Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #215 : พัฒนาการไร้ที่สิ้นสุด

ฝ่ามือนวดาราที่แต่เดิมเป็นวิชาฝ่ามือที่พิสดารอยู่แล้ว เมื่อถูกใช้ออกอย่างไม่มีกฏระเบียบก็ยิ่งทำให้ผู้คนยากจะจับทางออก ยังมีท่าเท้าล่องนภาคอยหนุนเสริมจากเบื้องล่างทำให้โนอาห์สามารถรุกและรับในเวลาเดียวกัน และเมื่อกอปรเข้ากับท่าร่างมังกรล้อคลื่นของลู่ชิง ลำพังแค่โนอาห์ต่อยตีออกมามั่วๆก็เป็นเรื่องที่สมควรต้องระวังแล้ว ยังไม่นับเวทมนตร์และลมปราณมหาเมฆาของเขาอีก ดังนั้นไม่แปลกเลยที่เงาดำเริ่มจะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบเข้าไปทุกที

เพราะในตอนนี้เงาดำตนนั้นไม่ได้กำลังต่อสู้กับโนอาห์แค่คนเดียว แต่เหมือนข้างกายโนอาห์มีสองยอดฝีมือแห่งยุคคอยเกื้อหนุนอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น เรื่องเช่นนี้เป็นอะไรที่คนทั่วไปจะรับมือไหวจริงๆ การที่เงาดำแบ่งรับแบ่งสู้มาได้ซักพักก็ถือว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว

ในขณะเดียวกันก็เป็นไปตามที่โนอาห์คิดเอาไว้ ต่อให้วรยุทธ์จะเหมือนเขาแล้วอย่างไร หรือจะมีความคิดเช่นเดียวกับเขาแล้วจะทำอะไรได้ การทำงานของข่ายมนต์เริ่มขึ้นตั้งแต่โนอาห์ก้าวเท้าเหยียบมาเขตแดนแห่งนี้ ทำให้กับดักที่ลงไว้ทำงานส่งเงาดำประหลาดที่เหมือนเขาแทบทุกอย่างยกเว้นทั่วทั้งลำตัวที่เป็นสีดำเมี่ยม

ผลวิเคราะห์คงเกิดขึ้นตอนนั้น ความสามารถของเขาคงถูกนำไปสร้างร่างก็อปปี้ซึ่งก็คือเงาดำตนที่เขากำลังสู้อยู่ น่าเสียดายสิ่งที่มันไม่มียังเหมือนกับไป๋หลินก่อนหน้านี้ นั่นก็คือความรู้สึกนึกคิดและความทรงจำของโนอาห์ ทำให้เมื่อโนอาห์ดึงสองสุดยอดวิชาของโคตรอภิมหายอดฝีมือแห่งยุคออกมาก็เพียงพอที่จะทำให้เงาดำตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ซึ่งแน่นอนว่าเขาย่อมไม่หยุดเพียงเท่านี้...

เสี้ยวพริบตาร่างของโนอาห์พลันหายวับไปกลางอากาศราวกับฝุ่นควัน ก่อนจะปรากฏอีกทีที่ด้านหลังของเงาดำ แน่นอนว่ามันต้องหันหลังกลับมาโจมตีตอบโต้ได้อย่างทันท่วงที ทว่าทันทีที่มันหันหลังไปโนอาห์ก็หายไปอีกครั้ง ร่างของชายหนุ่มผลุบๆโผล่ๆเช่นนี้จนแทบจะสร้างภาพติดตาได้อยู่แล้ว

แต่นอกจากครั้งแรกที่เขาเผยตัวออกมา ทุกครั้งล้วนต้องลงมือปะทะกับเงาดำซักยกสองยก ซึ่งแน่นอนว่าวรยุทธ์ที่ใช้ออกหรือแม้แต่เวทมนตร์ที่ร่ายออกไปล้วนเป็นการยืมแนวคิดอันยิ่งใหญ่ของราชันยาจกมาใช้แทบทั้งสิ้น ในขณะที่อีกหนึ่งกลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เดี๋ยวมาเดี๋ยวไป ก้าวเดินบนอากาศได้เก่งกาจยิ่งกว่าพื้นดินแบบนี้จะมีใครได้อีกนอกจากเซียนดาวตกหลิ่งเหวิน ครั้งนี้โนอาห์ก็ยืมเคล็ดวิชาตัวเบาที่หลิ่งเหวินได้ชี้แนะเขาเอาไว้ก่อนจากลามาใช้เช่นเดียวกัน

จึงกลายเป็นว่าตอนนี้โนอาห์ตัวคนเดียวราวกับเป็นร่างผสานของยอดฝีมือถึงสี่คน ท่าร่างมังกรล้อคลื่นที่พลิกแพลงได้ไม่รู้จบของลู่ชิง วรยุทธ์ไร้แบบแผนของเจิ้งไฉ การย่างก้าวแบบเดียวกับเซียนดาวตก และสุดท้ายก็คือตัวเขาที่นำสามสิ่งที่ว่ามาหลอมรวมเข้ากับวิชาที่มีอยู่ก่อนหน้า ใช้เวลาเพียงไม่นานความได้เปรียบสูงต่ำก็เริ่มปรากฏเด่นชัดมากขึ้นทุกที จนในที่สุดทุกอย่างก็ตัดสินเมื่อเงาดำค่อยๆหายไปเพราะการโจมตีครั้งสุดท้ายของโนอาห์

“ลาขาดล่ะตัวฉันอีกคน” โนอาห์ยิ้มที่มุมปาก