คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : บทที่ 4 - 3
บทที่ 4 – 3
“เินห่าๆ
็ไ้่ะ”
“ไม่ไ้
หว”
ำพู่ายๆ
ออีฝ่ายทำเอาสาวเ้า้อมอ ลวามอมือหนาที่ับมือัวเอไว้
เาเหมือนเ็เล็ี้หุหิ แ่มอๆ ไป็น่าำเหมือนัน
ทรายวัไม่ไ้โ่ถึนาไม่รู้ว่าอีฝ่ายอารม์เสียเพราะอะไร ้วยอนนี้หนุ่มๆ
หลายนหันมามอเธอ
“ุไิ”
“อย่าห้าม
โรเลียสายาไอ้นพวนี้ อบมอเมียาวบ้าน”
“็แ่มอไหมะ
เาไม่ไ้ทำอะไรสัหน่อย”
สาวเ้าส่ายหน้าน้อยๆ
และูเหมือนำอบอนเอสร้าวามหุหิให้อีฝ่ายยำลัสอ
“ไม่อยาให้ใรมอ”
“ไร้สาระมาๆ
เลย่ะ”
“็ผมไม่อบ
รีบๆ ื้อะไ้รีบลับ”
ไอ้พวเวร
มอันอยู่ไ้ รู้ละว่าเมียสวยแถมผิวใสหน้าเ็ ยิ้มทีนี้โลสใส
แ่็อยาเ็บไว้ื่นมนเียว อบาอย่ามันแบ่ปันไม่ไ้ ไิเป็นประเภทหวอ
ึรีบูมือเธอเินไปื้ออให้เสร็
ราวเือบั่วโมไ้อรบามที่หิสาว้อารึพาันลับ
“ทราย
อย่าหน้าอสิ”
“ุวาัวไม่น่ารั”
“รัเถอะ
อยาให้ทรายรัผมมาๆ”
ทำน้ำเสียอออ้อน
อยาให้เมียเห็นใเร็วๆ และอนนี้สมออเา็ำลัประมวลผลอะไรบาอย่า
มันเป็นวามร้ายาเ้าเล่ห์ที่มันอยู่ในสายเลือ หัวใเาอาะรอไ้
แ่ทาร่าายไิิว่าัวเอำลัะระเบิเป็นเสี่ยๆ
ใรไม่เป็นเาไม่เ้าใหรอ
เ็์ับนที่มีใมันหอมหวานนาไหน เาอยารื้อฟื้นวามหลัับเธอ
อยามอมเมาเธอใหู้่ไม่ลับ้วยลิ่นายและสัมผัสอนเอ เาปรารถนาเธอ
ิว่าเธอปรารถนาเาเ่นัน บาอย่า้อารถูเิมเ็ม วแนว้าโอบบ่าเนียน
“อย่ารุ่มร่ามไ้ไหมะ
ปล่อย”
“อย่าปิเสธ
ทรายเอ็อบที่ผมอ”
“หลัวเอ
ไม่เห็นอยาอ ปล่อยสัที”
“ิถึ
อยาอ อยาม อยาหอม อยา... ับทรายทุๆ เรื่อ”
ระิบระาบิใบหูาวสะอาทำเอาใบหน้าเนียนแ่ำ้วยวามัเิน
อนนี้เธอนลุเรียวไปหม ลมหายใร้อนๆ ที่ปะทะบนหูลอนออส่ผล่อร่าายอเธอให้ร้อนรุ่มแบบเียบพลัน
“ทราย...”
“อะ
ะ”
“ยโทษให้ผมไ้ไหม
ผมอยาให้ทรายับลูมีผมในีวิ ไ้ไหมรับ”
ทำไม้อมาทำเสียแบบนี้้วย
ะรู้หวั่นไหวมาเินไปแล้วหัวใ
ใหนึ่อยาให้อภัย
แ่อีใพอนึถึอีวามเ็บวามปวร้าวมันหน่วนำนไม่ล้าพูำนั้น
เาวรไ้รับบทเรียน ที่ผ่านมามันยัไม่มาพอ และเธอไม่อาเื่อใว่าเาะีริ
ทรายวัเมินหน้าไปทาอื่นทั้ที่รับรู้ว่าเาโน้มใบหน้าลมา่อนปาร้อนะูบบนเรือนผมอเธอ
เาทำเสียื่นอื่นใ
“หอมั
ลิ่นเมียหอมมา”
“วยโอาส”
“เมียอยาสวยน่ารัทำไม
ผมอยาทำมาว่านี้อี ทรมานมารู้ไหมรับ”
“พูน่าเลีย อยู่ในรถนะะ”
เารุหนัริๆ
หนันทรายวัเริ่มั้ัวไม่ิ เอะอะอ เอะอะหอม สัมผัสแผ่วๆ
แ่วนมวลบิในท้อ แม้ะร้าลาเรื่อแบบนั้นมานานหลายปี
แ่เพียแ่สบาเา็สามารถปลุเร้าทำให้เธออยู่ในมน์สะอย่า่ายาย
“น้อทามอยามีน้อ”
ไิเอ่ยเบาๆ
สัเปิิริยานในอ้อมแนที่เร็ัวเล็น้อย
เารู้เธออ่อนไหวแ่ไหนับเรื่อในอี
แ่เา็พร้อมใ้เวลาที่เหลือทั้หมลอีวิมันอาฟัูเหมือนบ้าะน่าเื่อถือแ่ไหน
แ่เื่อเถอะ เานี่แหละะพิสูน์ให้เธอเห็นเอ
เพราะทุอย่ามีหัวใอเาเิมพันเหมือนัน
“มาบอทำไมะ”
“อยาให้ลูมีเพื่อนเล่น”
“ไม่ำเป็น่ะ”
“ำเป็นมาเลย
ุิว่าารปปิไม่ให้เารู้ว่าผมเป็นพ่อมันีแล้วหรือ
หาวันหนึ่ลูรู้วามริเาะไม่เสียใใ่ไหมถ้ามารู้ว่าแม่เาโห”
มันไ้ผละั
ทรายวัิามำพูแล้วเม้มปา เธอสอนให้ลูไม่โห แ่ัวเอลับทำเสียเอ
แน่นอนลู้อเสียใผิหวั อา... มันไม่ใ่เรื่อเล็ๆเลย
…………………………….
ถ้าไม่ิอะไรมา
อ่านไปยิ้มไปแน่นอน ำพี่มา หน้ามึนและยันรุเหลือเิน อ้าลู็ไ้้วย่ะ
รูปเล่มมาสัปาห์หน้านะะ อนนี้เปิให้สั่ื้อไ้แล้วที่เวป สนพ.ไล์ออฟเลิฟ ่ะ
่าัว 305 บาท ่ะ
อบุาใ
าน์มี ่อศิา
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น