คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : บทส่งท้าย
-บทส่ท้าย-
ไม่มีใรเยสนใเธอ เ็สาวเยิว่าหาเธอายไปะมีใรเสียเวลาหลั่น้ำาไหมหนอ
เธอพอะนึภาพออ พ่อะโทรบอให้ลูน้อัารเรื่อศพอเธอ่อนะลับไปสนใานอน่อ แม่ะนั่วิเราะห์ว่าวระใส่เรื่อประับิ้นไหน วระแสสีหน้าอย่าไร วรอบำถามผู้นอย่าไรในานศพอเธอ
ถึะสิ้นหวัเพียนั้นเธอ็เลือที่ะาย
แ่พระเ้า็โหร้ายนั ไม่ยอมยื่นหัถ์อพระอ์ลมาึเธอึ้นสู่สวรร์
เธอึมาอยู่ที่นี้
ร้ามเธอเป็นหมอหนุ่มนหนึ่ เายิ้มให้เธอรับฟัเรื่อราวอเธอเียบๆ
แ่เธอรู้ เาเอ็เป็นเ่นนอื่นๆ ทุน ไม่มีใรหรอที่ะเ้าใเธอ ไม่มีใรรู้ว่าเรื่อที่แสนะเล็น้อย ไร้สาระ อพวเานั้นหนัหนาสำหรับเธอนาไหน
เธอบอเาไปเ่นนั้น
ิแพทย์ยิ้มเศร้าๆ เาพับแนแนเสื้อราวึ้นให้เห็นแผลเป็นสามสี่เส้นที่ลาผ่าน้อมือ
“ไม่ว่าใร็เยผ่าน่วเวลาแบบนั้น” เาเอ่ยและเล่านิทานเรื่อหนึ่ให้เธอฟั บอเธอว่าไ้ยินมันมาานนหนึ่เมื่อนานมาแล้ว
เธอรู้าสีหน้าอเาว่าใรนนั้น้อเป็นนที่สำัมาแน่ๆ
ความคิดเห็น