คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 2 - 4
บทที่ 2 - 4
“หยุนะุไิ
ห้ามทำร้ายเมือเอ เาือแอัน เอเป็นอะไรมาไหม ทรายอโทษ้วย”
ทรายวัรีบถือโอาสสะบััวออมาถลาเ้าไปับแนอเมือเอ้วยวามห่วใย
อะไรือแ่ผลัทรายวั็รีบเ้าไปถาม้วยวามเป็นห่วป็นใยทั้ที่มันยัไม่ไ้โนระทืบ
แล้วารแทนัวเอับเาว่าัน แล้วแทนัวเอับมันว่าทราย
มันสอมารานัๆโมโหมา อึ้นหนัมา อยาระาเมียมาอูบบำบัอารม์อนนี้
ทำไม้อห่วใยมัน้วย
“ทรายวั”
“อย่ามายุ่ับัน
เราไม่เี่ยว้อัน”
“ไ้ยินัไหมรับุไิ”
เมือเอยิ้มหยัน
เาเอ็รัทรายวัแถมยัเป็นนรัันมา่อน เธอยัมีอิสระมีสิทธิ์ะบหาใร็ไ้
“ไ้ยิน
แ่ทรายวัเป็นผู้หิอู”
“อย่ามาหยาบายแถวนี้
ันไม่ใ่อุ ลับันเถอะ่ะเมือ ทราย้อไปรับน้อทาม”
“เมือไป้วย
อยาเอน้อทาม”
ยิ้มว้าพลาส่สายาอย่านเหนือว่า
แ่นอย่าไิมีหรือะยอม เาเ้าไประาแนเรียวนเธอเเือบล้ม
ัหวะนั้นึอสาวเ้า
แในร้านรับประทานอาหารเห็นเหุาร์เริ่มหันมาให้วามสนใศึินา
“ปล่อยันนะ
อย่ามายุ่”
“ะเสียัทำไม
หรืออยาให้นรับรู้เรื่อผัวๆ เมียๆ อเรา”
น้ำเสียห้าวทุ้มระิบระาบให้ไ้ยินันสอน
และไ้ผล ทรายวัเม้มปาแน่นส่สายาุ่นวาไม่พอใ หาเธอเลือไม่โวยวาย
หันมอรอบาย็เป็นัเาว่า ผู้นให้วามสนใึ่เธอไม่อบเป็นเป้าสายาใร
“เมือ
ุลับไป่อนนะะ ทรายมีเรื่อะุยับผู้ายนนี้”
ฟัเอาเถอะรับท่านผู้ม
็รู้ละว่าัวเอทำเลวไว้มา แ่มันใ่ไหมที่ะมาเรียเา้วยถ้อยำห่าเหิน และส่สายาอโทษไปให้ไอ้เวรนั่น
้ออทนอย่าที่สุที่ะไม่ทำัว้าวร้าว
เพราะถ้าเป็นไอ้ไินเิมบอเลยนรหน้ามันไม่มีทาไ้ยืนมอเา้วยสายาูแลนแบบนี้แน่
“ั้นเี๋ยวเมือโทรหาทรายนะรับ”
“ไ้่ะ”
“ลับีๆ
นะรับ เมือเป็นห่ว”
“ไม่้อมาเสือห่ว
เมียูๆ ูแลเอห่วใยเอไ้”
นหวอพูเสียลอไรฟัน
วามล้าระ้าุัน้วยวามโมโห หันมอนในอ้อมแน็หุหิ
เมื่อเธอส่ยิ้มหวานหยาเยิ้มให้ไอ้เวรนั่น
แ่มันบอว่าเป็นนรัเ่านี่เา็หัวร้อนนแทบระเบิแล้ว
“แล้วเอัน่ะ”
“ไม่ให้เอ”
“ุไิ
รุาอย่ายุ่ ่วยรูุ้ยืนอัวเอ้วย”
เธอหันมาส่สายาุๆ
ให้ แล้วสะบัแนรยัรถระป๋อ เหอะ แล้วไล่ะ
นัวให่อย่าเา็ึแนเรียวไว้ แล้วระาไปยัรถยน์ส่วนัวอทาโรแรม
ที่เาเ่ามาบริาร แ่เห็นทีะ้อื้อรถยน์ส่วนัวเสียแล้วเอาไว้ับไปรับลูายที่โรเรียน
แ่ิถึหน้าลูอารม์ร้อนๆ อมาเฟีย็บรรเทาลอย่าไม่น่าเื่อ
“ปล่อย่ะ”
“ไปรถผม
อย่าื้อ อย่าให้้ออุ้ม”
น้ำเสียแ็ๆ
บอว่าทำริ ทรายวัไม่อบเลย เธอำลัถูุาม
ารที่เามาหาในรอบสอสัปาห์มันทำให้เธอหุหิ มีำถามมามายผุอยู่ในหัวีรวนสับสน
หาทรายวั็เลือที่ะเียบ
เพราะัวเอไม่ไ้อยู่ในุที่ะยุ่ับีวิส่วนัวอเา
“นหน้า้าน”
“ยอมรับ
แล้วทรายล่ะ ยอมรับไหมว่าผมเป็นสามี”
“ไม่่ะ
เราไม่ไ้อยู่ในุนั้น”
เม้มปาไม่อบใ
สะบัหน้ามอไปทาอื่นเมื่อเห็นแววาเรือรอไม่พอใายัามาเฟียร้ายรหน้า
“สสัย้อพิสูน์
ึ้นรถ”
“ันไม่ไปับุ
รถัน็มี”
เลียัเลยว่ะ
เลียที่นสวยน่ารัมาแทนัวเอว่าันอย่านั้นอย่านี้ แ่็้อ่มใเอาไว้
ทำผิไว้เยอะ็้อยอมรับ เหอะ ่อนบินมาเมือไทยธีโอมันหัวเราะเยาะ บอว่ารรมำลัามทันเาแล้ว
ส่วนอมวัเธอโรธแทนพี่สาว ไม่ออวามเห็นอะไร
บอเพียว่าทุารัสินใแล้วแ่พี่สาวอเธอ
“ไป้วยัน
ถ้าไม่อยาถููบโว์่อหน้าไอ้อีรัเ่า”
เพราะอนนี้มันยืนมอหันมาทานี้เหมือนำลัประเมินสถานาร์
“ุมันเลว”
“ยอมรับ”
………………………………
มาแล้ว้า
ถึะยัโรธยัไม่ให้อภัย แ่ถามว่าพี่สนไหม ไิอบเลยว่าไหม พี่หึหว
และหว้ามา้วย อย่าิมายุ่ับเมียพี่ ฝาิามรูปเล่ม้วยนะะ
ใล้เ้ามาแล้ว่ะ มีแม่ยบอว่าแ่เห็นป็ใละลาย
ะนั้นเรียม่าสินสอไว้สู่อัน้วยนะะ
ปล. ฝาแอานทะเลทรายร้อนๆ ไว้ในอ้อมใ้วยนะะ ลูายอหมอรามาน ับ พริ าเรื่อพันธะทะเลทรายเถื่อน
ุมพิทะเลทรายเถื่อน (หมอบาเรน ี้าร์)
อบุาใ
าน์มี ่อศิา ไ่มุสีำ
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น