คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โปรย - 2 บอสองศา VS หนูเกลือ
โปรย – 2 บอสอศา VS หนูเลือ
“บอสมอหน้าเลือทำไมะ”
“ันไม่ไ้มอหน้าเลือ แ่ันแ่อยามอหน้าแฟน”
ไปไม่เป็นสิยายเลือเอบอสหยอไปเบาๆ หนึ่ย เธอรีบ้มหน้าื่มน้ำ นบอส้อับแ้วออามือไปวาบนโ๊ะระรหน้า เาับไหล่บาสอ้าให้หันมาเผิหน้า วันนี้ัลยาีสวยมา ทุวัน็สวยแล้ว ลุนี้ไม่อยาให้ใรเห็นเลย เ็ี่เินไป แ่บเินไป ูหวานและร้อนแรในเวลาเียวัน
“บอสะทำอะไระ”
“แล้วิว่าันะทำอะไรหืม เ็น้อย”
“หะ ห้ามนะะ”
เสียใสะุะั ลาสัหร์บาอย่าพาลหัวใุบๆ ่อมๆ ้อเอนศีรษะหนีเมื่อบอสโน้มใบหน้าเ้าใล้เรื่อยๆ นลมหายใร้อนๆ รินรึ่ันและัน ในหัวอัลยาีไม่มีภาพอะไรนอาภาพอพระเอนาเอในละรเวลาอยู่ันามลำพัแล้ว็...
“ห้ามอะไร ิมาริๆ”
แ่เา็ิเหมือนที่เธอินั่นแหละ วันนี้เาวรไ้อะไรบ้า ในวันที่ไ้สถานะเลื่อนั้นเป็นแฟนวันแร
“็เลือ อื้อ...”
ลิ่นายหอมยวนใ ใบหน้าใสๆ แ่แ้มไว้อย่าสวยาม วามนุ่มนิ่มอผิวาย ทุอย่าือแรึูให้อศาไม่อยาวบุมัวเออี่อไป ประบปาูบูื่ม เลาะเล็มภายนอพอเธอเผยอปา็สอปลายลิ้นื่ม่ำวามหวาน่ำที่หัวใรออย สิ่ที่้นพบเินว่าที่าไว้มามาย
วาลมโเบิว้า้วยวามใ ไม่าิว่าะถูปล้นูบอย่าอุอาโยไม่ทันระมัระวััว ัลยาียมือผลัอว้าแ่เหมือนเอามือผลัำแพหิน ร่าให่ไม่ยับเยื้อน มิไยยัอรัเธอแน่นนมแมลสััวะเลื่อนผ่านยัยาลำบา
“อือ อื้อ...”
หวาน...
นั่นือวามรู้สึออศา หวานว่าอะไรทั้หม นุ่มนิ่มละมุนละไมลิ่นหอมร่าาย็เย้ายวนใ นภายใ้ร่มผ้าอเามันโป่พอเปลี่ยนรูปร่า ับนที่เราพึใมันไม่มีีำั เาอยาอให้สมอ อยาูบให้สมับรออย รัเธอมานานไม่ใ่เพิ่รัเพิ่อบอย่าที่นภายนอเ้าใ
วามรู้สึที่้อเ็บัไว้มานานใรเลยะรู้ีเท่าเา ว่าวามรู้สึในอมันมานล้นทะลั อยาทำแบบนี้มานาน ะว่าเาวยโอาสอศา็ยอมรับโยไม่เถีย แ่ให้รู้ไว้เลยว่าสิ่ที่แสออมาทาำพูลอนารระทำทั้หมทั้มวลนี้เพราะวามรัทั้สิ้น
“พะ พอ”
“ยัไม่พอ”
“บอส ยะ หยุ อื้อ...”
บอให้เาหยุ แ่พอเาูบมาเท่านั้นแหละ เธอ็เหมือนเ็น้อยผู้อ่อน้อยประสบาร์ ไร้เรี่ยวแร่อ้าน ไม่รู้สอแนเรียวมันสอรัรอบลำออเ้านายแสนมาเล่ห์อนไหน มารู้ัว็เมื่อรู้สึเหมือนว่าอาาศในปอะหมรอมร่อ เหมือนะสำลัลมหายใ นั่นแหละบอสึถอนูบอออย่าอ้อยอิ่
สีหน้าแ่ำอนัวเล็เรียร้อยยิ้มาอศาไ้ไม่น้อย แ้ม ปา มู ทุอย่าที่เป็นเธอมัน่าหน้ามอ ใบหน้าอเธอที่แ่เ้มว่าทุรั้แ่ไม่ไ้ลอพื้นหนาเหมือนพวิ้ว มอใล้หรือมอไลยายเ็น้อยเลืออเา็ยัน่ารัน่าฟั น่ายำยี้ให้อ้ำ
“หอบเลย”
“นิสัยไม่ี แล้เลือ”
่อว่าทั้ที่้มหน้าุ มือหนา้อันใบหน้าให้เย้น พลาแะหน้าผาว้าับหน้าผามนลอเลียปลายมูแผ่วๆ
“ว่าัน?”
“ห้ามทำแบบนี้อีนะะ เลือไม่...”
“อย่าลืมว่าเลือเป็นแฟนันแล้ว มันแปลรไหนที่เราะแสวามรู้สึีๆ ออมา เ่นารูบ”
วาู่มเสมือนมีมน์สะให้ัลยาีนิ่ันอยู่ับที่ เธอพูอะไรไม่ออเมื่อวามริแล่นลิ่ววิ่มาระแทใ เราสอนเป็นแฟนันแล้ว แฟนหมาๆ เลย้วย
“เรื่อริเหรอเนี่ย”
พึมพำุละเมอ มันเหนือวามาหมายและเธอ็ยอมรับไปแล้วว่าเาือแฟน เพื่อนๆ รอัฟอเธออยู่แน่ๆ เื่อเถอะในวันสอวันพวนั้น้อแห่มาหาเธอถามถึวามเป็นมาระหว่าเธอับบอส
“ิว่าเรื่อริหรือวามฝันันล่ะเ็น้อย”
“บอส”
“หน้าแเียว”
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
โปรยสอมาแล้ว้า รัเฮียอบเฮีย โปรแอนิาม อมเม้นเป็นำลัใให้บอสอบินเ็้วยนะะ บอสะไ้มีแรหื่น ฝาแม่ยเอ็นูรุ่นลู้วย่ะ เฮียอศา ลูเฮียปร์ ับ รสา าเรื่อ วิฤรัCEO นะะ
อบุาใ
าน์มี ไ่มุสีำ ่อศิา
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น