คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6
Chapter 6
มหาลัย………….
“ยองแจอ่า… รอเดี๋ยวสิ” เสียงอ้อนๆของแจ็คสันกำลังขอให้อีกคนหยุดคุยกับเขาบ้าง หลังจากที่ตื้ออยู่แสนนาน
“เรื่องอะไร ทำไมชั้นต้องฟังนายด้วย ห๊ะ?” ยองแจหันมาถามอย่างอารมณ์เสีย ‘ตามมาตั้งนานแล้วไม่เบื่อไม่เมื่อยรึไงกัน’ ยองแจแอบคิดในใจ
“น่า… ฟังสักนิด เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ของเรา ^^” แจ็คสันตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่สดใส (แบบพิลึก)
“ความสัมพันธ์บ้าบออะไรมิทราบ?!” ยองแจรีบพูดแล้วเดินหนีไปอย่างเร็วเพราะไม่อยากอยู่ใกล้แจ็คสันอีก ไม่อย่างนั้นเขาได้เขินไม่เข้าเรื่องแน่ๆ
“อะไรของเขานะ…. เฮ้อ” แจ็คสันถอนหายใจอย่างยิ้มๆ ทำไมยองแจถึงได้น่ารักสำหรับเขาขนาดนี้นะ
.
.
.
.
.
.
“แจบอมอา วันหยุดนี้ไปเที่ยวทะเลกันดีปะ เค้าเบื่ออยู่บ้านอ่ะ” จูเนียร์เอ่ยถามแฟน
“ก็ดีเหมือนกันนะ แต่ว่า…. ไปแค่เราสองคน……..?” แจบอมเว้นคำพูดเป็นเชิงถาม ทำหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม
“จะบ้าหรอ ชวนน้องๆไปหลายๆคนสิ พูดอะไรบ้าๆน่ะ -0-” จูเนียร์ตีแขนแจบอมจนอีกคนสะดุ้ง
“โอ๊ย ครับๆ ไปหลายๆคนสนุกดีเนอะ แฮะๆ ^^”
จูเนียร์มองแบบดุๆใส่แจบอมสักพักก็หันมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาบางคน
ตื๊ดดดดดด ตื้ดดดดด....
[ค๊าบบ ออมม่า] น้ำเสียงสดใสกรอกใส่โทรศัพท์
"อ้อ ยองแจอ่าาา วันหยุดนี้ว่างใช่มั้ย? ไปเที่ยวทะเลกัน นะๆๆ" ออมม่าทำน้ำเสียงกระตือรือร้น เชิงเป็นคำสั่งนิดๆ
[อ่อ ได้ครับผม ว่างอยู่ๆ]
"เออนี่ นายก็ชวนน้องแบมแบมน้องสุดที่รักของนายไปด้วยนะ"
[โอเคเลยครับออมม่า จัดปายยยยย ฮ่าๆๆ]
"ฮ่าๆๆ โอเคๆ งั้นแค่นี้ก่อนน๊าา บายย" จูเนียร์วางสายจากยองแจ เขายิ้มแก้มปริ่จนแจบอมแอบนอยด์
"แหมๆ ทีกับยองแจนี่ลั้นลาดีนะ..."
"มีปัญหาอ่อ?" จูเนียร์เอียงคอมองทำหน้าจริงจัง
"ป่าวเลยครับที่รัก แฮะๆ ^^"
"เออใช่ อย่าลืมชวนแจ็คสันไปละ อิอิ" จูเนียร์มองแจบอมยิ้มๆมีเลศนัย
"อ่าาา โอเคครับที่รัก ฮ่าๆๆ" แจบอมตอบรับเมื่อรู้ว่าแฟนตัวเองหมายถึงอะไร
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ครับ ว่างครับ โอเคครับฮยอง ครับแค่นี้นะครับ" แบมแบมวางสายด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มจนเพื่อนต้องทักว่ามีข่าวดีอะไรกัน
"มีไรหรอ ยิ้มหน้าบานเชียว" ยูคยอมเอ่ยถาม
"อ้อ นี่ๆ เมื่อกี้พี่ยองแจโทรมาชวนไปเที่ยวทะเลแหละ ฉันตอบตกลงไปแล้ว ไปนะๆ ^^" แบมแบมพูดด้วยท่าทีตื่นเต้น
"อื้มไปสิ ไม่ได้ไปเที่ยวตั้งนานละ ^^ อ้อ เดี๋ยวชวนพี่มาร์คไปด้วยดีกว่า เนอะ ^^"
"อื้ม เอาสิ ไปหลายๆคนสนุกดี ฮ่าๆๆ"
.
.
.
.
.
.
.
.
วันหยุด...........
"เอาล่ะเด็กๆ พร้อมรึยังงง ^0^" จูเนียร์ตะโกนถามทุกคนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"พร้อมครับ!!!" ทุกคนตอบพร้อมกัน
ศูนย์กลางที่นัดหมายมาเจอกันก็คือบ้านจูเนียร์นั่นแหละ แล้วก็นั่งรถตู้ไปด้วยกัน
คู่รักตลอดกาลอย่างJJก็ต้องนั่งด้านหน้าสิ ใช่มั้ย?
ถัดมาเบาะหลังก็เป็นยองแจกับแจ็คสัน(เพราะโดนบังคับให้นั่งยองแจก็ต้องยอมเพราะออมม่าขอไว้ อิอิ) แต่ยองแจก็ไม่วายเอากระเป๋าวางกั้นกลางไว้อีก ถึงแจ็คสันจะไม่ชอบเท่าไรแต่ก็ต้องยอมดีกว่าโดนเฉดหัวไปนั่งหลัง
ถัดมาก็เป็นคู่เพื่อนสุดน่ารักอย่างยูคยอมกับแบมแบม ส่วนมาร์คก็ขอนั่งเบาะเดี่ยวคอยมองดูน้อง(แบม)อยู่ห่างๆ(อย่างห่วงๆเนอะ) อิอิ
รถตู้ก็ขับไปเรื่อยๆ ภายในรถจากครั้งแรกที่ขึ้นรถมาต่างคนต่างพูดคุยกันสนุกสนาน แต่พอผ่านไปสักพักก็เริ่มหลับกันไปทีละคนๆ จนตอนนี้ในรถเงียบกริบ.........
แจ็คสันมองไปรอบๆ สำรวจดูว่าทุกคนหลับหมดแน่รึยัง และเขาไม่ลืมตรวจสอบดูว่าคนที่นั่งข้างๆเขาที่มีกระเป๋ากั้นอยู่นั้นหลับสนิทแล้วใช่มั้ย เมื่อเช็คดูเรีบยร้อยแจ็คสันค่อยๆยกกระเป๋าออกอย่างระมัดระวังแล้วตัวเขาก็ค่อยๆเขยิบไปนั่งแทนที่กระเป๋าใบนั้น เขามองดูคนที่หลับแก้มป่องอย่างเงียบๆเขาอดยิ้มไม่ได้คนอะไรหลับก็น่ารักได้ เขาเลือกถูกคนแล้วล่ะ แจ็คสันพูดกับตัวเองในใจ
แจ็คสันถือวิสาสะค่อยๆจับหัวยองแจเอนมาพิงที่ไหล่เขา แต่อยู่ๆก็มีมือใครก็ไม่รู้จับแขนแจ็คสันไว้เพื่อเตือนว่าให้หยุด แจ็คสันมองตามมือที่จับแขนเขาไว้ก็รู้ว่าคนนั้นคือ ยองแจนั่นเอง
ยองแจมองตาขวางใส่แบบเงียบๆ แล้วกวักมือไล่ให้แจ็คสันกลับไปนั่งที แจ็คสันก็ทำตามเป็นอย่างดี จากนั้นยองแจก็ชี้ไปที่กระเป๋าเพื่อบอกเป็นนัยๆว่าให้เอามาวางที่เดิม แจ็คสันก็ทำตามเป็นอย่างดีเช่นเดิม
แจ็คสันแอบสบถกับตัวเองในใจว่าทำม๊ายยยทำไม? ทำไมยองแจถึงรู้สึกตัวเร็วเหลือเกินเกือบจะได้แล้วเชียว(ได้ใกล้ชิดอ่ะนะ อิอิ)
ออมม่าตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกได้ว่ารถหยุดวิ่งแล้ว เมื่อตื่นขึ้นก็รู้ว่าพวกเราถึงที่หมายกันแล้ว ออมม่าเริ่มปลุกทุกคนที่ไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ด้วยกันให้ตื่น
"ตื่นๆๆๆๆ!! ถึงทะเลกันแล้วน๊าาาา" ออมม่าตะโกนด้วยน้ำเสียงแหลม160เดซิเบล (เวอร์ไปไรท์ ฮ่าๆๆ)
"โอ๊ะ!? ทะเล!! ^0^" แบมแบมสบถเสียงดังด้วยความตื่นเต้นเมื่อมองไปเห็นทะเลสดใสประกอบด้วยท้องฟ้าโปร่งชวนให้น่าหลงไหล
"ฮ่าๆๆ โอเคๆ เราเอากระเป๋าไปเก็บบนห้องกันก่อนนะ แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้ามาเล่นน้ำกัน โอเคนะทุกคน ^^" ออมม่าจัดการออกคำสั่งแล้วก็เดินนำไปโรงแรมเพื่อเช็คอิน
พวกเขาจัดการเลือกห้องนอนกัน โดยที่จูเนียร์นอนกับยองแจ แจบอมนอนกับแจ็คสัน ยูคยอมนอนกับแบมแบม และมาร์คนอนคนเดียว ตอนแรกแจบอมกับแจ็คสันจะไม่ยอมแต่ก็ต้องสยบเพราะออมม่าเราเกือบฟาดหางจระเจ้ใส่ ฮ่าๆๆๆ
เมื่อเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บกันเรีบยร้อย พวกเขาทุกคนก็ลงมารวมตัวกันที่ชายหาด เดินเล่นรับลมกันอย่างสบายใจ
"นี่ๆ ไปเล่นน้ำทะเลนะครับ" แบมแบมเอ่ยขึ้น เขาเองก็อยากจะเล่นเต็มที่แล้ว
"น่าสนุกนะ ไปกันๆ" ยูคยอมรับคำชวนของเพื่อน และจะชวนพี่มาร์คต่อแต่ก็ต้องหยุดเพราะมาร์คดันพูดแทรกขึ้นมา
"หยุดเลย ไปเล่นกันเถอะ ชั้นจะนั่งดูอยู่นี่แหละ" มาร์คพูดหน้านิ่งๆ ใจจริงก็อยากไปเล่นกับน้องแต่ไม่กล้า
"งั้นพี่ไปด้วย ! ^0^" แจ็คสันโพร่งออกมาเสียง และเดินไปโอบคอแบมแบมยิ้มกว้างให้
"อ..อื้ม ไปสิครับ" แบมแบมพูดน้ำเสียงติดๆขัดๆ
ยูคยอมเห็นว่าเพื่อนตัวเองมีอาการหน้าแดงนิดๆ ก็เดินมาจูงมือแบมแบมลงไปเล่นน้ำทันที แจ็คสันก็วิ่งตามไปแบบไม่ได้คิดอะไร ทุกคนที่เหลือนั่งดูสามคนที่ไปเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน แต่รู้สึกว่ามาร์คจะสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไรเพราะห่วงคนที่ชื่อแจ็คสันนี่แหละ คนบ้าอะไรสกินชิบทุกทีที่มีโอกาส ชิ!! (เพราะเขาเฟรนลี่หรอก = =)
เมื่อออมม่าเห็นว่าเย็นแล้วก็เรียกให้ทั้งสามคนขึ้นมาจากน้ำ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาทานอาหารเย็นกัน
"เอาล่ะ เด็กๆขึ้นมาหมดแล้วนะ? ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำนะ แล้วลงมาเจอกันข้างล่าง ตกลงนะทุกคน" ออมม่าออกคำสั่งเสร็จก็เดินนำกลับโรงแรม
เมื่อทุกคนลงมารอกันครบแล้ว ออมม่าก็นำพาเดินออกไปที่ชายหาด มีลมพัดอ่อนๆให้สดชื่น บริเวณนั้นมีเตาและโต๊ะทานอาหารตั้งอยู่ใกล้ๆกัน มีเชฟคนหนึ่งกำลังยืนย่างอาหารทะเลอยู่
"ว้าววว สุดยอดเลยออมม่า ><" เมื่อมาถึงยองแจถึงกับตื่นตากับสิ่งที่เห็น
"ระดับออมม่าซะอย่างอ่ะนะ ฮ่าๆๆๆ เอาล่ะๆ ไปนั่งได้แล้ว อาหารวางพร้อมหมดแล้วล่ะ" ออมม่าบอกให้ทุกคนไปนั่งทานอาหารกันได้แล้ว
"ขอบคุณนะครับรุ่นพี่ ผมจะกินให้อิ่มแป้ไปเลย ^^" ยูคยอมเอ่ยขอบคุณด้วยท่าทีน่ารักๆ
"จริงด้วย ขอบคุณนะครับที่ชวนเรามา" มาร์คก็บอกขอบคุณเป็นมารยาท
"ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรๆ อยากให้ทุกคนได้ผ่อนคลายน่ะ ^^"
"แฟนใครก็ไม่รู้ ทั้งน่ารัก ทั้งใจดี อิอิ" แจบอมพูดแหย่ให้จูเนียร์เขินเล่น
"บ้า >///<" จูเนียร์หน้าแดงก่ำ
บรรยากาศการทานอาหารเย็นพร้อมกับฟังเสียงทะเลและมีลมพัดอ่อนๆทำให้ทุกคนสดชื่นสนุกสนาน และพูดคุยกันอย่างสบายใจ โดยเฉพาะแบมแบมที่เอาแต่แอบมองแจ็คสันที่นั่งข้างๆยองแจคอยแหย่ให้ยองแจว่าเล่น มาร์คนั้นก็มองแบมแบมอยู่เงียบๆโดยที่พยายามไม่แสดงอาการอะไร
.
.
.
.
.
ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เหตุการณ์ชักไม่ค่อยสนุกสำหรับใครบางคน เพียงเพราะความหึงหวงที่ตัวเองไม่เคยแสดงออกมาให้เขาคนนั้นรู้.............
Talk
ตายแล้วววววววววววววว เดือนนึงเต็มๆเลยที่ไม่ได้อัพ
ความคิดเห็น