No Escape l หมดทางหนีรัก l #Markbam NC20+

No Escape หมดทางหนีรัก

Fiction By SoulXtraz

ขอเกริ่นให้ทราบก่อนเลยนะฮะว่านิยายเรื่องนี้ เป็นฟิควาย #มาร์คแบม 

ค่อนข้างหื่นและเรทสูงนิดนึง แต่งขึ้นเพื่อความสนุกสนาน

และให้แฟนๆ มบ. ได้จิ้นแบบฟินๆ

ท่านใดที่ไม่ชอบนิยายวาย กดออกได้เลยไม่ว่ากันฮะ

..INTRODUCTION..

เขาเคยถูกปฏิเสธความรักอย่างไร้เยื่อใย แต่ตอนนี้คนใจร้ายคนนั้น

กลับจงใจดึงเขากลับมาสู่วังวนความรัก ที่แสนเร่าร้อนและหมดสิ้นทางรอด! 

ครั้งหนึ่งผมเคยสารภาพรักออกไป และครั้งนั้นหัวใจได้แหลกสลายยับเยิน ผมใช้เวลาตลอดหลายปีในการลืมความรักครั้งแรกที่มีต่อ มาร์ค ต้วน แต่กงล้อของโชคชะตา กลับพัดพาให้เราสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง

ผม แบมแบม กันต์พิมุกต์ ปรากฏตัวในคลับโฮสต์ หลังจากตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะหางานพิเศษทำ นั่นทำให้ผมได้พบกับคนที่จากกันไปนานหลายปีด้วยความบังเอิญ เขา... ผู้ชายใจร้ายคนนั้น ประกาศเสียงแข็งว่าจะไม่ยอมรับผมเข้าทำงานนี้ และยื่นข้อเสนออื่นที่น่าสนใจให้กับผมแทน

แม้จะต้องการหลีกหนีให้ไกล แต่ความสมบูรณ์แบบของชายที่เป็นรักแรก กลับตรึงเท้าผมให้นิ่งอยู่กับที่ ไม่สามารถขยับเขยื้อนกายหนีไปไหนได้ หัวใจของผมเต้นรัวเร็วจนนับจังหวะไม่ทัน ในตอนที่มาร์คเคลื่อนกายเข้ามาประชิดตัว

“นายดูดีเกินกว่าจะทำงานแบบนี้” มาร์คใช้น้ำเสียงดุดัน

“นะ...นั่นมันเรื่องของผม” ผมไม่คิดเหมือนกันว่าจะกล้าพูดแบบนี้ออกไป

“เรื่องของนาย มันก็คือเรื่องของฉันเสมอ” มาร์คกระตุกยิ้มร้ายกาจที่ทำเอาผมแทบลืมหายใจ “มาทำงานกับฉันสิ ฉันจ่ายค่าจ้างให้นายเยอะกว่าที่นี่สามเท่า”

“ไม่ดีกว่าครับ ผมไม่อยากรบกวนพี่…เอ่อ รบกวนคุณ” ผมชะงักไปเล็กน้อยที่พบว่าตัวเองยังคงเรียกเขาอย่างสนิทสนมเหมือนในอดีต ก่อนจะรีบแก้ไขมันให้ถูกต้อง

“เรียกฉัน...ว่าพี่มาร์คเถอะ” มาร์คยื่นหน้ามากระซิบ วาดแขนออกมาโอบเอวผม แล้วดึงตัวผมให้ขยับเข้าไปแนบชิด มือหนาเลื่อนต่ำลงไปตรงจุดที่ไวต่อสัมผัสแล้วลูบไล้เบาๆ นั่นทำให้ถึงกับอ้าปากค้างแล้วรีบผงะถอยห่างออกไป

“คุณจะทำอะไร!” ใบหน้าของผมแดงก่ำและร้อนฉ่าไปหมด

“ก็ทำอย่างที่นายเข้าใจน่ะสิ” มาร์คเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ แล้วขยิบตาอย่างมีความหมาย “มาทำงานกับฉัน แล้วนายจะได้เรียนรู้อะไรดีๆ อีกเยอะ”

“งะ...งานอะไร” ผมกลั้นใจถามออกไปด้วยความอยากรู้

“คนสนิท” มาร์คตอบแล้วยกแขนขึ้นกอดอก ทอดสายตามองผมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า “คอยจัดการทุกอย่างที่ฉันต้องการ...หมายถึงทุกอย่างจริงๆ นะ ไม่เว้นแม้แต่สิ่งที่จะทำให้ฉันมีความสุข”

“ผมขอผ่านดีกว่า ถ้าคุณไม่ยอมให้คุณแจ็คสันรับผมเขาทำงานที่นี่ ผมก็จะไปสมัครที่อื่นครับ แต่สำหรับงานที่คุณต้องการจ้างผม มันคงไม่เหมาะกับผมจริงๆ” ผมไม่ต้องการเจ็บปวดเจียนตายอีก จึงตัดสินใจปฏิเสธออกไปโดยไม่ต้องคิด

“ห้าเท่า...ฉันจ่ายให้นายห้าเท่า!” เสียงนั้นหยุดฝีเท้าของผมลง

“ผม...”

“ถ้านายอยากเรียนต่อตามที่ฝัน นายไม่ควรปฏิเสธฉัน เงินจำนวนมากขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นนายละก็ ฉันไม่มีวันยอมจ่ายให้ใครแน่แบมแบม”

“ผมไม่น่าจะมีค่ามากขนาดนั้น ผม...”

“มีสิ นายมีค่ากับฉันมากกว่าที่นายคิดแน่ แล้วอย่าคิดปฏิเสธอีก เพราะไม่ว่ายังไง นายก็ต้องทำงานกับฉัน...คนเดียวเท่านั้น” แล้วมาร์คก็ยุติคำคัดค้านของผม ด้วยการโน้มใบหน้าเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม ผมยึดบ่ากว้างแข็งแรงของเขาเอาไว้แน่นด้วยความตกใจ ทั้งที่สมองบอกให้รีบผลักไส แต่หัวใจกับร่างกายกับทำตรงกันข้าม

กว่าจะรู้ตัว ผมก็จูบตอบไปอย่างเร่าร้อนซะแล้ว!

หมายเหตุ : ฟิควายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากความชอบส่วนตัวนะฮะ

มิได้ต้องการให้ศิลปินที่รักต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงแต่ประการใด 

ถ้ามีตรงไหนไม่ถูกใจ กราบขออภัยนะขอรับ

double_B