นักเดินทางแห่งสายลม

ลำดับตอนที่ #2 : ดินแดนแห่งเสียงดนตรี

                ที่นี่คือเมืองแห่งเสียงดนตรี

                สถานที่ที่เต็มไปด้วยเสียงเพลง

                มันช่างอ่อนหวาน

                มันช่างงดงาม

                มันช่างอ่อนโยน

                บ้างสนุกสนาน

                บ้างครื่นเครงเฮฮา

                บ้างตื่นเต้นเร้าใจ

                ทุกอย่างเต็มไปด้วยดนตรี

                ข้างทางเต็มไปด้วยเสียงเพลง

                ข้างทางเต็มไปด้วยนักดนตรีกำลังบรรเลง

                ข้างทางเต็มไปด้วยเครื่องดนตรีให้เล่นเอง

            ข้างทางเต็มไปด้วยนกน้อยที่กำลังร้องเพลง

                แม้แต่เสียงเท้ากระทบพื้นก็เป็นจังหวะดนตรี

                นักเดินทางเพียงเงี่ยหูฟังดนตรี

                "เฮ้ ท่านนักเดินทาง เหตุใดท่านจึงไม่บรรเลงเพลงบ้าง" แม้แต่เสียงทักทายของผู้คนก็เป็นจังหวะสูงต่ำของดนตรี

                มันช่างอ่อนหวาน

                มันช่างงดงาม

                มันช่างอ่อนโยน

                จังหวะไม่มีที่ติ

                ทำนองไม่มีที่ติ

                สำเนียงไม่มีที่ติ

                เหตุใดกลับไม่มีความไพเราะ?

         นักเดินทางเพียงเงียหูฟังเสียงเพลง เสียงบรรเลง เสียงขับร้อง เสียงนกขับขาน หรือแม้แต่เสียงเท้ากระทบพื้น แล้วเธอก็เข้าใจ

                ในที่สุดก็พบเสียงอันไพเราะเพียงยกมือขึ้นปิดหู