ ะ่าผัวนนี้อย่าไร็ไุ้หมอที่รั เพราะผมไม่โรธเลย ผมยิ่...อืม...”
ายหนุ่มหายหน้าำรามในลำอเมื่อถูบีบรัแน่นหนึบ ผลัันเ้าหาร่าสาว บปาบนยออสีระเรื่อใ้ฟันัเบาๆ น้ำเหนือบิเร็ร่าาย ิเล็บย้ำๆ บนหัวไหล่อผู้ายเอาแ่ใ ไม่ไหวแล้วเธอทนไม่ไ้แม้แ่นาทีเียว ธาุในายำลัะแ ร่าายำลัล่อลอยึ้นสูนเสียท้อฟ้า
“เน เน...”
“น้ำเหนือ!”
ุสิ้นสุแห่บทรัอันร้อนแรมาถึ สอร่าผวาเ้าสวมอแนบแน่น ยามายายิ่ลึพวยพุ่สายธารแห่รั แสสีรุ้ระัระายในวามรู้สึอิ่มเอม รู้ว่าผิแ่เธอไม่อาห้ามัวห้ามหัวใ เ่นเียวับเพลย์บอยหนุ่มที่ไม่อาหยุวามรู้สึอัวเอ
ยามหลอมรวมร่าาย ยิ่ระ่าแ้แ่หัวใ หวัว่าำภาวนาอนะเป็นริ เาอยาให้เธอั้ท้อ อยาให้เธอมีเลือเนื้อเื้อไอเา พระเ้าไ้โปรเถอะ ผู้หินนี้ใแ็นั ื้อรั้น็ที่หนึ่ ถ้าเธอท้อนั่นหมายวามว่าเาะเป็นเ้าอเธอโยสมบูร์
……………………………………………
สวัสี่ะ และแล้ว็มาถึวันที่อัพบทสุท้าย สำหรับผู้ายอมมึน อย่า เฮียเน านเลี้ยย่อมมีวันเลิรา ไ้เวลาอำลาออมพิวเอร์อเฮียแล้วนะะ อบุทุำลัใ ะแนนโหว อมเม้น่าๆ ที่มอบให้เสมอมา อบุริๆ ่ะ ฝารูปเล่มเฮีย้วยนะะ สามารถหาื้อไ้ร้านนายอินทร์ ีเอ็ บีทูเอส หรือเวปไส์สนพ.ามลิ์้านล่า
http://www.lightoflovenovel.com/showbook.php?bid=1697
และอฝานิยายเรือ่ใหม่ เฮียลูเียน ที่อัพอยู่ในอนนี้้วย้า อบุาใ
http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1417317
าน์มี
ความคิดเห็น