คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : บทที่ 4 - 1 บรรยากาศเป็นใจ
บทที่ 4 - 1 บรรยาาศเป็นใ
แม้ะินอาหารเสร็แล้วและอาบน้ำเรียบร้อย
แมแ้ว็ออมานั่ยัห้อรับแ เห็นัวให่สวมเียาเนอนสีเทาายาว
ส่วนท่อนบน็โป๊ไปอี โว์มัล้ามแน่นๆ อแผอ ล้ามท้อ ล้ามแน
และโยเพาะไรนอ่อนๆ เป็นทิวยาวทำเอาแมแ้วลำอแห้ผา
เอผู้ายมาเยอะแยะ แล้วทำไมพอเป็นเาเธอลับวบุมัวเอไม่ไ้หว่า
มันแปลๆ ใสั่นๆ หวิวๆ ไไม่รู้ แล้วอะไรือเานั่อ้าาาแนวามอมายัเธอ
ึ่แมแ้วสวมุนอยเสื้อแนยาวัาเายาวสีฟ้าอ่อนลายาร์ูนโเรมอน
้ออยู่นั่นแหละ
“มออะไร”
“มอโเรมอน
ไม่ิว่าแ้วะอบ”
“ัน็เยเป็นเ็ไหม
ันอบโเรมอนรมีระเป๋าเวิเศษ เพราะถ้าเลือไ้ัน....
็อยาให้มีประูแห่วามสุ ประูรอบรัว ันะไ้ย้อนเวลาลับไปไ เฮ้อ...
ันนี่พูอะไรไม่รู้เนอะ”
ยิ้มแห้ๆ
เินไปนั่โฟาัวเล็อีัว แ่นัวให่ลับว้าแนระาทีเียวเธอ็ถลาไประแทอแร่
เารวบัวแมแ้วไว้บนั
สาวห้าวทีอนนี้ใเ้นโรมรามหน้าาเหลอหลาไม่เหลือมาเย็นาเหมือนแ่่อน
“เฮ้ย ปล่อยนะ
มาอทำไม”
“ผมไ
ะเป็นระเป๋าแห่วามสุอุ”
“ละเมอเหรอ”
“ยัไม่หลับะละเมอไ้ไ”
มี่อปา่อำ
วันนี้ใล้ิันมาพอแล้ว เายัะมาถึเนื้อถึัวันอี ลิ่นหอมๆ
ออาฟเอร์เพลอยเ้ามูนเผลอสูม แล้วอีฝ่าย็้อเม่พลารี่ยิ้ม
ให้ายเถอะ แมแ้วโรอายเา้อับไ้แน่ๆ ว่าเธอแอบสูลิ่นอเา
“หอมเหรอ”
“อะไร หอมอะไร”
“แล้วใรทำท่าเลิ้มสูลิ่นผมนานี้”
แ้มเนียนป่อๆ
ึ้นสีั เบนหน้าไปทาอื่น ลืมไปเลยว่าอนนี้นั่อยู่บนัว้า
มือบาเาะไหล่หนาเป็นปลิ
“ันไม่ไ้ทำแบบนั้น”
เถียนะแ่ไม่ยอมสบา มันอายริๆ ไม่ิว่าัวเอะทำอะไรน่าเลียออไปให้ายหน้า
“ปาแ็”
“ปล่อย่อน
ันะูละร”
เอารๆ ือไม่ิละรหรอ
ไม่รุ้้วยว่าเรื่อไหนเล่นวันไหน แ่ที่ออมา้านอเพราะยันอนไม่หลับ
ปินอนเือบห้าทุ่ม
“ู้วยัน”
“พรุ่นี้นาย้อบินเ้าไม่ใ่เหรอ”
“รับ บินเ้า
แล้วแ้วล่ะ”
“ันบินอนสายๆ
เือบสิบเอ็โม นัับทุนไว้ ุสาธิเพิ่ส่ไลน์มาบอเมื่อี้ว่าบินอนี่โม”
เธออบโยไม่ิอะไรแ่นฟัหรี่า
แน่ละเาำลัหึหว และมันมาึ้น้วยเพียรู้ว่าเธอเป็นที่หมายปออใร่อใร
แ่เ้าัวเถอะะรู้ัวบ้าหรือเปล่าว่าวามห้าว วามร
วามเป็นนริใไม่เสแสร้มันือเสน่ห์ที่ทำให้ผู้ายหลใหลไ้่ายๆ เพราะผู้ายเราไม่อบผู้หิเยอะสิ่
อบน่ายๆ ถึไหนถึัน
“ไอรอน
นายรัแน่นไปแล้ว ันะหายใไม่ออ”
“อย่าพูถึผู้ายอื่น”
“ุสาธิเป็นเ้านายอัน”
“แ่หมอนั่นเหมือนอยาเป็นมาว่านั้น
วันเ้าประุมผมเห็น”
เพราะเห็นน่ะสิ
เาถึ้อไปภูเ็้วย ะไม่ยอมให้ลาสายาเป็นอันา ีนะที่เาลับมาไว้
เินื้อปาแ็หลารมไอ้หมอนั่นไปเาเ็บหนัเ็บปาาย
ะนั้นเธอ้ออยู่ในสายาอเา ส่วนเรื่อานไอรอนไม่ห่วหรอ เาูแ่เมนหลั
ส่วนปลีย่อยมีทีมาน่วยูแลัรออยู่แล้ว
“แล้วไ”
“แล้วไเหรอ ผมไม่ยอมให้มันรุุเ็าแมแ้ว”
รู้สึเหมือนัวเอเป็นนาเอเลยนะ
มีนมายื้อแย่ัน้วย ภูมิใีไหมเนี่ย
“เว่อแล้ว
่วยู้วยเถอะผู้หิแบบันใรเาะอยาไ้ไปทำพันธุ์ ับ้าว็ทำไม่่อยเป็น
สวย็ไม่สวย หวาน็ไม่หวาน”
แมแ้วรู้ัวเอี
ไอ้พวที่เามาอยาลอีบอแปลนั่นแหละไม่มีอะไรมาว่านั้นหรอ
วามอยาเอานะอผู้ายมันอยู่ในสายเลือ ีที่ภูมิุ้มันอแมแ้วี แ่..
อนนี้มันัไม่มั่นแล้วไ
“แ้ว”
“ว่า....”
“เริ่มอบผมบ้าหรือยั
หรือว่าเลีย”
“ันไม่ไ้เลียนายเลยนะไอรอน
ือ....”
อา...
เมื่อี้ปามั้นพลั้บอไปว่าไม่เลีย ทำเอาอีฝ่ายยิ้มว้า
ไม่เลีย็หมายถึว่าอบอย่านั้นเหรอ อยาทึ้หัวัวเอริๆ ยายแ้ว
เหมือนถูหลอถามเลยอะ ามเาไม่ทัน
“ืออะไรหืม...”
น้ำเสียแบบนี้ วาแบบนี้ หัวใอยายแมแ้วไม่อยู่ับเนื้อับัว
เาใโน้มใบหน้าลมา เธอเอียหน้าหนี ะระโออาั
แ่ไอรอนไวว่ารวบเอวบาแล้วันลนราบับโฟา
วาลมโเบิว้าเมื่อเห็นแววาทีเปลี่ยนไป
“นี่นายะทำอะไร หยุนะไอ้บ้าไอรอน”
“ปาีริๆ”
“ปล่อย ะทับทำไม
มันหนั”
สาวห้าวโวยวายโนนัวเนียแบบนี้ใอไม่ี
และโยเพาะร่าายมันเิอาารวูบๆ วาบๆ แปลๆ
“หัไว้สิแ้ว
ยัไเธอหนีไม่พ้นหรอ พระเ้าให้มลูผู้หิมาเพื่อใ้านนะรับ”
ยิ้มว้าสื่อวามหมาย
ไอรอนอยาแล้ แ่พอไ้ทาบทับ
วามิอันำมืลับบอออมาว่าให้ลอเินหน้าูปิิริยาอนใ้ร่า
ว่าะ่อ้านหรือโอนอ่อนผ่อนาม
“พูบ้าอะไรวะ
ปล่อยเลย”
“วะับใรหืม”
“ไอรอน นายปล่อยันสิ
อย่ามาทำแบบนี้”
พยายามปลัไสมือเป็นระวิ
ทว่านัวให่ลับไม่ให้วามรวมมือ ยิ่นัวเนียมาว่าเิม
……………………………….
ท่านประธานทำอะไระ แบบนี้แมแ้วใไม่ีนะ
ห้าวแ่ไหนนา็เป็นผู้หิ มือท่านประธานำลัลายเป็นมือปลาหมึ ทีมใรยืนหนึ่
ปูเสื่อรอเลย้า มีนรอเย็นนี้็มา่ะ
รูปเล่มวาแผแล้ว ื้อไ้ที่นายอินทร์ ีเอ็ บีทูเอส
หรือสั่ื้อไที่เวป สนพ.ไล์ออฟเลิฟ ราา 305 บาท่ะ
อบุาใ
าน์มี ่อศิา ไ่มุสีำ
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น