นักเดินทางแห่งสายลม

ลำดับตอนที่ #7 : หมู่บ้านในนิทรา

                นกกาหยุดบิน

น้ำรินหยุดไหล

                ดอกไม้หยุดบาน

                ณ หมู่บ้านในนิทรา

                ไม่มีผู้คน

                ไม่มีเสียงใคร

                ไม่มีสิ่งใด

                ที่ไม่นิทรา

                นอกจากนักเดินทาง

                เธอเดินผ่านตลาดที่ครั้งหนึ่งน่าจะเคยมีผู้คนเดินวนขวักไขว่ แต่บัดนี้แม้แมลงมุมก็ยังไม่ชักใย มันได้แต่นิทรา

                นักเดินทางประหลาดใจ เหตุใดทุกสิ่งในหมู่บ้าน ถึงพาลหลับใหล

                เธอเดินสำรวจแต่ไม่พบสิ่งใดที่ไม่หลับใหลในหมู่บ้านนิทรา

                หรือมีเจ้าหญิงนอนนิ่งบนเตียงเฝ้ารอคอยเพียงเจ้าชายผ่านมา

                หรือมีสัตว์ร้ายได้ร่ายคำสาปต้องมีคนปราบชาวบ้านจึงตื่น

                หรือว่าชาวบ้านถูกโรคร้ายกลืนจึงไม่อาจตื่นฟื้นจากนิทรา

                แต่นักเดินทางไม่อาจบอกว่าจริงๆนั้น สาเหตุเป็นเช่นไร

                นักเดินทางสำรวจอยู่นาน จนเวลากาลใกล้ล่วงราตรี จึงนั่งพักลง ณ ที่ตรงนี้ ข้างๆนั้นมีศิลาแท่นใหญ่

                เมื่อดูใกล้ๆกลับได้พบว่า ศิลานั้นน่ะ  มีอักษรสลักอยู่

                "ข้าเขียนบอกไว้ถึงผู้มาพบศิลาก้อนใหญ่

                แต่ก่อนที่นี่เป็นเมืองเกรียงไกรอิทธิพลยิ่งใหญ่ไม่มีใครทาน

                อยู่มาวันหนึ่งกษัตริย์กล้าหาญจัดทัพโอฬารออกปราบศัตรู

                แต่เหตุการณ์กลับผันไม่มีใครรู้ว่าเมืองศัตรูจะได้ชัยไป

                เมื่อแพ้สงครามปราสาทยิ่งใหญ่ก็โดนเผาไฟย่อยยับอัปรา

                เหล่าประชาชนต้องทนงานหนักเพื่อเมืองศัตรู

                สุดแสนเหนื่อยยากลำบากแสนเข็ญตลอดเช้าจดเย็นมีแต่ทำงาน

                ทั้งถูกกดขี่ทั้งถูกถากถางแต่ไม่มีทางได้แต่ยอมทน

                จนมาวันหนึ่งมาถึงขีดสุดพวกข้าอยากหยุดอยากพักสักที

                จึงเดินทางไปขอร้องพ่อมดให้ได้โปรดช่วยเรา

                พ่อมดบอกว่าด้วยกำลังของข้าทำได้เพียงว่าให้เราพักไปตลอดกาล

                พอเราได้ยินจิตใจโบยบินสุดแสนยินดี

                ให้หลับตลอดไปไม่ตื่นแบบนี้จะแสนมีความสุขเพียงใด"

                นักเดินทางรีบออกมาจากหมู่บ้านทันทีที่อ่านจบ

                เธอยังไม่อยากได้ความสุขจากการหลับไปตลอดกาล