คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ 3 - 2
บทที่ 3 – 2
“แะีย์าร์สิ
มัวอึ้อะไร หน้า้านให้ลอ”
“ไม่้อมาว่า”
“แล้วสมวรโนว่าหรือเปล่า
ทำแบบนี้ับผู้ายบ่อยสินะ”
“หนาวไม่... ออ ใ่
หัมาเยอะ เพื่อเรียมมาใ้ับพี่ายแนไะ
้อ้าน้อหนาถึะทะลายำแพหัวใหินๆ อพี่สำเร็”
เิมาไม่เย้อพูาประประันใรสัที
หรือว่าเธอำลัเอานิสัยอน้อสาวฝาแฝมาใ้ันนะ หรืออีทีลึๆ
มันฝัอยู่ในสายเลือ สายเลือมาเฟีย ่อให้หวานสวยน่าถนอมแ่ไหน
เรา็้อมีลุที่พร้อมลุยเพื่อหัวใัวเอ านนี้เธอะแย่ิ
แย่ับวามเย็นาน่ะนะ
“หึ”
ายแนเหยียยิ้มมอหน้านปาี
อุ้มพาเ้าไป้าใน วาแรๆ บนโฟา
อย่าหวัะไ้เห็นลุทะนุถนอมาพี่ายแนโหมเถื่อน
“วาเบาๆ ็ไ้ไหมะ”
“แบบเธอหน้าหนาอยู่แล้ว
เ็บแ่นี้ไม่าย อย่าสำออย”
“หนาวไม่ไ้...”
“นั่นิ่ๆ
อย่าทำให้ันรำา”
“หนาวแ่อยาให้พี่ายแนเ้าใ
หนาวมีเรื่อมามายอยาพู”
“แ่ันไม่มีอะไระุย”
พูเพียนั้น็ว้าหลอยาในระเป๋าาเออมา
นี่เาพยานว้วยเหรอ
“ไม่ริหรอ”
“อย่าสำัว่าันหวใย
ันแ่สมเพเท่านั้น ไม่อยาให้ใรมาว่าเอาไ้ว่าเ้าอรีสอร์ทไมู่ำูี
ไม่้อิเ้า้าัวเอ เพราะันไม่สนใอะไรเิมๆ”
็เนี่ยไ
ลมหนาวไม่ใ่นเิมอีแล้ว
เป็นลมหนาวนใหม่ไไลว่าเิมพร้อมลุพี่ายแนแบบถึเนื้อถึัว!
ัารเปิหลอยาแล้วบีบเนื้อเลออมา
ับเท้าบอบบาสะอามาวาบนััวเอแล้วเริ่มนว ลมหนาวมอารระทำนั้น
่อให้ปาพี่ายแนะร้ายาสัแ่ไหน
แ่เื่อไหมว่าเานุ่มนวลมา่อารนว้อเท้า
ทุารระทำอ่อนโยนเหมือนพี่ายแนนเิม
รอยยิ้มอ่อนหวานปราบนใบหน้าเนียน
รู้สึีริๆ อนึย้อนถึบรรยาาศเ่าอนเรามีวามสุ้วยัน
พี่ายแนอบหอมแ้มเธอ อบูบเธอ เาทำเพียแ่นั้นระหว่าบัน
ไม่เยล่วเินถึเนื้อถึัว ทุรั้เวลาทำเาะอ่อนโยนเสมอ
ไม่ัววยเหมือนผู้ายมัมา
เราบหาันมาสอปีว่าเียวนะ
แ่สุท้ายทุอย่าบล้วยฝีมือลมหนาว เธอิน้อยไป
เธอิว่าวามรัมันะัใ่ายๆ พอเวลาผ่านลมหนาวึไ้เรียนรู้ว่า
ทุสัมผัสอเายัอบอวลรอบาย ไม่เยมีใรที่เธอยอมให้ถึเนื้อถึัวเ
เาือนแรและ้อเป็นนเียว
“ยิ้มอะไรนัหนา”
“ะให้หนาวหน้าบึ้เหมือนพี่ายแนไม่ไ้หรอ่ะ”
“เธอมันร้าย”
“หนาวไม่ไ้ร้าย
เพียแ่หนาวแ่ัสินใผิไป”
“ไอ้แฟนใหม่อเธอมันไม่เร้าใหรือไ”
“หนาวับพี่ภาเราบัน้วยี
บไปนานแล้ว่ะ”
ลมหนาวไม่ไ้บอว่าารบันอเธอับภาเป็นเพียเรือหลอๆ
“เหรอ”
“่ะ หนาวรู้แล้วว่าหัวใัวเอ้อารใร”
“ถ้าะอ่อย ไม่้อ
ันไม่อบอะไรเิมๆ”
“หนาว็ไม่ใ่นเิมแล้วไ”
“ะบอว่าเี๋ยวนี้ร้านโล
ใ่สิ ในวารนาแบบมันสอนอะไรเธอเยอะ โยเพาะประสบาร์....”
ละไว้ในานที่เ้าใไม่อยาพูให้ระาปา
ลมหนาวนิ่วหน้าึ้นมา ยับัวเพื่อเาใล้แ่ายแนส่สายาุๆ ปราม
“อย่าทำแบบอนอยู่รหน้าประู”
“หนาวไม่สน”
ฟอ ฟอ
บำว่าหนาวไม่สน
ลมหนาว็ยับัวไปิร่าให่สอมือบาประอแ้มสาแล้วปามู
หอมแ้มสาทั้สอ้ารวเร็ว อายนะ แ่่มไว้ ใบหน้าเนียนเห่อร้อนไปหมแ่เอล้าประสานสายาับวามุร้าว
อันบอให้รู้ว่านัวให่ไม่พอใ
“ลมหนาว!”
เสียะอั
นปาเาแทบะับหัวอลมหนาวไ้ เธอหลับาแน่นยับปีนนั่ัอีฝ่ายอย่าไม่ลัว
ใีสู้เสือเ้าไว้ ถึะเป็นเสือุ็เถอะ ูสิอแน่นนานี้แล้วยัะุันอีไหม
“ออไปาัวัน”
น้ำเสียเย็นยะเยือมา
“พี่ายแนวรฟัหนาว”
“ันไม่อยาฟัผู้หิเลวๆ
แบบเธอพร่ำเพรื่ออะไรที่มันน่าสะอิสะเอียนออมา ปล่อยัน”
เาะอเสียัมา
ลมหนาวหน้าเสียไปเหมือนัน แ่เรื่ออะไระปล่อย ็เธออยาอ่อยและอยาอเานี่
เาไม่อเธออเอ็ไ้ เาไม่หอมเธอหอมเอ็ไ้
“หนาวไม่ปล่อย”
เถียลับเิหน้าระับอ้อมแนใเบียบลำัวเ้าหาอว้า
พอเป็นแบบนี้เาับเธอึแนบิทั้ัว แ่ายแนไม่ไ้อ
มือเาวา้าลำัวและำแน่น
เสมือนพยายามระับวามอทนที่ะไม่เหวี่ยร่าเล็่ายั่วลาั
ยัะอไม่เลิ
อีนิ็ะับหัวอลมหนาวไ้แล้วละ อ่อย นี่เพิ่เริ่มเอ
ไม่อยาะิถึอนนั้นหัวเธอโนเาับแน่ๆ
“เปล่า”
“ลไป”
“อยานั่
อนั่แบบนี้หน่อย”
และใ่
เธออบนั่แบบนี้ แ่อนนั้นเป็นพี่ายแนที่อยแ่ะเ้ามาแหย่เ้ามาอุ้มนั่บนับ้าละ
แล้ึให้ไปนั่ั วนเวียนแบบนี้นเินอายแทบบิเป็นเลแป
วันนี้หาเธอะเริ่ม่อนบ้ามันไม่เป็นไรหรอใ่ไหม
………………………..
มาแล้ว้า ออภัยที่มา้า พี่โนน้ออ
โนน้อหอมอีแล้ว้า เหมือนว่าพี่้ออทนอย่ามาเลย พี่ะึหน้าไปถึไหนถามริ
อา่นแล้วถูใฝาอมเม้นเป็นำลัใให้ลมหนาววยนะะ
ฝาิาม้วยนะะ ่าัว 305 บาท
รูปเล่มมาสัปาห์หน้า่ะ
อบุาใ
าน์มี ไ่มุสีำ ่อศิา
 |
|
ความคิดเห็น