คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ความเศร้าของนักอธิษฐาน
ความเศร้าของนักอธิษฐาน
ทะเลทรายกว้างสุดลูกหูลูกตา
โครงกระดูกนอนเงยหน้าเพ่งเป้าตากลวงโบ๋ สู่ดวงอาทิตย์ร้อนระอุ
เมืองเหลือเพียงเศษซาก
นักเดินทางกลืนน้ำลายลงคอ แห้งผาก ย้ำเท้าลงพืนผืนทราย ไอร้อนซึมผ่านเข้าไปในรองเท้า
เบื้องหน้ามีเพียงความว่างเปล่า
และเสาหิน
เสาหินตั้งตระหง่าน เอียงขึ้นฟ้า
“ผู้อธิษฐานอยู่ที่นี่”
ประโยคนี้สลักไว้ ในเนื้อหิน
“ข้าขอวิงวอนให้เสียงรำไห้จงดับไป”
“ข้าขอวิงวอนให้เปลวไปแห่งสงความจงดับลง”
“ข้าขอวิงวอนให้ผืนดินโปรดสมบูรณ์”
“ข้าขอวิงวอนให้อนาคตจงอยู่กับลูกหลานของเรา”
“โปรดเถิด โปรดฟังคำอธิษฐานของข้าผู้อยู่ตรงนี้”
“หากความเจ็บปวดของข้าจะทดแทนเสียงรำไห้”
“หากแสงแดดจะเผาไหม้ข้าแทนเปลวไฟแห่งสงคราม”
“หากร่างของข้าจะถูกผืนดินกลืนกิน”
“หากอนาคตของข้าจะสร้างอนาคตของลูกหลาน”
“ข้าขออธิษฐาน”
“ข้าขออธิษฐาน”
ขอความจบลงเพียงนั้น
ไม่มีสิ่งใดนอกจาก ทะเลทราย กระดูก ซากเมือง และเสาหิน
ความคิดเห็น